ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ

Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου

           

ουροβόρος όφις, το τέλος μου, η αρχή μου

         Διαβάζοντας τα ακαδημαϊκά εγχειρίδια της πολιτικής  ιστορίας, σας δημιουργήθηκε ποτέ η εντύπωση ότι ,στον μεσαιωνικό κόσμο , στην περίοδο της Αναγέννησης, ακόμη και μέχρι  τον 17^ο  αιώνα, υπήρχε και δρούσε μία διεθνής της ριζοσπαστικής αριστεράς; Νομίζω πως όχι. Και όμως υπήρχε. Αν  ερευνήσετε την ιστορία από τον 7^o αιώνα μ.Χ. μέχρι τον 17^o αιώνα (παραλείπω τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες) θα διαπιστώσετε ότι οι γνωστικές σέκτες και κινήματα κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν τόσο πολυάριθμα  και  η  γεωγραφική τους  κατανομή  τόσο μεγάλη, ώστε αποτέλεσαν μία πραγματική κόκκινη διεθνή. Αν κάποιος προσπαθήσει να τα απαριθμήσει θα διαπιστώσει ότι ουκ έστιν αριθμός : οι Παυλικιανοί, οι Βογόμιλοι, οι Καθαροί, οι Βάλδιοι, οι Dolciniani, οι αδελφοί του «Ελευθέρου πνεύματος», οι Tondrachiani , οι Doukhobors, οι  Khlysts, κ.λπ. Και όμως , παρόλο που όλα αυτά τα κινήματα είχαν πολιτική δράση και διεκδικήσεις, τα εγχειρίδια της πολιτικής ιστορίας  είτε δεν τα αναφέρουν ή κάνουν κάποιες σύντομες αναφορές μόνον για τα κατά τόπους γνωστικά κινήματα, δηλαδή εντελώς μεμονωμένα, μιλώντας για παράδειγμα λίγο για τους Kαθαρούς στην Γαλλία, λίγο για τους Bογόμιλους στο Βυζάντιο κ.λπ. 

     Το τέχνασμα λοιπόν σε τι συνίσταται; Α) Αφήνουν την παρουσίαση αυτών των κινημάτων στην Θρησκευτική ιστορία, η οποία επικεντρώνεται στην αιρετική τους θεολογία και δεν αναφέρεται εκτεταμένα στην πολιτική τους ιδεολογία. Β) Η δράση τους εξετάζεται  όχι ως σύνολο αλλά αποσπασματικά, απομονώνοντάς τα σε συγκεκριμένους τόπους και χρονικές περιόδους. Με αυτό τον τρόπο ο μελετητής της ιστορίας σχηματίζει την ιδέα  ότι κατά καιρούς, σε διάφορες χώρες,εμφανίστηκαν κάποιες θρησκευτικές αιρέσεις και....τελεία. 

Επειδή για την φύση και την φιλοσοφία του γνωστικισμού έχουμε αναφερθεί σε πολλά άρθρα σε αυτό το μπλόγκ, δεν θα επανέλθουμε, παρά μόνον, τονίζοντας ότι όλα αυτά τα κινήματα είχαν ακριβώς την ίδια φιλοσοφία και πολιτικοκοινωνική ιδεολογία  με αυτήν που,  και σήμερα, έχουν τα κόμματα και ο οργανώσεις της αριστεράς, καθώς και ότι η μεταφυσική τους οντολογία ήταν το ακριβώς αντίστροφο τόσο της κλασσικής πλατωνικής οντολογίας όσο και της Χριστιανικής. 

Τώρα λοιπόν θα θέλαμε να κάνουμε κάποιες άλλες επισημάνσεις και αξιοπερίεργες διαπιστώσεις: Ενώ όπως προαναφέραμε αυτά τα κινήματα, ενόσω ήταν παράνομα και στο περιθώριο, είχαν ‹‹αριστερές›› οικονομικές διεκδικήσεις, όταν παγιώθηκαν κοινωνικά και απέκτησαν δύναμη, πράγμα που έγινε με την έλευση του πουριτανικού  προτεσταντισμού και κατόπιν με το ξέσπασμα της Γαλλικής επανάστασης, ω, του θαύματος, όχι μόνον δεν εφάρμοσαν αριστερές οικονομικές διαδικασίες αλλά, αντίθετα, παρήγαγαν το καπιταλιστικό οικονομικό μοντέλο. Και συνεχίζουμε στο ταξίδι στο χώρο του περίεργου: Όταν λοιπόν η γνωστική-προτεσταντική δύση καθιέρωσε την καπιταλιστική οικονομία, τότε και πάλι ξανά-εμφανίζεται η κόκκινη γνωστική διεθνής, αυτή την φορά υπό την μορφή του υλιστικού Μαρξισμού-Λενινισμού, ή οποία κόκκινη διεθνής εναντιώνεται τώρα στην ... παλαιά γνωστική κόκκινη διεθνή,  που τώρα είχε γίνει  η καπιταλιστική διεθνής! Και αφού η κόκκινη διεθνής  αρρωσταίνει την ψυχή μιας αυτοκρατορίας για 70χρόνια, ξαναεπιστρέφει στην καπιταλιστική διεθνή, και… έζησαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα. Δεν είναι περίεργοι αυτοί οι κύκλοι; Περίεργοι, ναι!  αλλά και πολύ... σημειολογικοί.