ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ

Άρθρο του Francesco Lamendola

Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Το 1963 εκδόθηκε το ιστοριογραφικό αριστούργημα ενός εξαιρετικού ιταλού ερευνητή και συγγραφέα, του Franco Bandini, ο τίτλος του ήταν ''Η Τεχνική της ήττας'' και ήταν αφιερωμένο στις πρώτες σαράντα ημέρες της παρέμβασης στον πόλεμο της Ιταλίας το 1940, μέχρι την μάχη της Punta Stilo. Η θέση του Bandini, πολιτικά μη ορθή, είναι ότι ήταν η Μ.Βρετανία που ήθελε, με οποιοδήποτε κόστος, η Ιταλία να εισέλθει στο μέτωπο δίπλα στην Γερμανία, διότι μόνον έτσι, με την επέκταση της σύγκρουσης που θα προέκυπτε (Μεσόγειος, Βαλκάνια, βόρεια και ανατολική Αφρική) οι ΗΠΑ θα έσπαγαν την αδράνεια τους και θα παρατάσσνταν στο πλευρό της Αγγλίας. Η πρωτοτυπία της θέσης του Franco Bandini δεν σταματά εδώ, υποστηρίζει επίσης ότι η ιταλική στρατιωτική κάστα, και όχι μόνον εκείνη, έκανε τα πάντα για να χάσει τον πόλεμο και ότι με μία διαφορετική στρατηγική σχεδίαση των επιχειρήσεων, θα μπορούσε να επιφέρει εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα. Ο λόγος ήταν η επιθυμία να ανατραπεί ο Φασισμός, έτσι ώστε πολλοί εκπρόσωποι του οικονομικού και βιομηχανικού κόσμου να διασφαλίσουν τα εγωιστικά συμφέροντα τους και επίσης το γεγονός πως πολλοί στρατηγοί και ναύαρχοι ήταν φίλο-Βρετανοί.

Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΟ 'ΚΑΤΕΧΟΝ'

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Μέχρι σήμερα στον Θεόδοτο, έχουμε αναφερθεί διεξοδικά στην αντι-παραδοσιακή δράση και στις ενέργειες για την ανατροπή  των θεμελίων του δυτικού πολιτισμού, από μέρους των υφιστάμενων πολιτικών εξουσιών, πολιτικών οργανώσεων και συνασπισμών, καθώς και των διαφόρων φανερών ή κρυφών ομάδων και κέντρων. Με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, δεν είναι δυνατόν να μην αναφερθούμε στον ρόλο της σημερινής δικαστικής εξουσίας, αφού, πρακτικά, αυτή ορίζει και καθορίζει τις ζωές όσων δεν θέλουν να υποκύψουν, όχι στην 'νέα τάξη πραγμάτων', αλλά στην ''πρωτοφανή  αταξία  των  πραγμάτων''.

Ο μεγάλος Γερμανός  φιλόσοφος  του δικαίου Καρλ Σμιτ είχε δώσει τεράστια σημασία στην πολιτική και νομική ερμηνεία του «Κατέχον» (για την οποία έχουμε γράψει εδώ), δηλαδή εκείνης της μεταφυσικής υπόστασης που εμποδίζει την έλευση της οντολογικής ανομίας: το Κατέχον αντιπροσωπεύει, για τον Σμιτ, την διανοητικοποίηση της αρχαίας Χριστιανικής Αυτοκρατορίας, που με όλες τις αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις της επιδιώκει να επιβάλλει την ορθόδοξη  ηθική. Έγραφε ο Καρλ Σμιτ: «Πιστεύω στο 'Κατέχον': είναι για μένα ο μόνος δυνατός τρόπος για να κατανοήσουμε την χριστιανική ιστορία και να την βρούμε γεμάτη νόημα». Και  στην συνέχεια προσθέτει : «Κάποιος πρέπει να είναι σε θέση να αναφέρει το 'Κατέχον' για κάθε εποχή των τελευταίων 1948 χρόνων. Ο χώρος ουδέποτε υπήρξε κενός, αλλιώς δεν θα υπήρχαμε πλέον.»

Η ΤΑΞΗ ΕΙΝΑI ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ Ή ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ;

Συμπαντική τάξη, κοσμική τάξη, κοινωνική τάξη: ποιά είναι η πολιτική απόχρωση της Τάξεως;

γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Η έννοια της Τάξεως είναι τόσο σημαντική, ώστε οι Πυθαγόρειοι να ταυτίσουν τον ίδιο τον κόσμο με αυτή: Κόσμος=Τάξη. Αλλά και το φαινόμενο της ζωής είναι απόλυτα συνδεδεμένο με αυτή. Όταν ένας οργανισμός πεθαίνει, αυξάνεται ο βαθμός της εντροπίας του, δηλαδή της αταξίας που επικρατεί σε αυτόν, ενώ αντίθετα, όταν είναι υγιής μειώνει τον βαθμό εντροπίας του, δηλαδή  διατηρεί αυξημένη τάξη.

Ως γνωστόν,  η πολιτική είναι η αντανάκλαση των πνευματικών, νοητικών, συγκινησιακών και βιολογικών τάσεων, επιθυμιών και αναγκών των ανθρώπων που απαρτίζουν μία κοινωνική ομάδα. Ο άνθρωπος , οι κοινωνικές ομάδες, είναι μέρος του κόσμου, μέρος του μικρόκοσμου. Ως εκ τούτου, οι δραστηριότητες τους  πρέπει να εναρμονίζονται με το «κοσμικό όλον» ώστε να μην προκαλούν διαταραχή στην κοσμική τάξη, κάτι που θα επέφερε την αύξηση της εντροπίας, και άρα μία διαδικασία που θα οδηγούσε στον κοσμικό θάνατο.

Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ

Το παρόν άρθρο έχει γραφτει βάσει των ιταλικών δεδομένων και του ιταλικού δείκτη νοημοσύνης (Δ.Ν. ή IQ), ο οποίος είναι, σύμφωνα με τις περισσότερες μετρήσεις, ο υψηλότερος στην Ευρώπη. Αντίστοιχες όμως συνέπειες με αυτές που αναλύονται στο άρθρο υπάρχουν για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ειδικότερα δε για αυτές με χαμηλό -για δεδομένα λευκού πληθυσμού- Δ.Ν. όπως η Ελλάδα. (Σημ. Διαχ. παρακαλούνται όσοι ενοχληθούν από αυτό το στοιχείο να μην αρχίσουν να διαμαρτύρονται ανοήτως. Πέρα από τις έρευνες υπάρχει και η εμπειρική δυνατότητα διαπίστωσης του: οι πολιτικές επιλογές των νεοελλήνων και η πλήρη κυριαρχία της αριστεράς στην Ελλάδα). 

Πηγή: identità 

Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Η Ιταλία υπήρξε ανέκαθεν μία επικράτεια χωρίς πόρους στο υπέδαφος: δεν έχουμε πετρέλαιο, δεν έχουμε σημαντικές ποσότητες ορυκτών. Όλος ο πλούτος αυτής της χερσονήσου, από πάντα, εξαρτάται αποκλειστικά από τις ικανότητες των κατοίκων της.

Και η ικανότητα είναι η άμεση έκφραση  της ευφυΐας. Αυτό σημαίνει ότι εάν για έναν οποιοδήποτε λόγο, η συλλογική ευφυΐα όσων βρίσκονται στην Ιταλία -ο μέσος όρος μεταξύ των κατοίκων της- κατεβεί, ή ακόμη χειρότερα καταρρεύσει, θα διαπιστώσουμε μία κάμψη του μοναδικού πόρου που διαθέτουμε: της ευφυΐας. Και κατά συνέπεια του επιπέδου ευημερίας που έχουμε επιτύχει.