Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019

EINAI O ΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΜΙΑΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΓΝΩΣΗΣ;


Άρθρο του Francesco Lamendola                                              
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Είχαμε ήδη ασχοληθεί, έστω και συνοπτικά, με τη σκέψη του Γερμανού φιλοσόφου Eric Voegelin, καθώς και με το μοντέρνο Γνωστικισμό, ο οποίος προτίθεται να εκδιώξει από τον κόσμο τo χριστιανικό πνεύμα  και  να θεμελιώσει έναν αντί-πολιτισμό. Θέλουμε τώρα να θέσουμε μαζί δύο θέματα και να κάνουμε μία σύνθεση: δείχνοντας πως τα συμβάντα των τελευταίων δεκαετιών επιβεβαιώνουν πλήρως τη διάγνωση του Eric Voegelin και διαψεύδουν, αντίθετα, την άποψη του Κarl Popper, σύμφωνα με τον οποίο οι σύγχρονοι ‘ολοκληρωτισμοί’, ούτε λίγο ούτε πολύ, προέρχονται από τον Πλάτωνα (ένας πανούργος τρόπος για να δυσφημίσει το φιλόσοφο). 

Ειδικά τα τελευταία έτη ή μάλλον τους τελευταίους μήνες, είχαμε την σαφή αντίληψη ότι μία σειρά από ‘τετελεσμένα’, εμπρός από τα οποία τέθηκε ο πληθυσμός των ευρωπαϊκών χωρών (και όχι μόνον) και σε πολλές περιπτώσεις, και τα ίδια τα κοινοβούλια, δεν είναι μόνον το αποτέλεσμα αυθόρμητων και ‘φυσικών’ πολιτιστικών διαδικασιών και ανθρωπολογικών μεταβολών. Φαίνεται ότι εκδηλώνεται πλήρως μία απόκρυφη στρατηγική, όλο και πιο τολμηρή και ανυπόμονη, που έχει σκοπό να δοκιμάσει την παρουσία αντισωμάτων και, όπου - όπως συνέβη τελευταία - διαπιστώσει την απουσία, ή την αδύναμη παρουσία, να επιβάλλει, με όλο και πιο φρενήρη ρυθμό, το  ξερίζωμα των εναπομενόντων της Παράδοσης και ειδικά της χριστιανικής σκέψης και ζωής. Πρόκειται πλέον για έναν ολοκληρωτισμό, αν και δεν τολμά να παρουσιαστεί ως τέτοιος, βασισμένο πάνω σε έναν ριζικό σχετικισμό, που είναι μόνον το πρώτο στάδιο προς την επιβολή, δια διατάγματος, νέων Εντολών, πλήρως αντεστραμμένων σε σχέση με τις προηγούμενες, που ενέπνευσαν και οδήγησαν τον πολιτισμό των προγόνων μας για αιώνες και χιλιετίες.  

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019

Ο ΠΑΝΕΡΩΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΝΕΟ ΟΠΙΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ



Γράφει ο Αμύντας Βασιλούδης

Λεπτομέρεια από τον Κήπο των Γήινων Απολαύσεων
 Σε παλαιότερες εποχές οι αναφορές στην ολοκληρωμένη ερωτική πράξη ήσαν υπαινικτικές. Τόσον οι θρησκείες όσον και η κρατούσα κοσμική ηθική ήθελαν τον έρωτα μυστικό, υπόθεση ιδιωτική, μία ιστορία που διαδραματίζεται πίσω από κλειστές θύρες. Στην σημερινή εποχή βασιλεύει η ελευθεριότητα των ηθών. Ουδείς διανοείται να την αμφισβητήσει, έχει γίνει τμήμα της κρατούσης ιδεολογίας. Ακόμη και παρεκκλίνουσες ερωτικές συμπεριφορές θεωρούνται ανεκτές και εναλλακτικός τρόπος ζωής ισοδύναμος του φυσιολογικού. Το φαινόμενο είναι μάλλον δυσεξήγητο, εάν αναλογισθεί κανείς ότι τα ισχυρά κράτη βασίζονται σε αυστηρά ήθη. Επί παραδείγματι, ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Μέγας Κωνσταντίνος εγκατάλειψε την Ρώμη και προτίμησε την Νέα Ρώμη – Κωνσταντινούπολη ήταν τα χαλαρά ήθη της πρώτης. Είναι κοινή διαπίστωση ότι τα χαλαρά ήθη αποτελούν σύμπτωμα αποσυνθέσεως μιας κοινωνίας και όχι ένδειξη υγείας. Η ύπαρξη τοιαύτης ομοφωνίας επί του θέματος εκ μέρους δημοσιογράφων, πολιτικών και πνευματικών ανθρώπων μας οδηγεί στην σκέψη ότι το φαινόμενο αποτελεί πολιτική επιλογή της υπερεθνικής ευρω-ατλαντικής ιθυνούσης τάξεως. Η τελευταία φαίνεται ότι επενδύει στον πανερωτισμό, για να εδραιώσει την κυριαρχία της επί του Δυτικού Κόσμου και για να λειτουργήσει ως υπόδειγμα προς τις άλλες πιο συντηρητικές κοινωνίες.