Τρίτη 17 Ιουλίου 2018

ΟΙ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΣ


Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

O κατά φαντασίαν ασθενής του H.V. Daumier
Εάν κάνουμε μία αναδρομή στην ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι οι  πρωταγωνιστές και οι υποκινητές όλων των πολιτικών μεταβολών, όλων των επαναστάσεων, όπως και των πολέμων χρησιμοποιούσαν πάντα μία προπαγάνδα ή μία μέθοδο πειθούς, η οποία βασιζόταν στο να υποδεικνύει ποιος είναι ο εχθρός που πρέπει να αντιμετωπιστεί ή να νικηθεί. Και φυσικά απέδιδαν σε αυτό τον εχθρό όλες τις βαναυσότητες. Πρόκειται για μια μέθοδο που διαχωρίζει πλήρως το ‘εμείς’ από το ‘αυτοί’ που συχνά (ειδικά σε πολεμικές συγκρούσεις) παρουσιάζονται ως κάτι λιγότερο από μέλη του ανθρώπινου είδους. Αυτή η μέθοδος ήταν και είναι κοινή σε όλες τις ιδεολογικές-πολιτικές παρατάξεις και σε όλα τα γεωπολιτικά στρατόπεδα.

Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

Η ΕΘΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΣΜΟΥ


Άρθρο του Maurizio Blondet  
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής κουλτούρας υπήρξε η Εθνολογία, που μετά τελειοποιήθηκε στην Ανθρωπολογία και στην Πολιτισμική Ανθρωπολογία, δηλαδή την προσεκτική μελέτη των ηθών και των συμπεριφορών των διαφόρων λαών και εθνοτήτων, των θρησκειών τους, των τάξεων τους και της νοοτροπίας τους, της μαγείας κλπ. Υπήρξε ένα ωραίο άνθος, πρέπει να το παραδεχτούμε, της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. Οι Άγγλοι, μαθαίνοντας, εις βάρος τους, τι κοστίζει η παραβίαση ορισμένων διατροφικών ταμπού των Sepoys, κατάλαβαν ότι δεν πρέπει  να ζητούν στους Ινδουιστές υπηρέτες να γυαλίζουν τα δερμάτινα παπούτσια τους, αλλά να δίνουν αυτή την εργασία στους μουσουλμάνους υπηρέτες. Έμαθαν ότι εκείνο που μπορούσαν να ζητήσουν από τους Σιχ, δεν μπορούσαν να το απαιτήσουν από τους μουσουλμάνους. Εκατοντάδες εξερευνητές, διαχειριστές σε αποστολές, υπάλληλοι, Αγγλικανοί ιεραπόστολοι και οι ανύπαντρες κόρες τους, στην Αφρική, συνέτασσαν αναφορές πάνω στα έθιμα των διαφόρων φυλών, τις εχθρότητες που προκαλούσαν τις συγκρούσεις μεταξύ τους και τις έστελναν στη Royal  Society, που τις συγκέντρωνε, τις συστηματοποιούσε και τις καταλογοποιούσε. Από μία αποικιακή αναγκαιότητα  εμφανίστηκαν πονήματα όπως ο Χρυσός Κλώνος του James Frazer ή τα διαφωτιστικά έργα του Mircea Eliade. Χωρίς φυσικά να ξεχνάμε τον δικό μας μεγάλο Giuseppe Tucci.