Ο ΣΟΡΟΣ, Η ΕΣΠΕΡΑΝΤΟ, ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να φέρει στο φως τη φιλοσοφία που κρύβεται πίσω από τις δραστηριότητες του πολύ γνωστού ιουδαϊκής καταγωγής πολυεκατομμυριούχου Τζωρτζ Σόρος, ο οποίος απασχολεί τη διεθνή κοινότητα εδώ και δεκαετίες. Ο Τζωρτζ Σόρος πρεσβεύει μία πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία η οποία συνοψίζεται από τον ίδιο ως εξής: «… Επιπλέον, η ‘ανοιχτή κοινωνία’ ως παγκόσμια έννοια υπερβαίνει όλα τα σύνορα. Οι κοινωνίες αντλούν τη συνοχή τους από κοινές αξίες. Αυτές οι αξίες έχουν ρίζες στην κουλτούρα, τη θρησκεία, την ιστορία και την παράδοση. Όταν μία κοινωνία δεν έχει σύνορα, πού βρίσκονται οι κοινές αξίες; Πιστεύω ότι υπάρχει μόνο μία πιθανή πηγή: η έννοια της ανοιχτής κοινωνίας. » (George Soros, The Capitalist Threat, The Antlatic, February 1997). Ο Σόρος πιστεύει ότι δεν υπάρχουν αξιωματικές αλήθειες, ότι ουδείς γνωρίζει την αλήθεια, οπότε για να απαλειφθούν οι συγκρούσεις μεταξύ των διαφορετικών κοσμοθεωρήσεων, για να επικρατήσει η κοινωνική ειρήνη, πρέπει να ισχύσει ο απόλυτος υποκειμενισμός και η ανοχή σε κάθε διαφορετική ιδέα, άποψη και στάση ζωής: Η μονή αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει αλήθεια. Το πρόβλημα με τον Σόρος έγκειται στο γεγονός ότι αυτό τον οραματισμό του προσπαθεί να τον εφαρμόσει πρακτικά στην ανθρωπότητα, χρησιμοποιώντας ως μέσον την τεράστια οικονομική δύναμη που διαθέτει.

Συνήθως, οι ρίζες της φιλοσοφίας του ανάγονται από τους διάφορους ερευνητές στο δάσκαλό του, τον ιουδαϊκής καταγωγής φιλόσοφο της επιστήμης Καρλ Πόπερ. Αυτή η άποψη δεν είναι εσφαλμένη, πράγματι πολλά στοιχεία της σκέψης αυτού του φιλοσόφου (πχ, η θεωρία των ‘ανοιχτών κοινωνιών’, κλπ) έχουν επηρεάσει τον Σόρος, όμως η καταγωγή της όλης φιλοσοφίας του πηγαίνει ακόμη πιο πίσω στο χρόνο: Ήταν η εποχή που κάποιοι Εβραίοι στοχαστές άρχισαν να επεξεργάζονται μία κοσμοπολίτικη–παγκοσμιοποιητική πολιτική, κοινωνική και θρησκευτική φιλοσοφία και ένα πρακτικό σχέδιο εφαρμογής αυτής της φιλοσοφίας.

Θα αρχίσουμε το ταξίδι μας στο χρόνο, με μία παράδοξη δήλωση του Σόρος όσον αφορά την οικογενειακή του ιστορία: «γεννήθηκα σε ένα ιουδαϊκό, αντισημιτικό σπίτι». Υπονοώντας με αυτή τη φράση ότι οι γονείς του, αν και ιουδαϊκής καταγωγής δεν είχαν σχέσεις με τον Ιουδαϊσμό και με το Σιωνισμό. Και μάλλον φαίνεται ότι ακολουθεί τ’ αχνάρια της οικογένειας του μια που και ο ίδιος δεν έχει σχέση με τον Ιουδαϊσμό αλλά και στο Ισραήλ ούτε ταξίδι δεν μπορεί να πάει μια που οι σιωνιστικές κυβερνήσεις τον θεωρούν εχθρό τους. 

Ο πατέρας του Σόρος, Tivadar Soros (αρχικό όνομα Theodor Schwarz) ήταν ένας δικηγόρος με κοσμοπολίτικες ιδέες, είχε απορρίψει την ιουδαϊκή θρησκεία και ασπάστηκε μία νέα... Δραστηριοποιήθηκε στη διάδοση της τεχνητής διεθνούς γλώσσας Εσπεράντο και γι αυτό το σκοπό ίδρυσε το 1922 το περιοδικό Literatura Mondo. Ο λόγος για τον οποίο αποκαλέσαμε ‘θρησκεία’ τη γλώσσα Εσπεράντο θα φανεί στη συνέχεια.

Ο εφευρέτης αυτής της γλώσσας υπήρξε ο Ιουδαίος γιατρός Ludwik Lejzer Zamenhof. Ήταν μία προσωπικότητα που διακατεχόταν από εκείνες τις τυπικές μεσσιανικές-χιλιαστικές και οικουμενιστικές δοξασίες που χαρακτήριζαν πολλούς Εβραίους εκείνης της εποχής. Δηλαδη, μια πίστη σε μία οικουμένη χωρίς σύνορα, χωρίς διαφορές, χωρίς δόγματα, μία ενιαία θρησκεία που θα περιλάμβανε στοιχεία από όλες τις παραδοσιακές θρησκείες. Με άλλα λόγια μία φιλοσοφία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πρόδρομος της φιλοσοφίας της New Age (Νέας Εποχής).

Πράγματι, ο Zamenhof δημιούργησε μία νέα θρησκεία που την ονόμασε Homaranismo από την λέξη εσπεράντο Homaro που σημάνει ανθρωπότητα. Αυτή η θρησκεία στηριζόταν πάνω στις διδασκαλίες ενός ραββίνου του Hillel the Elder ο οποίος έζησε στην Ιερουσαλήμ την εποχή του Ηρώδη. Ο Homaranismo ήταν ουσιαστικώς μία οκουμενιστική θρησκεία, η οποία αποδεχόμενη ότι ουδείς κατέχει τη μία και μόνη αλήθεια έθετε τις βάσεις του σύγχρονου οικουμενισμού αλλά και του κοσμοπολίτικου υποκειμενισμού. Είναι αξιοσημείωτο ότι αργότερα, μία από τις κόρες του Zamenhof, η Lidia ασπάστηκε την ιρανική θρησκεία του Μπαχαϊσμού ο οποίος: «αποδίδει έμφαση στην πνευματική ενότητα της ανθρωπότητας και την κρυμμένη ενότητα όλων των μεγάλων θρησκειών του κόσμου. Η θρησκευτική ιστορία εκδηλώθηκε μέσα από μία σειρά θείων αγγελιαφόρων, οι οποίοι εγκαθίδρυσαν την κατάλληλη για τις ανάγκες της εποχής τους θρησκεία. Σε αυτούς τους θείους αγγελιαφόρους σύμφωνα με την Πίστη Μπαχάι περιλαμβάνεται ο Αβραάμ, ο Μωυσής, ο Ζωροάστρης, ο Βούδας, ο Κρίσνα, ο Ιησούς, ο Μωάμεθ και προσφάτως, ο Μπαμπ και ο Μπαχαολλά. Στην Μπαχάι Πίστη κάθε αγγελιαφόρος φέρεται ότι δίδαξε αυτό που θα ακολουθούσαν οι επόμενοι αγγελιαφόροι και ότι οι ισχυρισμοί και οι διδασκαλίες του Μπαχαολλά εκπληρώνουν τις εσχατολογικές υποσχέσεις προγενέστερων γραφών. Η ανθρωπότητα γίνεται κατανοητή ως εμπλεκόμενη σε μία συλλογική εξελικτική διαδικασία με σκοπό τη σταδιακή εγκαθίδρυση της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της ενότητας σε παγκόσμιο επίπεδο…» Από την Εσπεράντο στον Homaranismo έως τον Μπαχαϊσμό και μέχρι την Open Society (ανοιχτή κοινωνία), είναι ένα τσιγάρο δρόμος, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι. Στο άρθρο των New York Τimes με τίτλο How Do You Say‘Billionaire’ in Esperanto? απεικονίζεται ο Τζωρτζ Σόρος σε μία ομιλία του για τη γλώσσα Εσπεράντο και διακρίνεται η εικόνα του Lejzer Zamenhof.

Όμως τι αντανακλούν όσα περιγράψαμε; Ο ιουδαϊκός μεσσιανισμός επειδή δεν οραματίζεται την Ουράνια Ιερουσαλήμ αλλά προσβλέπει στη γήινη βασιλεία, δεν επηρέασε μόνον τους πιστούς αυτής της θρησκείας αλλά και γενικότερα όλη την εβραϊκή κοσμική σκέψη, η οποία κάθε τόσο εφευρίσκει τους δικού της μεσσιανισμούς που θέλουν να σχεδιάσουν τον κόσμο όπως εκείνοι νομίζουν ότι πρέπει να είναι. Έτσι, αυτός ο ιουδαϊκος κοσμικός μεσσιανισμός μας έδωσε διάφορα ρεύματα: την Eσπεράντο, το φιλελευθερισμό, το μαρξισμό, τον πολιτιστικό μαρξισμό (Σχολή Φρανκφούρτης) και τέλος την ‘Open Society’. Η εβραϊκή σκέψη δεν ανέχεται αυτό τον κόσμο, δεν τον μπορεί, δεν τον αντέχει, αισθάνεται ξένη, γιατί αποξενώθηκε από το Δημιουργό αυτού του κόσμου. Εξού και η γνωστική πίστη που χαρακτηρίζει όλα αυτά τα ρεύματα και που τόσο έντονα φανερώνεται στον Σόρος: η πίστη δηλαδή ότι είναι δυνατή η παρέμβαση στο πραγματικό, ότι είναι δυνατή η μεταστοιχείωση του πραγματικού.

Ο Τζωρτζ Σόρος και ο Καρλ Πόπερ αποτελούν ίσως το πιο παράδοξο επίτευγμα του ιουδαϊκού μεσσιανισμού: είναι οι μεσσιανιστές του αντιμεσσιανισμού, οι κατέχοντες την αλήθεια της άρνησης της αλήθειας.