ΣΦΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΑΔΙΑΦΟΡΑ...

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Σε προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου με τον τίτλο: Ο ιουδαϊκός Μάης του '68: Η ομολογία, παρουσιάστηκε  το άρθρο που είχε αναρτήσει ένα γνωστό και σοβαρό γαλλοεβραϊκό μπλογκ, στο οποίο ο ιουδαίος αρθρογράφος ομολογούσε ότι ο Γαλλικός Μάης του ΄68 ήταν ένα κίνημα που δημιουργήθηκε από Ιουδαίους, και παρουσίαζε αναλυτικά όλα τα στοιχεία  που  αποδείκνυαν αυτή την θέση. Επίσης ο Ιουδαίος Νέο-γνωστικός Yakov Leib HaKohain, που θέλει να επαναφέρει τις διδασκαλίες του Sabbatai Zevi και των Ντονμέδων, σε συνέντευξη του στην ισραηλινή εφημερίδα "Ma'ariv" δήλωσε: «Σπούδασα φιλοσοφία και συγκριτική θρησκειολογία στο κολέγιο, τουλάχιστον μια δεκαετία πριν από τη δεκαετία του 60. Κατά κάποιο τρόπο ήταν άνθρωποι σαν κι εμένα που δημιούργησαν το '60, όχι το 60 που δημιούργησε εμάς.» (η πλήρης συνέντευξη εδώ). Αλλά και σε ένα άλλο άρθρο του Θεόδοτου με τον τίτλο: Το σχέδιο Coudenhove-Kalergi: Η γενοκτονία των λαών της Ευρώπης, είχε αποκαλυφθεί ένα παλαιό σχέδιο (έτος 1925) για την μετατροπή της Ευρώπης σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία, η οποία  μάλιστα θα αποτελείται από μιγάδες. Λοιπόν και αυτό το άρθρο επιβεβαιώθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο: Το 2009  ο  Andrew Neather στέλεχος του Eργατικού Kόμματος (Labour Party) της Μ. Βρετανίας και σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Tony Blair, δήλωσε ότι υπήρξε μυστικό σχέδιο από την ηγεσία του εργατικού κόμματος για την αθρόα εισροή μεταναστων στην Μ. Βρετανία, ώστε να δημιουργηθεί μία πολυπολιτισμική κοινωνία την οποία….θα έτριβαν στα  μούτρα της δεξιάς! (αν δεν το πιστεύετε, ιδού το αγγλικό άρθρο). Θέλετε να μάθετε ποιος ή μάλλον ποια  ήταν η εφαρμοστής του σχεδίου; Η ιουδαϊκής καταγωγής Barbara Roche, υπεύθυνη τότε για την πολιτική μετανάστευσης.

Η B. Roche, άνευ σχολίων...

Και όμως φίλοι αναγνώστες, όλα αυτά δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Αν διαβάσετε ή ακούσετε τους διάφορους ιστορικούς, πολιτικούς αναλυτές, δημοσιογράφους, θα δείτε ότι λένε ή μάλλον επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, σε σημείο να σου προκαλούν ναυτία. Παρόλα αυτά, εμείς θα προσθέσουμε άλλη μία σημαντική ομολογία που βρήκαμε στο βιβλίο του Ιουδαίου Simon Wiesenthal, γνωστού ως "κυνηγού των ναζιστών", με  τον τίτλο: "Το σαλπάρισμα της ελπίδας: η μυστική αποστολή του Χριστόφορου Κολόμβου". Γράφει λοιπόν ο S. Wiesenthal: «…έχει βρεθεί μία επιστολή γραμμένη στην αραβική γλώσσα τον 11ο αιώνα από τον ραβίνο Samuel προς ένα άλλο ραβίνο, ο οποίος συμβούλευε  τους ιουδαίους να βαπτιστούν χριστιανοί για να μπορέσουν έτσι να πάρουν υπό την κατοχή τους όλα τα αξιώματα και τις θέσεις κλειδιά των χριστιανών». Ενδιαφέρουσα ομολογία, που αν την συσχετίσουμε με τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών", θα μπορούσαμε να πούμε ότι...η καλή μέρα από το πρωί (11ος αιώνας) φαινόταν. Το σημαντικό του όλου ζητήματος,  είναι  ότι πλέον φθάσαμε σε ένα σημείο, που ακόμη και όταν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές ομολογούν δημοσίως τα έργα και τις ημέρες τους, όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, κάνουν τους κωφούς και τους τυφλούς.

Βέβαια, το αστείο της υπόθεσης είναι η γελοιοποίηση των προοδευτικών ιστορικών από τους ίδιους τους Ιουδαίους: Πριν μερικές δεκαετίες εάν τολμούσε κάποιος να ψιθυρίσει τη θεωρία ότι οι Ιουδαίοι τον μεσαίωνα έκαναν ανθρωποθυσίες, οι ανά τον κόσμο προοδευτικοί ιστορικοί θα τον στόλιζαν με διάφορα κοσμικά επίθετα: "συνωμοσιολόγο", "σκοταδιστή", "αντισημίτη" κλπ. Αλλά επειδή ο θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη, όταν το 2007 ο Ιουδαίος ιστορικός Ariel Toaff  παρουσίασε ιστορικά στοιχεία ότι όντως κάποιες ομάδες  Ιουδαίων Ασκενάζι έκαναν ανθρωποθυσίες στο γνωστό έργο του Pasque di sangue (μετ: Πάσχα αίματος) (η αγγλική μετάφραση της πρώτης και μη-λογοκριμένης  έκδοσης του βιβλίου μπορεί να βρεθεί εδώ και εδώ), τότε όλοι οι αριστερο-φιλελευθερο-προοδευτικοί ιστορικοί έβαλαν την ουρά στα σκέλια και κρύφτηκαν. Αυτά παθαίνουν όσοι είναι βασιλικότεροι…του βασιλέως.

Πράγματι, ένας μεγάλος ξένος  οικονομολόγος, είχε εκφράσει την απορία του για τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα οι ιστορικοί, με τις εξής φράσεις: «…εξάλλου εγώ ερωτώ: υπάρχουν  ιστορικοί αυτού του αιώνα; Αυτοί που διάβασα υστερούν σε θέρμη, το πολύ ειλικρινείς καταγραφείς, αρχειοθέτες. Σήμερα δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος των "επαγγελματιών" ιστορικών νοιώθουν ικανοποιημένοι από την επιμελή μελέτη κάποιου αρχείου, επιστολών, εγγράφων κλπ.» Όμως έτσι δεν γράφεται η ιστορία, απλώς αποτυπώνονται πάνω στο χαρτί κάποια γεγονότα που συνέβησαν σε μια ορισμένη χρονική περίοδο. Ιστορική εμβάθυνση χωρίς να νοιώσεις την ανάσα των πρωταγωνιστών να αγγίζει το πρόσωπο σου, χωρίς να διαπερνάς τους τοίχους του "ορθολογισμού", δεν μπορεί να γίνει.

Όπως έλεγα προηγουμένως, σήμερα επικρατεί μία ψυχονοητική απάθεια για τα πάντα, κανείς δεν συγκινείται για τίποτα και μάλιστα, υπάρχουν ευρεία κοινωνικά στρώματα που αυτά που εμείς θεωρούμε ως σημεία παρακμής και πνευματικής φθοράς, εκείνα τα θεωρούν ως καλώς έχοντα. Μέσα σε αυτό το γενικό κλίμα λοιπόν, είμαι σίγουρος ότι αν έβγαινε ο ίδιος ο πρόεδρος του Ισραήλ, και έλεγε: «Ναι, πράγματι, τα  Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών εμείς τα γράψαμε», τότε οι  διάφοροι παράγοντες της πολιτικής και του πολιτισμού θα απαντούσαν βαριεστημένα: «Ε και, τι έγινε;»