Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να λαμβάνει πληροφορίες από το περιβάλλον μέσα από διαφορετικά  κανάλια: από την όραση, την ακοή, την γεύση, την αφή. Χωρίς αυτές τις πληροφορίες δεν θα μπορούσε να επιβιώσει μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον τόσο περίπλοκο αλλά και επικίνδυνο. Αυτή η ικανότητα λήψης πληροφοριών δεν είναι ίδια σε όλους τους ανθρώπους, εξαρτάται από το βαθμό ευαισθησίας των οργάνων που λαμβάνουν τις πληροφορίες. Επίσης αυτή η ικανότητα δεν είναι στατική αλλά επιδέχεται καλυτέρευση ή και χειροτέρευση.

Το σημαντικό στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτή η ικανότητα δεν εξαρτάται μόνον από την άσκηση αυτών των οργάνων και της προσοχής, αλλά και από την εσωτερική καλλιέργεια του ατόμου, από την κουλτούρα του (σκεφτείτε για παράδειγμα τα μουσικά ακούσματα, γενικότερα τις αισθητικές προτιμήσεις).

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΖΑΧΑΡΩΦ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΟΨΕΙΣ

Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου

Μέχρι σήμερα, γι αυτές τις δύο προσωπικότητες που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα εγχώρια και διεθνή γεγονότα του 20ου αιώνα, ήταν  ευρέως γνωστές μόνον εκείνες οι πληροφορίες  που αφορούν τις δραστηριότητες  τους  στο πολιτικό και γεωπολιτικό πεδίο. Σε αυτό το άρθρο θα φανεί  ότι πίσω από αυτές τις δραστηριότητες, κρύβονταν και άλλες επιδιώξεις, πιο σύνθετες, πιο απόκρυφες  και  αινιγματικές.

Ιδιαίτερα σημαντικές πληροφορίες αντλούμαι από την αλληλογραφία του Γάλλου διανοούμενου και συγγραφέα René Guénon, με  τον Ρουμάνο κριτικό λογοτεχνίας και φιλόσοφο Vasile Lovinescu την περίοδο 1934-1940. Και οι δύο ήταν άτομα που είχαν στενές επαφές με τους μασονικούς και αποκρυφιστικούς κύκλους της Ευρώπης, οπότε ήταν σε θέση να γνωρίζουν πολλά  από όσα διαδραματίζονταν στα παρασκήνια της πολιτικής, και όχι μόνον, ζωής  της Ευρώπης.

O ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΗΓΕΤΗ

Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν

ο σατανικός βασιλίας: αντι-ηγετική καρικατούρα

Στις Δημοκρατίες ο ηγέτης αποτελεί βλασφημία! Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα σε όποιον θέλει να προσέξει ό,τι γίνεται γύρω του. Δεν είναι ανάγκη κανείς να είναι καλός πολιτικός ή επαρκής, ώστε να μπει στο κοινοβούλιο, το χαρακτηριστικό του λαϊκιστή είναι υπέρ αρκετό. Όποιος πείσει ότι είναι ένα με το μέσο, κοινό άνθρωπο αυτός είναι που και θα εκλεγεί. Η εκλογές αναδεικνύουν αυτόν που ξέρει να κάνει τις σωστές υποσχέσεις και να τις συνδυάσει με τη κατάλληλη κινδυνολογία τη σωστή στιγμή. Για να δώσουμε και ένα πρόσφατο παράδειγμα, αυτός που θα υποσχεθεί την ‘ελπίδα’ σχεδόν πάντα κερδίζει. Ο λόγος αυτός έχει να κάνει με το είδος της πολιτικής. Υπάρχουν δύο είδη: η κλασσική και η νεωτεριστική:

1.     Την κλασσική την παρήγαγε ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, η οποία και πρώτη φορά εφαρμόστηκε, εν μέρει, από το Φίλιππο το Μακεδών και τον Μέγα Αλέξανδρο.  Πλήρη εφαρμογή είχε στο φεουδαλισμό του μεσαίωνα.
2.      Τη νεωτεριστική πολιτική, άρχιζε να εφαρμόζει ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος το 15^ος και οι πρώτες κυβερνήσεις των Η.Π.Α., πλήρη εφαρμογή είχε από τη κυβέρνηση του Λίνκολν και πλέον κυριαρχεί.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Γράφει ο  Ελευθέριος  Αναστασιάδης

Υποτίθεται, ότι ένα κόμμα θα έπρεπε να εκφράζει μία ιδεολογία, ένα όνειρο που θέλει να πραγματώσει, μία άποψη του κόσμου που θέλει να εδραιώσει. Αυτό  τουλάχιστον προσπαθούν  να πείσουν τους ψηφοφόρους τους  τα πολιτικά  κόμματα. 

Η περίπτωση του κόμματος  της  ΝΔ είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των υπολοίπων κόμματων, τα οποία σχεδόν όλα έχουν το καθένα την δική  του  ιδεολογία  και  κοσμοθεωρία. Πράγματι,  αυτό το  κόμμα  δεν περιέχει  καμία  ιδεολογία, κανένα όνειρο, καμία  άποψη  για  τον κόσμο. Ο μόνος στόχος του είναι η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, δηλαδή, οτιδήποτε υπάρχει, και είναι καθιερωμένο από  τις  δυνάμεις  εκείνες  που έχουν τον έλεγχο των καταστάσεων. Οτιδήποτε υπάρχει, όπως και εάν  υπάρχει. Η ΝΔ δεν είναι πολιτικό κόμμα, είναι ένα κλαμπ που βγάζει  διαχειριστές του status quo. Στην ερώτηση λοιπόν, «ποια είναι η ουσία της ΝΔ;», η απάντηση είναι: «Το τίποτα». Στην ερώτηση, «ποιος είναι ο στόχος της ΝΔ», η απάντηση είναι: «Το εξουσιάζειν». Επειδή λοιπόν η ουσία της ΝΔ είναι το τίποτα, αυτό την  κάνει να διακατέχεται από δύο στοιχεία: