ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

γράφει ο Alex Synodinos

Tι ακριβώς περίμενε η ΝΔ από έναν μαρξιστή;

Τις τελευταίες μέρες γίνεται ιδιαίτερος λόγος για το επερχόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, από αυτά που έχουν λεχθεί μέχρι στιγμής, δείχνει να είναι στο πνεύμα αντιστοίχων που υπάρχουν σε διάφορες άλλες ευρωπαικές χώρες και που έχουν ως άμεσο σκοπό να δεσμεύσουν την σκέψη, τον ελεύθερο λόγο και την όποια κριτική εναντιόν συγκεκριμένων εθνοφυλετικών και θρησκευτικών ομάδων των οποίων η επιρροή στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι εμφανέστατη. Το τι πρακτικά θα σημαίνει η εφαρμογή αυτού του νόμου έχει ήδη υπεραναλυθεί, οπότε ας δούμε κυρίως κάποιες άλλες πτυχές του ζητήματος.  

Η στάση της καθεστωτικής αριστεράς απέναντι στο νομοσχέδιο ειναι ασφαλώς αναμενόμενη. Ιστορικά η αριστέρα αυτό το μοντέλο καθεστώτος επιθυμεί να πετύχει. Ένα καθεστώς που κόντρα στην ανθρώπινη φύση και τη λογική προσπαθεί να επιβάλει όλα τα αφύσικα διανοητικά δημιουργήματα της: ισοπεδωτική ισότητα (κάθε είδους), μαζική δημοκρατία (να ψηφίζουν και οι τρόφιμοι ψυχιατρείων αλλά και οι 15χρονοι όπως ήθελε ο Tσίπρας), πολιτική ορθότητα, βίαιος πολυπολιτισμός κλπ. Ακριβώς επειδή οι ιδέες που εκφράζει η αριστερά ειναι βαθύτατα αφύσικες και παράλογες χρειάζεται διαρκής πλύση εγκεφάλου (κατά το «διαρκής εκπαίδευση») για να μπορέσουν να επιβληθούν και όταν η πλύση εγκεφάλου δεν επαρκεί τότε πρέπει να μπουν εν ενεργεία δρακόντειοι νόμοι. Βλέπετε η αλήθεια (πχ ότι όλες οι φυλές των ανθρώπων δεν έχουν παράγει ισάξιο πολιτισμό) έχει το πλεονέκτημα όπου ξεφυτρώνει να πείθει τους ευφυείς και εχέφρονες ανθρώπους (αυτούς δηλαδή που δεν κατάφερε να λοβοτομήσει η «διαρκής εκπαίδευση»). Μπορείς για παράδειγμα να στήσεις έναν «καθηγητή» (κατά προτίμηση στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ) σε μια έδρα ή έναν δημοσιογράφο στο τηλεοπτικό φακό και εύκολα να πείσεις τα διάφορα εικοσαχρονα αεροκέφαλα φοιτητοκόριτσα (ασχέτως φύλου) ότι οι λασποκαλύβες της Υποσαχάριας Αφρικής είναι ισάξιες αρχιτεκτονικά με την Notre Dame του Παρισιού ή τον Καθεδρικό του Μιλάνου και άμα τις πείσεις για αυτό, πιθανότατα θα τις πείσεις και πως η γλυπτική των κατοίκων του Κονγκό (δείγμα) είναι κλάσεις ανώτερη από την αναγεννησιακή (δείγμα). Μάλιστα εάν επιμείνεις στη πλύση εγκεφάλου μπορείς να τις φτάσεις να έχουν Παβλωφικά Αντανακλαστικά και να εκρηγνύονται με οργή εάν κάποιος τολμήσει να αμφισβητήσει οποιοδήποτε από τα μαρξίζοντα αξιώματα τους έχεις ενσταλάξει (για αυτό το φαινόμενο θα επιστρέψω με ειδικό άρθρο). Τέτοιες όμως βέβαια πρακτικές ουδέποτε θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα σε έναν νηφάλιο, σκεπτόμενο και εχέφρονα άνθρωπο. 

Σε καθεστώς μαζικής δημοκρατίας αφού ο μέσος ψηφοφόρος είναι διανοητικά κοντυνότερα στις προαναφερθείσες αεροκέφαλες κορασίδες (είπαμε ασχέτως φύλου) από ότι στον εχέφρονα άνθρωπο, αρκεί απλά η εξουσία να πείσει τους ανόητους και πολλούς και να αδιαφορήσει για τους λίγους και εχέφρονες. Αλλά εδώ υπάρχει ένα ζήτημα. Οι εξουσιαστές γνωρίζουν πως ενώ μεν οι μάζες τους κρατάνε στην εξουσία δια της δημοκρατίας, οι ίδιες οι μάζες δεν γράφουν ποτέ ιστορία, την ιστορία την γράφουν οι μειοψηφίες, οι οργανωμένες μειοψηφίες για την ακρίβεια και ασφαλώς όχι δια μέσου δημοκρατικών διαδικασιών. Συνεπώς απαραίτητη προϋπόθεση για το καθεστώς είναι να ελεγχθούν και οι μειοψηφίες.

George Orwell

Η λύση λοιπόν είναι η δημιουργία της Οργουελιανής κοινωνίας. Θα πουν κάποιοι φωστήρες που μόλις ολοκλήρωσαν την πολύπλευρη επιμόρφωση τους από τον Λαζόπουλο: «μα ο Όργουελ μιλούσε κατά του Φασισμού! Ήταν αριστερός!». Η αλήθεια ασφαλώς είναι πως ο Όργουελ έγραψε το 1984 για να καυτηριάσει τα κομμουνιστικά καθεστώτα της εποχής του και μάλιστα όσοι είχαν την «τύχη» να ζουν σε αυτά διάβαζαν (παράνομα ασφαλώς) το έργο του ως μαύρη κομωδία και παρωδία της ζωής την οποίαν ζούσαν. Αυτό ασφαλώς μη περιμένετε να το ακούσετε από τον Λάκη...

Αλλά στο παιχνίδι έχουμε και μία άλλη παράταξη, την υποτιθέμενη δεξιά που εκφράζει η Νέα Δημοκρατία.  Η ΝΔ ασφαλώς θέλει να επιβάλει το νομοσχέδιο και θέλει να το κάνει η ίδια ώστε να πείσει τους εκτός και εντός Ελλάδος εξουσιαστές ότι είναι σε πλήρη εναρμόνιση με τη πολιτική τους και ότι ταυτόχρονα ελέγχει το «ποίμνιο» της. Όμως φοβάται και τις πιθανές αντιδράσεις του τελευταίου. Βλέπετε η ΝΔ στηρίζεται σε κουτορνίθια για ψηφοφόρους, αλλά ακόμα και τα κουτορνίθια όταν τους βάζεις το δίκαννο στη μύτη αρχίζουν και προβληματίζονται. Έτσι η ΝΔ έχει σκεφτεί εδώ και καιρό μια ενδιαφέρουσα στρατηγική για να κρατήσει το «ποίμνιο» σε καταστολή, αυτή η στρατηγική είναι η χρήση των spin doctors του Σαμαρά και της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Oι πρώτοι διαδίδουν τις διάφορες φήμες πως ο Σαμαράς είναι στη πραγματικότητα «σουπερ πατριώτης», ότι δίνει τιτάνιο αγώνα πίσω από τις κουρτίνες με τις δυνάμεις του κακού και δουλεύει 20 ώρες τη μέρα για να σώσει τη χώρα κλπ. Οι Spin Doctors δρουνε κυρίως ως ψυθιριστές σε διάφορους χώρους και ομάδες ψηφοφόρων που η ΝΔ θεωρεί πως δεν ελέγχει απόλυτα. Μια τέτοια ομάδα είναι οι ψηφοφόροι που βρίσκονται στα δεξιά της και την ψηφίζουν επειδή θεωρούν πως είναι το μη-χείρον βέλτιστον. Η εσωκομματική αντιπολίτευση από την άλλη προσπαθεί να πείσει πως και το κόμμα είναι στη πραγματικότητα διχασμένο. Πως δηλαδή υπάρχουν μέσα στη ΝΔ διάφοροι «κακοί νεοταξίτες» που τους μάχονται όμως οι «καλοί πατριώτες». Όσο πιό κοντά παρουσιάζεται στον επικεφαλή της παράταξης αυτή η εσωκομματική αντιπολίτευση τόσο τα κουτορνίθια πείθονται πως ο αρχηγός είναι με το μέρος τους. Σε αυτή τη κατηγορία θα πρέπει να συμπεριληφθούν και κάτι υπέρβαροι  πρωην Λοκατζήδες νυν σύμβουλοι που σε κάθε άρθρο που γράφουν για να μας πείσουν πόσο σπουδαίος είναι ο Σαμαράς αφιερώνουν και μερικές παραγράφους για τη θητεία τους στα ΛΟΚ και ο νοών νοείτω...

Αλλά ας προχωρήσουμε. Η προσωπική μου άποψη ειναι πως το νομοσχέδιο θα περάσει, εάν όχι τώρα, τότε σε μερικά χρόνια ή και μήνες, εάν όχι έτσι όπως παρουσιάζεται αυτή τη στιγμή με μερικές τροποποιήσεις οι οποίες ασφαλώς θα επανατροποποιηθούν σταδιακά για να επαναφέρουν το νομοσχέδιο στην αρχική του ισχύ. Ακριβώς επειδή είμαστε η χώρα της υπερβολής και της γελοιότητας και ακριβώς επειδή έχουμε το ιδιαίτερα σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα, την ύπαρξη εκατοντάδων χιλιάδων αφηνιασμένων (σε σημείο ψυχασθένειας) αριστερών είναι πολύ πιθανό να δούμε αρκετά παλαβά συμβάντα, πχ να γράφεις  ένα άρθρο για τον Β’ΠΠ και να κάνεις μια αναφορά στη μαχητικότητα των Waffen SS και την επόμενη στιγμή κάποιος προοδευτικός να σε καταγγέλει για προώθηση του ναζισμού. Άλλες καταστάσεις είναι εξίσου πιθανές. Μπορεί να έχετε κάποιο πρόβλημα με το νόμο (χρωστάτε ας πούμε το χαράτσι), ξαφνικά να μπαίνουν στο σπίτι σας αστυνομικοί και να παρατηρούν πως αντί ο τοίχος σας να κοσμείται απο το πορτραίτο του Γιωργάκη Παπανδρέου και του Τσεγκεβάρα εσείς έχετε τον Κολοκοτρώνη ή και ακόμα χειρότερα τον Μεταξά. Πόσο απέχει λέτε από τη πραγματικότητα να βρεθεί κάποιος αστυνομικός με φιλοδοξίες να γίνει σχολιαστής στο δελτίου ειδήσεων του MEGA ή να επιθυμεί να φτάσει ψηλά στην ιεραρχία της αστυνομίας ο οποίος να προχωρήσει το θέμα;  Να ελέγξουν πχ την ΙP σας και να βρουν πως πριν κάτι μήνες εκφράσατε σε κάποιο μπλογκ (σαν αυτό εδώ ας πούμε) την αντίθεση σας στην ισλαμοποίηση της χώρας. Πέρα από όλες τις άλλες κατηγορίες τώρα κατηγορείσθε και για εχθροπάθεια.  Η λίστα πιθανοτήτων ασφαλώς είναι τεράστια.

Θα μου πείτε πως αυτά είναι ρουτίνα σε πολλές δυτικές χώρες και αργά ή γρήγορα θα επιβάλονταν και στην Ελλάδα. Σωστά, αλλά εδώ υπάρχει ένα σοβαρό θέμα με το ίδιο το ελληνικό κράτος. Βλέπετε η Βρετανία για παράδειγμα ζει όντως σε ένα Οργουελιανό καθεστώς, το Λονδίνο είναι γεμάτο κάμερες, άνθρωποι βρίσκονται φυλακισμένοι επειδή έγραψαν κάτι χρόνια πριν που δεν ήταν πολιτικά ορθό κλπ. Αλλά είναι ένα κράτος που λειτουργεί. Η βρετανική εφορία δεν έχει συριζοπασόκους χαραμοφάηδες υπαλλήλους που ως μόνη απόλαυση στη ζωή έχουν να κάνουν τη δική σου μίζερη. Οι μισθοί δεν είναι 450 ευρώ. Εάν όλα στη ζωή σου πάνε τελείως στραβά μπορείς να ζήσεις από το κράτος πρόνοιας, δεν οδηγήσε στην αυτοκτονία. Η Βρετανία είναι ένα κράτος που οι νόμοι λειτουργούν και αυτό έχει ασφαλώς όλα τα θετικά και όλα τα αρνητικά του.

Η Ελλάδα από την άλλη, για δεκαετιες υπήρξε μια χώρα-μπάχαλο και ταυτόχρονα ένα «μικρό γαλατικό χωριό» στο οποίο οι διεθνείς κανονισμοί και νόμοι δεν λειτουργούσαν και δεν επιβάλονταν.  Όταν η άρνηση του εβραϊκού ολοκαυτώματος (και με το άρνηση λέμε απλά να εκφράσεις αμφιβολία για κάποια μικρή λεπτομέρεια της επίσημης ιστορίας) στις ευρωπαικές χώρες  ποινικοποιούταν, στην Ελλάδα καθωσπρέπει βιβλιοπωλεία είχαν στις βιτρίνες τους βιβλία που υποστήριζαν πως το νούμερο των 6.000.000 νεκρών είναι μύθος και κανείς δεν ενοχλούταν.  Όταν σε όλη την Ευρώπη τα μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων της άκρας αριστεράς εισέπρατταν αυστηρότατες ποινές, στην Ελλάδα ο Rolf Pole έπινε μπύρες ανέμελος στο Εξάρχεια. Η χώρα μας μπορεί σε όλα τα θέματα να υστερούσε από τις ευρωπαϊκές, αλλά υπήρχε μια πρωτόγνωρη ελευθερία (λόγου της ανοργανωσιάς και του μπαχάλου) σε πολιτικά θέματα. Αυτή λοιπόν την ελευθερία έρχεται να καταστείλει ο αντιρατσιστικός νόμος και θα το κάνει  τη στιγμή που η οικονομία της χώρας βυθίζεται, το κράτος αποσυντίθεται και όλες οι πιθανότητες αξιοπρεπούς διαβίωσης στην Ελλάδα εξαερώνονται. Συνεπώς τι μας προσφέρει το καθεστώς; Και εξαθλίωση και διανοητική φίμωση. Θυμηθείτε το αυτό την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιον να σας υποστηρίζει πως θα πρέπει να ψηφίσετε ΝΔ γιατί είναι...πατριωτικό κόμμα.