ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: ΝΕΟ ΠΑΙΔΙ, Ο ΑΧΡΟΝΟΣ ΘΕΟΣ & Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΦΡΑΓΜΕΝΟΣ

ΝΕΟ ΠΑΙΔΙ, Ο ΑΧΡΟΝΟΣ ΘΕΟΣ
 

Ποίημα του Ρωμανού του Μελωδού 

Ο Δημιουργός της μητέρας Γιός της θέλησε κι έγινε.
ο προστάτης των βρεφών Βρέφος στη φάτνη πλάγιαζε.
και προσπαθώντας να τον καταλάβη Του ‘λεγεν η
Μητέρα Του:
«Πές μου, παιδί μου, πώς μέσα μου ήρθες;
Σε κοιτάζω, Σπλάχνο μου, και μένω κατάπληκτη,
γιατί Σε θηλάζω και γάμο δεν έκανα.
κι ενώ Σε βλέπω σπαργανωμένο
την παρθενίαν μου ακόμα απείραχτην θωρώ.
γιατί Εσύ την εφύλαξες πού διάλεξες κι έγινες
Νέο Παιδί, ο Άχρονος Θεός.

Υπέροχε Βασιλιά, ποια σχέση έχεις Εσύ μ’ εκείνους που
επτώχευσαν;
Δημιουργέ του ουρανού, γιατί στους χωματένιους ήρθες;
Αγάπησες το Σπήλαιο ή ζήλεψες τη Φάτνη;
Νά πού δεν βρίσκεται ούτε δωμάτιο για τή δούλη Σου
στόν χώρο πού ξεπεζέψαμε.
δέν λέω μόνο δωμάτιο μά ούτε και σπήλαιο,
γιατί κι αυτό εδώ ‘ναι ξένο.
και στη Σάρα σαν έγινε μητέρα
εδόθηκε κληρονομιά μεγάλη, σέ μένα όμως ούτε φωλιά.
Χρησιμοποίησα το Σπήλαιο πού θεληματικά κατοίκησες
Εσύ,

TO ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΝΕΦΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΥΘΗΡΟ ΣΤΟΝ ΧΕΓΚΕΛ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ

 

Άρθρο του Piero Vassallo

Μετάφραση & σχόλια: Ιωάννης Αυξεντίου

Ο 15Ος ΑΙΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΜΟΛΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ 

O M.Λούθηρος

Κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, οι γνωστικές αιρέσεις κυκλοφορούσαν στις περιοχές της Ευρώπης και ειδικά στη σκληρή και ατίθαση Γερμανία, της οποίας ο λαός ήταν δομικά ανοιχτός στην επίδραση αρχαίων δεισιδαιμονιών. Μέσα στον αρχαϊκό άνεμο που φυσούσε σε εκείνες τις περιοχές, ταρασσόταν ο Μαρτίνος Λούθηρος, ένας Αυγουστίνιος μοναχός, στην απελπισμένη αναζήτηση για μία άφεση από την ανίκητη αμαρτία που τον έπληττε. Έχοντας εμμονή ενάντια στο δόγμα της Ελεύθερης Βουλήσεως (αυτεξούσιο) και παρασυρόμενος από την επιθυμία να δείξει ότι η ρίζα της αμαρτίας του ήταν ένα ψέμα (δηλ. ότι δεν υπάρχει το αυτεξούσιο), ο Λούθηρος επινόησε την έννοια (με τον τρόπο της καθησυχαστική και συγχωρητική) του ‘servo arbitrio’ (της ‘δούλης βουλήσεως’, δηλ. ότι δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση). Ένα πεπρωμένο που προέρχεται από έναν σκοτεινό και αντιφατικό θεό, καθ’ όλα όμοιο με το χαοτικό πλήρωμα των αρχαίων γνωστικών. Σε αυτή την ψεύτικη θεότητα, ο Λούθηρος της έβαλε στο στόμα ακόμη και την παράλογη ρήση: “ego sum dominus, qui creo bonum et malum” (“Εγώ είμαι ο Κύριος, ο οποίος δημιουργεί το καλό και το κακό”). 

ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΜΑΣ

Άρθρο του Roberto Pecchioli                                                  

Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου    

H Aθηνά αποκαλύπτει την Ιθάκη στον Οδυσσέα

Φανταστείτε την εξής εικόνα: ο σιδηροδρομικός σταθμός μιας πόλης της Παδάνιας, το βράδυ μιας ασφυκτικής καλοκαιρινής Κυριακής. Λίγοι επιβάτες κατεβαίνουν από το τρένο μιας δευτερεύουσας γραμμής, για να περιμένουν την ανταπόκριση. Στο εσωτερικό του σταθμού, το γραφείο εισιτηρίων είναι ήδη κλειστό, όπως και τα δύο ή τρία μαγαζιά, το μπαρ και το περίπτερο. Μεταξύ της εξόδου και των κήπων με θέα στην πλατεία υπάρχει μεγάλη αναταραχή και ένα πλήθος που αποτελείται από Αφρικανούς. Οι γυναίκες, από τη συμπεριφορά και την ενδυμασία είναι εμφανώς σε αναμονή για να αρχίσουν ένα αρχαίο, θλιβερό επάγγελμα στους δρόμους των κοντινών μεγάλων πόλεων. Μεταξύ των ανδρών επικρατούν κάποιοι τύποι που μοιάζουν με μπράβους, κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για τους εκμεταλλευτές των γυναικών. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι και οι νέοι άνδρες με κινητό τηλέφωνο, ακουστικά και καπέλο, όπου σταματάνε εμπρός από τα μαγαζιά ζητώντας ελεημοσύνη. Δείχνουν περίεργοι και αμήχανοι. Μία επιβάτης ανεβαίνει βιαστικά πάνω στο πεζοδρόμιο και μουρμουρίζει στο συνοδό της: “είμαστε στην Αφρική”.