ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ ΠΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ: ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Ο εξ αριστερών θεατής του Κόσμου, επιδιώκει διακαώς να αλλάξει, να μεταμορφώσει έναν Κόσμο  που δεν κατανοεί και ερμηνεύει  λάθος. Ας σκεφθεί λοιπόν αντικειμενικά, και προπάντων, ας δει αντικειμενικά την ιστορία: όποτε προσπάθησε να το κάνει (να διορθώσει τον κόσμο) επέφερε μεγάλη αιματοχυσία, καταστροφές, πόνο, αλλά και αποτυχία: σε όλα τα πλάτη και μήκη της οικούμενης το σύστημα του δεν έφερε τα κοινωνικά αποτελέσματα που ήλπιζε, και τελικά, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, κατέπεσε.

Η εμμονή σε αυτή την πορεία, με προσπάθειες διόρθωσης των παλαιών ''λαθών'', ιδεολογικές διασπάσεις και νέες στρατηγικές, δεν οδηγεί παρά σε έναν φαύλο κύκλο. Η αριστερή προσπάθεια ''επιδιόρθωσης'' του κόσμου, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία για τον απλούστατο λόγο ότι δεν λαμβάνει υπόψη της την «αρχή της πραγματικότητας»: την δομή και την νομοτέλεια του κόσμου όπως αυτή είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Η αριστερά είτε  ΑΓΝΟΕΙ  την πραγματικότητα (πχ. όσα έταζε ο ΣΥΡΙΖΑ, το μεταναστευτικό, κλπ) είτε ΣΚΟΤΩΝΕΙ την πραγματικότητα (πχ. τα σοβιετικά γκουλάγκ και οι μαζικές εκτελέσεις).

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ''ΘΥΜΑΤΟΣ''

Άρθρο του Francesco Lamendola
Μετάφραση - Σχόλια: Ιωάννης Αυξεντίου

Είμαστε μάρτυρες, κατά την πορεία των τελευταίων δεκαετιών, ενός φαινομένου ολοένα αναπτυσσόμενου και διαδιδόμενου: την αυξανόμενη, διάχυτη και σχεδόν αχαλίνωτη θυματοποίηση σημαντικών πτυχών της κοινωνικής, πολιτικής, νομικής, οικονομικής και πολιτισμικής διαλεκτικής. Πολλοί μιλούν για μία ''σχολικοποίηση'' ή ''ιατρικοποίηση'' της κοινωνίας. Κανένα άλλο φαινόμενο δεν μπορεί να  συγκριθεί με την τωρινή  θυματοποίηση: όλες εκείνες οι κατηγορίες και όλες εκείνες οι κοινωνικές ομάδες οι οποίες, δικαίως ή αδίκως, καταφέρνουν να αποκτήσουν το νομικό καθεστώς, επίσημα αναγνωρισμένο, των θυμάτων. Πρακτικά, δεν υπάρχουν σχεδόν όρια σε αυτά που μπορούν να απαιτήσουν υπό την μορφή αποζημίωσης για τις ζημίες, υλικές ή ηθικές, που υπέστησαν. Και όχι μόνον: δεν υπάρχουν όρια στην συνεχή ηθική πίεση που είναι σε θέση να εξασκήσουν, όχι στους ενόχους, αλλά πάνω σε ολόκληρη την κοινωνία, στην οποία απαγορεύεται να προσλάβει μία ουδέτερη στάση, αλλά είναι αναγκασμένη, αντίθετα, να παραταχθεί με το μέρος τους, κάθε φορά που κτυπούν τα τύμπανα για  να καταγγείλουν την βία που δέχθηκαν και να καλέσουν σε σύναξη όλους τους ''καλούς'' στην σταυροφορία ενάντια στο κακό.

OI ΚΡΥΦΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

Υποθέτω ότι ένας τέτοιος τίτλος άρθρου στο Θεόδοτο, θα δημιουργήσει έκπληξη και απορία στους αναγνώστες. Σκοπός μας είναι να δείξουμε ότι πέραν των συνηθισμένων κοινωνιολογικών και ιστορικών ερμηνειών των λαϊκών εορτών, υπάρχει μία άλλη μορφή ερμηνείας,  πιο βαθειά και αποκαλυπτική, η οποία μας προσφέρει χρήσιμα στοιχεία για την κατανόηση των κοινωνικών φαινομένων. 

Κείμενο του René Guènon 

Μετάφραση-επιμέλεια: Ιωάννης  Αυξεντίου

Σατουρνάλια

Σχετικά με μία ''θεωρία της εορτής'' διατυπωμένη από έναν κοινωνιολόγο, είχαμε επισημάνει ότι αυτή η θεωρία είχε, μεταξύ των άλλων ελαττωμάτων, εκείνο να θέλει να μειώσει όλες τις εορτές σε έναν μόνον τύπο, αποτελούμενο από εκείνες που μπορεί να αποκαλεστούν ''καρναβαλικές εορτές'', έκφραση που μας φαίνεται αρκετά σαφής για να είναι εύκολα κατανοητή από όλους, επειδή το καρναβάλι πράγματι αντιπροσωπεύει αυτό που απέμεινε από αυτές (τις εορτές) στη Δύση.

Η ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ

                

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Στην εποχή μας θα πρέπει όλοι, σιγά- σιγά, να αρχίσουμε να προμηθευόμαστε ειδικά γυαλιά, τα οποία θα έχουν φακούς που θα μας προβάλλουν ορθώς τα κοσμικά είδωλα. Και τούτο διότι ζούμε στις ημέρες που επιχειρείται η παραμόρφωση των Αρχετύπων, δηλαδή, η παραμόρφωση των Πλατωνικών Ιδεών, διαμέσου της παραμόρφωσης των κοσμικών ειδώλων τους. Οι Πλατωνικές Ιδέες, τα Αρχέτυπα, είναι οι αιώνιες υπερβατικές Μορφές στις οποίες αντιστοιχούν τα αντικείμενα του αισθητού κόσμου καθώς και οι ηθικές και αισθητικές αξίες. Κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο μας είναι το είδωλο ενός ''αιθέριου'', αμετάβλητου, τέλειου και αντικειμενικού Προτύπου. (Στη Χριστιανική  θεολογία μιλάμε για τους “Λόγους των Όντων”, “Ιδέες” ή παραδείγματα [πρότυπα] των όντων, όχι όμως ως αυθύπαρκτες ουσίες [όπως στον Πλάτωνα], αλλά υπό την έννοια των “Aΐδιων Nοήσεων” του Λόγου σύμφωνα με την αγαθή βούλησή Του και σύμφωνα με τον Θείο σκοπό Του.)