ΣΤΟΡΓΗ ΚΑΙ ΠΡΟΔΕΡΜ...

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Οι παλιότεροι θα θυμούνται ασφαλώς αυτό το διαφημιστικό σλόγκαν. Μου ήλθε αυθόρμητα στο μυαλό, παρατηρώντας αυτήν την εκστρατεία 'αγάπης και στοργής' προς όλα και όλους, που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια: αγάπη για τους μετανάστες, στοργή για τους γκέι, κατανόηση για τους φυλακισμένους εγκληματίες, αγάπη για τον διαφορετικό, προστασία για τα 'ανθρώπινα δικαιώματα' κλπ. Βρε παιδί μου νομίζεις ότι ήλθε  ήδη  ο παράδεισος επί της γης, και οι ουράνιοι άγγελοι συγχωρούν, αγαπούν, και προστατεύουν τους πάντες! Ακόμη και στο διαδίκτυο μπορεί να πέσει κάποιος πάνω σε ιστοσελίδες με φραγή, διότι «προπαγανδίζουν το μίσος». Μίσος; Θεέ και Κύριε, τι έγραψα; αυτή πλέον δεν είναι απλώς μία απαγορευμένη λέξη, είναι ένα απαγορευμένο συναίσθημα. Πάει και τελείωσε: δεν επιτρέπεται να μισείς. Στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες, στο διαδίκτυο, παντού μία φράση ακούγεται σε όλες τις γλώσσες:  DO NOT  HATE! 

Καλλιτέχνες κάνουν καμπάνιες κατά του ΜΙΣΟΥΣ, τηλεοπτικά σποτς μας ενημερώνουν για το πόσο μπορεί να βλάψει τα συναισθήματα των συνανθρώπων μας το να πούμε κάτι που εκλαμβάνεται ως ΜΙΣΟΣ. Πολυεθνικές εταιρείες έχουν δρακόντειους νόμους για οτιδήποτε ενδέχεται να εκληφθεί από οποιονδήποτε ως ΜΙΣΟΣ. Σειρές στη τηλεόραση έχουν άμεσα και έμμεσα μηνύματα για να καταπολεμήσουν το ΜΙΣΟΣ. Οτιδήποτε σήμερα είναι κατά της κυρίαρχης αντίληψης, οτιδήποτε εκφράζει κριτική σε αυτή, οτιδήποτε ακόμα εκφράζει και απλό και καλοπροαίρετο σκεπτικισμό απέναντι στα καθημερινά κηρύγματα 'αγάπης' προς το διαφορετικό από τα ΜΜΕ, οτιδήποτε κάνει κριτική, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο, στις κοινωνικές και εθνοτικές ομάδες, που έχει πάρει υπό τις πτερούγες του το σύστημα αποτελεί ΜΙΣΟΣ. 

BΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ.

Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν

Το εξής βιβλίο είναι έργο του, ιρλανδικής καταγωγής, Βρετανού πολιτικού του δεκάτου ογδόου αιώνα Edmund Burke, που στη γλώσσα γραφής του, την αγγλική, τιτλοφορείται: “Reflections upon the Revolution in France” (η βιβλιοπαρουσίαση έγινε βάσει του πρωτοτύπου αγγλικού κειμένου, το βιβλίο κυκλοφορεί και στα ελληνικά). Το βιβλίο όμως αυτό δεν είναι ακριβώς μία ιστορική μελέτη: πρόκειται για την προσωπική αλληλογραφία του αγαπητού Εδμούνδου με έναν φίλο του Γάλλο, μέλος της εθνικής συνέλευσης και νέο στην ηλικία. Το γράμμα αυτό ήταν το αποτέλεσμα της προτροπής του νεαρού για το πώς βλέπει ο σεβαστός εκείνος ηλικιωμένος την κατάσταση μετά την επανάσταση στην αντίπερα χώρα του καναλιού της Μάγχης. Το σύγγραμμα αυτό ήταν η έκφραση φόβων εκ μέρους του Ιρλανδού για το μέλλον της Γαλλίας. Ως γίνεται συνήθως σε εποχές νεωτερισμών, η απάντηση του Μπερκ τον έριξε από την υπόληψη των περισσοτέρων ανθρώπων της εποχής του. Όταν όμως η ελπίδα αποδεικνύεται φρούδα, αυτοί που προειδοποιούσαν και τιμωρήθηκαν για αυτό, εξυψώνονται σε ύψη, ακόμα ψηλότερα από το έδαφος όπου ήταν πριν. Άμα ο Έντμουντ Μπερκ είχε ζήσει λίγα ακόμα χρόνια θα είχε δει τις φοβίες και ανησυχίες του όλες να πραγματοποιούνται, και θα μπορούσε να ασκήσει δριμύ κριτική εναντίον των φερέλπιδων πιστών του λαμπρού  μέλλοντος. Το βιβλίο προειδοποιεί, σχεδόν προφητικά, για το ζοφερό παρών στο οποίο βρίσκεται σήμερα η Ευρώπη και οι λαοί της, καθώς και καθ' όλη την πορεία του αιματηρού εικοστού αιώνα.

ΤΟ ΟΙΚΟΣΗΜΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ''ΑΡΙΣΤΟ"ΚΡΑΤΙΑΣ

          

Γράφει ο  Ελευθέριος  Αναστασιάδης

Πολύ παλιά, για να ανήκεις στην ελίτ που εξουσιάζει έπρεπε να έχεις αριστοκρατική καταγωγή, δηλαδή να προέρχεσαι από μία κοινωνική τάξη με ανώτερα βιολογικά και πνευματικά χαρακτηριστικά. Αργότερα, μέλος της εξουσιαστικής ελίτ μπορούσε να γίνει ο πολίτης με υψηλή μόρφωση και με ικανότητες στην πολιτική τέχνη. Έπειτα, μέτοχοι  αυτής  της ελίτ άρχισαν να γίνονται και οι κατέχοντες μεγάλη οικονομική δύναμη.

Σήμερα έχουμε φθάσει σε ένα άλλο στάδιο: για να είσαι μέλος της ελίτ πρέπει να έχεις μία από τις τρεις ακόλουθες ιδιότητες, ή ακόμη καλύτερα και τις τρεις: Να είσαι  βλάξ, πουλημένος και...με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες... Πως μπορούμε να καταλάβουμε εάν κάποιος έχει αυτές τις ιδιότητες; Είναι εύκολο:  από  το  λεξιλόγιο του.

ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΟNTEΡΝΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

 Γράφει ο  Ιωάννης Αυξεντίου

«… δεν διαβάσατε ότι ο δημιουργός ευθύς εξ αρχής έπλασε άνδρα και γυναίκα, ως ένα ανδρόγυνο και είπε• Ένεκα τούτου θα εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα του και θα προσκολληθεί εις την γυναίκα αυτού και θα είναι οι δύο μία σαρξ, ένα σώμα; Το ανδρόγυνο λοιπόν, το οποίον ο Θεός τόσο στενά συνένωσε, ο άνθρωπος ας μη το χωρίσει» Ματθαίος ΙΘ’,4-6… 

«Όταν ο σύζυγος και η σύζυγος ενώνονται με το μυστήριο του γάμου, αυτοί δεν σχηματίζουν την εικόνα ενός επίγειου πράγματος, αλλά του ίδιου του Θεού.»
          

                                                                                                       Άγιος Ιωάννης ο  Χρυσόστομος .                                                              

Σε ολοένα και περισσότερες χώρες αρχίζουν να εφαρμόζονται προγράμματα που απευθύνονται σε μικρά παιδιά, τα οποία έχουν ως στόχο να αποτυπώσουν μέσα στην παιδική ψυχονοητική σφαίρα την ιδέα ότι δεν υπάρχουν μόνον δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό, τα οποία είναι γενετικά προκαθορισμένα, αλλά ότι το φύλο αποτελεί απλώς μία προσωπική επιλογή του κάθε ατόμου. Μπορεί δηλαδή κάποιος που γεννιέται άνδρας, να επιλέξει μία θηλυκή σεξουαλική συμπεριφορά και αντιστρόφως, μία γυναίκα να επιλέξει μία ανδρική σεξουαλική συμπεριφορά.

Αυτά τα προγράμματα βρίσκουν εφαρμογές με διαφόρους τρόπους: Στα κείμενα και την εικονογραφία των σχολικών βιβλίων στα οποία παρουσιάζονται άνθρωποι να έχουν συμπεριφορές του αντίθετου γένους, σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις, ακόμη και σε ρόλους παιχνιδιών. Αυτά τα προγράμματα βασίζονται στην λεγόμενη «θεωρία του φύλου» (gender theory), μια ψευδοεπιστημονική θεωρία η οποία υποστηρίζει ότι οι σεξουαλικές διαφορές μεταξύ αρσενικού και θηλυκού δεν είναι μία βιολογική πραγματικότητα, αλλά προϊόν «πολιτισμικών επιλογών» που κάποτε επιβλήθηκαν με τη βία, και ότι μεταξύ του αρσενικού και θηλυκού γένους υπάρχουν αναρίθμητες ενδιάμεσες καταστάσεις. 

Θα διερωτηθείτε ίσως, πως είναι δυνατόν να διαδίδονται τέτοιες θεωρίες; Στην εποχή μας όλα είναι δυνατά, ιδιαίτερα όταν το αποφασίζει η καπιταλιστική ελίτ.

ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ

Ο Paul Craig Roberts είναι αμερικανός οικονομολόγος ο οποίος υπηρέτησε ως As. Sec. of the Treasury στη διακυβέρνηση Ρήγκαν. Έχει χαρακτηρισθεί ως ο συνιδρυτής των Reaganomics. Υπήρξε επιμελητής και αρθρογράφος της Wall Street Journal, του Βusiness Week και του Scripps Howard News Service. Έχει καταθέσει ενώπιον επιτροπών του κογκρέσου σε 30 περιστάσεις για ζητήματα οικονομικής πολιτικής.

Άρθρο του  Paul Craig Roberts - www.paulcraigroberts.org

Μετάφραση –επιμέλεια Ιωάννης  Αυξεντίου

Paul Craig Roberts

Η ημέρα της μνήμης  είναι όταν  τιμούμε τους πεσόντες στον πόλεμο. Όπως την 4η Ιουλίου, μεταμορφώνουν και την ημέρα της μνήμης σε έναν εορτασμό του πολέμου. Αυτοί που χάνουν συγγενείς και αγαπητούς φίλους στον πόλεμο, δεν θέλουν ο θάνατος τους  να ήταν μάταιος. Κατά συνέπεια, οι πόλεμοι γίνονται ένδοξες επιχειρήσεις εκτελούμενες από ευγενείς στρατιώτες που μάχονται για την αλήθεια, την δικαιοσύνη, και τον αμερικανικό τρόπο ζωής. Οι πατριωτικές ομιλίες μας λένε πόσα οφείλουμε σε εκείνους που έδωσαν την ζωή τους ώστε η Αμερική να παραμείνει ελεύθερη. Οι ομιλίες δημιουργούν μία ψεύτικη πραγματικότητα  που  υποστηρίζει και άλλους πολέμους. Κανένας από τους πολέμους της Αμερικής δεν είχε τίποτα να κάνει  με την διατήρηση μιας ελεύθερης Αμερικής. Αντίθετα, σάρωσαν τα πολιτικά δικαιώματα, αφαιρώντας την ελευθερία μας.

Ο πρόεδρος Λίνκολν εξέδωσε ένα εκτελεστικό διάταγμα για να συλλάβει και να φυλακίσει τους δημοσιογράφους και τους εκδότες του Βορρά. Ο Λίνκολν συνέλαβε τον βουλευτή Clement Vallandigham από το Οχάιο που του ασκούσε κριτική, και τον εξόρισε στην Συνομοσπονδία. Έκλεισε 300 βόρειες εφημερίδες και έκανε 14.000 πολιτικούς κρατούμενους. Ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον χρησιμοποίησε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να καταστείλει την ελευθερία του λόγου, και ο Ρούσβελτ χρησιμοποίησε  τον  δεύτερο για να εγκλείσει 120.000 αμερικανούς πολίτες  Ιαπωνικής καταγωγής, διότι η φυλή τους τους καθιστούσε ύποπτους. Ο καθηγητής  Samuel Walker κατέληξε ότι ο πρόεδρος George W. Bush χρησιμοποίησε τον πόλεμο 'εναντίον της τρομοκρατίας' για να κάνει μία γενικευμένη επίθεση στα αμερικανικά πολιτικά δικαιώματα.