Η WALL STREET ΔΗΜΙΟΥΡΓEI ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

 γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

                                                             

                                                                    Η   ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
 

Η Wall Street συγχαίρει τον Μάρξ

   Κατά τα έτη 1970-1980, κάτω από την πίεση   νέων αποκαλύψεων, η ιστορική άποψη για την   επανάσταση των Μπολσεβίκων υπέστη διορθώσεις. Ακούστηκαν δημοσίως πολλές σημαντικές φωνές. Έτσι, ο ποιητής Naum Korjanin έγραψε: ‹‹Εάν η συμμετοχή των Ιουδαίων στην επανάσταση  γίνει  ταμπού, δεν θα μπορεί πια να μιλάμε καθόλου για την αυτήν [την επανάσταση]. Ένα καιρό οι Ιουδαίοι ήταν   υπερήφανοι για αυτήν τη συμμετοχή τους. Οι Ιουδαίοι [πράγματι] πήραν μέρος στην επανάσταση και [μάλιστα] σε  ποσοστά αφύσικα μεγάλα››. Από την πλευρά του, ο M. Agurski έγραψε: «Η συμμετοχή των Ιουδαίων στην επανάσταση και στον εμφύλιο πόλεμο δεν περιορίστηκε σε μία πολύ μεγάλη δραστηριότητα  στους κόλπους του  κρατικού μηχανισμού, αλλά υπήρξε απείρως ευρύτερη».  Με τον ίδιο τρόπο ο Ιουδαίος σοσιαλιστής S.Tsyrulnikov δήλωσε: «Στην αρχή της επανάστασης οι Ιουδαίοι υπήρξαν η βάση του νέου καθεστώτος».

Ας ξεκινήσουμε  λοιπόν από τα γεγονότα  της προεπαναστατικής  περιόδου.

    Είναι γνωστό ότι ο καλύτερος τρόπος για την δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και χάους, είναι η τρομοκρατία. Αυτή η μέθοδος, αν και τις περισσότερες φορές δεν έχει σημαντικά  αποτελέσματα στην πράξη, ωστόσο  προκαλεί στις μάζες μία ψυχολογική κατάσταση αναμονής: Κάτι πρόκειται να συμβεί, κάτι έρχεται. Έτσι, μετά το 1780  άρχισαν με ιδιαίτερη ένταση τρομοκρατικά  κτυπήματα στην Ρωσία: Το 1789 ο Ιουδαίος  G. Davidovich Goldenberg δολοφονεί τον πρίγκιπα Κραπότκιν. Τον  Μάρτιο του 1881 μία ομάδα τρομοκρατών  υπό την ηγεσία της Ιουδαίας Fignez Jesse Helfmann και του Nikolai Sablin δολοφονούν τον Τσάρο Αλέξανδρο  Β'. Ήταν όμως το κτύπημα του 1911  που είχε καθοριστική σημασία για το μέλλον της Ρωσίας.  Ο  Ιουδαίος  Bogrov (Mordekhai Gershkovich) δολοφονεί τον πρωθυπουργό  Pyotr  Arkadyevich  Stolypin,   o οποίος είχε αποφασίσει να προωθήσει μία αγροτική μεταρρύθμιση, με σκοπό την άμβλυνση της  δυσαρέσκειας του  αγροτικού  πληθυσμού. Επίσης προσπάθησε να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των βιομηχανικών εργατών στις πόλεις και να αυξήσει τη δύναμη των τοπικών κυβερνήσεων. Σκόπευε, με λίγα λόγια, να δημιουργήσει μία αγροτική τάξη οικονομικώς αυτάρκη, η οποία θα λειτουργούσε ως στήριγμα της κοινωνικής τάξης και γαλήνης. Γι’ αυτό οι Ιουδαίοι ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων γης ήταν αντίθετοι με αυτή την αγροτική μεταρρύθμιση. Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια γράφει:
«Οι αγροτικές μεταρρυθμίσεις που σκοπό είχαν την παραχώρηση της γης αποκλειστικώς σε εκείνους που την καλλιεργούσαν με τον κόπο τους θα έβλαπταν τα συμφέροντα μέρους του ιουδαϊκού πληθυσμού...» Πράγματι οι Ιουδαίοι γαιοκτήμονες κατείχαν περισσότερα από δύο εκατομμύρια εκτάρια από την καλύτερη γη, τη «μαύρη», δηλαδή την εύφορη γη.
Όμως αυτό που ενοχλούσε αφάνταστα την ιουδαϊκή ελίτ ήταν ότι εάν εφαρμοζόταν το πρόγραμμα του Stolypin , η επανάσταση δεν θα μπορούσε καν να ξεκινήσει.

 J.Schiff, χρηματοδότης των Μπολσεβίκων

     Από τις αρχές του 1900 στους κύκλους των Ευρωπαϊκών μυστικών υπηρεσιών ήταν γνωστό ότι  προετοιμαζόταν μία επανάσταση στην Ρωσία. Ανακαλύφθηκε ότι τα εξής πρόσωπα και οι τραπεζικοί οίκοι ήταν  συμμέτοχοι σε αυτό το καταστροφικό έργο: Jacob Schiff , Max Breitung, Felix Warburg, Otto H. Kahn, Mortimer Schiff, Jerome H. Hanauer, η  τράπεζα Kuhn, Loeb & Co. Όλα αυτά τα πρόσωπα ήταν Ιουδαίοι.  Η προαναφερθείσα τράπεζα διευθυνόταν από τους κκ. Schiff, Kahn, Warburg, Hanauer  και Loeb. Δεν μπορεί λοιπόν να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι η επανάσταση των μπολσεβίκων  υποδαυλίστηκε και ευνοήθηκε και άρχισε με επιρροές καθαρά ιουδαϊκές.  Πράγματι τον Απρίλιο του 1918, ο Jacob Schiff δήλωσε κατά τη διάρκεια δημόσιας εκδήλωσης, ότι η ρωσική επανάσταση μπόρεσε να επιτευχθεί χάρη  στη δική του οικονομική βοήθεια. Την άνοιξη του 1917, πράγματι,  ο Jacob Schiff  είχε αρχίσει να χρηματοδοτεί τον Τρότσκυ. Η ιουδαϊκή εφημερίδα Forward της Νέας Υόρκης οργάνωσε μία συλλογή υπογραφών για τον ίδιο σκοπό. Επίσης από την Στοκχόλμη ο τραπεζίτης Max Warburg  χρηματοδοτούσε τον Τρότσκυ και τους οπαδούς του. Αυτοί όμως έπαιρναν χρήματα και από το «Συνδικάτο της Ρηνανίας-Βεστφαλίας», μία σημαντική οργάνωση των Ιουδαίων της Γερμανίας, καθώς και από ένα άλλο Ιουδαίο τραπεζίτη, τον Olοf Aschberg της Nya Banken της Στοκχόλμης και από τον επίσης Ιουδαίο Givotovzky του οποίου την κόρη παντρεύτηκε ο  Τρότσκυ .Η τράπεζα Kuhn, Loeb &Co. είχε στενές σχέσεις με το «Συνδικάτο της Ρηνανίας-Βεστφαλίας» καθώς και με την ιουδαϊκή τράπεζα των Παρισιού Lazard Frères αλλά  και με τη «Ρωσο-ασιατική τράπεζα» του (επίσης Ιουδαίου) Solomon de Guinzbourg, που είχε καταστήματα στην Πετρούπολη, το Παρίσι και το Τόκυο. 

Το έμβλημα της Skull & Bones

   Στην επανάσταση όμως προσέφεραν υπηρεσίες και πολλά στελέχη του τάγματος Skull & Bones  (=Νεκροκεφαλή και Οστά), όπως π.χ. οι Αγγλοσάξονες πουριτανοί Thomas D.Thacher,  Amos Pinchot,  Elihu Root κ.λπ. (σημ. Θεόδοτου ο κορυφαίος ιστορικός Antony Sutton που έφερε στο φως τις υπόγειες διαδρομές που συνέδεαν την Wall Street με τους Μπολσεβίκους μετά από εκτενή έρευνα για την Skull & Bones  είχε πειστεί πως πρόκειται για την αμερικανική συνέχεια των Ευρωπαίων Πεφωτισμένων (Illuminati) για το τι πρέσβευαν οι Πεφωτισμένοι ο αναγνώστης μπορεί να απευθυνθεί σε άλλο άρθρο στο μπλογκ μας εδώ)

                                                      

                                                      ΜΕΤΑ  ΤΗΝ  ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
                    
"Αγαπητέ  Κύριε Πρόεδρε: Συμφωνώ με την Σοβιετική μορφή κυβέρνησης σαν την πιο κατάλληλη για τον Ρωσικό λαό..." Επιστολή  προς τον Πρόεδρο  Thomas Woodrow Wilson (Οκτώβριος 17,1918) από τον William Lawrence Saunders, πρόεδρο, της Ingersoll- Rand Corpοration και διευθυντή, της American International Corporation και αντιπρόεδρο  της  Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης
.....................................................
                                
   Μετά την επανάσταση η Ρωσική οικονομία βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Η χώρα θα ήταν αδύνατο να επιβιώσει χωρίς την τεχνολογική και οικονομική βοήθεια των μεγάλων ιουδαιο-πουριτανικών  καπιταλιστικών συγκροτημάτων.

Συνταγματάρχης House & Πρόεδρος Wilson

   Ο ιδιαίτερος σύμβουλος του Προέδρου Wilson, ο   περίφημος «συνταγματάρχης House», κατάφερε να αναγνωρισθεί το δικαίωμα στους εμπόρους και τους  χρηματιστές  της Βορείου Αμερικής  να   διαπραγματεύονται ελεύθερα με την Σοβιετική ένωση. Ο Άγγλος συγγραφέας Wickham Steed διηγείται ότι « τον Φεβρουάριο επέστρεψαν  από την Μόσχα οι κκ. Mandell House (ο συνταγματάρχης), William C. Bullitt  και  Lincoln Steffens, που είχαν πάει στη Ρωσία για να μελετήσουν την δυνατότητα διαπραγματεύσεων με την σοβιετική ένωση. Τόσο ο  Lloyd George όσο και ο Poincaré ήξεραν όλα αυτά και τα επιδοκίμαζαν. Τεράστιες  διεθνείς οικονομικές  δυνάμεις  δρούσαν υπέρ της άμεσης αναγνώρισης των Μπολσεβίκων. Ο τραπεζίτης Jacob Schiff  πίεζε συνεχώς τον Πρόεδρο Wilson  να αναγνωρίσει το Σοβιετικό καθεστώς. Στην Daily Mail εγώ   διαμαρτυρόμουν έντονα ενάντια σε κάθε πρόθεση  αναγνώρισής του...Ο συνταγματάρχης  House με παρακάλεσε [τότε] να πάω να τον βρω. Με επέκρινε σκληρά για την δημοσιογραφική μου  καμπάνια ενάντια στην αναγνώριση του Σοβιετικού καθεστώτος... [Και] μετά [με] πληροφόρησε ότι ο Lloyd George καθώς και ο Wilson  έμελλαν να αποδεχτούν, την επαύριο κιόλας, τις ‘συμβουλές’ των κκ. Bullitt και House. Και αυτό πραγματικά έγινε».

    O  House  -μαζί με τον Wilson-  καταλάμβαναν μία θέση αντίστοιχη με εκείνη ενός βεζίρη σε ένα αραβικό σουλτανάτο. Σε μία τόσο χαρακτηριστική «δημοκρατία» όπως η βόρεια Αμερική, χωρίς καθόλου να έχουν εκλεγεί από τον Λαό, ένας Bernard Baruch συμβούλευε τους προέδρους που είχαν εκλεγεί από τον «κυρίαρχο» λαό και ένας «συνταγματάρχης House»  επαγρυπνούσε  ώστε αυτές οι συμβουλές να εκτελούνται επακριβώς. Όσον αφορά τον William C. Bullit (που έμελλε να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο κατά τη διάρκεια της Πολωνο-γερμανικής κρίσης του 1939, λόγω της οποίας ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος) ήταν γιος μιας πλούσιας Ιουδαίας και παντρεύτηκε την χήρα του John Reed, του διαβόητου «πρώτου κομμουνιστή της Αμερικής». (Είχε γράψει το βιβλίο Oι Δέκα Μέρες που Συγκλόνισαν τον Κόσμο.)

   Έτσι, τον Ιανουάριο του 1925, η βρεταννική κυβέρνηση αναγνώρισε de jure το σοβιετικό καθεστώς. Η Γαλλία έκανε το ίδιο λίγους μήνες αργότερα. Το 1926 άλλωστε υπογράφηκε η συμφωνία Rockefeller- Στάλιν, που εξασφάλιζε στην Σοβιετική Ένωση χρηματοδότηση με σκοπό την «αξιοποίηση» των πετρελαϊκών πηγών της Ρωσίας. Το 1933, ο πρόεδρος Roosevelt  θα αναγνώριζε την Σοβιετική ένωση. Ο κύριος William C. Bullit, πρώτος Αμερικανός πρεσβευτής στο Κρεμλίνο, γινόταν επιδεικτικά δεκτός από τον Στάλιν .Ένα κύμα εκατομμυρίων δολαρίων, στερλινών, φράγκων  και μάρκων  ρίχθηκαν πάνω στην Μπολσεβοποιημένη Ρωσία. Εκατοντάδες τεχνικοί των  καπιταλιστικών χωρών συνέβαλλαν στην ανάπτυξη και την αναγέννηση της Ρωσικής βιομηχανίας. Ο Averell Harriman (του τάγματος “Skull & Bones”) διεύθυνε  μία «παραχώρηση» (concession) μαγγανίου  στον Καύκασο. Ο Robert Blum, γιος του κατά τη δεκαετία του 1930  πρωθυπουργού της Γαλλίας  Léon Blum-Karfulkenstein, ήταν μάνατζερ ενός υποκαταστήματος της μεγάλης βιομηχανίας Weiler, που κατασκεύαζε μοτέρ των αεροπλάνων «Jupiter» για την Σοβιετική κυβέρνηση.

τα δύο πρόσωπα του ίδιου συστήματος

   Στο Παρίσι τα ιουδαϊκά στελέχη της τράπεζας Seligman et Cie, Aschberg και Kagan (δηλαδή Kaganovich),  διευκόλυναν, μέσω των πολυπλόκομων σχέσεων και επιρροών τους, την επένδυση των σοβιετικών δανείων στην Γαλλία. Το 1935  μία ομάδα  μεγιστάνων της γαλλικής  βιομηχανίας και  οικονομίας κατέπλευσε στη Μόσχα, με σκοπό να διευρύνει τις εμπορικές σχέσεις με την Σοβιετική ένωση.Οι Ιουδαίοι René Μayer και Pierre Schweissguth, της τράπεζας Mirabaud et Cie, καθώς και ο «βασιλιάς του ηλεκτρισμού» Ernest Mercier  συμμετείχαν στην αποστολή, ενώ στην  γερουσία ο βαρώνος Maurice de Rothschild  υπερασπιζόταν τη γαλλο-σοβιετική  συμφωνία και προσέγγιση. Το  τραστ όπλων Vickers & Maxim, παράλληλα, συνέχιζε να διεκπεραιώνει παραγγελίες όπλων και αεροπλάνων για τη Σοβιετική Ρωσία.  

   Όσον αφορά, τώρα ειδικώς τη στάση του Στάλιν έναντι των Ιουδαίων, πιστεύουμε ότι αρκούν αυτά που  γράφει ο Ιουδαίος ιστορικός Yuri Slezkine, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Berkeley: «Ο Στάλιν δεν καταδίωξε  έναν ορισμένο αριθμό εβραίων  λόγω της φυλετικής τους καταγωγής αλλά για λόγους  εσωτερικών διαφωνιών». Με άλλα λόγια, ήταν μία σύγκρουση μεταξύ φατριών εξουσίας.
Πράγματι, δεξί χέρι του Στάλιν ήταν ο  Ιουδαίος Lazar Moiseyevich Kaganovich. Σε κάθε περίπτωση, οι αλληλοσπαραγμοί στους κόλπους  του σοβιετικού καθεστώτος καθόλου δεν  ενδιέφεραν  τα ανώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας, δηλαδή τους ‹‹θεούς›› της Wall  Street.


Σημείωση
 Ανεξερεύνητα τα άδυτα της ιστορίας : Οι πρώτοι κινούμενοι θάλαμοι αερίων εφευρέθηκαν στην Σταλινική περίοδο από τον Εβραίο Isai Davidovic Berg. Επειδή συχνά οι διαταγές για εκτελέσεις ήταν πολλές και τα αποσπάσματα δεν προλάβαιναν να τις εκτελέσουν, διαμόρφωσε κατάλληλα ένα φορτηγό μέσα στο οποίο έβαζαν τους κρατούμενους και κατά την διάρκεια της πορείας του διοχέτευαν δηλητηριώδες αέριο στον ειδικό θάλαμο. Έτσι όταν έφθανε εμπρός από την ανοικτή τάφρο  οι κρατούμενοι ήταν ήδη νεκροί.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.Aleksandr Solgenitsin, Ebrei e Russi  durante il periodo  sovietico, τόμ. Ι-II, Εκδόσεις Controcorrente, Νεάπολι, 2007.
2.Antony Sutton, America's Secret  Establisment,  (Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι το τάγμα Skull & Bones είχε δραστηριοποιηθεί και στην Κίνα  βοηθώντας το κομμουνιστικό κόμμα να καταλάβει την εξουσία.)
4.Antony Sutton, Wall Street and the Bolshevik Revolution, Buccaneer Books, New York, 1974
5.Antony Sutton, Western Technology and Soviet Economic Development, τόμ. Ι-ΙΙΙ, Hoover Institution, Stanford University, 1968-1973. (Για μία αναλυτική περιγραφή της τεχνολογικής και οικονομικής βοήθειας των δυτικών πολυεθνικών προς την Σοβιετική ένωση).
6.Great Britain. Directorate of  intelligence, A Monthly Review of the progress of Revolutionary Movements abroad, no.9 July 16,1913(861.99/5067)

7.Yuri Slezkine, The Jewish Century, Princeton University Press, Princeton , New  Jersey, 2004