Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ



Γράφει ο Αναστάσιος Γιαννάς

έμβλημα της Γαλλικής Δημοκρατίας
Εάν ρωτήσετε έναν μέσο πολίτη ή ακόμη και ένα φοιτητή πολιτικών επιστημών, εάν ο εθνικισμός αποτελεί στοιχείο της Δεξιάς ή της Αριστεράς, σίγουρα οι περισσότεροι θα απαντήσουν ότι είναι ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει την Δεξιά κοσμοθεωρία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ο ιστορικός Δ. Μιχαλόπουλος στο πόνημα του με τίτλο Λησμονημένη επανάσταση: Ο κοινωνικός και πολιτικός αγώνας των Ελλήνων επιστράτων (1916-1920)  γράφει τα εξής: «Ο εθνικισμός, πράγματι, είναι δημιούργημα όχι της Δεξιάς  μα της Αριστεράς: Επινοήθηκε κατά την αιματηρή αναταραχή της περιόδου 1789-1792 στην Γαλλία, για λόγους άμεσης σκοπιμότητας• έπρεπε, μετά τα καίρια πλήγματα που οι «επαναστάτες» και, πριν από αυτούς οι «φιλόσοφοι του διαφωτισμού» είχανε καταφέρει κατά του βασιλικού θεσμού, να επινοηθεί νέα βάση νομιμότητας, ώστε να δικαιολογείται η εξόντωση των αντιπάλων του δημοκρατικού καθεστώτος. Στην συνέχεια, τον εθνικισμό αποφασιστικώς (επιθετικώς στην ουσία) προώθησαν οι επαναστάτες της année folle του 1848, ενώ ο ίδιος ο Μαρξ και οι άμμεσοι διάδοχοι του ουδέποτε στράφηκαν κατά της εθνικής ενότητας και των συμπαρομαρτυρούντων. Είναι σαφές άλλωστε, ιδίως από την ιστορία του δευτέρου μισού του Κ΄ αιώνα ότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα υπήρξαν πολύ περισσότερο ‘έκδοτα’ από όλα τα άλλα στην – όποια- γοητεία του εθνικισμού.» Πράγματι, ο παραδοσιακός Eυρωπαϊκός κόσμος, δηλαδή το αμάλγαμα της ελληνορωμαϊκής παιδείας και του Χριστιανικού πνεύματος, η Δυτική αριστοκρατία, δεν γνώρισε ποτέ το φαινόμενο του εθνικισμού. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Sacrum Romanum Imperium); Την Βυζαντινή Αυτοκρατορία; ή την πιο κοντινή μας χρονικά , Αυστροουγγρική Aυτοκρατορία, που υπήρξε τόσο μισητή στις απανταχού μασονικές στοές; (βλ. Τα Παρασκήνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου). Eκείνες τις εποχές λοιπόν, το συνεκτικό στοιχείο των κοινωνιών δεν ήταν η εθνική καταγωγή, αλλά  τα θρησκευτικά ιδεώδη και γενικότερα, ένα συγκεκριμένο αξιακό σύστημα με μία σαφώς ιεραρχικά δομημένη κοινωνία.  

Φρειδερίκος Α' Βαρβαρόσσα
                                      
Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνω, αλλά και να υπενθυμίσω στους διάφορους αρχαιόπληκτους, ότι το πνεύμα της μεσαιωνικής περιόδου ήταν πολύ πιο κοντά στο ιδεώδες της Πλατωνικής Πολιτείας, από ότι ήταν η δημοκρατική περίοδος της κλασσικής Ελλάδας. Και αυτό για τους εξής λόγους: Α) Στον μεσαιωνικό κόσμο δεν υπήρχε το δημοκρατικό σύστημα που τόσο αντιπαθούσε ο Πλάτωνας. Β) Η αρχή νομιμοποίησης του πολιτεύματος δεν ήταν ο δήμος ή μια υλιστική δικτατορία, αλλά η Μυστηριακή σχέση μεταξύ του Βασιλέως και του Θεού.[να υπογραμμίσω ότι οι βασιλείς «φιλόσοφοι» της Πολιτείας του Πλάτωνα είναι βασιλείς θρησκευτικώς μυημένοι]. Γ) Η ομοφυλοφιλία ήταν εκτός του μεσαιωνικού πνεύματος. Δ) Και τέλος, τα ιπποτικά τάγματα με τα οποία ο μεσαιωνικός κόσμος «υπεράσπιζε την ορθόδοξη ηθική» (Carl Schmitt), θυμίζουν πολύ την τάξη των «φυλάκων» στην πολιτεία του Πλάτωνα.



                                             Solve et coagula:  Η  γεωπολιτική  αλχημεία

Είναι γνωστή η αλχημιστική συνταγή «Διάλυσε και πήξε» (Solve et coagula ), με την οποία οι αλχημιστές επιτελούσαν το μεγάλο έργο της «φιλοσοφικής λίθου». Μια παρόμοια συνταγή χρησιμοποίησαν και οι κρύφιες δυνάμεις, για την ανατροπή του παραδοσιακού κόσμου: Με την έλευση της νεωτερικής περιόδου κάνουν  την εμφάνιση τους οι εθνικισμοί• Ήταν το δόλιο εφεύρημα για να επιτευχθεί ένας διπλός σκοπός : Πρώτον, να διαμελιστούν οι αυτοκρατορίες (εδώ να υπενθυμίσουμε ότι τα πρώτα ευρωπαϊκά κράτη δημιουργούνται εξαιτίας του Τριακονταετούς Πολέμου που έλαβε χώρα από το 1618 ως το 1648, μεταξύ καθολικών και προτεσταντών. Δηλαδή η γένεση του σύγχρονου κράτους ανάγεται στις έριδες που δημιούργησαν οι γνωστικοί προτεστάντες στην Ευρώπη.) και δεύτερο, η νομιμοποίηση του έθνους να μην βασίζεται στην υπερβατική αρχή του βασιλέα-εκπροσώπου του θεού στην γη-(δηλαδή στην αντικειμενική αλήθεια) αλλά  στον ίδιο τον εαυτό του : το έθνος γίνεται μεταφυσική οντότης, αποκτά δηλαδή μία αυτόνομη ύπαρξη. Ταυτόχρονα, η εθνική ιδεολογία επιφέρει την δημοκρατικοποίηση της νοοτροπίας των μαζών, διότι το έθνος στηρίζεται και νομιμοποιείται από τα ίδια του τα μέλη, όλα τα μέλη χωρίς καμία εξαίρεση.

Αλχημιστής
Έτσι λοιπόν, όσον αφορά την περίπτωση της Αυστροουγγαρίας για παράδειγμα, ο Ουγγροεβραίος ιστορικός, Francois Fejto παραδέχεται ότι: «…η Αυστροουγγαρία καταστράφηκε εξαιτίας της γενικής Αυστροφοβίας που βασίλευε στην Γαλλία και την Μεγάλη Βρετανία, και της οποίας οι μασόνοι-που από καιρό περίμεναν να κανονίσουν τους λογαριασμούς τους με τους εχθρούς τους κληρικούς -ήταν το δυνατό σημείο, αυστροφοβία που επιδέξια εκμεταλλεύτηκε, αφού πρώτα τα ενθάρρυνε, τα αυτονομιστικά κινήματα στην μοναρχία.». Μέχρι τώρα περιγράψαμε την πρώτη φάση του «Solve», δηλαδή του «Διέλυσε». Η δεύτερη φάση του, άρχισε στην μετανεωτερική εποχή, περίπου γύρω στα τέλη της δεκαετίας του΄80 όταν άρχισε και η διάλυση των εθνικών πλέον οντοτήτων, είτε με την προώθηση και ενθάρρυνση των μειονοτήτων που υπάρχουν εντός των διαφόρων χωρών, είτε με την δημιουργία υπερεθνικών θεσμών, οι οποίοι μειώνουν σε μεγάλο βαθμό την αυτονομία της κάθε χώρας. (Ευρωπαϊκή ένωση, παρατηρητήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνή δικαστήρια, και άλλα παρόμοια.). Σήμερα πλέον, εισερχόμαστε στην δεύτερη και τελική πράξη που είναι το coagula, δηλαδή το «Πήξε»: Η επιστροφή στα αυτοκρατορικά πρότυπα, αλλά αυτή τη φορά, με την αρνητική όψη: αυτοκρατορίες μέσα στις οποίες τα έθνη θα αποτελούν κάτι σαν επαρχίες, η κεντρική εξουσία θα αποτελείται από τις μεγάλες τράπεζες και τα χρηματιστηριακά ιδρύματα, αρχιερείς θα είναι οι τραπεζίτες και οι μέτοχοι. Μία μεγάλη αυτοκρατορία με στιβαρή αστυνομία, ελεγκτικούς μηχανισμούς, ισοπεδωτική παιδεία, και βασική αξία την…ανυπαρξία αξιών. Είναι αναπόφευκτο το ερώτημα: Σήμερα, ένας οπαδός της παραδοσιακής Δεξιάς πρέπει να είναι εθνικιστής ή διεθνιστής; Η απάντηση μου είναι ότι πρέπει να είναι ΕΘΝΙΚΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ. Δηλαδή, να μην θεωρεί ομοεθνείς του, τους υποκινητές αριστερών και φιλελεύθερων ιδεολογιών συμπατριώτες του, αλλά να θεωρεί  ομοεθνείς του όλους τους δυτικούς πληθυσμούς που ασπάζονται τα ιδεώδη της παραδοσιακής Δεξιάς. Εξάλλου, όταν στην Βυζαντινή αυτοκρατορία κυνηγούσαν τις διάφορες γνωστικές σέκτες (δηλαδή τους σημερινούς αριστερούς και φιλελεύθερους), δεν τους ρωτούσαν ποια ήταν η εθνική καταγωγή τους…

H Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 1025 μχ

5 σχόλια:

  1. ΚΑΙ ΕΜΕΙς ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕς
    ΠΡΩΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕς?????
    ΧΑΧΑΧΑΧΧΑ......
    ΕΧΕΙ ΜΠΕΡΔΕΥΤΕΙ ΠΟΛΥ ΤΟ ΠΡΑΜΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφου από το ΚΚΕ δεν πήγες στο ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω πως βρίσκεσαι σε καλό δρόμο!

      Διαγραφή
  2. Στο Σχολείο μου, την Ιταλική Σχολή Αθηνών, μας μαθαίνανε ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα ενός δασκάλου είναι να τον ξεπερνάει ο μαθητής του. Αυτό το κατάλαβα εγώ σήμερα. Και τούτο, διότι ο κ. Α. Γιαννάς (εάν βέβαια μου επιτρέψει την τιμή να τον θεωρώ "μαθητή" μου) με ξεπέρασε. Μου έδωσε, πράγματι, να καταλάβω την αιτία της διάλυσης της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων, που τουλάχιστον κατά τις αρχές του 20ού αιώνα ήτανε Κράτος τελείως εξιουδαϊσμένο. Ο εξιουδαϊσμός όμως αυτός γινόταν πάνω στη βάση της Καθολικής Εκκλησίας, που, εξυπακούεται, ιδίως στην Αυστρία είχε καταντήσει τύπος χωρίς ουσία. Η -θεωρητικώς- παντοδύναμη όμως ισχύ της Εκκλησίας εξακολουθούσε να προκαλεί την οργή των Ελευθεροτεκτόνων (που τότε την κατέτασσαν στους βασικούς τους εχθρούς) και έτσι ο Μάζαρυκ έπεισε τον Πρόεδρο Ουίλσον να τη διαλύσει.
    Τον συσχετισμό μεταξύ της ισχύος στην Αυστροουγγαρία της Καθολικής Εκκλησίας και της οργής των Τεκτόνων δεν τον είχα σκεφτεί. Και ευχαριστώ τον κ. Α. Γιαννά που με βοήθησε να τον κατανοήσω.
    Δημήτρης Μιχαλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. https://www.facebook.com/pages/Holy-Roman-Empire-Association/325937837533223

    MIA ORAIA SELIDA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Εθνικισμός πάλι, είναι ο μετασχηματισμός του Πατριωτισμού σε πολιτική ιδεολογία. Είναι μία Κοσμοθεωρία που αφορά όλους τους τομείς της ανθρωπίνης δραστηριότητος με Βιοθεωρία, Γνωσιοθεωρία και Πολιτική Θεωρία. Βάση του είναι η Βουλησιοκρατία, μέθοδός του η Επιλεκτική και βάση της Βιοθεωρίας του η Βελτιοδοξία και ο Ηρωικός Τρόπος Ζωής, με βασικές αξίες το Έθνος, την Αξιοκρατία και την Επιλεκτική. Ο Εθνικιστής είναι ένας ισόβιος αγωνιστής και υπέρμαχος των αξιών της Εθνικιστικής Κοσμοθεωρίας, με υπέρτατη αξία το "ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ" σε όλες τις πτυχές του δημοσίου και ιδιωτικού βίου. Ο τίτλος αυτός κατακτάται και δεν αυτοαπονέμεται. Κάποιος ο οποίος αποδέχεται την ορθότητα της Κοσμοθεωρίας χωρίς όμως να επιτρέπει στα διδάγματά της να επηρεάσουν την καθημερινότητα ή ακόμη περισσότερο την διαχρονική του ύπαρξη, μπορεί να αυτοαποκαλείται όπως θέλει, πάντως εθνικιστής δεν είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή