Σχολιασμός
επικαιρότητας: Πρέπει να το εμπεδώσετε καλά, εξάλλου το δήλωσε και ο Netanyahu στη συνάντηση της Ομάδας του Βίσεγκραντ: «Η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει εάν θέλει να
ζήσει και να ευημερήσει ή εάν θέλει να συρρικνωθεί και να αφανιστεί. Δεν είμαι
πολύ πολιτικά ορθός. Γνωρίζω ότι είναι ένα σοκ για ορισμένους από εσάς. Αλλά η
αλήθεια είναι αλήθεια, τόσο για την ασφάλεια της Ευρώπης όσο και για το
οικονομικό μέλλον της. Και οι δύο αυτές ανησυχίες απαιτούν μία διαφορετική πολιτική προς το Ισραήλ (…)
Η ΕΕ υπονομεύει την ασφάλειά της, υπονομεύοντας
το Ισραήλ. Η Ευρώπη υπονομεύει την πρόοδό της υπονομεύοντας τη σχέση της
με την ισραηλινή καινοτομία»
(διαβάστε όλο το άρθρο του Guardian για να καταλάβετε, αν και νομίζω
ότι ήδη το “πιάσατε το υπονοούμενο”.)
Ξέρετε τι μου
θυμίζουν όλα αυτά; Αυτούς που πουλάνε προστασία στα μαγαζιά. Πρώτα τα καίνε, τα
σπάνε και μετά πηγαίνουν στον ιδιοκτήτη και του λένε: «αν θέλεις το μαγαζάκι
σου να μην έχει πρόβλημα κάνε αυτό που
θα σου πούμε».
Ιδού λοιπόν για ποιο λόγο Eυρωπαίε πέθανες στα πεδία των μαχών
το 1940, για να μαζεύεις σήμερα τα σφαγμένα παιδιά σου από τους δρόμους της
Βαρκελώνης, του Παρισιού, του Λονδίνου, της Ρώμης…
Άρθρο του Mauro Indelicato
Μετάφραση:
Ιωάννης Αυξεντίου
Ο ορισμός της
μεταμοντέρνας πολιτικής θα μπορούσε να είναι ο
ακόλουθος. Εάν μία ίλη
αρμάτων ισοπεδώσει ένα
χωριό, μπορεί να μην αντιδράσει κανείς διεθνής
παράγοντας. Αν όμως δεν γίνουν δεκτά τα ''δικαιώματα''
του γκέι
μπορεί να στείλουν ένα σμήνος βομβαρδιστικών
να ανατινάξει τους ''ομοφοβικούς''.
Πολιτισμός,
πρόοδος, δικαιώματα κλπ είναι, χωρίς αμφιβολία, όμορφες λέξεις που παραπέμπουν
σε κάτι θετικό, που φορτίζουν άμεσα με
θετικότητα όποιον τις ακούει. Όμως, στο βάθος, αυτές οι λέξεις σήμερα εκφράζουν
το δράμα που ζει ο Δυτικός κόσμος, και πιο ειδικά η Ευρώπη. Η προνοητικότητα
και η ικανότητα στην εκμετάλλευση αυτών των λέξεων, δίνει την ιδέα του πως από
αρκετές δεκαετίες η κουλτούρα και η μαζική πληροφόρηση, βρίσκονται στα χέρια σκοτεινών κέντρων και σε εκείνα τα
οικονομικά λόμπι που αναισθητοποιούν την
νόηση του Ευρωπαίου ανθρώπου. Αυτές οι λέξεις έχουν γίνει τώρα πλέον αληθινές
ασπίδες, πίσω από τις οποίες όποιος έχει το συμφέρον να μεταμορφώσει την
κοινωνία με έναν ορισμένο τρόπο, το κάνει ανενόχλητος, περνώντας μάλιστα σχεδόν
σαν ήρωας και σαν ένας “προοδευτικός” ή ένας υπέρμαχος των ατομικών, ηθικών και
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όποιος δεν
συμφωνεί με αυτή την οπτική, κινδυνεύει σοβαρά να περιθωριοποιηθεί από την
κοινωνία και να κατηγορηθεί για επικίνδυνο αναχρονισμό…
Σε όλο το σύγχρονο
οικοδόμημα της κυρίαρχης ιδεολογικής αφήγησης πρωτεύοντα ρόλο έχουν, με
δεσπόζουσα θέση στην ερμηνεία των εξελίξεων, οι ‘κοινωνικές συνθήκες’. Πιο συγκεκριμένα,
η αφήγηση αυτή -επηρεασμένη από το μαρξισμό, ελέω καπιταλιστικής ισοπέδωσης της
συνείδησης των λευκών πληθυσμών- προάγει τη θεωρία της καταπίεσης της μια τάξης
από μια άλλη και μιας οποιασδήποτε μειονότητας από μια κυρίαρχη δεσπόζουσα ‘λευκή
υποδομή’.