Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στην Κατοχή που ξεκίνησε με προηγούμενο άρθρο μας. Αυτή τη φορά θα εξετάσουμε τη συμπεριφορά των νεοελλήνων που βρέθηκαν εντός Γερμανίας την περίοδο 1942-1944. Στο μέλλον θα ακολουθήσει και άρθρο το οποίο θα ασχοληθεί με το πολυθρύλητο "κατοχικό δάνειο", το οποίο -αν και οι Γερμανοί φορολογούμενοι έχουν δώσει δις στην Ελλάδα μέσω της ΕΕ- οι νεοέλληνες ακόμα επιμένουν να απαιτούν...
Γράφει ο Ιωάννης Μπότσικας
Όπως όλοι πια ξέρουνε, την άνοιξη του 1943 ο «Ελληνικός Λαός ξεσηκώθηκε στην Αθήνα και σε μεγάλα επαρχιακά κέντρα» και ματαίωσε το σχέδιο της κατοχικής κυβέρνησης να επιβάλει πολιτική επιστράτευση και να στείλει μπουλουκηδόν Έλληνες εργάτες στη Γερμανία. Αυτό το επίτευγμα μόνο στη δική μας χώρα έγινε – και απόδειξη οι αριθμοί: Δύο περίπου εκατομμύρια ξένοι εργάτες είχαν δουλειά στη Γερμανία στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και από αυτούς οι Έλληνες δεν ήταν περισσότεροι από 2.500. Άρα –τεκμαίρεται αβιάστως- η Ελληνική Αντίσταση κατά του κατακτητή υπήρξε μεγαλειώδης, μοναδική και ανεπανάληπτη. Για να δούμε λοιπόν ακριβώς τι έγινε.
Ότι είχαν θάρρος οι χιλιάδες που διαδήλωναν την άνοιξη του 1943 στα μεγάλα αστικά κέντρα κατά της πολιτικής επιστράτευσης είναι γεγονός που δεν χωράει αμφιβολία. Μόνο να βλέπει κανείς, όντας άοπλος, τους Γερμανούς φαντάρους με τα κράνη κ.τ.λ. και τους έφιππους Ιταλούς καραμπινιέρους ήταν αρκετό για να τον πιάσει τρόμος. Από την άλλη όμως πλευρά, και οι Γερμανοί και οι Ιταλοί απέφυγαν τη σύγκρουση με τα πλήθη των διαδηλωτών: Κατά κανόνα πυροβολούσαν στον αέρα και συχνά, στις πόλεις της Θεσσαλίας π.χ., μετά τη διάλυση των διαδηλωτών, μόνο και μόνο για να αποτρέψουν νέες «συγκεντρώσεις». Το κυριότερο όμως είναι το εξής: Εντάξει, πέρα από το θάρρος και την αποτελεσματικότητα των οργανωτών των διαδηλώσεων (δηλαδή του Ε.Α.Μ.), μπορεί κανείς να πιστέψει ότι οι δυνάμεις Κατοχής φοβήθηκαν τους άοπλους διαδηλωτές; Στην ανάγκη μάλιστα, μπορούσαν να επιβάλουν «δια νόμου» την αναγκαστική πολιτική επιστράτευση και αντί να μαζέψουν 50.000 κόσμο π.χ., θα μάζευαν 10-15.000 και θα τους έστελναν στη Γερμανία. Οι υπόλοιποι θα κρύβονταν, θα έβγαιναν «στο βουνό» όπου ούτως ή άλλως ήδη κυριαρχούσε το Ε.Α.Μ., αλλά αυτό που ήθελαν οι Γερμανοί θα γινόταν: Μερικές, λίγες έστω, χιλιάδες Έλληνες εργάτες θα πήγαιναν στη Γερμανία. Άρα άλλος υπήρξε ο βαθύτερος λόγος της επιτυχίας των διαδηλώσεων – συγκεκριμένα:
