Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

ΟΙ «ΘΕΟΙ»: ΟΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΑΚΙΕΡΑΣ ΤΟΥ 20ού ΑΙΩΝΑ

Mετά την έκδοση του βιβλίου του K. R. Bolton, Revolution from Above, το παρακάτω άρθρο επίλεκτου συνεργάτη μας έρχεται να διαφωτίσει πλήρως τα τεκταινόμενα στον πλανήτη μας. Διαβάστε το και συνδέστε το με τα τωρινά γεγονότα.
                                                                                                                                                       Θεόδοτος
 
Γράφει ο Θεόδωρος  Λάσκαρης                      


Σε προηγούμενα άρθρα σε αυτό το μπλογκ, έγινε η παρουσίαση των παρασκηνιακών διαδικασιών που οδήγησαν στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, στη δημιουργία της Σοβιετικής Ένωσης και στη συνέχεια της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας· εκείνων δηλαδή των γεγονότων που διαμόρφωσαν τις  γεωπολιτικές εξελίξεις του 20ού  αιώνα, μέσα από τις οποίες προήλθε μία νέα τάξη πραγμάτων.

 Όμως ποιοι ήταν αυτοί που σχεδίασαν και πυροδότησαν αυτή την αιματηρή ‹‹κοσμογονία››; Την ιστορία αυτών των επίγειων θεών θα προσπαθήσουμε τώρα να σκιαγραφήσουμε. Στην  Ευρώπη  του 1600, οι σχέσεις των οπαδών του Πουριτανισμού με τον Ιουδαϊσμό ήταν τόσο έντονες, ώστε αρκετοί Πουριτανοί ασπάζονταν την ιουδαϊκή θρησκεία για να νοιώθουν ότι είναι περισσότερο αυθεντικοί. Γινόταν όμως και το αντίστροφο: υπήρχαν Ιουδαίοι που γίνονταν Πουριτανοί,  για να αποκτήσουν τίτλους ευγενείας και γενικώς για ανοίξουν τον δρόμο της κοινωνικής τους ανέλιξης.

πορτραίτο του Μenasseh ben Israel
Όσον αφορά ειδικώς αυτό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα γεγονότα στην Αγγλία. Εκείνη την εποχή, σε αυτήν τη χώρα, στους υψηλούς κύκλους των διανοουμένων Πουριτανών, ανθούσε το ενδιαφέρον για την εβραϊκή Καββάλα  και τον Ροδοσταυρισμό. Το αποτέλεσμα ήταν να διαμορφωθεί μέσα στους κόλπους του Πουριτανισμού  ένας  μυστικιστικός πυρήνας, ο οποίος εξωτερικά έφερνε την πουριτανική ταυτότητα, αλλά εσωτερικά ακολουθούσε τον εβραϊκό καββαλιστικό  γνωστικισμό. 

Η γνωστή ιστορικός Frances Yates γράφει: «Η επιστροφή των Ιουδαίων στην Αγγλία, και η προετοιμασία της από τον ραββίνο Menasseh ben Israel κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του Όλιβερ Κρόμγουελ, (ο οποίος ως πουριτανός συμπαθούσε τους Ιουδαίους) υπήρξε...στην ουσία το αποκορύφωμα της βαθμιαίας διαμόρφωσης της νέας συμπεριφοράς προς τους Εβραίους και την θρησκεία τους. Σε νεανική ηλικία  ο Menasseh ben Israel έγινε ραββίνος στο Άμστερνταμ και υπήρξε φημισμένος για τα γραπτά του που τράβηξαν την προσοχή όχι μόνον  των Ιουδαίων αλλά και των  Άγγλων. Σχεδόν όπως όλα τα μέλη της κοινότητας του Άμστερνταμ, ο  Menasseh ήταν ένας ένθερμος... Καμπαλιστής που περίμενε τον ερχομό του μεσσία(...)»
Και ο Μεσσίας ήλθε, ή τουλάχιστον πίστεψαν ότι είχε έλθει. Αναφερόμαστε στον Shabbetai Zevi, του οποίου η φήμη είχε φθάσει και στην ιουδαϊκή παροικία της Αγγλίας.  Αυτό που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι ότι ο πατέρας του Shabbetai Zevi ήταν πράκτορας στην Σμύρνη για λογαριασμό  Άγγλων πουριτανών εμπόρων. Έτσι, υπήρξαν επαφές μεταξύ του πουριτανικού χιλιασμού και του εβραϊκού γνωστικού μεσσιανισμού.

Οι Πουριτανοί φθάνουν στην Μασσαχουσέτη (1630)
      Κατά την περίοδο  1630- 1660 πλούσιες αριστοκρατικές οικογένειες πουριτανών φεύγουν από την Ευρώπη και εγκαθίστανται στην βόρεια Αμερική. Μερικά ονόματα: οι Whitney, οι Stimson, οι Gilman,οι Perkins, οι Taft, οι Lord , κ.λπ. Την περίοδο 1650-1750 άλλωστε έρχονται στη Aμερική και οικογένειες εβραϊκής καταγωγής  που είχαν ασπαστεί τον προτεσταντισμό , όπως για παράδειγμα  οι οικογένειες Vanderbilt και Rockefeller. Όλες αυτές οι οικογένειες  αναπτύσσουν μεταξύ τους σχέσεις συγγένειας,  συνάπτοντας γάμους. Τα μέλη αυτών των οικογενειών είτε γίνονται μεγάλοι τραπεζίτες είτε αποκτούν πολυεθνικές εταιρίες. Όμως αυτό που περισσότερο τα συνδέει μεταξύ τους είναι οι γνωστικές  μυστικιστικές καταβολές, στις οποίες ήδη αναφερθήκαμε, και φυσικά η τεράστια οικονομική δύναμη. Έτσι  δημιουργούν μία οργάνωση ,ένα τάγμα, που το 1856  παίρνει την ονομασία Russell Trust, και αργότερα γίνεται γνωστό με το όνομα Skull & Bones. Το τάγμα εξωτερικά  συνδεόταν με τις εβραϊκές τραπεζικές οικογένειες των Guggenheim, Jakob Schiff  και Warburg.

Πουριτανικός τάφος στη Βοστώνη
Εν ολίγοις ,το τάγμα ήταν αυτό που ήδη από εκείνη την εποχή έλεγχε όλη την Wall Street. Γι αυτό από εδώ και στο εξής, όταν θα αναφέρουμε την Wall Street θα  εννοούμε το «Τάγμα». Αυτοί οι «θεοί» λοιπόν, έψαχναν  να βρουν τον Όλυμπό τους, το κέντρο από το οποίο θα κατεύθυναν τον κοσμικό τους σχεδιασμό. Διάλεξαν ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια της Αμερικής, το πουριτανικό πανεπιστήμιο του Yale. Κατάφεραν να το θέσουν υπό τον έλεγχό τους  γύρω στο 1871 και έτσι άρχισαν να «επωάζουν» τους μελλοντικούς «ημίθεους»: διάλεγαν 15 φοιτητές κάθε χρόνο, τους περνούσαν από την  κατάλληλη μύηση και μετά το πέρας των σπουδών τους προωθούσαν σε στρατηγικές θέσεις του συστήματος: τράπεζες, εταιρίες, κυβέρνηση, μυστικές υπηρεσίες, δημοσιογραφικά συγκροτήματα κ.λπ.
Στο επίκεντρο της φιλοσοφικής τους θεώρησης αλλά και των πολιτικών τους σχεδιασμών είχαν  θέσει την Χεγκελιανή φιλοσοφία. Αυτό είναι κατανοητό διότι πρώτα απ' όλα είναι σχετικά εύκολο να αποδειχθεί ότι ο Χέγκελ, όταν ζούσε  στη Φρανκφούρτη, είχε συνδεθείμε μασονικούς κύκλους. Δεν γνωρίζουμε  βέβαια όλα τα πρόσωπα που συναναστρεφόταν σε αυτή την πόλη, αλλά όλα  εκείνα που γνωρίζουμε ήταν ενταγμένα στην μασονία, και επαγγελλόταν διδασκαλίες που προκάλεσαν το ενδιαφέρον του νεαρού Χέγκελ. 


Skull
&Bones: H τάξη του 1947.Αριστερά του ρολογιού, όρθιος, εικονίζεται ο πρώην πρόεδρος  των  ΗΠΑ, George W. Bush
Ο Χέγκελ προσπάθησε να φέρει τη φιλοσοφία κοντά στον γνωστικισμό και πολλοί αναλυτές  απέδειξαν τις γνωστικές καταβολές του, και την επίδραση του καββαλιστικού μυστικισμού πάνω στο έργο του. Πέραν όμως από αυτές τις μεταφυσικές θεωρήσεις, το τάγμα Skull & Bones  επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στη Χεγκελιανή  διαλεκτική διαδικασία, η οποία, ως γνωστόν, συνοψίστηκε από τους ερμηνευτές της, στο τριαδικό σχήμα: θέση – αντίθεση- σύνθεση. Οι «θεοί» είχαν την εφιαλτική έμπνευση να εφαρμόσουν πρακτικά αυτή τη διαδικασία  στην διεθνή  γεωπολιτική. Με άλλα λόγια, αποφάσισαν να δημιουργούν αντίθετες πολιτικές πολικότητες, οι οποίες, καθώς θα συγκρούονταν μεταξύ τους, θα οδηγούσαν σε μία νέα τάξη πραγμάτων
.
Είχαν, πάντως, όλα τα μέσα για να κάνουν κάτι τέτοιο : τεράστια οικονομική δύναμη, διασυνδέσεις, λόμπυ, ανθρώπους δικούς τους μέσα σε κάθε αμερικανικό και ευρωπαϊκό θεσμό.

Έτσι  οι «θεοί» διέταξαν:

Α΄
1917. Γεννηθήτω η κομμουνιστική Ρωσία. (Φυσικά, αυτόν  τον  ‹‹ανώτερο σχεδιασμό›› οι Μπολσεβίκοι  δεν  τον είχαν υπόψη  τους: απλά οι  περισσότεροι  από αυτούς, ήταν  άτομα  με την νοοτροπία του ασκεναζίτικου  μηδενισμού.[Βλ. Η Wall Street Δημιουργεί τη Σοβιετική Ένωση].)

Β΄
1933. Γεννηθήτω η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. (Εν αγνοία της εθνικοσοσιαλιστικής ιεραρχίας. [βλ. Η Wall Street Δημιουργεί τη Ναζιστική Γερμανία].)



Έτσι, στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα είχαν σχηματιστεί τρείς αντίθετες πολικότητες, έτοιμες για την μεγάλη σύγκρουση: Η δυτική καπιταλιστική συμμαχία, η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία με τους συμμάχους της και η κομμουνιστική Ρωσία. 

Το κέντρο από το οποίο εκπορεύτηκε η γεωπολιτική του 20ου αιώνα
Αυτές οι τρείς πολικότητες παρήγαγαν τρία ζεύγη αντιθέσεων: α) Δυτική συμμαχία εναντίον εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας· β) Δυτική συμμαχία εναντίον Ρωσίας (σε ιδεολογικό επίπεδο)· και γ) Γερμανία εναντίον Ρωσίας. Μετά την μεγάλη σύγκρουση, όμως, μένει μόνον το ένα ζεύγος αντίθεσης: καπιταλιστική δύση εναντίον κομμουνιστικής ανατολής. Μέσα από αυτή την αντίθεση θα γεννηθεί και πάλι μια σύνθεση: Ο διεθνιστικός καπιταλισμός με αριστερό πολιτισμό. Όπως είχε πει ένας Γάλλος διανοούμενος: Ο καπιταλισμός στην εξουσία και  ο Μαρξισμός στην κουλτούρα.

Αυτή η στρατηγική  θέσης–αντίθεσης ακολουθήθηκε και για πολλές άλλες κοινωνικές καταστάσεις και εισχώρησε  μέσα στο τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Αυτό ήταν ένα γεγονός αποφασιστικής σημασίας για την πολιτική και πολιτισμική εξέλιξη των κοινωνιών. Σήμερα φθάσαμε στην εξάλειψη όλων των θέσεων- αντιθέσεων(οι οποίες πλέον επιτέλεσαν τον σκοπό για τον οποίο είχαν δημιουργηθεί) και  στην επικράτηση του απόλυτου οικονομικού μονισμού  με την ταυτόχρονη εκμηδένιση  του  πνευματικού  γίγνεσθαι.

Από αυτή την ιστορία μπορούμε να εξαγάγουμε τα εξής χρήσιμα συμπεράσματα : 1. Να μην υποτιμούμε ποτέ τον εχθρό. 2. Οι  δυνάμεις που εξουσιάζουν τον κόσμο σκέπτονται και δρουν, με πολύ πιο σύνθετο τρόπο, από αυτόν που συνήθως πιστεύουμε. 3. Το καλύτερο όπλο μας, πρέπει να είναι μία έννοια  που είναι δημιούργημα της παράδοσής μας, τόσο της  Αρχαιοελληνικής  όσο και της Ορθόδοξης: Η ‹‹Διάκρισις››. Πολιτική διάκριση, ψυχολογική διάκριση, πνευματική διάκριση.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Frances  A. Yates , The Occult Philosophy in the Elizabethan Age, Λονδίνο, 1979

2. Τα στοιχεία για την οργάνωση Skull &Bones δόθηκαν από τον ιστορικό Antony Sutton, ερευνητή στο Hoover Institution, Stanford University. (Antony Sutton, America's Secret Establisment, Μontana: Liberty House Press, 1986)                                                    

3. Stephen Birmingham, The Grandees: America's Sephardic Elite, Νέα Υόρκη: Syracuse University Press, 1997                                                                                                                        

4. Jacques  D' Hondt, Hegel secret: recherches  sur  les sources cachées de la pensée de Hegel, Παρίσι, 1968

5. Magee G.A., Hegel and the Hermetic Tradition, Cornell University  Press, 2001

10 σχόλια:

  1. Εντυπωσιακό!
    Δημήτριος Τσεργίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένα απο τα συγκλονιστικότερα άρθρα του Θεοδότου. Δυναμιτίζει κάθε μορφή λήθης που μέχρι σήμερα μας κάλυπτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο μόνος που δύναται να καταδιώξει Ιουδαίο ως το τέλος είναι ο Άγγλος. ( Αδόλφος Χίτλερ 1924 ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένα υποθετικό ερώτημα...ποιά θα ήταν η ιστορία της μεταμεσαιωνικής Ευρώπης εάν δεν απήρχοντο οι εν Ισπανία αλλόθρησκοι στα τέλη του 15ου αιώνα..και εάν το τότε βασιλικό ζεύγος αυτενεργούσε ή "εγκλωβίστηκε" στην "κοσμοιστορική" ενέργεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πως θα είχε εξελιχθεί η ιστορία , δύσκολο να απαντήσει κανείς. Πάντως αυτός που έπεισε το βασιλικό ζεύγος να πάρει την μεγάλη απόφαση ήταν ο Ιεροεξεταστής Tomás de Torquemada,ο οποίος ήταν Ιουδαίος που είχε ασπαστεί τον Χριστιανισμό. Μάλιστα, λέγεται ότι μετά από μεγάλη χρηματική προσφορά των Ιουδαίων της Ισπανίας, το Βασιλικό ζεύγος ήταν έτοιμο να ματαιώσει την απέλαση τους. Όμως ο Tomás de Torquemada εισέρχεται στη βασιλική αίθουσα και πετώντας ένα σταυρό πάνω στο τραπέζι , λέει στους Βασιλείς : Κάποτε τον πρόδωσαν για τριάντα αργύρια, εσείς για πόσα θα τον προδώσετε; Έτσι δόθηκε η διαταγή για την απέλαση.

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ αγαπητέ για την ανταπόκριση, που αφήνει περιθώρια για αρκετές ερμηνείες στα κρυπτά και παράβυστα των παγκοσμίων ραδιουργιών!
      Ακολουθεί όμως και ένα ακόλουθο (αν και ήσσονος σημασίας) ζήτημα..τί θα συνέβαινε άν η αποσταλείσα από τον Φίλιππο Β' της Ισπανίας "ανίκητη" αρμάδα δεν είχε την γνωστή τύχη (και οι καιρικές συνθήκες!)..και κατά πόσο "παίχτηκε" το μέλλον του ευρωπαικού "πολιτισμού" στην επικράτηση της μία ή της άλλης δύναμης, μακροπρόθεσμα;

      Διαγραφή
    3. Σίγουρα αν επικρατούσε η Ισπανία τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Όμως όπως έλεγε ο Κ. Γιουνγκ, που αν και οπαδός του γνωστικισμού, σε αυτό είχε δίκιο, το συλλογικό ασυνείδητο κατευθύνει την ιστορία, και αν είναι θετικό , έλκει θετικές εξελίξεις, αν είναι αρνητικό , έλκει αρνητικές εξελίξεις. Και μια που ο κόσμος μάλλον ρέπει προς το αρνητικό, τα πράγματα θα καθυστερούσαν λίγο, αλλά τελικά πάλι με κάποιο τρόπο, θα έφθαναν εκεί που είναι σήμερα.

      Διαγραφή
  5. Συγνώμη που κουράζω αλλά είναι δυνατόν ένας αγαθός Δημιουργός να έχει "κατασκευάσει" ένα αρνητικό, ίσως και υπερβατικολογικό, ασυνείδητο; (συλλογικό ή μη)
    Καί εάν όχι, τι υπερόν έφτιαξε ένα "σύστημα" που βασίζεται στην αλληλοφαγία, με τόσο πόνο και αλληλοσπαραγμό, ακόμη και συνειδητών μονάδων από άλλες;
    Μήπως τελικά ο κόσμος που θέλουμε να "πλάσουμε" (πολιτικά εννοώ), κάποιοι εξ ημών, επειδή εκτιμούμε περισσότερο το ευ ζην από την υλιστική καλοπέραση - με ότι "κόστος" περιλαμβάνει- είναι μία "εκτροπή" από το γήινο Δημιουργικό σχέδιο;...ή για να το πώ διαφορετικά μήπως είμαστε κάποιοι προετοιμαστικοί "στρατιώτες" ενός υποσχετικού, αδύναμου ΕΔΩ, Θεού που ο πανίσχυρος αδελφός του δεν θέλει να αναμειγνύεται στα του βασιλείου του... ούτε και με "μηνύματα" από το υπερπέραν;
    Τελικά στο επέκεινα ευρίσκεται ο αγαθός Δημιουργός;
    Η Χριστιανική θεολογία σαφώς έχει απαντήσεις στα ανωτέρω αλλά εκκινεί από κάποια αξιώματα..
    Μόνο ερωτήματα θέτω, θέσεις δεν έχω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μόνη απάντηση που έχω , είναι ότι σταυρώθηκε.Αν δεν το έκανε , δεν θα τον πίστευα.Και μάλλον ξέρει κάτι που εμείς δεν ξέρουμε: ο Ιησούς μπροστά στον τάφο του φίλου του Λαζάρου δάκρυσε.Και μόνον αυτό το γεγονός,κρύβει μια ολόκληρη θεολογία. Εν τέλει, δεν νομίζω ότι έχουμε άλλη επιλογή, από τα λόγια του Απ.Παύλου: νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

      Διαγραφή
    2. Όλες οι παραδόσεις (ινδική, ελληνική, των Αζτέκων, των Σουμέριων κλπ) μιλάνε για μια σταδιακή πτώση της ανθρωπότητας από μια χρυσή εποχή στη σημερινή εποχή του "σιδήρου" δηλαδή της παρακμής και εκφυλισμού. Το ίδιο και η χριστιανική μιλάει για την πτώση του ανθρώπου. Συνεπώς τα όσα βιώνουμαι είναι καρπός της εποχής της οποίας ζούμε. Mε λίγα λόγια ζούμε στη Kali Yuga, για αυτό κυριαρχεί ο υλισμός, το κακό, η αθεία και η ηλιθιότητα (ειδικά στην Ελλάδα που είμαστε φίσκα στους αριστερούς).

      Το ερώτημα για τη κυριαρχία του κακού στο κόσμο οδήγησε στη δημιουργία της γνωστικής σκέψης που αποδεχόταν ένα κατώτερο κακό θεό δημιουργό που έφτιαξε τον κόσμο και έναν καλό Θεό αδιάφορο προς τα γήινα.

      Διαγραφή