ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ

Το κείμενο που δημοσιεύεται στη συνέχεια αποτελεί μορφή ιδεολογικού μανιφέστου, δεδομένου ότι όσοι γράφουμε σε αυτό εδώ το μπλογκ συμφωνούμε, ως επί το πλείστον, με τις αρχές που σε αυτό αναπτύσσονται.

                                                                                                                     Θεόδοτος

Γράφει ο Δημήτριος Τσεργίνης

 

Λόγω του καλοκαιριού και –κυρίως- της οικονομικής κρίσης, το βάρος των δημοσιεύσεων στον Θεόδοτό μας το επωμίστηκαν οι κκ. Θεόδωρος Λάσκαρης και Αναστάσιος Γιαννάς. Παρά την πίεση των καταστάσεων όμως, παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνο τα άρθρα των δύο φίλων αλλά και τα σχόλια και, βεβαίως, τις απαντήσεις. Θα επιχειρήσω λοιπόν εδώ και τώρα να κάνω μια ανακεφαλαίωση, προσπαθώντας να βάλω τέρμα στην ιδεολογική σύγχυση που δυστυχώς εξακολουθεί να υπάρχει και η οποία αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες της δεινής κατάστασης όπου έχει περιέλθει η χώρα μας. Εξυπακούεται ότι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα παρακολουθήσω τις τυχόν αντιδράσεις, εφόσον όμως η συζήτηση δεν θα «κάνει κύκλους»· δεν θα επαναλαμβάνονται δηλαδή τα ίδια και τα ίδια, διότι κάποιος από τους αναγνώστες μας δεν θέλει να δεχτεί τα αυταπόδεικτα.

          Λοιπόν, συνοψίζω:

1.     Είμαστε δεξιοί. Τούτο σημαίνει ότι αποβλέπουμε στη δημιουργία μιας αυστηρά ιεραρχημένης κοινωνίας, η ιεραρχία της οποίας όμως θα βασίζεται στην αξιοκρατία και όχι σε μορφή κληρονομικής «αριστοκρατίας», η οποία, όπως γινόταν έως το 1789 στη Γαλλία και όπως γίνεται σήμερα γενικώς στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα (Καραμανλής Α΄ και Β΄, Μητσοτάκης Α΄ και Β΄ και Γ΄, Παπανδρέου Α΄ και Β΄ και Γ΄) συστηματικώς καταπνίγει κάθε προσπάθεια πνευματικής ανάτασης, οικονομικής ανάπτυξης και πολιτιστικής δημιουργίας. Η αξιοκρατία, επιπλέον, βασίζεται στην Παιδεία και ιδίως την ανθρωπιστική. Όπως ακριβώς 15.000 Άγγλοι, κάτοχοι κλασσικής Παιδείας από τα Πανεπιστήμια του Καίμπριτζ και της Οξφόρδης, ήταν σε θέση επί αιώνες να διοικούν τις μάζες των Ινδών και όπως ακριβώς το ανθρωπιστικού χαρακτήρα εκπαιδευτικό σύστημα της φασιστικής Ιταλίας αποδείχτηκε τόσο αποτελεσματικό, ώστε ούτε το δημοκρατικό καθεστώς δεν τόλμησε να το θίξει, έτσι και η αναζωπύρωση της Ανθρωπιστικής Παιδείας στη δική μας χώρα είναι η μόνη που μπορεί να δημιουργήσει αποτελεσματικό φυτώριο της φυσικής ηγεσίας του Ελληνικού Λαού.                  

2.     Ως δεξιοί, θεωρούμε όλα τα κόμματα που σήμερα δρουν στην Ελλάδα ως κόμματα της αριστεράς. Και τούτο, διότι είναι όλα τους κόμματα δημοκρατικά, δηλαδή πολιτικοί φορείς που ολόψυχα υιοθετούν τις αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας – με αποτέλεσμα να είναι όλα τους όργανα του παρασιτικού τραπεζιτικού κεφαλαίου, να τείνουν στην παγίωση καθεστώτος ολοκληρωτικού και, κατά συνέπεια, να αποτελούν μέσα απομύζησης και εξουθένωσης του Ελληνικού Λαού.

3.      Θεωρούμε ότι ο δεσμός με τη γη μας, με ό,τι δηλαδή συμβατικώς καλείται «Πατρίδα», είναι και πρέπει να είναι βασική προϋπόθεση της απόκτησης και διατήρησης της ιδιότητας του Έλληνα. Σε αντίθεση όμως με τα κόμματα που εμφανίζονται ως «δεξιά», θεωρούμε ότι οι έννοιες «φυλή» και «έθνος» δεν ταυτίζονται ούτε επιστημονικώς αλλά ούτε και ιστορικώς. Το ότι υπάρχει Ελληνικό Έθνος είναι αναμφισβήτητο και αυταπόδεικτο· ελληνική «φυλή» όμως ούτε υπάρχει ούτε και μπορεί να υπάρξει, αλλά ούτε και υπήρξε ποτέ· όπως ακριβώς δεν υπάρχει «αγγλική φυλή», «ισπανική φυλή», «ιταλική φυλή», «γαλλική φυλή», «ρωσική φυλή» κ.λπ., κ.λπ. Εν προκειμένω μία και μόνη φυλή υπάρχει, η Λευκή Φυλή, που, παρά τις εξάρσεις βίας που κατά καιρούς τη χαρακτήρισαν, είναι και -μέχρις αποδείξεως του εναντίου- θα συγκαταλέγεται σε εκείνες που είναι σε θέση να δημιουργούν  πολιτισμό.

4.      Κατά συνέπεια, αντιμετωπίζουμε με πολύ μεγάλο σκεπτικισμό τις εκκλήσεις για «εθνική ενότητα» και τα όλα τα σχετικά. Η εθνική ενότητα πάντοτε ωφελεί αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία και ποτέ εκείνους που είναι αντίθετοι με το καθεστώς. Την εξουσία σήμερα την κατέχει η σοσιαλδημοκρατία και ο τροτσκισμός, δηλαδή οι αποδεδειγμένα χειρότερες μορφές της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να μιλάμε εμείς για εθνική ενότητα; Εάν, επιπλέον, δεχτεί κανείς ότι το Έθνος πρέπει να έχει βάση φυλετική (θέση που είναι και η μόνη λογική), τότε όποιος ανήκει στη Λευκή Φυλή και αποδεδειγμένα συνδεθεί συναισθηματικά και υλικά με την Ελλάδα, έχει όλες τις προϋποθέσεις να γίνει και να μείνει Έλληνας. Θεωρούμε λοιπόν ως λάθος βαρύτατο την αρχή «πας μη Έλλην εχθρός μου». Και τούτο, διότι, όπως ακριβώς στους κόλπους της ίδιας οικογένειας, υπάρχουν άτομα με τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, έτσι και μέσα στα Έθνη υπάρχουν στοιχεία των οποίων τα γνωρίσματα όχι απλώς διίστανται, αλλά συγκρούονται. Με λίγα λόγια, ένα πραγματικά δεξιό καθεστώς δεν αναγνωρίζει παρά μόνο τα μεσαία κοινωνικά στρώματα· εκείνα τα στρώματα δηλαδή των οποίων ο –μικρός- πλούτος αποτελεί καρπό εργασίας και ποτέ κερδοσκοπίας ή τύχης. Οι πολύ πλούσιοι και πολύ φτωχοί, πράγματι, δεν είναι παρά τεμπέληδες, οι οποίοι είτε ευνοήθηκαν (οι πολύ πλούσιοι) είτε δεν ευνοήθηκαν (οι πολύ φτωχοί) από την τύχη. Να γιατί εκ προοιμίου  αντιμετωπίζουμε ως  δημοκράτες/αριστερούς τόσο τους πολύ πλούσιους όσο και τους πολύ φτωχούς και θεωρούμε ότι δεν έχουν θέση σε ένα πραγματικά δεξιό και εθνικό Κράτος. Και δεξιό/εθνικό Κράτος θεωρούμε σαφώς και πάντοτε εκείνο που ευχερώς προσφέρει στον καθένα τη δυνατότητα αξιοποίησης σε επίπεδο τόσο κοινωνικό όσο και ατομικό των έμφυτων ικανοτήτων του. Θεωρούμε επιπλέον όλους εκείνους που, λόγω της τωρινής καταβαράθρωσης της ελληνικής κοινωνίας, έχουν ακουσίως περιέλθει σε κατάσταση μη ανεκτής πενίας ανθρώπους που οπωσδήποτε κανονικώς θα ανήκαν στα μεσαία κοινωνικά στρώματα – και για αυτό χρειάζονται την αμέριστη συμπαράσταση του Κράτους, προκειμένου να ανακτήσουν την κοινωνική θέση που τούς αξίζει να έχουν.

5.     Λογικό συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ότι πραγματικά θεωρούμε πιο κοντά σε εμάς αυτούς που σκέφτονται όπως εμείς και όχι βέβαια αυτούς που –δήθεν- υπερηφάνως περιφέρουν και επιδεικνύουν την ταμπέλλα του «Έλληνα». Και πράγματι μπορούμε ευκολότερα να μιλήσουμε με ένα Ζουλού, από λαό Μαύρων που πάντοτε επέδειξε περήφανη/δεξιά διαγωγή και συμπεριφορά, παρά με οποιονδήποτε Έλληνα δημοκράτη. Η διαπίστωση ότι «τους φίλους σου ευτυχώς τους επιλέγεις, ενώ, δυστυχώς, δεν μπορείς να διαλέξεις τους συγγενείς σου» είναι αρχαία και αποδεδειγμένη εδώ και αιώνες και δεν την έχουμε ούτε ανακαλύψει αλλά ούτε καν διατυπώσει εμείς. Να γιατί αντιμετωπίζουμε με μεγάλη περίσκεψη και όλα τα σχετικά με τους «ομογενείς»: Οι μεγάλες συμφορές της Ελλάδας κατά τον 20^ό αιώνα από «ομογενείς» προήλθαν· και πρόχειρα παραδείγματα είναι η οικογένεια Παπανδρέου  καθώς και τα βασικά στελέχη του ΕΛΙΑΜΕΠ (Θεόδωρος Κουλουμπής π.χ.), για να μη συνυπολογίσουμε το Κ.Κ.Ε., που, κατά τον Μεσοπόλεμο, στελεχώθηκε κυρίως από Μικρασιάτες. Αυτό άλλωστε είναι τελείως φυσικό: Ο άνθρωπος συνδέεται με τον τόπο όπου εργάζεται και ευημερεί. Εφόσον λοιπόν οι «ομογενείς»  ζουν και ευημερούν όχι στην Ελλάδα αλλά σε άλλη χώρα, σύμφωνα με ποια λογική μπορούν να θεωρηθούν «Έλληνες»;

6.     Προσοχή όμως. Το ότι μπορούμε να συνομιλήσουμε με ένα Ζουλού ή ένα Μουσουλμάνο, του οποίου το θρήσκευμα εκ προοιμίου αποκλείει οποιαδήποτε παρέκκλιση προς τα αριστερά, καθόλου δεν σημαίνει ότι επιδιώκουμε ή, έστω, ευνοούμε τη μαζική εισροή Μαύρων και Μουσουλμάνων στη δική μας χώρα. Ο άνθρωπος, πράγματι, είναι ον πεπερασμένο και, κατά συνέπεια, ορίζεται εν τόπω και εν χρόνω. Κάθε Φυλή λοιπόν έχει το δικό της οικοσύστημα· και το οικοσύστημα του Λευκού Ανθρώπου είναι, ακριβώς, η Ευρώπη. Άτομα μεμονωμένα τα οποία, λόγω των περιστάσεων, συνδέθηκαν με την Ελλάδα και είναι σε θέση να εργαστούν στην Πατρίδα μας μπορεί να θεωρηθούν εδώ ευπρόσδεκτα· μαζική εισβολή όμως Μαύρων, Ινδών, Αράβων κ.λπ., όπως αυτή που γίνεται τώρα, μόνο ζημιά μπορεί να προκαλέσει στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση σε ολόκληρη την Ευρώπη.

7.     Θεωρούμε όλα τα σχετικά με την «αναβίωση» της αρχαίας θρησκείας όχι απλώς ύποπτα αλλά αυτόχρημα αβάσιμα και βλακώδη. Στον Όλυμπο σήμερα μπορεί να πάει κανείς και με αυτοκίνητο· ας ανεβεί κάποιος λοιπόν και αν βρει εκεί τον Δία, την Ήρα και τον Ήφαιστο ας μας γράψει, προκειμένου να ενημερωθούμε και εμείς. Όλες πράγματι οι προσπάθειες των «ελληνολατρών», που θέλουν να σφάζουν κατσίκια στην Ακρόπολη και αρνιά στο μαντείο των Δελφών, δεν είναι παρά απόπειρες υπονόμευσης της Χριστιανικής Πίστης και Λατρείας – έστω και εάν σε αυτές παρασύρεται και πλήθος ατόμων τα κίνητρα των οποίων κάθε άλλο παρά ευτελή μπορούν να θεωρηθούν. Ο πραγματικός, πάντως, χαρακτήρας όλων αυτών των «αρχαιολατρικών» κινημάτων έχει προ πολλού  αποδειχτεί και κάθε προσπάθεια αναζωπύρωσης των σχετικών συζητήσεων δεν μπορεί να επιφέρει παρά αναμάσημα ιδεών και γεγονότων ξεπερασμένων εδώ και καιρό.

8.     Το ότι αντιμετωπίζουμε με μεγάλο σεβασμό την Πίστη του Χριστού καθόλου δεν σημαίνει ότι είμαστε και «άνθρωποι της Εκκλησίας». Θεωρούμε, πράγματι, ότι η Εκκλησία αποτελεί βασικό παράγοντα της κατάπτωσης στην οποία έχει περιέλθει η Πατρίδα μας· και τούτο, διότι, εάν είχε κάνει εγκαίρως χρήση της τεράστιας ηθικής ισχύος που διαθέτει, για να σταματήσει την πορεία προς την καταστροφή, η πτώση των Ελλήνων θα είχε προ πολλού ανακοπεί. Όμως δεν έστερξε να το κάνει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά «ευλογώντας» γενικώς τις παρανομίες της οικογένειας Παπανδρέου και προστατευτικώς καλύπτοντας με το γόητρό της τις πιο επικίνδυνες αποχρώσεις του Μαρξισμού, εξελίχθηκε σε βασικό παράγοντα καταστροφής της Ελληνικής Πατρίδας. Σύμφωνα, άλλωστε, με ό,τι σήμερα είναι πια δυνατόν κανείς να γνωρίζει, δεν δίστασε να προχωρήσει ακόμη και σε πράξεις που παραμένουν αδιανόητες στον κοινό άνθρωπο, προκειμένου να κατοχυρώσει μικροσυμφέροντα της στιγμής. Τι διαφορετικό, άλλωστε, θα μπορούσε να περιμένει κανείς από «θεσμό» που αφόρισε τον Υψηλάντη και τον Κολοκοτρώνη, ενώ, παράλληλα, συστηματικώς ευνόησε τη διάδοση στην Ελλάδα και γενικώς στα Βαλκάνια ιδεών και θεωριών απροκάλυπτα  υλιστικών; Το όλο ζήτημα της Εκκλησίας, πράγματι, είναι κάτι που πρέπει να εξεταστεί με νηφαλιότητα αλλά και μεγάλη αποφασιστικότητα από τους Έλληνες - μόλις βέβαια το επιτρέψουν οι καιροί.

9.        Είμαστε υπέρ της Ευρώπης την οποία ούτως ή άλλως θεωρούμε ευρύτερη Πατρίδα μας. Η τωρινή Ευρώπη όμως έχει υφαρπαγεί από την ειδεχθέστερη μορφή της αριστεράς, την πηγή και «μητέρα» κάθε κακού και αιτία κάθε συμφοράς, δηλαδή τον γνωστικισμό. Αυτός, όπως έχει ήδη επαναλειμμένως διευκρινιστεί στον Θεόδοτο, αποτελεί «ιδεολογική  έκφραση» οικονομικώς ισχυρώς ιουδαϊκών κύκλων οι οποίοι, ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τα γεγονότα των ετών 70 και  71 μ.Χ. στην Παλαιστίνη, θεώρησαν ότι ο Θεός «πρόδωσε» τους Ιουδαίους· κατά συνέπεια, αυτοί έπρεπε να συμμαχήσουν με τον σατανά και να γίνουν «θεοί» στη θέση του ίδιου του Θεού. τσι, επιδόθηκαν σε συστηματική προσπάθεια η οποία λαθραίως κλιμακώθηκε μέσα στους αιώνες και πλήρως εκδηλώθηκε ακριβώς στις ημέρες μας. Όλοι και όλα θεωρούνται «ίσα»· αλήθεια δεν υπάρχει ούτε και είναι δυνατόν να υπάρξει· και -το κυριότερο- πρέπει να σπάσει «δια παντός» ο δεσμός του ανθρώπου με τη γη όπου ζει και εργάζεται. Τέτοιοι γνωστικοί (ή όργανά τους) είναι οι τωρινοί «ιθύνοντες» του κόσμου μας· και πρόχειρα παραδείγματα   είναι η Άγκελα Μέρκελ, ιουδαία κομμουνίστρια· ο Νικολά Σαρκοζύ, ιουδαίος από την Ουγγαρία, δηλαδή ασκενάζι, του οποίου τεχνηέντως προβλήθηκαν οι δεσμοί και με τους σεφαρντίμ της Θεσσαλονίκης και ο οποίος κανείς δεν κατάλαβε από πού και πώς βρέθηκε να είναι όχι μόνο «δεξιός» αλλά και... Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας· ο Κάμερον, πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Ιουδαίος αφομοιωμένος στο αγγλικό περιβάλλον· ο Φρανσουά Ολλάντ (Hollande), ιουδαίος, όπως δείχνει το όνομά του (Hollande= Ολλανδία) είναι πλήρως αφομοιωμένος στο γαλλικό περιβάλλον· ο Ντμίτρι Μεντβέγιεφ της Ρωσίας, ο οποίος είτε είναι Πρόεδρος της «Ρωσικής Ομοσπονδίας»  είτε δεν είναι, χαράσσει τις βασικές γραμμές της όλης πολιτικής του Πούτιν (και ο Πούτιν δεν μπορεί ή και δεν θέλει να τον παρακούσει)· ο Ομπάμα των Η.Π.Α., βασικά προσόντα του οποίου είναι το μαρξιστικό παρελθόν της οικογένειάς του και, κυρίως,  το ότι η σύζυγός του είναι Φαλάσα, δηλαδή Μαύρη Ιουδαία (με απώτερη καταγωγή από την Αιθιοπία) κ.λπ., κ.λπ.

   Σε αυτήν την Ευρώπη, η οποία συστηματικώς «εργάζεται» για την αυτοκαταστροφή της,  η δική μας Πατρίδα δεν έχει θέση. Κατά συνέπεια, επιβάλλεται η άμεση αποχώρηση από την «ευρωζώνη» και η εκ νέου υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, δηλαδή της δραχμής. Η αποχώρηση αυτή, άλλωστε, αποτελεί και τον μοναδικό τρόπο αναζωπύρωσης των πλεονεκτημάτων του εθνικού χαρακτήρα των Ελλήνων, τα οποία έχουν εδώ και δεκαετίες εξαλειφθεί λόγω της συστηματικής διαφθοράς του Λαού μας από το δημοκρατικό καθεστώς του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό αναπόφευκτα θα οδηγήσει και σε ρήξη με τις καταστροφικές, όπως έως τώρα αποδείχτηκε, «παραδοσιακές» συμμαχίες του Ελληνικού Κράτους με το παραδοσιακό λίκνο της καταστροφικής αριστεράς, δηλαδή τις Η.Π.Α. και τους δορυφόρους τους.

10.         Όπως ακριβώς οι Γερμανοί Εθνικοσιαλιστές υπήρξαν οι μόνοι

που πρόθυμα αναγνώρισαν τις -σε αρνητικό επίπεδο- μεγάλες ικανότητες των Ιουδαίων, έτσι κι εμείς πιστεύουμε ότι πολλά από όσα σήμερα επαγγέλλεται η αριστερά είναι σωστά· διακηρύσσονται όμως αυτά τα σωστά από λάθος ανθρώπους και με σφαλερούς στόχους. Γι’αυτό και επιμένουμε ότι μόνο μια δεξιά στροφή της ελληνικής κοινωνίας μπορεί πραγματικά να μετατρέψει την τωρινή κρίση στη μεγάλη ευκαιρία της Ελληνικής μας Πατρίδας.