ΤΑ ΜΕΙΚΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: ΕΝΑ ΝΕΟΓΝΩΣΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

παλαιό γυμνάσιο θηλέων

Σε όλα τα επιστημονικά εργαστήρια εφαρμόζεται η ακόλουθη μέθοδος: Όταν θεωρείς ότι δύο ζωντανοί οργανισμοί είναι όμοιοι μεταξύ τους, τους τοποθετείς μέσα σε ένα περιβάλλον που τους παρέχει τα ίδια συστατικά θρέψης, τις ίδιες συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως, το ίδιο οξυγόνο κλπ. Δηλαδή, η ποιότητα και η ποσότητα των εξωτερικών στοιχείων που παρέχονται για την ανάπτυξη δύο οντοτήτων, εξαρτάται από μία βασική θεώρηση: Εάν δεχόμαστε ότι αυτές οι δύο οντότητες είναι όμοιες ή διαφορετικές. Φυσικά, ανάγκη θρέψης δεν έχει μόνον η βιολογική υπόσταση μιας οντότητας αλλά και η ψυχική και πνευματική της υπόσταση που χρειάζεται άυλες τροφές. Ποιος λοιπόν, μετά την οικογένεια, παρέχει αυτές τις τροφές στα παιδιά; Το σχολείο φυσικά. Αναφερόμαστε στα γυμνάσια και τα λύκεια, διότι στα δημοτικά σχολεία η συνύπαρξη αγοριών και κοριτσιών δεν αποτελεί πρόβλημα, διότι λόγω της ηλικίας δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί συμπεριφορές, ανάγκες και τάσεις, έντονα διαφορετικές. Ακριβώς σε αυτή τη λέξη εστιάζεται το πρόβλημα: Διαφορετικές οντότητες.


Όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο στο Θεόδοτο, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της γνωστικής οντολογίας είναι η θέληση για την ριζική ισότητα: η επίτευξη της απόλυτης ισότητας όχι μόνον στο κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι, όχι μόνον μεταξύ των ατόμων, αλλά και μεταξύ των διαφορετικών φύλων. Ο γνωστικός  μισεί  το διαφορετικό: το άνισο, το ανόμοιο, του δημιουργούν  υπαρξιακό άγχος.  (Αυτή η απέχθεια για το  Άλλο, έχει τις ρίζες  της  στην μεταφυσική κατάσταση του γνωστικού, ο οποίος  θέλει να εξαφανίσει το ατομικό εγώ μέσα στο απροσδιόριστο γνωστικό πλήρωμα, δηλαδή, στην ουσία, είναι το μίσος για την ίδια την  ποικιλομορφία της ύπαρξης.)

εκπαιδευτική "πρόοδος"

Όπως  είπαμε προηγουμένως, εάν δέχεσαι ότι η θηλυκή και αρσενική υπόσταση είναι όμοιες, τότε θα τους προσφέρεις το   ίδιο περιβάλλον, δηλαδή το μεικτό σχολείο. Εάν όμως τις θεωρείς διαφορετικές, αυτό έχει ως άμεση συνέπεια να τις προσεγγίζεις με διαφορετικό τρόπο, να τους προσφέρεις διαφορετικά ερεθίσματα, και φυσικά να τους επιτρέπεις να αναπτυχτούν  η κάθε μία στον  δικό της  χώρο, έτσι ώστε όταν φθάσουν στην ενηλικίωση  θα έχουν αναπτύξει με αρμονία και πληρότητα όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με τα μεικτά σχολεία: Ο καθηγητής  απευθύνεται  με τον ίδιο τρόπο σε  αγόρια και κορίτσια,  κάνει τις ίδιες συζητήσεις, και γενικότερα η συμπεριφορά του δεν μπορεί να έχει διαφορετική χροιά έναντι των κοριτσιών και των αγοριών. Ακόμη πιο προβληματική είναι η μαζική συνύπαρξη αγοριών και κοριτσιών: άλλη η συμπεριφορά, η φρασεολογία και οι τάσεις των αγοριών και άλλες των κοριτσιών. Για να κάνω ένα απλό παράδειγμα, τη λέξη μαλακ…(από τα «ιδιαίτερα» χαρακτηριστικά της φρασεολογίας των νέο-Ελλήνων) παλαιότερα την άκουγες μόνο από τα αγόρια. Τώρα την συνηθίζουν και οι μαθήτριες. Δηλαδή συμπεριφορές και τρόποι ύπαρξης διαφορετικοί μεταξύ τους, αναμιγνύονται αφύσικα σε μία ερμαφρόδιτη κατάσταση.

Και τέλος ερχόμαστε στο θέμα της σεξουαλικότητας. Από πολύ νωρίς οι έφηβοι, με το να έρχονται σε τόσο κοντινή απόσταση, βρίσκονται σε μία συνεχή σεξουαλική ένταση η οποία έχει διάφορα επακόλουθα: από την διάσπαση της προσοχής και του ενδιαφέροντος για την πνευματική τους εξέλιξη, μέχρι την  ασύστολη ικανοποίηση της σεξουαλικής ορμής. Είναι γνωστό ότι υπήρξαν περιπτώσεις ζωώδους σεξουαλικής ικανοποίησης, μέσα σε σχολικά προαύλια γυμνασίων κάτω από τα μάτια όλων των παρευρισκόμενων. Σκηνές που δεν εκτυλίσσονταν ούτε…στο  γνωστικό κοινόβιο του Επιφάνη.

Ας δούμε λοιπόν τι λένε οι σύγχρονες παιδαγωγικές έρευνες για το ζήτημα της μεικτής εκπαίδευσης. Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Michel Fize, ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο  Επιστημονικής Έρευνας (CNRS), στο βιβλίο του:  Les  Pièges  de la Mixité Scolaire (2003), [Οι παγίδες της μεικτής  σχολικότητας] υποστηρίζει ότι το δόγμα της μεικτής εκπαίδευσης πρέπει να αναθεωρηθεί, διότι τα ερευνητικά αποτελέσματα δείχνουν ότι όταν υπάρχει χωριστή διδασκαλία για αγόρια και κορίτσια, τότε οι μαθητικές  επιδόσεις των παιδιών γίνονται πολύ καλύτερες, και ταυτόχρονα μειώνονται τα κρούσματα ενδοσχολικής βίας.  Η Alessandra La Marca καθηγήτρια παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο του Παλέρμο γράφει: «Τα εμπειρικά αποτελέσματα είναι πιο ευνοϊκά για τα σχολεία που δεν είναι μεικτά και όσον αφορά το ζήτημα της εκμάθησης. Επίσης μέχρι τώρα δεν έχει αποδειχθεί, ότι τα αγόρια και τα κορίτσια που παρακολούθησαν μεικτά σχολεία έμαθαν να έχουν αμοιβαίο σεβασμό πιο γρήγορα από εκείνα που παρακολούθησαν χωριστά σχολεία. Το αντίθετο, φαίνεται ότι η εκτίμηση για το αντίθετο φύλο τείνει να είναι θετική μεταξύ των μαθητών των χωριστών σχολείων παρά αυτών των μεικτών σχολείων, ιδιαίτερα στην προεφηβική και εφηβική περίοδο.»      

Τελειώνοντας, να επισημάνουμε ότι τα πρώτα μεικτά γυμνάσια-λύκεια δημιουργήθηκαν στην Γαλλία τη δεκαετία του ’60, δηλαδή την εποχή που άρχισε η γνωστική εξέγερση. Βέβαια, αν στην Ελλάδα κάποιος μιλήσει δημοσίως για την ανάγκη επιστροφής στα γυμνάσια θηλέων και αρρένων, αμέσως οι διάφορες διανοούμενες καρακάξες θα αρχίσουν να ουρλιάζουν: «τι πράγματα είναι αυτά», «επιστροφή στο μεσαίωνα», «σκοταδισμός»  κλπ. Βλέπετε το μορφωτικό επίπεδο των διαφόρων παραγόντων στην χώρα μας,  εξαντλείται μέσα σε δύο όρους: «Προοδευτικό» - «Συντηρητικό». Πέραν αυτών των όρων δεν γνωρίζουν τίποτα, μα απολύτως τίποτα άλλο.