ΓΥΜΝΟΙ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Αδαμίτες

Θα έχετε ίσως παρατηρήσει ένα σχετικά νέο φαινόμενο, που συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες: όταν κάποιες ομάδες θέλουν να διαμαρτυρηθούν για κάτι, ή όταν οργανώνονται οικολογικές εκδηλώσεις, οι συμμετέχοντες σε αυτές βγάζουν τα ρούχα τους και μένουν εντελώς ή σχεδόν γυμνοί. Το φαινόμενο αυτό έφθασε και στην Ρωσία με τις  γνωστές Femen που διαμαρτύρονται γυμνές εναντίον του Πούτιν. Αλλά και στην χωρά μας έχουμε τις "γυμνές ποδηλατοδρομίες" στη Θεσσαλονίκη και αλλού. Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: Γιατί γυμνοί; Ποια είναι η σημειολογία που κρύβει αυτή η πρακτική;

Κατ΄ αρχάς, το γυμνό σώμα ως 'μήνυμα' το χρησιμοποίησε η Nέα αριστερά (New left) και η  υποκουλτούρα της δεκαετίας του’60, οι  Χίπις κλπ. Επίσης αποτέλεσε προπαγανδιστικό μήνυμα των φεμινιστικών οργανώσεων, ως ένδειξη αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος και υπέρβασης των καθιερωμένων κανόνων.

Πίσω από αυτό το φαινόμενο διακρίνουμε την προσπάθεια υπόγειας μετάδοσης δύο ειδών μηνυμάτων:

Τις περισσότερες φορές η γύμνια δεν χρησιμοποιείται για να δοθεί έμφαση και τονισμός στην εκδήλωση που πραγματοποιείται (πχ ποδηλατοδρομία), αλλά η εκδήλωση χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να επιδειχθεί η γύμνια. Με άλλα λόγια, το περιεχόμενο της εκδήλωσης είναι αδιάφορο, αυτό που αναζητείται είναι η δημόσια γύμνια. Όπως έχουμε ξαναγράψει στον Θεόδοτο, η υποκουλτούρα του΄60, ό,τι δηλαδή ονομάστηκε 'πολιτισμική επανάσταση', ήταν ένα κίνημα, ένα ρεύμα, με σαφείς γνωστικές καταβολές, ήταν δηλαδή η πρώτη εκδήλωση του νέο-γνωστικισμού. Ο γνωστικισμός, ως προσπάθεια επιστροφής στην αρχέγονη προπτωτική κατάσταση (και άρα την 'αδαμιαία περιβολή'), μη αποδεχόμενος το προπατορικό αμάρτημα, επιδιώκει την γύμνια του ανθρωπίνου σώματος ως απαλλαγή από τους κανόνες του ''κακού δημιουργού'', και ταυτόχρονα επιδιώκει την σεξουαλική ''όσμωση'' των  σωμάτων, μη αντέχοντας, υπαρξιακά, το εγώ και το εσύ, το αρσενικό και το θηλυκό, το ανώτερο και το κατώτερο: είναι η θέληση για την διάλυση των προσωπικών ταυτοτήτων μέσα σε ένα απροσδιόριστο 'Όλο'. Έτσι, για παράδειγμα, στον τρίτο μΧ αιώνα έχουμε την εμφάνιση της γνωστικής σέκτας των Αδαμιτών, οι οποίοι ακολουθούσαν τις διδασκαλίες του Καρποκράτη. Πιο πρόσφατα, την συνήθεια να περιφέρονται γυμνοί, την είχαν οι 'Γιοι της Ελευθερίας', μία γνωστική σέκτα που εμφανίστηκε στον Καναδά γύρω στο 1900, και η οποία προέρχονταν από την Ρωσική γνωστική σέκτα των Doukhobor. Το πρώτο λοιπόν μήνυμα αυτών των γυμνών εκδηλώσεων που τελούνται στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και συμπρωτεύουσες,  εμπεριέχει την έννοια ενός "γνωστικού καλέσματος".

Doukhobors, Καναδάς, 1902

Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο μήνυμα που κρύβει η γύμνια, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με 'αντι-εξουσιαστικές', 'αντι –φασιστικές', και γενικά 'αντι-συντηρητικές' διαμαρτυρίες: Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, γνωστοί κύκλοι, προέβαλαν τα γυμνά, οστεώδη σώματα, ως υπενθύμιση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, με απώτερο σκοπό, την δημιουργία τραυματικών συγκινησιακών καταστάσεων σε όσους αντικρίζουν  το γυμνό σώμα  που υστερικά ουρλιάζει (βλ. Femen). Δηλαδή, το 'βασανισμένο', από τον 'δικτάτορα Πούτιν', γυναικείο σώμα. Πρόκειται δηλαδή, για τις γνωστές εφαρμογές του "ψυχολογικού πολέμου": η δημιουργία υποσυνείδητων ερεθισμάτων  που προκαλούν συγκινησιακό  σοκ.

Και φυσικά, ο 'κυρίαρχος λαός', η μεταμοντέρνα νεολαία και οι δημοσιογράφοι, ακολουθούν, ως υπνωτισμένα πειραματόζωα του Jean-Martin Charcot, κάθε κοινωνικό ρεύμα που περίτεχνα κατασκευάζεται από τους…γνωστούς αγνώστους.