Η ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ ΩΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

Γράφει ο Γιώργος Παξινός
  

Ξεκινώντας, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ο όρος Μητριαρχία αναφέρεται σε κοινωνίες στις οποίες ισχύει το μητρογραμμικό και μητροτοπικό πλαίσιο. Δηλαδή σε κοινωνίες στις οποίες η μετάβαση της εξουσίας και των κληρονομικών στοιχείων γινόταν στα θηλυκά μέρη του σογιού και η μετάβαση της μελλοντικής οικογένειας γινόταν στο τόπο όπου έμενε η μητέρα, καθώς αυτό που μετρούσε ήταν το σόι της μητέρας. Για να πάρει λοιπόν κάποιος άντρας την εξουσία αυτό γινόταν μόνο μέσω της νύμφευσης με το θηλυκό απόγονο του σογιού.

Ως μοντέλο λοιπόν, η Μητριαρχία ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την Πατριαρχία και το πατρογραμμικό και πατροτοπικό δίκαιο της. Γιατί αυτό επί της ουσίας σήμαινε ότι αξία έχει καταγωγή από την πατρική γραμμή. Ως απότέλεσμα, η μετάβαση εξουσίας και κληρονομιάς στο πρωτότοκο αρσενικό παιδί και η παραμονή στο μέρος όπου βρισκόταν ο Οίκος του Πατέρα ήταν κανόνας και ιερό δίκαιο.

ΒΡOΜΟΛΟΓΑ ΚΑΙ ΝΕΟ-ΝΟΜΑΔΙΣΜΟΣ

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

‘Πιπέρι στη γλώσσα’, ήταν η έκφραση με την οποία οι γονείς φοβέριζαν τα παιδιά τους όταν αυτά έλεγαν άσχημες λέξεις. Πράγματι, είναι καλό πράγμα τα παιδιά να μην συνηθίζουν να προφέρουν άσεμνες, υβριστικές ή χυδαίες λέξεις, και φυσικά το ίδιο πρέπει να τις αποφεύγουν και οι ενήλικες. Μεγάλη δύναμη έχει η συνήθεια, και ακόμη μεγαλύτερη η προπαγάνδα όρων που γίνεται από τα μέσα ενημέρωσης, τα βιβλία, τις εφημερίδες, το σημερινό σχολείο και γενικά το κοινωνικό περιβάλλον. Γι’ αυτό λοιπόν παρουσιάζουμε έναν κατάλογο στον οποίο παραθέτουμε τα σύγχρονα ΒΡOΜΟΛΟΓΑ: ‘Συλλογικότητες’, ‘Διαφορετικότητα’, ‘Παράτυπος μετανάστης’, ‘Ομοφοβικός’, ‘Ανθρώπινα δικαιώματα’, ‘Προοδευτικός’, ‘Πολυπολιτισμός’, ‘Ανεκτικότητα’, ‘Ξενοφοβικός’ ‘έμφυλη ταυτότητα’, ‘έμφυλα στερεότυπα’.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να λαμβάνει πληροφορίες από το περιβάλλον μέσα από διαφορετικά  κανάλια: από την όραση, την ακοή, την γεύση, την αφή. Χωρίς αυτές τις πληροφορίες δεν θα μπορούσε να επιβιώσει μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον τόσο περίπλοκο αλλά και επικίνδυνο. Αυτή η ικανότητα λήψης πληροφοριών δεν είναι ίδια σε όλους τους ανθρώπους, εξαρτάται από το βαθμό ευαισθησίας των οργάνων που λαμβάνουν τις πληροφορίες. Επίσης αυτή η ικανότητα δεν είναι στατική αλλά επιδέχεται καλυτέρευση ή και χειροτέρευση.

Το σημαντικό στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτή η ικανότητα δεν εξαρτάται μόνον από την άσκηση αυτών των οργάνων και της προσοχής, αλλά και από την εσωτερική καλλιέργεια του ατόμου, από την κουλτούρα του (σκεφτείτε για παράδειγμα τα μουσικά ακούσματα, γενικότερα τις αισθητικές προτιμήσεις).