Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ


Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης


Ασφαλώς, έχετε νοιώσει την εμπειρία να περπατάτε και, ξαφνικά, να νοιώσετε ένα ρεύμα αέρα, το απρόσμενο φύσημα  ενός ανέμου, να σας παρασέρνει και να σας τυλίγει. Αν μάλιστα αυτό το ρεύμα είναι δυνατό, μπορεί ακόμη και να σας κάνει να αισθάνεστε ότι μόλις που τα πόδια σας ακουμπάνε στο έδαφος.

Ο πολιτισμικός πόλεμος που δημιούργησε τα ήθη και τις κοσμοθεωρίες της μοντέρνας και μεταμοντέρνας εποχής, βασίστηκε ακριβώς επάνω στην δημιουργία ρευμάτων, όχι φυσικά ανέμου, αλλά φιλοσοφιών, ιδεολογιών, τεχνών, ψυχολογιών και νοοτροπιών. Αυτή η ικανότητα δημιουργίας ρευμάτων, αγαπητοί αναγνώστες, θεωρείται η «τέχνη των τεχνών και η επιστήμη των επιστημών», από εκείνους τους κύκλους που αποσκοπούσαν στην ανατροπή του Παραδοσιακού πολιτισμού.
Τα κύρια ρεύματα που δημιουργήθηκαν ως  όπλα στην υπηρεσία της αντι-παραδοσιακής δράσης κατευθύνθηκαν σε έξι τομείς:


ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ: Αναρίθμητα φιλοσοφικά συστήματα που αρνήθηκαν κάθε δυνατότητα υπερβατικής διασύνδεσης του ανθρώπου και, κατά συνέπεια, αμφισβήτησαν  την  έννοια της «αντικειμενικής αλήθειας». Έτσι, η φιλοσοφία με την πάροδο του χρόνου τέθηκε αποκλειστικά στην υπηρεσία των ανθρωπίνων νοητικών διεργασιών, που όντας ανθρώπινες,  πολλές φορές έχουν και το στοιχείο της νοσηρότητας, ψυχικής ή πνευματικής.

ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: Σε αυτόν τον τομέα φύσηξαν ταυτόχρονα τρία είδη ρευμάτων: Το πρώτο ρεύμα έφερε την υποκειμενική ερμηνεία των Ιερών Γραφών(θρησκευτική Μεταρρύθμιση). Το δεύτερο ονομάστηκε ''εκκοσμίκευση'' και διαχώρισε την καθημερινή ζωή του ανθρώπου από την υπερβατική διάσταση και το μυστήριο, αφήνοντας αυτά τα τελευταία ως απλές τελετές στις οποίες ο άνθρωπος, αν θέλει, μπορεί να συμμετέχει κάποιες ημέρες τον μήνα.  Το τρίτο ρεύμα ήταν υπόγειο ή σχεδόν : τα υποκατάστατα θρησκείας, δηλαδή οι μασονικές στοές, και οι διάφορες εσωτεριστικές και αποκρυφιστικές οργανώσεις που άνθισαν από τον 18ο έως τα μέσα του 20ου αιώνα.
 
ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Την πολιτική αντι-παραδοσιακή εκτροπή δεν συνιστά τόσο η επικράτηση των δημοκρατικών διαδικασιών επιλογής αρχόντων, μια που τέτοιες υπήρχαν και στον προμοντέρνο κόσμο, όσο η δυνατότητα της μάζας να επιλέγει μεταξύ διαφορετικών ιδεολογικών συστημάτων, δηλαδή, να επιλέγει μεταξύ διαφορετικών κοσμοθεωρητικών απόψεων.

ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ : Η έλευση της μοντέρνας τέχνης αφαίρεσε το ιδανικό του  Κάλλους και της Αρμονίας από την καλλιτεχνική έκφραση, και αποσύνδεσε τους στόχους της από τα υψηλά ηθικά και πνευματικά ιδεώδη, στα οποία ήταν επικεντρωμένη η προμοντέρνα τέχνη.

ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Η μετάδοση του καπιταλιστικού πνεύματος.

ΣΤΑ ΗΘΗ: Ο νέο-γνωστικισμός μαζί με τις φυσιολατρικές τάσεις,  αποτελέσαν την βάση  της «πολιτισμικής επανάστασης»  που έφερε τον ελευθεριασμό και την αντι-ιεραρχικότητα σε όλες τις ανθρώπινες εκδηλώσεις.   

Τίθεται ένα ερώτημα: Αυτά τα ρεύματα είναι προϊόν  ενός προμελετημένου σχεδίου ; η απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι η εξής: Σε ένα ποσοστό 50%, υπάρχουν οι ιστορικές αποδείξεις ότι, πράγματι, αποτέλεσαν μέρος ενός προμελετημένου σχεδίου. Το άλλο 50% είναι απόρροια της εκπεσούσης ανθρώπινης  φύσεως . 

 Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ  ΣΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Ο Απολλώνιος πολιτισμός
Η δημιουργία αυτών των ρευμάτων δεν  αποδείχτηκε αποτελεσματική επειδή αυτά προσέφεραν κάτι το σημαντικό ή το αξιοθαύμαστο,  ή  το ουσιαστικό, αλλά διότι  είχαν την ιδιότητα να κάνουν τους ανθρώπους να αισθανθούν αυτό που περιγράψαμε στην αρχή του άρθρου: ότι σηκώνονται ψηλά από έναν ευχάριστο δροσερό άνεμο, που τους απελευθερώνει, τους τραμπαλίζει παιχνιδιάρικα μέσα στο  αχανές  τοπίο. Και πως κατάφεραν τα εν λόγω ρεύματα να δημιουργήσουν αυτή την αίσθηση; Με  την απελευθέρωση ενέργειας και την αύξηση της εντροπίας (=ο βαθμός αταξίας ενός συστήματος) δείτε για παράδειγμα ένα σχετικό άρθρο του Θεόδοτου: Πράγματι, αν παρατηρήσετε το περιεχόμενο των έξι ρευμάτων που παρουσιάσαμε παραπάνω, θα διαπιστώσετε ότι όλα έχουν την ιδιότητα να απελευθερώνουν ενέργεια από τον άνθρωπο (ενέργεια νοητική, ενέργεια ενστικτώδη όπως η σεξουαλική, ενέργεια στην συμπεριφορά, ενέργεια στην φαντασία, ενέργεια στον εγωκεντρισμό κλπ), δηλαδή, προκαλούν μία ευχάριστη, ηδονική ΑΚΡΑΤΕΙΑ. Και η ακράτεια επιφέρει μία αύξηση της εντροπίας, η οποία ακολουθείται από μία ακόμη μεγαλύτερη ακράτεια και  ούτω  καθεξής.
                                                  
Ο προμοντέρνος πολιτισμός μπορεί να χαρακτηριστεί ως «Απολλώνιος»: Δεν απελευθέρωνε ασύστολα και ανεξέλεγκτα την ενέργεια, αλλά την συγκρατούσε, και, όταν έπρεπε να απελευθερώσει ποσά ενέργειας, αυτά τα μορφοποιούσε, τα χρησιμοποιούσε δηλαδή, για να δημιουργήσει συστήματα (είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά) τάξης και αρμονίας, με αποτέλεσμα την μείωση της εντροπίας και την δημιουργία υψηλού πολιτισμού. Αντίθετα, ο πολιτισμός της ακράτειας  μπορεί να ορισθεί  ως  «Διονυσιακός πολιτισμός» Είναι ο πολιτισμός στον οποίο σήμερα ζούμε και στον οποίο οδηγηθήκαμε μετά από την σταδιακή επικράτηση των ρευμάτων που περιγράψαμε. Τώρα πλέον ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει. Πως μπορούν να ξαναμπούν μέσα οι άνεμοι; Μόνον γεγονότα και καταστάσεις που θα έχουν την δύναμη να επηρεάσουν εσωτερικά τους ανθρώπους μπορεί να αναστρέψουν την πορεία των ρευμάτων. Κοσμοϊστορικά γεγονότα που θα σείσουν τα θεμέλια του σύγχρονου διονυσιακού πολιτισμού, παρόμοια με εκείνα που έσεισαν τα θεμέλια του Παραδοσιακού πολιτισμού πριν από αιώνες.

6 σχόλια:

  1. Γράφει ο Βαρόνος Μυνχάουζεν:

    Άλλο ένα εξαίρετο άρθρο από τον κ. Ελευθέριο Αναστασιάδη.
    Καταφέρνει να δείξει μέσω απλής παρατήρησης όλα όσα γίνονται
    τη σύγχρονη εποχή και να αναδείξει την πηγή του προβλήματος.

    Για εμένα ο Διονυσιακός κόσμος δε χρειάζεται κάτι τόσο μεγάλο
    να γίνει για να πέσει από ότι ο Απολώνιος. Διασαφηνίζω:
    ο παραδοσιακός κόσμος χρειάστηκε αιώνες για να αρχίσει
    να εμφανίζει διονυσιακά συμπτώματα, ενώ ο αντιπαραδοσιακός
    εμφανίζει ήδη από τη λειτουργία σημάδια διάλυσης. Ουσιαστικά
    όπως κατέστρεψε τον Απολώνιο, ο Διονυσιακός αυτοκαταστρέφεται
    η δράση του τον οδηγεί στο θάνατό του. Με λίγα λόγια δε θεωρώ
    ότι έχουμε πολλά χρόνια μέχρι την πλήρη κατάρευση των θεσμών
    και τη διάλυση των διουσιακών, γιατί η οποιαδήποτε δυναμή τους
    βασιζόταν στους ανθρώπους που δεν ήταν εκφυλισμένοι για
    διαδοθούν και να δράσουν, όσο όμως ότι κάνει τον άνθρωπο μη
    εκφυλισμένο το καταστρέφουν (τιμή, δόξα, πίστη, αφοσίωση)
    πετώντας το ως απομεινάρι παλεών εποχών, δε θα έχουν για πολύ
    τους χρήσιμους ηλίθιούς τους και τους αφελείς υπηρέτες τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ πιστεύω πως όλα αυτά που περιγράφετε με πολύ ωραίο και εύστοχο τρόπο αποτελούν σε ποσοστό πολύ μεγαλύτερο του 50% απόρροια της εκπεσούσης ανθρώπινης φύσεως.Και θα είναι μάλλον πολύ αργά για την ανθρωπότητα όταν το συνειδητοποήσει.Εμείς δε θα ζούμε.

    Ρίχνω πιο πολύ το βάρος σε αυτό , παρά σε προμελετημένο σχέδιο , το οποίο και αυτό ασφαλώς υπάρχει.

    Σωστή η παρατήρηση με το διαχωρισμό πολιτισμών.Δυστυχώς , εγώ πιστεύω πως ο συντηρητισμός-εγκράτεια είναι πιο αναγκαίος από ποτέ , τουλάχιστον σε αρχικό στάδιο , αν όντως επιθυμεί η ανθρωπότητα να εξισορροπήσει τους δύο αυτούς πολιτισμούς.Μόνο έτσι μπορεί να ισορροπιστεί η κατάσταση σε πνευματικό επίπεδο.Αυτή τη στιγμή ο "Διονυσιακός" πολιτισμός της ακράτειας και της ηδονής επικρατεί.

    Από τη μία είναι ο πολιτισμός της γνώσης και της αλήθειας , δηλαδή ο δύσκολος δρόμος της αρετής που απαιτεί ουσιαστικό αγώνα με νόημα , που δεν αρέσει σε πολλούς , που δεν πουλάει πλέον και από την άλλη ο γκλαμουράτος πολιτισμός της χλειδής και του γρήγορου κι εύκολου κέρδους , των ευφήμερων σκοπών , ο οποίος όμως υποθάλπτει σημαντικά και οριστικά την έννοια του αξιακού συστήματος.

    Η ηθική υπάρχει στον πρώτο , η ακολασία στον δεύτερο.Για αυτό το λόγο θα ηττηθεί(όπως έχει πλέον γίνει) η δεξιά παράταξη στην Ελλάδα.

    Γιατί οι περισσότεροι δεξιοί συνδέουν ό,τι ηθικό με ό,τι πνευματικό , πράγμα που είναι και λογικό και ελιτιστικό και ρεαλιστικό.
    Οι αριστεροί δεν έχουν αυτό που λέμε "ιερό και όσιο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αριστεροί έχουν και ιερό και όσιο: το σεξ και την ελευθερία.

      Η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να υπάρχει και μετέπειτα, απλά όσοι εκπίπτουν στο δυτικό πολιτισμό θα έχουν εξαφανισθεί από λαούς που θα έχουν πολύ παραπάνω θέληση για ζωή. Εκτός και άμα ξυπνήσουμε...

      Διαγραφή
    2. Tην ελευθερία να απαγορεύουν στους άλλους την άλλη άποψη εννοείτε....

      Διαγραφή
    3. Υπάρχουν πολλά ήδη αριστεράς, αλλά το κυρίαρχο αριστερό ρεύμα είναι της λεγόμενης New Left που ουσιαστικά είναι ο καρπός της Σχολής της Φραγκφούρτης.
      οι εκπρόσωποι της New Left δεν πιστεύουν σε κάποιου είδους ελευθερίας. Πιστεύουν στην ελευθεριότητα, δεν θέλουν να ζουν με κανόνες ηθικής, αρχές και θεωρούν πως οτιδήποτε κι αν νοιώθουν και αισθάνονται πρέπει να το κάνουν πράξη και κανείς δεν έχει δικαίωμα να τους πει αλλιώς.
      Πρόκειται για τον άνθρωπο ο οποιός πιστεύει πως αν του αρέσει να παίζει με τα κόπρανα του και να τα εκθέτει σε κοινή θέα ως είδος 'τέχνης', μπορεί να το κάνει. Πιστεύει πως οτιδήποτε ορμές κι αν έχει αυτές δικαιολογούνται και πρέπει να τις κάνει πράξη και να τις απολαμβάνει. Δεν υπάρχει σωστό λάθος, υπάρχει μόνο θέλω, όποιος αντιτίθεται σε αυτό τότε είναι 'καταπιεστής'.

      Διαγραφή
  3. Πολύ προσίτη η ανάλυσή σας. Πρέπει κάποιος να έχει ταλέντο, υπομονή και κουράγιο για να περικλείσει γνώση εμπειρία και κατανόηση ετών, σε μερικές γραμμές, έτσι ώστε να γίνει κατανοητός και στους αδαείς. Ευχαριστούμε για αυτό....
    Tα ρεύματα θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένα φυσικό φαινόμενο...
    Τα ρεύματα που φαινομενικά ανατρέπουν τον κατά φύση κόσμο για να οδηγήσουν σε μια αντιστροφή του, έχουν σίγουρα μέσα τους τον σπόρο της φθοράς και της αυτοκαταστροφής.
    Είναι ζήτημα χρόνου και όχι μόνο συγκυρίας, το ξύπνημα εντός του ανθρώπου, της αποστροφής προς το Διονυσιασμό, είτε ως προϊόν κορεσμού, είτε ως έγερση της Απολλώνειας φύσης .
    Τα διονυσιακά ρεύματα, έχουν την αλαζονεία της αυταπάτης του αιώνειου... Ταυτίζονται με την αίσθηση της αιώνιας εντροπίας η οποία οδηγεί στο χάος...όμως απο το χάος θα επανέλθει η ιερά αρχή, η τάξη και η επανα ιεροποίηση του είναι...
    Όλα αυτά λέγονται μέσα απο μια φιλοσοφική διάθεση, υπάρχει όμως και το στοιχείο της πίστης και κάποιοι πιστεύουμε ότι Ο Θεός δεν θα αφήσει έτσι τα παιδιά του και ότι αργά η γρήγορα θα υπάρξει παρέμβαση. Όπως και να έχει, το χάος αφορά τούτον τον κόσμο....εν ανάγκη τους τον χαρίζουμε.
    ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή