Η ΑΘΕΑΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ

Το παρόν άρθρο, αν και στο σύνολο του ακριβές, περιέχει μια πληροφορία που δεν έχει υποστηριχθεί με στοιχεία. Πρόκειται για τη θέση πως ο Μεταξάς ήταν ιουδαϊκής καταγωγής. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως απλά προσωπική άποψη του αρθρογράφου την οποία δεν ασπάζεται το μπλογκ.

                                                                                                                    Εκ της διαχείρισης

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

Εάν υπάρχουν ακόμη Έλληνες που πιστεύουν ότι ψηφίζουν στις εκλογές και η ψήφος τους καθορίζει το ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, καλύτερα να μην προχωρήσουν στην ανάγνωση αυτού του άρθρου. Υπάρχουν –το ξαναλέμε- ένα σωρό μπλογκς όπου διατυμπανίζεται το «δημοκρατικό έλλειμμα» της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, το «μεγαλείο της Φυλής», τα «ελαττώματα των Αρχαίων προγόνων μας που τα κληρονομήσαμε εμείς» και ένα σωρό άλλες συναφείς ανοησίες. Σήμερα εμείς, του Θεόδοτου, θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε μια ιδέα του τι γινόταν και συνεχίζεται να γίνεται σε αυτόν εδώ τον –δήθεν ευλογημένο- τόπο.

το έμβλημα της Αθηναϊκής Λέσχης

Ας αρχίσουμε λοιπόν από κάτι που όλοι θα θυμούνται. (Και λέω όλοι, γιατί όλοι είναι, σε καθημερινή βάση, στημένοι μπροστά στις τηλεοράσεις, να παρακολουθούν τα διάφορα «αποκαλυπτικά» «ανατρεπτικά» καθώς και τα άλλα, τα «κόντρα σε όλους» και λοιπά και λοιπά). Όταν λοιπόν, σε μία από τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, ήταν σαφές ότι έβγαινε η «Νέα Δημοκρατία», κατέβηκε βολίδα ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών από το σπίτι του, στην πλατεία Μαβίλη, στο κέντρο της Αθήνας και συγκάλεσε «συνεδρίαση» όλων όχι των πολιτικών αρχηγών αλλά των πολιτικών παραγόντων στην Αθηναϊκή Λέσχη (πού αλλού;) επί της οδού Πανεπιστημίου, κοντά στο Σύνταγμα. Εν ριπή οφθαλμού, δημοκρατικοί  μου συμπολίτες, μαζεύτηκαν στην Αθηναϊκή Λέσχη  απαξάπαντες. Και εκεί, ο Αμερικανός τους εξήγησε ότι έπρεπε να βγει και να κυβερνήσει όχι η «Νέα Δημοκρατία» αλλά το ΠΑΣΟΚ. Και αυτό ακριβώς έγινε: Ενώ είχε αρχίσει η καταμέτρηση των ψήφων και ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα, τα αποτελέσματα άλλαξαν και βγήκε το ΠΑΣΟΚ.

Το εκπληκτικό όμως δεν είναι αυτό. Το εκπληκτικό είναι ότι αυτό μαθεύτηκε από όλον τον κόσμο τη στιγμή ακριβώς που γινόταν. Και κανείς ούτε έκανε ούτε είπε τίποτα! Όλοι κάνανε το κορόϊδο... Χαζοί ήταν αυτοί να βγάλουνε το φίδι από την τρύπα; Όχι βέβαια! Ας κάτσουν οι «βλαμμένοι», οι «τρελοί» να διαμαρτυρηθούν! Και έτσι, αγαπητοί μου συμπολίτες, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και έχουμε και αναγνώστες του Θεόδοτου ακόμα να μας κατηγορούν ότι ασχολούμαστε με «επιστημονικές αναλύσεις» και όχι με την εξεύρεση τρόπου εξόδου από την κρίση. Πώς όμως να βγούμε από την κρίση και πώς να σωθούν οι Έλληνες «από την πείνα», εφόσον αδιαμαρτύρητα κάθεται ο Ελληνικός Λαός και τρώει τέτοιες σφαλιάρες; Άξιος της τύχης του είναι και έχει ακριβώς την κυβέρνηση που του αξίζει. Γι’αυτό κι εμείς γράφουμε εδώ για τους λίγους, τους ελάχιστους που νιώθουνε στο πετσί τους τους εξευτελισμούς στους οποίους καθημερινώς μας υποβάλλει αυτός ο –δήθεν- «τόπος ηρώων, ημιθέων» κλπ. Γι’αυτούς και μόνο γι’αυτούς συνεχίζω εγώ και γράφω όσα ακολουθούν.

   Το Ελληνικό Κράτος, είτε δημοκρατία είναι είτε βασιλεία είτε οτιδήποτε άλλο, διοικείται από μία αθέατη κυβέρνηση. Ενδείξεις για την ύπαρξή της έχουν δοθεί από ξένους παρατηρητές  και απόδειξη από ένα Έλληνα.

Οι ενδείξεις (που οφείλονται σε ξένους) είναι οι εξής:

1.   Η ανατροπή του Όθωνα και η αποφασιστική από τότε στροφή της Ελλάδας προς την Αγγλία ήταν έργο (σύμφωνα με την άποψη του τότε πρεσβευτή της Γαλλίας στην Αθήνα) της «αθέατης κυβέρνησης», επικεφαλής της οποίας ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Για την οικογένεια Μαυροκορδάτου (ή Μαυρογορδάτου), σύγχρονος ερευνητής έχει τεκμηριώσει την και ιουδαϊκή ρίζα της.

 Ο Αlbert Kahn

2.   Το 1914-1918, την εποχή δηλαδή του Εθνικού Διχασμού, το πάνω χέρι στην αθέατη κυβέρνηση είχαν οι στρατιωτικοί, με επικεφαλής τον Μεταξά. Αμερικανίδα συγγραφεύς που είχε τότε έλθει στην Αθήνα χρησιμοποίησε τον όρο occult government. Τεκμήριο  της  άποψης αυτής είναι το εξής: Στις αρχές του 20ού αιώνα ο Ιουδαίος τραπεζίτης της Γαλλίας Albert Kahn έκανε ένα μουσείο, με φωτογραφίες ανθρωπολογικού περιεχομένου από όλη τη γη. Οι φωτογραφίες ήταν έγχρωμες (κάτι που τότε θεωρητικώς ήταν πολύ δύσκολο, αλλά όπως απέδειξε ο Albert Kahn δεν ήταν καθόλου [θυμάστε, ελπίζω, τη φωτογραφία με τον Τσάρλυ Τσάπλιν να χρησιμοποιεί... κινητό τηλέφωνο και ελπίζω πως το πιάσατε το υπονοούμενο]), αλλά ο Kahn, με το μουσείο αυτό, είχε την πεποίθηση ότι, εάν οι άνθρωποι αλληλογνωρίζονταν και πείθονταν να συγκροτήσουν ενιαίο ανθρωπολογικό τύπο, θα σταματούσαν οι πόλεμοι και τα λοιπά. Ήταν δηλαδή ένας «φιλάνθρωπος», πρόδρομος των Ροκφέλλερ, Ρότσιλντ, Σόρος και όλων των άλλων. Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι στην επιτροπή για την «αλληλοκατανόηση των ανθρωπίνων φυλών» κάλεσε τους ιθύνοντες από όλες σχεδόν τις χώρες τις Ευρώπης – και φυσικά και την Ελλάδα. Αυτά γίνονταν το 1916, δηλαδή μέσα στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο και ενώ τα «κορόϊδα» αλληλοσφάζονταν στα πεδία των μαχών. Ξέρετε ποιους κάλεσε από την Ελλάδα; Τρεις, δηλαδή τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Νικόλαο Πολίτη και (αν έχετε τον Θεό σας) τον Ιωάννη Μεταξά. Η πρόσκληση του Βενιζέλου έχει λογική: Κορυφαία πολιτική προσωπικότητα, φιλελεύθερος, δημοκράτης, άνθρωπος των Αγγλογάλλων κλπ. Ο Πολίτης όμως; Ε, ο Πολίτης ήταν αυτός που καθόριζε την εξωτερική πολιτική του Βενιζέλου, ο overseer του να πούμε (θα εξηγήσουμε άλλοτε τι σημαίνει overseer), άνθρωπος των Γάλλων και  φυσικά Ιουδαίος. (Λεπτομέρειες στο πασίγνωστο βιβλίο του Peyrefitte, που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και εκδοθεί από τις εκδόσεις «Κάκτος»). Και ο Μεταξάς; Από πού κι ως πού; Μία εξήγηση υπάρχει: Ήταν αυτός που,  όπως –ορθώς- πίστευε η Αμερικανίδα συγγραφεύς, είχε καταφέρει να γίνει επικεφαλής της αθέατης κυβέρνησης. Και εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, τότε πιστοποιείται εκείνο που ισχυρίζονται οι Ιουδαίοι, ότι ο Μεταξάς ήταν άτομο ιουδαϊκής καταγωγής (Σημ. του Θεόδοτου: η πληροφορία δεν έχει εξακριβωθεί.) (ενώ ο Βενιζέλος και ιουδαϊκής).

     

το εν λόγω δημοσίευμα

3.   Την Τετάρτη, 9 Σεπτεμβρίου 1981, ο Βασίλης Βασιλικός σε άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα» εξήγησε ότι στις τότε επικείμενες εκλογές θα έβγαινε το ΠΑΣΟΚ, διότι αυτήν τη νίκη την είχε αποδεχτεί ο... Λάμπρος Ευταξίας (ο ιδρυτής του Μουσείου Βούρου-Ευταξία, στην πλατεία Κλαυθμώνος). Ο Λάμπρος Ευταξίας, εξηγούσε ο Β. Βασιλικός στο άρθρο του, είναι η «σημαντικότερη πολιτική μορφή της νεωτέρας Ελλάδος», αλλά επειδή «είναι άνθρωπος των παρασκηνίων» δεν επιτρέπεται κανείς να μιλάει για αυτόν.

Τι άλλο μπορούσε να πει ο Βασιλικός; Τα είπε όλα με δυο-τρία υπονοούμενα. Αλλά ο Ελληνικός Λαός, ο «υπερήφανος», ο «άκαμπτος», ο «δημοκρατικός» κλπ., έκανε πως δεν καταλαβαίνει... και συνεχίζει να πιστεύει (ή έστω να κάνει πως πιστεύει) ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός το 1981, επειδή συγκέντρωσε... την πλειοψηφία στις εκλογές εκείνου του χρόνου.

Ε, τι να πει κανείς; Ο Βασιλικός τάγραψε αυτά σε εφημερίδα όχι μεγάλης αλλά μέγιστης κυκλοφορίας. Δεν βαριέσαι όμως... Οι Έλληνες διαβάζουνε και θυμούνται μόνο τα αβλαβή. Γι’ αυτό κι εκπλήσσονται όσοι ήρθαν εδώ από την Ανατολική Ευρώπη κατά τα τέλη του περασμένου αιώνα, για να βρουν δουλειά. «Μα τόσο κοντή μνήμη έχουν οι Έλληνες;» αναρωτιόταν γνωστός μου Βούλγαρος. Κι άλλος, Πολωνός αυτός: «Μα γιατί φοβόσαστε τόσο πολύ;» Τι να τους πω εγώ;

* * *

Μη νομίσετε όμως ότι η αθέατη κυβέρνηση της Ελλάδας είναι ανεξέλεγκτη. Α, όχι! Με τίποτα!  Δεν είναι δυνατόν οι αθέατοι του εξωτερικού να την αφήσουνε να αλωνίζει, να βγάλει π.χ. τα πετρέλαια του Ιονίου ή να φτιάξει βαρειά βιομηχανία. Όχι! Έχει λοιπόν τον επιτηρητή της. Και ο επιτηρητής είναι  ο εκάστοτε «αρχηγός» μεγάλης πολιτικής οικογένειας από την Κρήτη (απώτερης καταγωγής όμως από την Πελοπόννησο), η οποία, εδώ και δεκαετίες, παίζει μεγάλο ρόλο στην ανάδειξη «εθναρχών». Και τώρα, η ενλόγω οικογένεια ετοιμάζει τον νέο «επιτηρητή», δηλαδή πολιτικό νεόκοπο που ξεπήδησε από το πουθενά και πήρε –καθόλου στα μουλωχτά, αλλά ποιος να μιλήσει- όνομα «δημοφιλέστατο» ειδικώς στην Κρήτη και γενικώς στους προοδευτικούς και δημοκράτες Έλληνες.

          Επ’αυτού όμως θα χρειαστεί να επανέλθουμε.