CHARLIE HEBDO: ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΖΕΙ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ

Γράφει ο  Ελευθέριος  Αναστασιάδης

Θα αρχίσω το άρθρο με την περιγραφή του Γαλλικού περιοδικού Charlie Hebdo, όπως αυτή παρουσιάζεται από την Αγγλική Βικιπαίδεια:  «Η Charlie Hebdo είναι μία γαλλική σατιρική εβδομαδιαία εφημερίδα, που παρουσιάζει γελοιογραφίες, εκθέσεις, πολεμική, και ανέκδοτα. Ασεβής και μη κομφορμιστική στον τόνο, η δημοσίευση είναι έντονα αντι-ρατσιστική και αριστερή, δημοσιεύει άρθρα σχετικά με την άκρα δεξιά, τον Καθολικισμό, το Ισλάμ, τον Ιουδαϊσμό, την πολιτική, τον πολιτισμό, κ.λπ. Σύμφωνα με τον πρώην συντάκτη της, Charb (Stéphane Charbonnier), η συντακτική άποψη του περιοδικού αντικατοπτρίζει "όλες τις συνιστώσες της αριστερής πτέρυγας'' …».

Μετά τα γνωστά αποκρουστικά γεγονότα που συνέβησαν στη Γαλλία, άρχισαν οι γνωστές και ηλίθιες αντιδράσεις όλων των δυτικών μέσων ενημέρωσης, καθώς και των διαφόρων διανοουμένων και αναλυτών: «Είμαστε όλοι Charlie Hebdo», «όχι στον φονταμεταλιστικό σκοταδισμό», «να υπερασπιστούμε την ελευθερία του λόγου»,« ναι στην πλουραλιστική κοινωνία» κλπ, κλπ.

Πρώτα από όλα πρέπει να επισημανθεί το γεγονός ότι, σημαντικοί συντελεστές αυτής της σατυρικής έκδοσης, ανήκουν σε εκείνο το ιδεολογικό ρεύμα που μπορεί να αποκαλεστεί με διάφορες ονομασίες: κοσμοπολίτικο, άθεο, ή με γνωστικές τάσεις, και φυσικά αριστερό, αριστερό στα χνάρια του Μαΐου του ’68. Το περιοδικό δεν είναι απλώς σατυρικό, αλλά  βλάσφημο, και αυτός ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μου, μιας που όπως είδαμε παραπάνω, η αγγλική Βικιπαίδεια το χαρακτηρίζει ως: ''Ασεβές''… (για να έχετε μια ιδέα, σε ένα εξώφυλλο του παρουσιάζει την Παναγία  πεσμένη κάτω, γεμάτη υγρά, να φωνάζει ότι την βίασαν οι τρεις Μάγοι, εκ των οποίων ο ένας ήταν μαύρος)

Ερωτώ λοιπόν: Όταν προκαλείς ανοιχτά και χωρίς κανένα φραγμό, δεν αναμένεις ότι αργά ή γρήγορα θα προκαλέσεις μία αντίδραση; Όπως γνωρίζουν οι νομικοί, υπάρχουν περιπτώσεις που ακόμη και εάν κάποιος προβεί σε μία βίαιη πράξη εναντίον κάποιου άλλου, μπορεί να αθωωθεί εάν αυτός τον έθιξε βάναυσα. Για παράδειγμα: Κάποιος υβρίζει την μητέρα μου και εγώ του δίνω μία γροθιά. Το δικαστήριο μπορεί να με κρίνει αθώο. Φυσικά, όλα αυτά δεν τα γράφω για να δικαιολογήσω τα όσα αποτρόπαια συνέβησαν, αλλά για να δείξω ότι όταν προκαλούμε, είναι φυσικό να αναμένουμε μία απάντηση στην πρόκληση, απάντηση που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι έκταση θα πάρει.

Μήπως λοιπόν ο σκοπός αυτού του περιοδικού ήταν ακριβώς αυτός; Δηλαδή να προκαλεί  βίαιες αντιδράσεις, έτσι ώστε μετά να μπορεί να συνεχίζει τον αποδομητικό του ρόλο με ακόμη πιο έντονο και ''δικαιολογημένο'' τρόπο; Μήπως ο ρόλος  παρόμοιων περιοδικών δεν είναι μόνον η πολιτισμική αποδόμηση, αλλά εκτελούν και ''συμβόλαια'' που έχουν ως σκοπό να δημιουργήσουν πολιτικές και γεωπολιτικές αναταράξεις ή ανακατατάξεις; Σε αυτό το σημείο να επισημάνω ένα γεγονός που αναφέρεται στην Ιταλική Βικιπαίδεια, και είναι πολύ παράξενο για ένα ''αριστερό και ειρηνιστικό'' περιοδικό: «Κάποιοι κατηγορούν τον ''τιμωρό'' που μετατράπηκε σε επιχειρηματία του τύπου, Philippe Val (πρώην διευθυντή της Charlie Hebdo), ότι είναι υπερβολικά αυταρχικός, και οδηγεί την εφημερίδα με μία πολιτική πολύ καπιταλιστική και, μεταξύ άλλων, ότι απαλλάχτηκε από τους  ανεπιθύμητους δημοσιογράφους, καθώς και  ότι  υποστήριξε την στρατιωτική επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο το 1999»

Μήπως κάτι σας λένε όλα αυτά….

Καμιά φορά οι δημιουργοί του χάους, έχοντας πολύ εμπιστοσύνη  στις ικανότητες τους ή

στα δίκτυα που τους προστατεύουν, ξεχνούν ότι το χάος μπορεί να επιστρέψει στον δημιουργό του και να τον καταβροχθίσει…

Φυσικά δεν αποκλείονται και άλλα σενάρια, όπως για παράδειγμα,  το περιοδικό να θυσιάστηκε στον βωμό γεωπολιτικών επιδιώξεων , από κάποιους που στην ''Πυραμίδα'' βρίσκονται σε πολύ πιο ψηλή θέση  από τους εκδότες της εφημερίδας, και οι οποίοι δεν θα δίσταζαν να θυσιάσουν ακόμη και τους ''δικούς τους''. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Τέλος να θυμίσουμε, ότι το Βαχαβιτικό Ισλάμ, εξοπλίστηκε και ενισχύθηκε….από τους ίδιους παράγοντες που τώρα ωρύονται εναντίον της τρομοκρατίας.

Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά τα πληρώνει η άμοιρη Ευρώπη, δηλαδή εμείς όλοι, και η επικράτεια μας που έχει καταντήσει πεδίο πειραμάτων, αποκρουστικών επιδιώξεων και συμφερόντων,  τόπος  σφαγής των Ευρωπαίων αμνών.

Ως  πότε θα κρατήσει  η  Σιωπή των Αμνών;