Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης
|
Το "πνεύμα της ελευθερίας", γαλλικό μασονικό άγαλμα. |
Υπάρχει ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα στην πόλη των Αθηνών, το οποίο περιβάλλεται από μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα την 17η ημέρα του μηνός Νοεμβρίου κάθε έτους. Αυτή η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, μεταφέρεται, ποικιλοτρόπως, και στα σχολεία όλης της επικράτειας.
Η ατμόσφαιρα αυτή συνίσταται από συναισθήματα, συγκινήσεις και ιδέες, που αφορούν την αόριστη και γενική ιδέα περί της ''ελευθερίας'', και τον αγώνα που υπέρ αυτής έδωσαν νεαροί φοιτητές.
Μέσα από αυτή την ατμόσφαιρα παγιώνονται δύο βασικές ιδέες της μοντέρνας παρακμής:
Α) Η ελευθερία είναι ανώτερη του Αγαθού, ακόμη περισσότερο, η ελευθερία είναι το υπέρτατο Αγαθό.
Β) Οι άνθρωποι νέας ηλικίας έχουν δίκιο σε ότι κάνουν και την ωριμότητα να κρίνουν.
Ως γνωστόν, για τον Πλάτωνα, το πρώτο χρέος της Πόλεως είναι να δημιουργήσει Αγαθούς πολίτες και μόνον μετά ελεύθερους, αλλά και τότε, με μία ελευθερία που δεν θα καταλήγει σε ασυδοσία. Όσον αφορά την σύγχρονη ''λατρεία'' για ότι κάνουν οι νέοι(νεολαγνεία), με αυτά τα λόγια ο μεγάλος φιλόσοφος την κατέκρινε: «...Μετά περιφρονήσεως απέρριπταν την μετριοπάθεια, ως έλλειψη ανδρισμού [...] Την αυθάδεια αποκαλούν ευγενή ανατροφή και την αναρχία ελευθερία και την ασωτία μεγαλοσύνη και την αναισχυντία τόλμη[...] Ο Πατήρ έχει συνηθίσει να κατέρχεται εις το επίπεδο των υιών του και να τους φοβάται και ο υιός να ίσταται εις το αυτό επίπεδο με τον πατέρα του, μη εντρεπόμενος, ουδέ φοβούμενος τους γονείς του[...] Ο διδάσκαλος φοβάται και κολακεύει τους μαθητές του και οι μαθητές περιφρονούν τους διδασκάλους και τους παιδαγωγούς τους [...] Ενώ οι γέροντες έρχονται στην ίδια θέση με τους νέους και όλο κάνουν αστεία και χαριεντισμούς, κατά μίμηση των νέων, για να μην δείχνουν ότι είναι αποκρουστικοί και αυταρχικοί[...]