ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΩΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Γράφει ο Αναστάσιος Γιαννάς

       Εμείς, σε αυτό εδώ το μπλογκ, καλά τα λέμε μεταξύ μας. Όμως σκεφτήκατε, εάν είναι ποτέ δυνατόν, να καταλάβουν οι  πλατιές λαϊκές μάζες, ότι τα δύο αυτά ιδεολογικά ρεύματα, ουσιαστικώς, είναι δύο αιρετικά γνωστικά κινήματα;  

Εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται πρακτικά αδύνατον. Και όμως! υπάρχει ένας τρόπος για να το καταλάβουν. Τα διάφορα γνωστικά ρεύματα, από τους Καθαρούς του 11ου αιώνα στις Γαλλικές επαρχίες έως τους Dukhobors του 17ου  αιώνα στην Ρωσική ύπαιθρο, πόνταραν πάντα στην οικονομία. Με άλλα λόγια, προσπαθούσαν να πείσουν τα φτωχά λαϊκά  στρώματα ότι αυτοί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα φέρουν την ισότητα και την οικονομική δικαιοσύνη. Αυτό ήταν το μόνιμο και σταθερό μοτίβο τους. Το ίδιο και σήμερα: ο μεν φιλελευθερισμός προπαγανδίζει την ‹‹δημιουργική δύναμη›› του καπιταλισμού, η δε αριστερά βάλλει εναντίον του φιλελευθερισμού, υπερασπιζόμενη τις φτωχές λαϊκές τάξεις. Έτσι, πάντα με την δικαιολογία της οικονομικής καλυτερεύσεως, αυτές οι δύο  ιδεολογίες περνούν  την γνωστική πολιτική τους και διαμορφώνουν αιρετικές κοινωνίες. 

 Τι πρέπει λοιπόν να κάνει η Παραδοσιακή Δεξιά; A) Πρώτα απ’ όλα πρέπει να σχηματιστεί μία παράταξη που να αξίζει αυτή την ονομασία, και αυτό μπορεί να γίνει μόνον εάν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του πατριωτικού –εθνικού χώρου ενωθούν και παραμερίσουν διαφωνίες και εμμονές. Β) Μετά θα πρέπει η παράταξη αυτή να  διατυμπανίσει, με τρόπο ξεκάθαρο και σαφή, ότι είναι μία αντί-καπιταλιστική δύναμη η οποία, όταν θα έλθει στην εξουσία, θα αφαιρέσει όλα τα μέσα παραγωγής από την καπιταλιστική ιδιοκτησία, θα δημιουργήσει έναν μεγάλο σύγχρονο παραγωγικό ιστό και θα ασκήσει  μία  σοσιαλιστική οικονομική πολιτική, διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα την δημιουργική ελευθερία του πολίτη. 

ΒΙΒΛΙΟ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ, 1901-1937

Το Σάββατο και Κυριακή, 27η και 28η Οκτωβρίου, η εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος θα έχει, ως δώρο για τους αναγνώστες της, το βιβλίο του Δημήτρη Μιχαλόπουλου: Ιωάννης Συκουτρής, 1901-1937. Ο άνθρωπος που ο Χίτλερ τον ήθελε πρωθυπουργό.

TI NA KANOYME A΄

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

Το άρθρο αυτό σχεδίαζα να το γράψω από καιρό· και αυτό, διότι όπως σωστά έχει επισημάνει κάποιος αναγνώστης του Θεόδοτου, οι ιστορικές αναλύσεις πρέπει να οδηγούν στο δέον γενέσθαι. Εάν, πράγματι, από την ανάλυση δεν προκύπτει το τι πρέπει να γίνει, τότε η ανάλυση δεν έχει νόημα.

 Το πρώτο όμως που πρέπει εδώ και τώρα να τονιστεί είναι ακριβώς η σημασία της ανάλυσης. Το παρόν στηρίζεται στο παρελθόν, ενώ παράλληλα διαμορφώνει το μέλλον. Η αντίληψη, κατά συνέπεια, την οποία έχουμε όσον αφορά το παρελθόν έχει καθοριστικό ρόλο ως προς τη διαμόρφωση του μέλλοντος. Όλα τα κινήματα, άλλωστε, μικρά και μεγάλα, επιτυχή και αποτυχημένα, ιδεολογικά, πολιτικά, φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά ακόμη έτσι αρχίσανε: με νέα ερμηνεία του παρελθόντος. Ο Χριστιανισμός π.χ. ερμήνευσε την αρχαία θρησκεία ως «έργο δαιμόνων», που έπρεπε να καταλυθεί, ο Εθνικοσιαλισμός/Φασισμός θεώρησαν το παρελθόν ως διαρκή πτώση του ανθρώπου, ο Μαρξισμός είδε την Ιστορία ως «σκηνή δρωμένων» πάνω στην οποία ένα και μόνο έργο σταθερώς παίζεται: η «πάλη των τάξεων» κ.ο.κ. Έτσι λοιπόν και εμείς,  του Θεόδοτου, δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, διότι δεν είναι νοητό να γίνει διαφορετικά. Οφείλουμε να θεμελιώσουμε την παρουσία μας και τον λόγο μας πάνω σε ερμηνεία του παρελθόντος διαφορετική από όσες ισχύουν μέχρι σήμερα. Αλλιώς τι λόγο ύπαρξης θα είχαμε;

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Δεν υπάρχει, ίσως, άλλος θεσμός του μεσαιωνικού κόσμου, που να συκοφαντήθηκε τόσο πολύ, όσο η Ιερά Εξέταση. Οι Διαφωτιστές , οι προτεστάντες και οι Ιουδαίοι, κατάφεραν για ένα μεγάλο χρονικό  διάστημα να δυσφημίσουν με όλους τους τρόπους αυτό τον σημαντικό θεσμό. (Ακόμη και στις ημέρες μας, το Ηollywood παρήγαγε πολλές ταινίες που βάλουν κατά της Ιεράς Εξέτασης.) Όμως, όπως λέει και η παροιμία, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Η σύγχρονη ιστορική έρευνα απέδειξε ότι πολλές από τις διηγήσεις που ήταν ευρέως διαδεδομένες για την δράση αυτού του θεσμού, αποτελούν απλώς ένα μύθο που δημιούργησε η νεωτερικότητα. Αποφασιστικές για αυτή την ιστορική αναθεώρηση, ήταν οι εργασίες των  ιστορικών: Henry A. Kamen, μέλους της Royal Historical Society, του Edward Peters, καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας, του Bartolomé Bennassar, καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Τουλούζης, και πολλών άλλων. Στο σύντομο άρθρο που ακολουθεί, ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να κατανοήσει τα αίτια που προκάλεσαν την κατασυκοφάντηση της Ιεράς εξέτασης, αλλά να μάθει και κάποιες, άγνωστες στο ευρύ κοινό, πτυχές  της δραστηριότητας της.

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Η σφραγίδα της ισπανικής Ιεράς Εξέτασης

Το να υπερασπιστούμε και να δικαιολογήσουμε σήμερα, την Ιερά Εξέταση, αποτελεί το ακριβώς αντίθετο του «πολιτικά ορθού» (politically correct). Επειδή όμως o Θεόδοτος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πολιτική ορθότητα, προχωρούμε ακάθεκτοι στην παρουσίαση της πραγματικής ιστορίας αυτού του μεσαιωνικού θεσμού. Ο μεγαλύτερος δυσφημιστής της Ιεράς Εξέτασης, ο Αμερικανός κουάκερος (ένα παρακλάδι του πουριτανισμού) ιστορικός Henry C. Lea, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι: «Ο σκοπός της Ιεράς εξέτασης ταυτιζόταν με τον σκοπό του πολιτισμού». Πράγματι, ακόμη και οι πιο φανατικοί αντί-καθολικοί, ομολογούν ευτυχείς ότι, εάν οι Καθαροί δεν κατάφεραν να κάνουν την ανθρωπότητα να αυτοκτονήσει (ήταν ενάντια στην τεκνοποιία), εάν οι Αναβαπτιστές δεν κατέστρεψαν όλα τα έργα τέχνης, εάν η αίρεση των Dolciniani  δεν σκότωσε όλους τους αμαρτωλούς, εάν οι ‹‹Αδελφοί του Ελευθέρου Πνεύματος›› δεν απέκλεισαν από όλα τα δημόσια αξιώματα όσους δεν ήταν «πεφωτισμένοι» - όλα αυτά οφείλονται στην Ιερά Εξέταση. Σήμερα, κανείς δεν θα ήταν τόσο τρελός, ώστε να πιστεύει ότι ο Θεός δημιούργησε κάποιους, ακριβώς για να τους καταδικάσει αιώνια. Και όμως, αυτό ήταν, για αιώνες ολόκληρους, το προτεσταντικό δόγμα, εξαιτίας του οποίου ξέσπασαν πόλεμοι που αιματοκύλισαν την Ευρώπη. Έτσι, ακριβώς λόγω της ύπαρξης της Ιεράς Εξέτασης, η Ισπανία γλύτωσε τους θρησκευτικούς πολέμους. Να θυμηθούμε επίσης, ότι το φημισμένο πανεπιστήμιο της Salamanca (από τα αρχαιότερα και καλλίτερα στην Ευρώπη) θεμελιώθηκε από έναν Ιεροεξεταστή και ότι η συζήτηση για τα δικαιώματα των Ινδιάνων της Αμερικής (από εκείνη την συζήτηση θα γεννηθεί το σύγχρονο Διεθνές Δίκαιο) έγινε υπό την αιγίδα της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης. 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ & ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

H Ομιλία του Θωμά Θεολόγη στην εκδήλωση που έγινε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου , με θέμα «Απόψεις  για τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο», στην αίθουσα της Παλαιά Βουλής, στις 14 Οκτωβρίου 2012.

Κυρίες και Κύριοι,

Τα Βαλκάνια κατά του Οθωμανού τυρράνου

Από τα πρώτα χρόνια του 20^ού αιώνα, η παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Οι βαλκανικοί λαοί που για αιώνες στέναζαν κάτω από τον τουρκικό ζυγό, αποφάσισαν να παλέψουν για την ανεξαρτησία τους κι άρχισαν ένα υπέροχο αγώνα κατά του κατακτητού. Έτσι, στις 4 Οκτωβρίου 1912, ξεκίνησε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος με την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο, ενωμένες κατά της Τουρκίας.

Κατά την περίοδο εκείνη ο ανταγωνισμός των μεγάλων Δυνάμεων και της Ρωσίας στην περιοχή της Ν.Α. Ευρώπης ήταν μεγάλος. Η Βουλγαρία και η Σερβία υπολόγισαν πώς οι συνθήκες ήταν κατάλληλες για κοινή δράση κατά της Τουρκίας και στις 19 Φεβρουαρίου 1912 υπέγραψαν μυστική Συνθήκη Συμμαχίας. Αργότερα προσετέθη και το Μαυροβούνιο. Μ’ αυτή τη μυστική συμφωνία ζωτικά ελληνικά εδάφη θα περιέρχονταν στους συμμαχήσαντες.

Η αγγλική διπλωματία που πληροφορήθηκε τα ανωτέρω, ενημέρωσε τον Βασιλέα Γεώργιο. Όχι, βέβαια, από αγάπη για την Ελλάδα, αλλά για να τεθεί φραγμός στην κάθοδο των Ρώσων στη Μεσόγειο. Έχοντας το Γιβραλτάρ, την Μάλτα, την Κύπρο και το Σουέζ στα χέρια τους, οι Άγγλοι ήταν κύριοι της Μεσογείου. Τους χρειαζόταν, όμως και η Κρήτη κι αυτός ήταν ο λόγος που χρησιμοποίησαν τον Βενιζέλο κατά του πρίγκιπος Γεωργίου- τον οποίο οι ίδιοι είχαν τοποθετήσει ως ύπατο Αρμοστή στη Μεγαλόνησο. Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα δεν τους βόλευε και γι’ αυτό υποστήριζαν τον Βενιζέλο που ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας του νησιού.

ΠEΡΙ «ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ», «ΕΛΛΗΝΑΡΑΔIΣΜΟΥ» ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

Γράφει ο Nikolai Romanov

                                   

"Το αίμα των πολεμιστών

 είναι ιερότερο από τις προσευχές των μοναχών

 και το μελάνι των διανοουμένων"

                                                                                                                                           Ιούλιος Έβολα

      Μετά τα τελευταία σχόλια κάποιων αναγνωστών σε κείμενα που δημοσίευσε ο "Θεόδοτος", συγκεκριμένα  του κ. Δ. Tσεργίνη, και βλέποντας τις αντιδράσεις κυρίως διαφόρων "εθνικοφρόνων" (αρχαιολατρών ή υπερορθοδόξων), που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για κάτι το οποίο, αν μη τι άλλο, είναι η ιστορική αλήθεια, αποφάσισα να απαντήσω σε όλους αυτούς τους σώνει και καλά απογόνους του Λεωνίδα και του Βουλγαροκτόνου με αυτό το κείμενο.

Η χώρα μας τον τελευταίο καιρό μαστίζεται από μια παρατεταμένη οικονομική κρίση. Κατά την προσωπική μου άποψη μάλιστα, απλώς το προτεκτοράτο των Βρεταννών και στη συνέχεια των Αμερικανών που λέγεται «Ελλάδα» στην ουσία έχει χρεοκοπήσει. Η οικονομική χρεωκοπία όμως δεν είναι το χειρότερο: το χειρότερο είναι ότι ο λαός μας βρίσκεται σε κατάσταση προκεχωρημένης σήψης. 

Σε όλους αυτούς τους ελληναραίους που τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων  μπορεί να συγκαταλέγονται και οι "μαϊμούδες" τυφλοί της Ζακύνθου, οι επίορκοι γιατροί που τσεπώνουν τα φακελλάκια, οι δημόσιοι υπάλληλοι που εισέπραξαν τα "γρηγορόσημα" κ.ο.κ. Εν τέλει ο παχύσαρκος εγγονός του στρατηγού Πάγκαλου (ο οποίος κατ' ιδίαν ομολογία είχε πάρει μέρος στον γαλλικό Μάη του '68 ) δεν είχε τελείως άδικο: Αν όχι για όλους, για τη συντριπτική πλειοψηφία των Νεοελλήνων πραγματικά ισχύει το  «Μαζί τα φάγαμε». Άλλωστε γι'αυτό εψήφιζαν οι ελληναραίοι τόσο χρόνια τον μακαρίτη τον Ανδρέα Παπανδρέου:  για το εύκολο χρήμα.

O ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Γράφει ο Alex Synodinos

τι πραγματικά επιθυμεί η αριστερά

Θέλω να πιστεύω πως οι αναγνώστες μας είναι μιας κάποιας ευφυίας και δεν πίστεψαν τις τελευταίες προσπάθειες μετάλλάξης του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να παρουσιασθεί ως κεντρο-αριστερό κόμμα. Το ΣΥΡΙΖΑ απέχει από την κέντρο-αριστερά (δηλ. την σοσιαλδημοκρατία) όσο και ο ένας γεωγραφικός πόλος από τον άλλο. (Εκτός, βέβαια, εάν δεχτεί κανείς ότι πηγή και μήτρα κάθε κακού στην πολιτική είναι ακριβώς η σοσιαλδημοκρατία.) O ΣΥΡΙΖΑ είναι το επίσημο κόμμα της αριστερής τρομοκρατίας στην Ελλάδα και στη τρομοκρατία συμπεριλαμβάνω και το συνεχές κάψιμο της Αθήνας από τα τάγματα εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ, τα εξαρχειόπαιδα, ευρύτερα γνωστά και ως «κουκουλοφόροι». O ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο συνδέεται με αυτούς αλλά πρακτικά αποτελεί και τον πολιτικό τους βραχίονα όπως σωστά έχει λεχθεί στο παρελθόν.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ, Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

Να αρχίσουμε από τον Ιουστινιανό (527-565); Ναι, ναι, τον Αυτοκράτορα που έκτισε την Αγιά-Σοφιά, διαχρονικό σύμβολο του Ελληνικού Έθνους κ.τ.λ., κ.τ.λ.; Λοιπόν, ιδού το πορτραίτο του: Ὁ Ἰουστινιανὸς ἐγεννήθη... ἐν Δαρδανίᾳ καὶ ὁ μἐν πατὴρ αὐτοῦ ὠνομάζετο Ἰστόκ... αὐτὸς οὗτος δὲ Οὐπράβδα, εἶχον δηλαδὴ ὀνόματα καθ’ὅλας τὰς πιθανότητας σλαυικά, τὰ ὁποῖα... ἐπὶ τὸ λατινικώτερον διεμορφώθησαν, τὸ μὲν Ἰστὸκ εἰς Σαββάτιον... τὸ δὲ Οὐπράβδα εἰς Ιουστινιανόν. 

Ποιος τα λέει αυτά; Πράκτορας των «Σκοπιανών» θα μου πούν οι κρυπτοϊουδαίοι... Ε, όχι, βρε παιδιά! Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος τα έγραψε, ο  εθνικός μας ιστορικός. Και να για να ολοκληρωθεί το ψηφιδωτό, σας πληροφορώ ότι η δυναστεία του Ιουστινιανού, η τελευταία βυζαντινή δυναστεία που βασίλευσε σε ολόκληρη σχεδόν τη Μεσόγειο, είχε ιδρυτή της κυριολεκτικώς και γνησίως  «Σκοπιανό», τον Ιουστίνο Α΄, θείο και προκάτοχο δηλαδή του Ιουστινιανού, που ακριβώς είχε γεννηθεί «σε χωριό κοντά στα Σκόπια». Θα μπορούσε λοιπόν να ισχυριστεί κανείς πως η ανέγερση της Αγιά-Σοφιάς δεν ήτανε τίποτα άλλο, στην ουσία, παρά ενέργεια και έργο της προπαγάνδας των Σκοπιανών.

            Να πάμε και στα πιο παλιά, δηλαδή τα Αρχαία; No problem, κατά πως συνηθίζεται να λένε σήμερα. Να λοιπόν τι λέει εν προκειμένω ο εθνικός μας ιστορικός: Ο Μέγας Αλέξανδρος προσπάθησε μεν να συγκεράσει τα δύο φύλα, τους Μακεδόνες δηλαδή και τους Έλληνες, με αποτέλεσμα ἐπὶ Ἀλεξάνδρου καὶ ἐπὶ μικρὸν μετὰ τὸν θάνατον αὐτοῦ, οἱ Μακεδόνες νὰ ἀσπασθώσι τὴν πρὸς τοὺς Ἕλληνας ἰσότητα, ἀλλ΄ἀφοῦ ἐξέλιπεν ἡ  πίεσις τοῦ ἰσχυροῦ ἐκείνου βραχίονος [του Μεγάλου Αλεξάνδρου δηλαδή], να εμφανισθεί ξανά ἡ μεταξὺ τῶν δύο φύλων ἀντιζηλία καὶ ἀντίπραξις. Να γιατί, κατά συνέπεια,  οι δημοκρατικοί Αθηναίοι κυρίως προσκάλεσαν τους Ρωμαίους να δώσουν τέλος στη μακεδονική κυριαρχία στην Ελλάδα. Δεν ανέχονταν να έχουν άλλο «στο κεφάλι τους» τους Μακεδόνες.

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΗΣ ΑΓΚΙΤΠΡΟΠ ΚΑΙ Ο ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΩΝ ΜΠΕΝΑΚΗΔΩΝ

εγκάρδια σχέση...

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

Γιατί στη Συγγρού

δεν βρίσκουνε πια δουλειά οι τραβεστί;

Επειδή πήγε εκεί το κόμμα-τραβεστί

 της ‘δεξιάς’, η «Νέα Δημοκρατία»!

Χρήστος Σαρτζετάκης

Τον θυμάστε τον Χρήστο Σαρτζετάκη; Ε, μη μου λέτε όχι! Δεν μπορεί, θα τον θυμάστε. Αυτόν ντε, που, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε τάξει στον Καραμανλή (ο οποίος είχε συγκρατήσει τους στρατιωτικούς να μην ανατρέψουν τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 1981), να τον κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 1985, αθέτησε τον λόγο του και βγήκε ο Μένιος Κουτσόγιωργας και κραύγαζε: «Βρήκα, Κύριε Πρόεδρε (ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο ‘Κύριος’  Πρόεδρος), Κρητικό με μακεδονικές ρίζες που θα ενώσει την Ελλάδα...» και τα ρέστα. Ο Κρητικός με τις μακεδονικές ρίζες ήταν ο Χρήστος Σαρτζετάκης.

Κυττάξτε τώρα την ιστορία του. Ο πατέρας του Χρ. Σαρτζετάκη ήταν χωροφύλακας/υπαξιωματικός ή, έστω, αξιωματικός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, από την Κρήτη φυσικά. Η μητέρα του (που περιγράφεται ως σιωπηλή, σεβάσμια γυναίκα στο Ζἠτα του Βασίλη Βασιλικού) ήταν από «χωριό της Φλώρινας». Ως εδώ καλά, καλώς πορευόμεθα, ο χωροφύλαξ από τη λεβεντογέννα Κρήτη ήρθε και παντρεύτηκε στην επίσης λεβεντογέννα Φλώρινα, και γενικώς σμίξανε οι λεβεντογέννες περιοχές της «αιωνίας Ελλάδος». Το θέμα όμως είναι γιατί ο εκ της λεβεντογέννας Κρήτης χωροφύλαξ να πάει να πάρει γυναίκα από τη Φλώρινα; Στην Κρήτη π.χ. δεν υπήρχανε λεβεντογεννημένες κοπέλλες, να πούμε; 

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΞΙ

Ο κ. Δημήτρης Μιχαλόπουλος, συνεργάτης του Θεόδοτου, πήρε από τον κ. Μ. Πρωτοπαπαδάκη, απόγονο το Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, το παρακάτω κείμενο, το οποίο ευχαρίστως δημοσιεύουμε. Κατά τη γνώμη του Θεόδοτου πάντως το κείμενο είναι υπερβολικά επιεικές. Πώς μπορούμε να μιλάμε για «Ελληνική Δικαιοσύνη»,  και τα ρέστα, τη στιγμή κατά την οποία χρειάστηκαν ογδόντα οκτώ χρόνια...γιατί; Για να αποδειχθεί ότι προσωπικότητες όπως ο Π. Πρωτοπαπαδάκης και ο Δημήτριος Γούναρης δεν ήταν «προδότες». Στο διάστημα όμως αυτό των ογδόντα οκτώ χρόνων, οι προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις σαρώσανε τα πάντα, διέλυσαν τον τόπο, μας έχουνε ρίξει στο βάραθρο της εξαθλίωσης και... εξακολουθούν να κυκλοφορούν ατιμώρητες και ανενόχλητες. Κατά τη γνώμη του Θεόδοτου, αυτή η ασυδοσία του κάθε είδους προοδευτικών, δημοκρατικών και γενικώς φιλελεύθερων δυνάμεων που, χωρίς να έχουν υποστεί καμία απολύτως τιμωρία για τα κατά συρροήν εγκλήματα που έχουνε διαπράξει σε βάρος του Ελληνικού Λαού, συνεχίζουν να αλωνίζουνε και να έχουν και άποψη, μάλιστα, γενικώς για το... μέλλον της Ελλάδας, αποτελεί, πάνω στο πρόσωπο της Πατρίδας μας, στίγμα που πρέπει οπωσδήποτε να εξαλειφθεί.

        

15 Αυγούστου-15 Νοεμβρίου: Μνήμη της Μικρασιατικής τραγωδίας και της άδικης εκτέλεσης των Έξι

                                 

Γράφει ο κ. Μίκης Πρωτοπαπαδάκης

  Το θέμα ανήκει βασικά στην Νομική Επιστήμη. Ανήκει, όμως, και στην Ιστορία, επειδή αποτελεί συνέχεια της Δίκης των Έξι του 1922, η οποία, όπως είναι γνωστό, έχει καταγραφεί στην Ιστορία, και μάλιστα, ως σοβαρό ιστορικό γεγονός. 

  Η Αναψηλάφηση της Δίκης των Έξι ήταν μια πράξη με νόημα ηθικό και πνευματικό: εξασφάλισε την απονομή της δικαιοσύνης σε μια περίπτωση  όπου αυτή είχε καταπατηθεί βάναυσα. Στην διαδικασία της Αναψηλάφησης οι νόμοι έπαιξαν τον κυρίαρχο ρόλο τους: την διαφύλαξη των βασικών αξιών του πολιτισμού μας. 

  Το γεγονός ότι η απόφαση του Στρατοδικείου του 1922 παρέμενε καταγραμμένη στο ιστορικό της Δικαιοσύνης, την βάραινε με το μελανό στίγμα της αδικίας. Χαρακτηριστικό για το βαρύ κλίμα που κάλυπτε διεθνώς την ελληνική Δικαιοσύνη και κατ’ επέκταση τον σύγχρονο πολιτισμό μας,  ήταν το παρακάτω περιστατικό: 

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου

                                   

Jacob Frank

 Σε προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου με τον τίτλo: «ΜΑΤΙΑ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΑ: ΟΙ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ», είχε γίνει  αναφορά στην γνωστική σέκτα των Φρανκιστών. Ονομάστηκαν έτσι από το όνομα του αρχηγού της Jacob Frank και έδρασαν στην Ευρώπη από τα μέσα του 17ου αιώνα. Αυτοί, σε αντίθεση με τους ντονμέδες, οι οποίοι εξωτερικά είχανε γίνει Μουσουλμάνοι, είχαν –δήθεν- ασπαστεί τον Χριστιανικό Ρωμαιοκαθολικισμό, αλλά στην πραγματικότητα ακολουθούσαν τον ιουδαϊκό οργιαστικό Γνωστικισμό. 

          Ο Jacob Frank (Jakob Judah Leib) γεννήθηκε το 1726 σε ένα χωριό της Ποδολίας, στην Ουκρανία. Ο πατέρας του ήταν οπαδός του Shabbetai Zevi. Ειδικά για τον Jakob Frank ισχύει η ρήση «ο μαθητής ξεπέρασε τον δάσκαλο». Πράγματι, όταν ο πατέρας του τον μύησε στη διδασκαλία του Shabbetai Zevi, ο Frank είπε: «Ο δάσκαλος γεύθηκε όλα τα απαγορευμένα, αλλά εγώ θέλω να γευθώ την απόλυτη δύναμη». Το 1753, λοιπόν, εμφανίζεται σε συναγωγή της Θεσσαλονίκης και ανακηρύσσει τον εαυτό του σε μετενσάρκωση του Shabbetai Zevi. Μετά γυρίζει στην Πολωνία, αρχίζει να μαζεύει οπαδούς και διευκρινίζει: «Δεν ήλθα για να σώσω, αλλά για να καταστρέψω και να βυθίσω τα πάντα στην άβυσσο…».

ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΒΟΥΡΚΟ

Γράφει ο Θεόδωρος  Λάσκαρης

  Είναι να απορεί κανείς, που βρέθηκε η πολιτική  τάξη  που εδώ και τόσα χρόνια κάθεται στα έδρανα του κοινοβουλίου. Γαλάζιοι, πράσινοι, κόκκινοι, ροζ: Όλοι αυτοί, νομίζεις ότι άνοιξαν οι πύλες του κάτω κόσμου και ξέρασαν συσσωρευμένο βούρκο αιώνων. Μένεις άφωνος, δεν ξέρεις τι να σκεφτείς. Πριν από λίγες ημέρες, ένας ηλίθιος, έφτιαξε μία ιστοσελίδα στην οποία καθύβριζε και γελοιοποιούσε έναν αποθανόντα Oρθόδοξο μοναχό. Συνελήφθη με την κατηγορία της θρησκευτικής προσβολής και εξύβρισης. Οι ανακοινώσεις των ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ ήταν οι ακόλουθες: «Αυτή σύλληψη προσβάλει την ελευθερία του λόγου, αλλά και όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, καθώς πρόκειται για μισαλλόδοξες, μεσαιωνικές πρακτικές. Ο νόμος περί βλασφημίας πρέπει να καταργηθεί,  διότι αποτελεί  φαινόμενο σκοταδισμού, θρησκευτικού φανατισμού και μισαλλοδοξίας», και άλλες παρόμοιες χαζομάρες. Δηλαδή, το μορφωτικό  επίπεδο και η εσωτερική  καλλιέργεια αυτών των ανθρώπων, είναι επιπέδου «επαναστατημένου εφήβου». Μπορεί να φανταστεί κάποιος, τι είδους ηλίθια βιβλία διαβάζουν, αν και όποτε διαβάζουν. Μπορεί επίσης να φανταστεί, τις ηλίθιες, κοινότυπες και ανιαρές συζητήσεις που θα έχουν μεταξύ τους. Μπορεί ακόμη να φανταστεί, τον χαζοχαρούμενο και βλακώδη κόσμο μέσα στον οποίο ζουν. Αλλά ας φύγουμε από αυτό το επεισόδιο, και ας συλλογιστούμε πάνω στην πολιτική κοινότητα στο σύνολό της.