Η ΑΘΕΑΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ

Το παρόν άρθρο, αν και στο σύνολο του ακριβές, περιέχει μια πληροφορία που δεν έχει υποστηριχθεί με στοιχεία. Πρόκειται για τη θέση πως ο Μεταξάς ήταν ιουδαϊκής καταγωγής. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως απλά προσωπική άποψη του αρθρογράφου την οποία δεν ασπάζεται το μπλογκ.

                                                                                                                    Εκ της διαχείρισης

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

Εάν υπάρχουν ακόμη Έλληνες που πιστεύουν ότι ψηφίζουν στις εκλογές και η ψήφος τους καθορίζει το ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, καλύτερα να μην προχωρήσουν στην ανάγνωση αυτού του άρθρου. Υπάρχουν –το ξαναλέμε- ένα σωρό μπλογκς όπου διατυμπανίζεται το «δημοκρατικό έλλειμμα» της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, το «μεγαλείο της Φυλής», τα «ελαττώματα των Αρχαίων προγόνων μας που τα κληρονομήσαμε εμείς» και ένα σωρό άλλες συναφείς ανοησίες. Σήμερα εμείς, του Θεόδοτου, θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε μια ιδέα του τι γινόταν και συνεχίζεται να γίνεται σε αυτόν εδώ τον –δήθεν ευλογημένο- τόπο.

το έμβλημα της Αθηναϊκής Λέσχης

Ας αρχίσουμε λοιπόν από κάτι που όλοι θα θυμούνται. (Και λέω όλοι, γιατί όλοι είναι, σε καθημερινή βάση, στημένοι μπροστά στις τηλεοράσεις, να παρακολουθούν τα διάφορα «αποκαλυπτικά» «ανατρεπτικά» καθώς και τα άλλα, τα «κόντρα σε όλους» και λοιπά και λοιπά). Όταν λοιπόν, σε μία από τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, ήταν σαφές ότι έβγαινε η «Νέα Δημοκρατία», κατέβηκε βολίδα ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών από το σπίτι του, στην πλατεία Μαβίλη, στο κέντρο της Αθήνας και συγκάλεσε «συνεδρίαση» όλων όχι των πολιτικών αρχηγών αλλά των πολιτικών παραγόντων στην Αθηναϊκή Λέσχη (πού αλλού;) επί της οδού Πανεπιστημίου, κοντά στο Σύνταγμα. Εν ριπή οφθαλμού, δημοκρατικοί  μου συμπολίτες, μαζεύτηκαν στην Αθηναϊκή Λέσχη  απαξάπαντες. Και εκεί, ο Αμερικανός τους εξήγησε ότι έπρεπε να βγει και να κυβερνήσει όχι η «Νέα Δημοκρατία» αλλά το ΠΑΣΟΚ. Και αυτό ακριβώς έγινε: Ενώ είχε αρχίσει η καταμέτρηση των ψήφων και ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα, τα αποτελέσματα άλλαξαν και βγήκε το ΠΑΣΟΚ.

Το εκπληκτικό όμως δεν είναι αυτό. Το εκπληκτικό είναι ότι αυτό μαθεύτηκε από όλον τον κόσμο τη στιγμή ακριβώς που γινόταν. Και κανείς ούτε έκανε ούτε είπε τίποτα! Όλοι κάνανε το κορόϊδο... Χαζοί ήταν αυτοί να βγάλουνε το φίδι από την τρύπα; Όχι βέβαια! Ας κάτσουν οι «βλαμμένοι», οι «τρελοί» να διαμαρτυρηθούν! Και έτσι, αγαπητοί μου συμπολίτες, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και έχουμε και αναγνώστες του Θεόδοτου ακόμα να μας κατηγορούν ότι ασχολούμαστε με «επιστημονικές αναλύσεις» και όχι με την εξεύρεση τρόπου εξόδου από την κρίση. Πώς όμως να βγούμε από την κρίση και πώς να σωθούν οι Έλληνες «από την πείνα», εφόσον αδιαμαρτύρητα κάθεται ο Ελληνικός Λαός και τρώει τέτοιες σφαλιάρες; Άξιος της τύχης του είναι και έχει ακριβώς την κυβέρνηση που του αξίζει. Γι’αυτό κι εμείς γράφουμε εδώ για τους λίγους, τους ελάχιστους που νιώθουνε στο πετσί τους τους εξευτελισμούς στους οποίους καθημερινώς μας υποβάλλει αυτός ο –δήθεν- «τόπος ηρώων, ημιθέων» κλπ. Γι’αυτούς και μόνο γι’αυτούς συνεχίζω εγώ και γράφω όσα ακολουθούν.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΩΝ (1916-1917)

                                                                                                      26 Ὀκτωβρίου 2011, Παλαιὰ Βουλή

   Δημήτρη Μιχαλόπουλου

  

Δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβουμε τὸ τί ἔγινε τὸ 1940, ἐὰν δὲν γνωρίσουμε τὰ γεγονότα τῶν ἐτῶν 1916-1917. Ἡ βάση, πράγματι, τοῦ πολιτεύματος τῆς 4^ης Αὐγούστου ἦταν οἱ Ἐπίστρατοι τοῦ Α΄ Παγκόσμιου πόλεμου. Αὐτοὺς τοὺς Ἐπίστρατους τοὺς σκέφτηκε, τοὺς ὀργάνωσε, τοὺς ἐμψύχωσε καὶ τοὺς ὁδήγησε στὴ μάχη ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς. Αὐτοί, οἱ Ἐπίστρατοι, ἦταν τὸ πρῶτο καί, ὁπωσδήποτε, ἕνα ἀπὸ τὰ καλλίτερα δημιουργήματά του. Ἀξίζει λοιπὸν νὰ δοῦμε –συντόμως ἐννοεῖται- τὴν ἱστορία τους.

* * *

Oἱ Σύλλογοι τῶν Ἐπιστράτων –δηλαδὴ τῶν ἐφέδρων κυρίως ὑπαξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν, ὅπως θὰ λέγαμε σήμερα- προσπάθησαν κατὰ τὰ ἔτη 1916-1917 νὰ κάνουνε μία πραγματικὴ κοινωνικὴ ἐπανάσταση. Γενικῶς, ὑπερασπίζονταν τὸ δικαίωμα τῆς Ἑλλάδας νὰ παραμείνει οὐδέτερη κατὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ἤ, γιὰ νὰ τὸ ποῦμε διαφορετικά: Ὑπερασπίζονταν τὴν ἐλευθερία τῆς χώρας μας, τὸ δικαίωμά της νὰ καθορίζει αὐτὴ καὶ ὄχι οἱ ξένοι τὴν ἐξωτερική της πολιτική. Παρουσίαζαν ἀκόμη τὰ ἑξῆς ἐπιμέρους –καὶ ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέροντα- πολιτικὰ γνωρίσματα:

            

           1. Στρέφονταν κατὰ τῆς πλουτοκρατίας καὶ τῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πολιτική της ἔκφραση.

          2. Συσπειρώνονταν γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Βασιλιᾶ Κωνσταντίνου. Αὐτὸ ὅμως γινόταν ὄχι τόσο ἀπό προσήλωση στὸν θεσμὸ τῆς βασιλείας ὅσο λόγω  τῆς αἴγλης πού, ἐξαιτίας τῶν πολεμικῶν κατορθωμάτων μὰ  καὶ τοῦ χαρακτήρα του, περιέβαλλε τὸν βασιλιὰ Κωνσταντῖνο.

          3. Ἀποτελοῦνταν ἀπὸ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι, λόγω τῆς ἐργασίας τους, συνδέονται στενὰ μὲ τὸν τόπο καί, εὐρύτερα, μὲ τὴ  χώρα. Ἀνθρώπους δηλαδὴ ποὺ ἀσκοῦσαν ἐπαγγέλματα «ἥσυχα καὶ ἔντιμα» - ὅ,τι δηλαδὴ παραδοσιακῶς περιγραφόταν στὴ χώρα μας ὡς ἐργαζόμενος καὶ φιλήσυχος λαός.

            4. Δὲν –καὶ τὸ τονίζω αὐτὸ τὸ δὲν- ἐπιδίωκαν τὴν ἐδαφικὴ ἐπέκταση τοῦ ἐθνικοῦ Κράτους. Αὐτὸς ἦταν καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς κύριους λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους στρέφονταν κατὰ τοῦ Ἐλευθέριου Βενιζέλου, ποὺ ἤθελε τότε τὴν ἀνάμιξη τῆς χώρας μας στὸν Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, στὸ πλευρὸ τῆς Ἀγγλίας, τῆς Γαλλίας καὶ τῆς Ἀμερικῆς.

       5. Ἔδειξαν, σὲ πολλὲς περιπτώσεις, ἐχθρότητα κατὰ τῶν Κρητῶν καὶ τῶν Μικρασιατῶν - ἔστω καὶ ἐὰν ὁρισμένες ἀπὸ τὶς σχετικὲς μὲ τὴν ἐχθρότητα αὐτὴ μαρτυρίες πρέπει νὰ θεωρηθοῦν ὑπερβολικές. Ἡ κατὰ τῶν Κρητῶν ἐχθρότητα πήγαζε ἀπὸ παλαιὰ πρὸς αὐτοὺς δυσπιστία, ποὺ ὀφειλόταν σὲ γνώμη εὐρέως διαδεδομένη κυρίως στὴν Πελοπόννησο, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία περίπου τὸ μισὸ τοῦ χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Κρήτης εἶχε δεσμοὺς συγγένειας μὲ τοὺς ἐκεῖ γεννημένους Μουσουλμάνους. Τοὺς Μικρασιάτες, παράλληλα, περιέβαλλε ἡ ὑποψία πὼς ἐπιδίωκαν –γιὰ  λόγους προσωπικοῦ συμφέροντος- τὴν ἐμπλοκὴ τῆς Ἑλλάδας στὴν παγκόσμια σύρραξη.