ΤΡΑΝΤΙΣΙΟΝΑΛΙΣΜΟΣ

Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν:

Η στέψη του ιππότη

Είναι σαφές ότι η αριστερά κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό, ελπίζω αυτό να είναι κατανοητό πλέον σε αυτή τη χώρα και πέραν των αναγνωστών του Θεοδότου. Αυτό το κατάφερε επιβάλλοντας δύο πολιτικά ρεύματα, με διαφορετικές βέβαια εκφράσεις κάθε φορά. Αυτά τα δύο είναι ο ριζοσπαστισμός και ο προοδευτισμός. Αντιστοίχως πρόκειται για την ιδεολογία των αριστερών «μπράβων» και «επαναστατών» και την ιδεολογία της «διανόησης», της «τέχνης» και της «πολιτικής».

Η πρώτη κάνει τη βίαιη και συχνά και ένοπλη μορφή αγώνα και «συμμορφώνει» αυτούς που δε παίρνουν από λόγια, αλλά νομικά τίποτα δε μπορεί να γίνει εναντίον της, καθώς χαίρει σε μεγάλο βαθμό ασυλίας και ασφαλώς της στήριξης των ΜΜΕ. Θυμηθείτε απλά ότι επί 24 χρόνια η 17Ν σκότωνε και η αστυνομία και οι «μυστικές» υπηρεσίες της χώρας διαρκώς…την «ακουμπούσαν»… αλλά ποτέ δεν την έπιαναν, ταυτόχρονα οι εφημερίδες δημοσίευαν τις ανακοινώσεις τις οργάνωσεις, δημοσιογράφοι βρίσκονταν σε διάλογο με την 17Ν για θέματα ιδεολογίας και μεθόδου χρήσης της βίας κλπ. Ή σκεφτείτε την ασυλία που απολαμβάνει η αριστερά εδώ και δεκαετίες στο να καίει την Αθήνα, να καταλαμβάνει κτίρια, να επιτίθεται βίαια και με δολοφονικές διαθέσεις σε οποιονδήποτε διαφωνεί με τις ιδεοληψίες της (και όταν αποτυγχάνει να το πράξει αυτό οι αριστεροί να παρουσιάζονται από τα κανάλια ως «τα αθώα θύματα επίθεσης φασιστών»).

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΑΤΟΠΗΜΑΤΑ ΤΩΝ Μ.Μ.Ε.

γράφει ο Θωμάς Θεολόγης

"Διάνοια και λόγος ταυτόν" έλεγε ο Πλάτων κι ο Αριστοτέλης, με τον δικό του τρόπο, έλεγε τα ίδια: "Γλώσσα νόησις νοήσεως". Και από τις δύο ρήσεις εξάγεται ένα και μοναδικό συμπέρασμα, ότι, δηλαδή, υπάρχει μία άρρηκτη σχέση μεταξύ λόγου και γλώσσας, διανοίας, σκέψης, πολιτισμού!... Τις τελευταίες τρεις- τέσσερες δεκαετίες τα πράγματα άλλαξαν δραματικά και Έλληνες που έτυχαν ακόμα και ανωτάτης παιδείας- με πρωταθλητές τους δημοσιογράφους καναλιών- έχουν γίνει "ΑΝΟΗΤΟΛΟΓΙΟΙ" !

Αν ο χαρακτηρισμός σάς φαίνεται υπερβολικός, προσέξτε τα παραδείγματα που έπονται:

1."Καλό σας μεσημέρι"!Το μεσημέρι διαρκεί  μια στιγμή. Ακούσατε ποτέ τους 'Άγγλους να λένε "good noon", ή οποιονδήποτε κάτι αντίστοιχο στη γλώσσα του; Μήπως πρέπει να τους αντευχηθούμε "Καλά τους μεσάνυχτα" μπας και το κόψουν;

2."Θα τα ξαναπούμε σήμερα 15 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα", αντί του ορθού "αύριο, ώρα μηδέν και 15"!

ΠΕΡΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΩΝ Ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

Κάθε τόσο, ακούμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από κάποιες γνωστές προσωπικότητες (πχ ο Πάπας), από πολιτικούς και από ορισμένους ιστορικούς, να κατηγορούν τους 'Οθωμανούς' ή κάποιους, αποκαλούμενους γενικά και αόριστα, 'Νεότουρκους', για την γενοκτονία των ποντίων και των αρμενίων. Πόσο θα διαρκέσει αυτή υποκρισία,  αυτή η συνειδητή απόκρυψη της αλήθειας, κανείς δεν γνωρίζει…

Η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν ήταν ασυνήθιστη στην διάπραξη σφαγών εναντίον όσων λαών προσπαθούσαν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους από αυτήν. Όμως εκείνη την συγκεκριμένη εποχή δεν μπορούσε να διατάξει καμία γενοκτονία, για τον απλούστατο  λόγο ότι μεταξύ του 1915-1918  ήταν το θύμα ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Η εξουσία είχε περάσει στα χέρια των συνωμοτών  του μασονικού (της γαλλικής εκδοχής του τεκτονισμού) 'Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος', του οποίου τα στελέχη ήταν στρατιωτικοί, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δικηγόροι,  οι γνωστοί Νεότουρκοι οι περισσότεροι  εκ των οποίων ήταν Ντονμέδες': Eβραίοι που ακολουθούσαν τη νέο-γνωστική διδασκαλία του ψευδομεσσία Σαμπετάι Σεβί και είχαν ασπαστεί (εξωτερικά  μόνον)την μουσουλμανική θρησκεία.

Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

«Τόση καλοσύνη γύρω μου κι εντός…» λέει το γνωστό άσμα. Πράγματι, όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνουμε ότι σε όλη την Ευρώπη, λαμβάνει χώρα μία εκστρατεία ''καλών συναισθημάτων''  και ευαισθητοποίησης προς όλη την ''δημιουργία'' , κηρύσσεται  ένα ''νέο ευαγγέλιο'': «αγαπάτε το διαφορετικό», «αγαπάτε το μετανάστη», «αγαπάτε τον αλλόθρησκο», «αγαπάτε τον γκέι», «αγαπάτε τη λεσβία». Βέβαια, υπάρχει μία λεπτομέρεια που ίσως διαφεύγει: σε αυτό το ''νέο ευαγγέλιο'' δεν υπάρχει η παλαιά και γνωστή παραίνεση: «αγαπάτε αλλήλους». Θα μου πείτε, δεν είναι το ίδιο με όλα τα παραπάνω; Νομίζω πως όχι. 

Κάπου διάβασα ότι σε έναν γέρο χωρικό ο οποίος σκότωσε ένα σκύλο που του έτρωγε τις κότες, έβαλαν πρόστιμο τριάντα χιλιάδες ευρώ. Αν το είχαν βάλει στον παππού μου θα πάθαινε εγκεφαλικό και θα έμενε επί τόπου. Έτσι την ίδια μέρα, θα έθαβαν και τον παππού και τον σκύλο. Που ξέρετε, αργότερα μπορεί να τους θάβουν και στο ίδιο …νεκροταφείο.

Η ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΕΡΗΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΕ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

Άρθρο του Marcello Veneziani

Μετάφραση-επιμέλεια: Ιωάννης Αυξεντίου

Άραγε είναι αληθινός ή ψεύτικος ο θρύλος της πολιτιστικής ηγεμονίας της αριστεράς; Τι ήταν και τι απομένει σήμερα από εκείνο το σχέδιο κατάκτησης και πολιτιστικής κυριαρχίας; Στην αρχή, η πολιτιστική ηγεμονία υπήρξε ένα σχέδιο και μία θεωρία που χάραξε ο Γκράμσι πάνω στην βάση δύο μαθημάτων: του Λένιν και του Μουσολίνι, μέσω του Τζιοβάνι Τζεντίλε και του Τζουζέπε Μποτάι.

Η βασική θέση είναι γνωστή: η κατάκτηση της πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης περνά διαμέσου της πολιτιστικής κατάκτησης της κοινωνίας. Την δεκαετία του ’50 υπήρχαν στην κοινωνία ισχυρές αντιστάσεις έναντι της αριστερής κουλτούρας, αντιστάσεις που προέρχονταν από την Χριστιανική δομή των κοινωνιών, την δραστηριότητα των χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων και, γενικότερα, των παραδοσιακών ηθών που τότε επικρατούσαν, ακόμη και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η μεγάλη στροφή έγινε το ’68: η πολιτιστική ηγεμονία δεν ταυτίζεται πια με το PCI (Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα) ,το οποίο παραμένει ο μεγαλύτερος θιασάρχης, αλλά εξαπλώνεται στο αρχιπέλαγος της ριζοσπαστικής αριστεράς. Αυτή η ηγεμονία γίνεται διεισδυτική, κατακτά τους τρόπους ομιλίας και τα προφίλ, φθάνει στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, στον κινηματογράφο και στο θέατρο, διαποτίζει τις τέχνες, τα μέσα ενημέρωσης.