Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Η ΠΝΕΥΜΑΤΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Γράφει ο  Ιωάννης  Αυξεντίου

Ο Χίτλερ πετά πάνω από ένα πρότυπο
σχολείο 
Σε προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου αναλύσαμε τους λόγους για τους οποίους οι αριστεροδομημένοι, τάχθηκαν εναντίον του πολυτονικού συστήματος γραφής, καθώς και τα βαθύτερα αίτια που κρύβονται πίσω από τις ενδυματολογικές τους προτιμήσεις. 

Τώρα θα ασχοληθούμε με την γνωστή πρώτη κίνηση του υπουργού παιδείας: η κατάργηση των προτύπων σχολείων, δηλαδή, των σχολείων αριστείας. Σκεφθείτε πόσα προβλήματα του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος περιμένουν επίλυση, αλλά τον υπουργό τον ''έκαιγε'' το πρόβλημα της αριστείας. Τον ''έκαιγε'' σε τέτοιο βαθμό που χαρακτήρισε τα πρότυπα σχολεία ως «χιτλερικό εγχείρημα»! Όπως καταβαίνετε, μετά από τέτοιες δηλώσεις, δεν γνωρίζω αν πρέπει να αντλήσουμε υλικό από το πεδίο της κλινικής ψυχοπαθολογίας για εξηγήσουμε αυτές τις συμπεριφορές, πάντως το βέβαιο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία κατάσταση πνευματικής παθολογίας. Όπως λοιπόν η ψυχοπαθολογία έχει τα διαγνωστικά της εργαλεία και ανιχνεύει τα αίτια των νευρώσεων, έτσι και η πνευματοπαθολογία ανιχνεύει με τα δικά της εργαλεία τα αίτια των αριστερώσεων (=είδος πνευματικής νεύρωσης).

Ο πάσχων λοιπόν από αυτήν την πνευματονεύρωση, όταν αντιλαμβάνεται ότι κάποιος παράγοντας  χαλάει την ιδέα της «ισότητας», του «όλοι είμαστε το ίδιο», όταν βλέπει ότι κάποιος δύναται να ορθώσει το ανάστημα του πάνω από την «μαζική εκπροσώπηση», ότι μπορεί να είναι καλύτερος από τους πολλούς, ότι η φύση και ο θεός τον προίκισε με ξεχωριστά ταλέντα, τότε το πνεύμα του συσκοτίζεται, παθαίνει παράκρουση και φθάνει σε σημείο να έχει παραισθήσεις: βλέπει τον Χίτλερ να υπερίπταται των προτύπων σχολείων ως μαυροντυμένος και εωσφορικός άγγελος.

Γιατί να βάλω γραβάτα όταν μπαίνω στο Προεδρικό μέγαρο; αφού είμαστε όλοι  ίδιοι, δεν έχουμε καμιά διαφορά, σε ποιόν να απονέμω τιμή και σεβασμό; Γιατί να υπάρχουν πρότυπα σχολεία αφού δεν υπάρχουν ''υπεράνθρωποι'', υπάρχουν μόνον ''ισάνθρωποι'' ή και ''υπάνθρωποι'', ιδιαίτερα αν υπάρχουν μόνον ''υπάνθρωποι'' νοιώθω ακόμα ποιο καλά, λέει το ασυνείδητο του πάσχοντος από αριστέρωση.

Ο αριστερωτικός (από το νευρωτικός), επιθυμεί την ποικιλία του διαφορετικού  όταν αυτό είναι  παρά  φύση, ποτέ όταν είναι  υπέρ  φύση. Το δε κατά φύση δεν μπορεί να το διακρίνει  ορθώς, διότι η αντίληψη του για τον φυσικό κόσμο είναι αλλοιωμένη, αφού κάθε πληροφορία από τον έξω κόσμο διέρχεται μέσα από το παραμορφωτικό πρίσμα της ιδεολογίας του.

Καιρός όμως να εστιαστούμε στον βαθύτερο πυρήνα της πνευματοπαθολογίας της ισότητας, επαναλαμβάνοντας όσα είχαν γραφεί σε ένα προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου: Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό  της  αριστεράς  είναι η θέληση για «ισότητα». Ποια είναι τα ασυνείδητα κίνητρα που δημιουργούν αυτή την ανάγκη; Ο Sigmund Freud  είχε διατυπώσει αυτή την φράση: «Ο κομμουνισμός δεν γεννιέται από την απληστία για τα υλικά αγαθά, αλλά από τον φόβο ότι μπορεί να μας αγαπούν λιγότερο από τους  άλλους.» Με άλλους όρους, οποιαδήποτε διαφορά, είναι σημάδι ότι κάποιος μπορεί να είναι περισσότερο αξιαγάπητος από εμένα. Γι αυτό ο αυθεντικός επαναστάτης αγωνίζεται να φέρει μία τέλεια ισότητα, πρώτα διαμέσου της εξάλειψης των διαφορών που δημιουργεί η ιδιοκτησία, μετά,   αναγκαστικά, με την εξάλειψη εκείνων των διαφορών που υπάρχουν εξαιτίας των διαφορετικών πολιτιστικών αξιών, και τέλος, με την  κατάργηση κάθε εξωτερικής διαφοράς, από το ντύσιμο, έως και τις, εάν είναι δυνατόν, διαφορές που συνίστανται από μία διαφορετική φυσική έλξη. Όπως ειρωνικά έγραφε στο ρομάντζο του «Facial Justice» ο  L.P. Hartley, όπου μιλά για ένα ινστιτούτο τυποποίησης  των προσώπων, μέσα στο οποίο οι όμορφες κοπέλες, προς τιμήν του δόγματος της ισότητας, υπόκεινται σε μία χειρουργική επέμβαση που τις φέρνει στο επίπεδο της γενικής ασχήμιας.

Αυτή η ανικανότητα  να δεχτεί κάποιος ότι οι άλλοι μπορεί να είναι καλύτεροι από εκείνον, ή ότι δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει την επιτυχία στην ζωή, ανικανότητα  που εξηγεί σύμφωνα με τον Freud, την ισχυρή τάση προς την ισότητα του επαναστάτη, μας εισαγάγει, κατά την γνώμη μας, σε μία πιο βαθιά ανάλυση από αυτή που προσφέρει η ψυχολογία.

Σε αυτή την επιθυμία για  ισότητα, συναντούμε την παλαιά, αλλά πάντα επίκαιρη άρνηση των γνωστικών, της «περιορισμένης κατάστασης», μία κατάσταση έντασης, γιατί το κάθε ξεχωριστό Εγώ, εξαιτίας της πτώσης, δεν μπορεί να ταυτιστεί με το "Όλο". Μόνον αρνούμενο ως Εγώ, θα μπορέσει να επιστρέψει στην απόλυτη ενότητα του πληρώματος, θα πάψει να είναι μέρος και θα  γίνει το «Όλο». Η ισότητα μεταφερόμενη στο μέγιστο επίπεδο, όπως είχε σημειώσει ο Leibniz, καταργεί ακόμη και την αριθμητική διαφορά: δύο σταγόνες τέλεια όμοιες δεν είναι πια δύο ,αλλά μόνον μία. Έτσι, πίσω από ένα Διονυσιασμό φαινομενικά απλό, κρύβεται η αρχαία προμηθεϊκή επιθυμία  ενός απόλυτου μονισμού. Το εγώ  επιστρέφει στην εωσφορική κοιτίδα του.

Αλήθεια, τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την απουσία μιας γραβάτας ή πίσω από την κατάργηση ενός πρότυπου σχολείου!   


 Φίλοι μου έτσι είναι ο Κόσμος: γεμάτος από συμβολισμούς, σημεία, οιωνούς· τα μυστικά της πλάσης δεν φανερώνονται, απλώς μας μισοκλείνουν το μάτι...

4 σχόλια:

  1. Η ισότητα και οι αντιλήψεις ολοκληρωτικής κοινωνικής εφαρμογής της είχε ως συνέπεια να εισέλθουν στην πολιτική και κοινωνική ζωή κάθε δυτικού Έθνους διάφορες αξιώσεις απο τη νεοαριστερά όπως γάμοι ομοφυλόφιλων, ισότητα μεταξύ αλλοδαπών και αυτόχθονων πολιτών συνοδευόμενα με την ταύτιση και εξίσωση πολιτισμών μέσω της σύγχρονης κοσμοπολίτικης ανθρωπολογίας για την προώθηση των νεώτερων πολυπολιτισμικών "φιλελεύθερων" μοντέλων "ανοικτών κοινωνιών" τύπου Soros στα πλαίσια και της αστυνόμευσης της "πολιτικής ορθότητας".
    Η φράση που χρησιμοποιήθηκε απο τους σύγχρονους αριστερούς για να πετύχουν την "ιδεατή" εφαρμογή της ισότητας ειναι η "καταπολέμηση διακρίσεων", δηλάδη για να πετύχουν τους στόχους τους χρησιμοποίησαν με αντιστροφή μια καλή έννοια όπως η "διάκριση"... προφανώς επειδή η φυσική διάκριση και κατανομή των πραγμάτων έρχεται σε αντίθεση με την πνευματική νεύρωση τους και τα συμπλέγματα τους. Όντως δεν έχουμε να κάνουμε με πόλεμο μεταξύ βάσιμων ιδεολογιών, αλλά με πολιτικοποιημένες ψυχοπαθολογίες που δημιούργησαν

    ισοπεδωτικά ψευδοθεωρήματα που επικράτησαν με δημαγωγικές διαδικασίες.
    Η "διάκριση" ως έννοια εξάλλου είχε ανέκαθεν τιμητικό ευγενικό χαρακτήρα που σχετίζεται άμεσα και με την έννοια της αριστείας, αφού κάποιος μπορεί να διακριθεί απο τους άλλους ως Άριστός σε κάποιον τομέα.Επίσης, ως έννοια η "διάκριση" είναι εναρμονισμένη με τους κανόνες της φύσης αφού τα πάντα διακρίνονται και οριοθετούνται μεταξύ τους ως προς τις ιδιότητες τους και την ουσία τους για διάφορους λόγους: ποιοτικά, ποσοτικά, σχηματικά, δυναμικά, αξιοκρατικά, πνευματικά και ψυχοπνευματικά, διανοητικά, πολιτιστικά, βιολογικά, εξελικτικά, αλλά και εθνοτικά, εθνικά, γλωσσικά φυλετικά.
    Για πολλούς φυσικούς λόγους σε ολόκληρο το εύρος του Σύμπαντος καταστάσεις, ιδιότητες, εξελικτικές μορφές, βιολογίες διακρίνονται φυσεί και ιεραρχικά χωρίς να αναμένουν κάποια έγκριση απο τα φερέφωνα της "πολιτικής ορθότητας".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. .....Στην περίπτωση που γίνεται αδικία είς βάρος κάποιων αυτό δεν αποκωδικοποιείται με την φράση "εις βάρος διάκριση", ούτε είναι δυνατόν να διορθωθεί με μέτρα για την καταπολέμηση των "εις βάρος διακρίσεων" προς χάριν κάποιας κατασκευασμένης "πολιτιστικής", επι παραδείγματι ηδονοσεξουαλικής, μειονοτικής ομάδας, σαν αυτές που εκπροσωπούνται απο καταχραστικές ΜΚΟ ή κομματικές συνιστώσεις.
    Το νόημα της λέξης "αδικία" και της φράσης "εις βάρος διάκριση" είναι διαφορετικό διότι η αδικία είναι απόλυτη έννοια ως αντίθετη του δικαίου, ενω η "εις βάρος διάκριση" είναι υποκειμενική. Πρέπει να υπάρχουν κάποιες διακρίσεις (νομικές πολιτικές κοινωνικές) ακόμα και αν αυτές φέρνουν τον αποκλεισμό σε κάποιες ομάδες που αντιβαίνουν εκφυλιστικώς τη φύση των ανθρώπων και των πραγμάτων και την ποιότητα ενός πολιτισμού.
    Η αδικία δεν κρίνεται ούτε διορθώνεται μέσω των παραμέτρων εξασφαλίσεως της ισότητας μεταξύ ανόμοιων πραγμάτων και καταστάσεων, αλλά μέσω επιβολής του δικαίου, της δίκαιας φυσικής διάκρισης των πραγμάτων και των ποιότητων με ορθές μεταξύ τους διακρίσεις. Η ισότητα επειδή εξισώνει τα άνισα κατά τον πυρήνα λειτουργίας της όταν εφαρμόζεται στην ανθρώπινη κοινωνία καταργεί τη δικαιοσύνη και κατα συνέπεια αντιστρέφει πολλαπλώς και την ορθή λειτουργία και νόημα των διακρίσεων.
    Η "εις βάρος διάκριση" ως έννοια είναι υποκειμενική διότι ο πολιτικοποιημένος νευρωτισμός και η μη αποδοχή της φυσικής διάκρισης - που συναντάται μέσω των στερεότυπων φράσεων ή και νεο-νομικών ορολογιών όπως η "καταπολέμηση κάθε είδους διακρίσεων", αλλά και βαθύτερα μέσω του φεμινιστικού φθόνου του πέους - προέρχεται απο την αλλοιωμένη αντίληψη και την παθολογική ανάγκη της απόλυτης ισότητας με αποτέλεσμα κάποιος πνευματικά νευρωτικός να αντιλαμβάνεται ή να νιώθει απειλητικά την αριστεία ή και τη βιολογική
    διαφοροποίηση κάποιου άλλου ως ένα είδος"είς βάρος του "διάκριση" σε βαθμό που θα συνωμοτούσε ακόμα εναντίον του Άρίστου ή του κάθε διαφορετικού που έχει διαφορετικές και άνισες βιολογικές και ψυχοπνευματικές ιδιότητες τις οποίες ο νευρωτικός νεοαριστερός και παθολογικώς εξαρτημένος της ισότητας αντιλαμβάνεται κατά παρανοϊκή εκλογίκευση ως εις βάρος του προνομιακές.
    Γι' αυτό οι νεοαριστεροί θέλουν την εκφυλιστική λειτουργία της ισότητας, την ύπαρξη "διαφορετικότητας" σε πλαίσια μόνο μεταξύ απόπατων και υπανθρώπων, γι΄αυτό παραπλήσια οι φεμινίστριες ή οι λεσβιοφεμινίστριες εκφράζουν μέσα απο τη "θεωρεία του φύλου" παθολογικό πρόβλημα συμπλεγματισμού με τις ψυχοπευματικές διαφοροποιήσεις των δύο φύλων (γενών) με τραγικό αποτέλεσμα να γίνεται πολιτικό ζήτημα και αξία μια "ουδέτερη" τουαλέτα και το εαν οι Άνδρες θα πρέπει να ουρούν καθιστοί για να μην υποστούν και νιώσουν "διάκριση" κάποιες/οι τραβεστί ή φεμινίστριες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 2015. Μετανεωτερικη εποχή. Η παγκοσμιοποίηση ξεκοιλιασε τη ταυτότητα, εκατομμυρια συνειδήσεις πιθηκιζουν αμερικανιες, ο νεοβαρβαρισμος του κοινωνικού καταναλωτισμού είναι κυρίαρχος, ο κονφορμισμος επιβάλλει το δυτικοτζιχαντ κατα πίστεως κατα ταυτότητας και ο κ.Αυξεντίου μιλάει για δεξια και αριστερά. Το τέλος της ιστοριας που ανακήρυξαν οι αμερικανοί το 91 είναι πάντου, ο μηδενισμός και οικονομικισμος είναι στο θρόνο τους. Απαγορεύεται να μιλάμε για δεξια και αριστερά στην εποχή του τέλους της ιστοριας. Διότι, η παγκοσμιοποίηση, η μετανεωτερικη λαίλαπα, ισοπέδωσε και απαλλοτρίωσε τους όρους μια και καλη. Δεξια και Αριστερά πλεον σημαίνουν οικονομικός και κοινωνικός φιλελευθερισμός. Επιβάλλεται να βρούμε νέους όρους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο παραγκωνισμενος (απο την κυριαρχη αριστερη κουλτουρα) και ξεχασμενος Ελληνας συγγραφεας Καραγατσης ελεγε κατι αντιστοιχο:Νομιζω οτι η δημοκρατια ειναι ενα πολιτευμα που στηριζεται στον ΦΘΟΝΟ!! Θα προσθετα οτι καθε ολοκληρωτικη ιδεολογια πηγαζει απο ενα απιστευτο αισθημα κατανικησης του καλυτερου του ωραιοτερου του ευφυεστερου του ικανοτερου.Δεν χρειαζεται και πολυ ψαξιμο.Μονο να παρατηρησουμε την εμμονη στην ασχημια των φανατικων χριστανων και τα αξυριστα ποδια των μαρξιστριων παλαιοτερα τουλαχιστον.Ο Γ.Παπανδρεου ελεγε κατι αντιστοιχο.Κεφαλη εν οψει? Πυρ ομαδον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή