Άρθρο του Alfonso Piscitelli.
πηγή : Centro Studi La Runa
Μετάφραση-επιμέλεια: Ιωάννης Αυξεντίου
Οι Γερμανοί και οι Ρώσοι είναι οι δύο μεγάλοι λαοί της
Ηπειρωτικής Ευρώπης, που κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα συγκρούστηκαν όχι
μία, αλλά δύο φορές,με αιματηρούς πολέμους
που υπονόμευσαν την ισορροπία της Γηραιάς Ηπείρου.
Μία αδυσώπητη
μοίρα εχθρότητας χωρίζει λοιπόν
την Γερμανία και την Ρωσία; Η πρόσφατη ιστορία μας φανερώνει τις ενδείξεις
πιθανών εναλλακτικών διαδρομών: στην αρχή του 19ου αιώνα, η πρόταση του Κάιζερ
Γουλιέλμου Β’ για μία μεγάλη κοινή αγορά μεταξύ των εθνών της Τριπλής Συμμαχίας
και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας• μετά, προς το τέλος της δεκαετίας του ΄30 το
Σύμφωνο Molotov-Ribbentrop• στη δεκαετία του πενήντα η πρόταση του Στάλιν να χορηγήσει στην Γερμανία
τις ανατολικές περιοχές της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με αντάλλαγμα την
ουδετερότητα.
Στον 21ο
αιώνα, έχοντας αρχειοθετηθεί η εποχή των μεγάλων ιδεολογικών συγκρούσεων, του
ναζισμού και του κομμουνισμού, ο διάλογος μεταξύ των δύο μεγάλων εδαφικών
οντοτήτων της ευρωπαϊκής Ηπείρου, μπορεί
να ξαναρχίσει πιο ήρεμα και πιο
αποδοτικά. Είναι χρήσιμο, γι αυτόν τον σκοπό, να θυμίσουμε τους μεγάλους
Γερμανούς διανοητές που-υπερνικώντας ένα διαδεδομένο εθνικισμό που οδηγούσε στο
να θεωρούνται οι σλάβοι ως ''κατώτεροι''-είχαν συλλάβει την ιδέα μιας ενσωμάτωσης μεταξύ της Κεντρικής Ευρώπης και
της Ρωσίας, και πιο γενικά είχαν αναπτύξει μία φιλοσοφία της ιστορίας σύμφωνα
με την οποία η ανάπτυξη των ευρωπαϊκών λαών μετά την εξάντληση της
ατλαντικής-δυτικής φάσης στόχευε αποφασιστικά προς την Ανατολή.