Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

ΤΡΕΙΣ ΣΕΚΤΕΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ


Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

To κτήριο της Σχολής της Φρανκφούρτης
Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, του πρώτου πολέμου της γνωστικής γεωπολιτικής, η Ευρώπη είχε μεταμορφωθεί. Μία αυτοκρατορία (Αυστροουγγαρία) είχε σβήσει και τη θέση της είχαν πάρει νέες κρατικές οντότητες, η Τσαρική Ρωσία είχε βυθιστεί στο χάος της επανάστασης και εκατομμύρια νέων Ευρωπαίων είχαν σκοτωθεί σε μια άσκοπη σύγκρουση. Παρά ταύτα, και παρά το γεγονός ότι πλείστοι εκ των ανδρών που καταλάμβαναν τα έδρανα των διαφόρων κοινοβουλίων της Ευρώπης ήταν μέλη μασονικών στοών, οι θεσμοί των κοινωνιών και οι ίδιες οι κοινωνίες παρέμεναν, σε γενικές γραμμές, ως προς τα ήθη και τους κανόνες, παραδοσιακές. Oι χριστιανικοί πυλώνες του οικοδομήματος δεν είχαν καταρρεύσει πλήρως. “Άλλοι” όμως, είχαν αποφασίσει ότι το μέλλον θα έπρεπε να είναι διαφορετικό… 

Στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, συγκριμένοι ελιτίστικοι κύκλοι ανέπτυξαν μία παραβατική  πνευματική δράση, η οποία καθόρισε τις κοινωνικές, πολιτιστικές και πνευματικές εξελίξεις της Δύσης. Αυτές οι ελιτίστικες ομάδες εμφανίστηκαν σε διάφορες χώρες, όμως εμείς θα αναφερθούμε ειδικά σε τρεις από αυτές που ξεκίνησαν από τη Γερμανία του μεσοπόλεμου.

Όταν ο Gershom Scholem (1897 –1982), πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών του Ισραήλ  επισκέφθηκε το Αμβούργο το 1932, έκανε μία δήλωση για τις πολιτιστικές δραστηριότητες των Εβραίων διανοουμένων της Γερμανίας, που η σημαντικότητα της δεν έχει πλήρως κατανοηθεί και αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε: «Τις τρεις ομάδες, οι οποίες κινούνταν η μία γύρω από τη βιβλιοθήκη Warburg, η άλλη γύρω από το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας του Μαξ Χοκχάϊμερ [Σχολ. Φρανκφούρτης] και η τρίτη που ήταν οι μετα-φυσικοί μάγοι γύρω από τον Όσκαρ Γκόλντμπεργκ, τις χαρακτήριζα ως τις τρεις πιο αξιοσημείωτες ιουδαϊκές σέκτες που είχαν παράξει οι Ιουδαίοι της Γερμανίας.» (το πλήρες κείμενο εδώ).

O  Scholem, χρησιμοποιώντας τον όρο “σέκτα”, υπονοεί τον γνωστικό-αιρετικό χαρακτήρα αυτών των τριών ομάδων. Όσον αφορά τη  Σχολή της Φρανκφούρτης, είχαμε γράψει σε ένα προηγούμενο  άρθρο του Θεόδοτου πως:  «Η δραστηριότητα τού Ινστιτούτου άρχισε με θεματολογία χαρακτηριστική της γνωστικής διαλυτικής (dissolution) σκέψης:

1.Τήν αποπροσωποποίηση-απομορφοποίηση του “Όλου”, δηλαδή, το αντίθετο της πλατωνικής και χριστιανικής εσχατολογίας.
2. την επιστροφή στη μητριαρχική κοινωνία (Bachofen), με την έννοια της επικράτησης του θηλυκού στοιχείου (η Αnima στον C.G.Jung). 
3. Το κτύπημα της οικογένειας σαν “καταπιεστικού θεσμού”. 
4. Την απόρριψη της έννοιας της ιεραρχίας στις κοινωνικές δομές
 και 
5. Την απαλλαγή της σεξουαλικότητας απ’ την “τυραννία της γεννητικότητας” και την επιστροφή της σε καταστάσεις “διεστραμμένες– πολυμορφικές” (Marcuse).» 

Μέσα λοιπόν από αυτές τις θεωρίες ξεπήδησε η μάστιγα της “πολιτικής ορθότητας”, η οποία σήμερα καθιερώνει το παραβατικό στοιχείο των κοινωνιών και η κρατική (αριστερή ή φιλελεύθερη) νομοθεσία  το  προστατεύει.    

Όμως τώρα ας έλθουμε στην δεύτερη σέκτα, η οποία έχει και αυτή εξαιρετικό ενδιαφέρον, μια που δημιούργησε ένα ιδιαίτερο πνευματικό ρεύμα μεταξύ των διανοουμένων καθ’ όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα. Ο Abraham Moritz Warburg (1866-1929) μέλος της γνωστής οικογένειας των Εβραίων  τραπεζιτών που εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία τo 17ο αιώνα, μάλλον είδε τον εαυτό του ως έναν νέο Cosimo de' Medici: ο ευγενής τραπεζίτης της Ουμανιστικής-Αναγεννησιακής Φλωρεντίας από τον  Οίκο των Μεδίκων, ο οποίος χρησιμοποίησε την ισχύ και τον πλούτο του για να προωθήσει τον Ερμητισμό, την αστρολογία, το νέο-πλατωνικό μυστικισμό και γενικότερα αυτό που ονομάστηκε  Αναγεννησιακή μαγεία. Πράγματι, ο  A. Warburg το 1920 ίδρυσε στο Αμβούργο  το  Warburg Institute https://it.wikipedia.org/wiki/Warburg_Institute το οποίο εξωτερικά εμφανιζόταν ως ένα κέντρο έρευνας και μελέτης της κλασικής αρχαιότητας και του Αναγεννησιακού πολιτισμού. Στην πραγματικότητα, όπως γράφει ο γνωστός ιστορικός Nicholas Goodrick-Clarke οι στόχοι του ινστιτούτου ήταν πιο απόκρυφοι: 

«Η ακαδημαϊκή μελέτη του δυτικού εσωτερισμού υπήρξε πρωτοποριακή στις αρχές του 20ου αιώνα από τους ιστορικούς  του αρχαίου κόσμου και της ευρωπαϊκής Αναγέννησης. Αυτές οι μελέτες αναγνώρισαν την επίδραση που οι προ-χριστιανικές και ανορθολογικές σχολές σκέψης εξάσκησαν πάνω στην ευρωπαϊκή κοινωνία και την κουλτούρα, και ότι αυτή η επίδραση άξιζε την ακαδημαϊκή προσοχή. Ένα από τα κέντρα-κλειδιά αυτού του ενδιαφέροντος ήταν το ινστιτούτο Warburg του Λονδίνου (το 1933 μεταφέρθηκε από το Αμβούργο στο Λονδίνο) όπου μελετητές όπως η Frances  Yates, ο Edgar Wind, ο Ernst Cassirer, ο D.P. Walker κλπ άρχισαν να υποστηρίζουν ότι η εσωτεριστική σκέψη είχε μία μεγαλύτερη επίδραση πάνω στην Αναγεννησιακή κουλτούρα από ό,τι ήταν προηγουμένως  αποδεκτό. Ειδικά οι εργασίες της Yates αποτέλεσαν ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης για τα μοντέρνα διδακτορικά πάνω στον εσωτερισμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μία μεγαλύτερη  επίγνωση της επίδρασης που είχαν οι εσωτεριστικές ιδέες πάνω στην σύγχρονη επιστήμη.» (δείτε εδώ)

Βλέπουμε λοιπόν, ότι την ίδια περίοδο που δρούσε η Σχολή της Φρανκφούρτης και παρήγαγε θεωρίες και πρακτικές σε  κοινωνιολογικό επίπεδο, αυτή η δεύτερη γνωστική-συγκριτιστική σέκτα έθετε τις βάσεις για ένα ελιτίστικο-ακαδημαϊκό ρεύμα με σαφείς αντι-χριστιανικές αποχρώσεις, το οποίο στόχευε στη δημιουργία μιας “υψηλού επιπέδου ερμητικής διανοητικής κουλτούρας” 
 .
Η τρίτη σέκτα, στην οποία αναφέρεται ο Gershom Scholem, είναι η ομάδα γύρω από τον Ιουδαίο Oskar Goldberg. Αυτός δημιούργησε ένα γνωστικό σύστημα βασισμένο πάνω στη “βιολογική  Καμπάλα”, μιλούσε για τη “μαγική δύναμη” της βιολογίας και αμφισβήτησε την αυξανόμενη (εκείνη την εποχή) φυλετική αντίληψη του κράτους. Ισχυρίστηκε ότι «ο εβραϊκός λαός βρισκόταν σε μεταφυσική αποστολή για να νικήσει το “ρατσιστικό βασίλειο”» (αν κρίνουμε από τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες του σήμερα, μάλλον αυτή η “μεταφυσική αποστολή” εξετελέσθη...). Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τις δραστηριότητες αυτής της σέκτας, αν και επηρέασε Ευρωπαίους συγγραφείς, όπως για παράδειγμα, τον Τόμας Μαν.

Νομίζω ότι, τώρα πλέον, μία ιδέα για το πώς δημιουργούνται τα αιρετικά πνευματικά κινήματα μέσα στις κοινωνίες  αλλά και μέσα  στον ακαδημαϊκό κόσμο, την έχουμε αποκτήσει. Επίσης κατανοήσαμε με ποια όπλα διεξάγεται ο λεγόμενος “Πολιτιστικός Πόλεμος” (Culture War).
 
Cain Fleeing from the Wrath of God, William Blake
Τελειώνοντας, πρέπει να κάνουμε μία σημαντική επισήμανση όσον αφορά την καθαρά πολιτική έκφραση  αυτού  του αιρετικού –παραβατικού πνεύματος, το οποίο  εισέβαλε  στις  δυτικές κοινωνίες πριν μερικούς αιώνες. Μέσα από παρόμοιους κύκλους σαν και αυτούς που προαναφέραμε, προέρχεται και ο ραβίνος Jacob Taubes (1923 –1987) ο πολιτικά αριστερός καθηγητής του πανεπιστημίου του Harvard, ο οποίος  ομολογεί  την πραγματική φύση της αριστεράς και τον έρωτα της για το παραβατικό, για το κατώτερο:  

«Και...το ότι εδώ δεν πρόκειται για μία παραξενιά της γνώσης, αλλά για ένα βασικό στοιχείο της  γνωστικής εξέγερσης (όπως γενικά λέγεται το ριζικό ΠΑΘΟΣ της επανάστασης) φαίνεται καθαρά από τη σύγκριση με τις σύγχρονες τάσεις που διεκδικούν τον όρο «αριστερά» - παρόλο που, ή μάλλον ακριβώς διότι σε όλες τις γλώσσες αυτός ο όρος έχει μία δυσοίωνη και αρνητική έννοια. Είναι αυτονόητο ότι δεν [είναι λόγω] εξωτερικών και τυχαίων αιτίων, όπως για παράδειγμα η θέση των εδράνων στο κοινοβούλιο, που τα σύγχρονα ρεύματα διάλεξαν για τον εαυτό τους το λάβαρο της αριστεράς. Το κάνουν διότι δέχονται θετικά όλα αυτά που ο κόσμος απορρίπτει σαν αριστερά ακριβώς με την γρουσούζικη(δυσοίωνη) έννοια  που έχει ο όρος.»

 (σελ. 39 [μία εξαιρετικά σημαντική δήλωση από έναν ακαδημαϊκό για τον οποίο ο Εric Voegelin είχε αναφωνήσει: «συνάντησα έναν πραγματικό γνωστικό!»].

Στις παραπάνω φράσεις λοιπόν, παρουσιάζεται ο τρόπος με τον οποίο πραγματώνεται η αρχαία γνωστική επιδίωξη για την ανατροπή της Δημιουργίας, για τη μετατροπή του Κόσμου (=τάξη) σε Άκοσμο (αταξία).

Έτσι λοιπόν, για το μυημένο στην “αριστερή οδό”, ο πρώτος στίχος  του ύμνου της κομμουνιστικής διεθνούς, “Εμπρός της γης οι κολασμένοι…”, προσλαμβάνει μία έννοια βαθύτερη και εντελώς διαφορετική από εκείνη που αντιλαμβάνεται ο απλός προλετάριος… Είναι φανερό πλέον ότι στην εποχή μας, αυτό το στίχο (με την προαναφερθείσα εσωτερική έννοια του) τον  έχει  υιοθετήσει  όλο  το  δυτικό establishment…


Σημειώσεις: 

Α) Την ίδια περίπου περίοδο που ο Abraham Moritz Warburg φρόντιζε το ινστιτούτο του, οι αδελφοί του  Max, Felix και Paul είχαν άλλες περίεργες ενασχολήσεις
Β) Διαβάστε το εξής πολύ ενδιαφέρον βιβλίο

5 σχόλια:

  1. Nα συμπεριλάβουμε την Μπεζάντ, την Elizabeth Gould Davis και την Αλίκυ Μπέιλυ και τους υδροχοϊστές που συναποτέλεσαν μακρο-σκελώς ως πρόσωπα, κινήματα - αιρέσεις και σέκτες τους σύγχρονους οργανισμούς και τις παραφυάδες που είναι φορείς θεοσοφικού νεογνωστικού και εωσφορικού περιεχομένου. Ως γνωστόν τo πολιτικό νομοθετικό σκέλος και τις εξεγέρσεις και τους συντονισμούς ως προς την κοινωνική 'πολιτικοποιημένη' πλευρά των διάφορων σεκτών έχει αναλάβει ουσιαστικά να ενισχύει ο George soros και το ίδρυμα Rockefeller.

    Η Lucis trust, ο εκκοσμικευμένος χριστιανισμός clergy, Unitarian Universalism εκκλησίες αθρησκείας και ουμανιστές εταιρίες, οι περισσότερες δραστηριοποιούνται πέριξ της συντονιστικής μεγάλης ανατολής Γαλλίας, Church of Satan και προτεστανικές φιλελευθεροποιημένες αιρέσεις όπως το salvation army και άλλες οργανώσεις είναι οι σύγχρονοι μετασχηματισμοί.

    υπ. Σαν κύριο σύμβολο το "happyhuman" http://thehumanistsociety.org/wp-content/uploads/2015/08/Humanist-Society-logo-teal-300x300.png χρησιμοποιείται από τις 'ουμανιστικές εταιρίες', δηλαδή από τους υποστηρικτές προγραμμάτων υποστήριξης των εκτρώσεων και των πολιτιστικών μειονοτήτων. Εξώφθαλμα αποτελεί συνέχεια προσαρμογής του συμβολισμού των δακτυλίων του Κρόνου - tophet των αιρέσεων της Καρχηδονιακής λατρείας του Κρόνου και του ερμητισμού με επίκεντρο λατρείας θεοτήτων όπως Τανιτ-Αστάρτη-Μόλεκ.

    http://www.goddess-pages.co.uk/wordpress/wp-content/uploads/2012/07/sign_of_tanit-189x300.jpg
    http://www.arcalog.com/wp-content/uploads/2014/04/stelate.png
    https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSBS4mvHsMaUY2olVt213yuqdxTy6uluvwMJgR5_ShZRxd3FssV
    http://uuch.ca/wp-content/uploads/2016/01/uu-humanist-chalice-300x270.png
    http://www.uugettysburg.org/images/chalice%20and%20flame.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποια σύνδεση αρχαίων αιρέσεων της Καρχηδόνας και λογότυπων σύγχρονων διεθνών ουμανιστικών εταιριών http://www.arcalog.com/wp-content/uploads/2014/04/stelate.png https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRfWSa0cU0iAhH_fcHgz_5irqdCG_Kxy9XE1X2Lzh1WHvSbFTkA9A θα μπορούσε να εξηγηθεί περαιτέρω και ουσιαστικά σε κάποιο βαθμό μέσω της θεωρίας του Rene Girard που εστιάζει στον τρόπο που προήλθε η σύνδεση τελετουργικής θυσίας κατά την προϊστορική εποχή και της νοητικά οπισθοδρομικής και κατά συνθήκη εγκληματικής σύγχρονης φιλελεύθερης εγκαθίδρυσης για τα οικονομικά και όχι μόνο, ολοκαυτώματα προς χάριν επίτευξης οικονομικών - διεθνών χρηματιστηριακών - στόχων. Το καθεστώς επιδιώκει να ομαλοποίησει λεκτικά φράσεις και έννοιες με εξαιρετικά βαρύ φορτίο και παραλλήλως απίστευτης μορφής εγκλήματα - που προσπαθεί συνδυαστικώς να παρουσιάσει "ομαλοποιημένα" ή να επιβάλει ως αναγκαίο κακό - για την διατήρηση του ίδιου αυτού του καθεστώτος λειτουργώντας συνολικά και διεθνώς όπως ακριβώς δηλαδή αντιλαμβάνεται και εκλογικεύει παρανοϊκά τα πράγματα ή συχγύζει, υποβαθμίζει και αντιστρέφει τις έννοιες ένας ψυχωτικός νούς ενταγμένος σε μια καταστροφική λατρεία. Φυσικά δεν έχει καμία σημασία που αυτοπροσδιορίζονται οι λιμπεριαλιστές ως προστάτες "ανθρώπινων δικαιωμάτων". Γνωρίζουμε ότι είναι πρόσχημα αντικατάστασης. Εάν δούμε πέρα από τα οικονομικά, εύκολα εντοπίζεται πως υπάρχει κάτι πολύ κοινό και προφανώς διασυνδετικό ως προς αυτή την παράλογη αντίληψη με την αποδοχή των αμβλώσεων από τους ουμανιστές και τις οργανώσεις δικαιωμάτων.
      Σε οικονομικά διεθνή πλαίσια ευθέως διατυπώνουν πως απαιτούν θυσίες από λαούς για να βγουν οι οικονομικές αλχημείες ή να διασωθεί η ευρωζώνη και το τραπεζικό σύστημα.
      'Ετσι παράγονται κοινωνικά και πολιτικά κοινά πολιτιστικά φαινόμενα και επιβαλλόμενες αλληλοεξαρτώμενες παρανοϊκές αντιλήψεις. Σύμφωνα με αυτές τα πάντα πρέπει να απελευθερωθούν για την αυτοδιάθεση και το ατομικό συμφέρον του φιλελευθερισμού με θυσίες, όπως και τα πάντα πρέπει να ανατραπούν ή να μετασχηματιστούν βιαίως για το υπερεθνικό οικονομικό χρηματιστηριακό σύστημα με θυσίες. Όπως και τα πάντα πρέπει να αναμειχθούν για τον πολυμορφισμό με εθνολογικές θυσίες προς αντικατάσταση σύμφωνα με τα κοινωνιολογικά και οικονομικά ευαγγέλια του καθεστώτος.
      Κατά κάποιο τρόπο έτσι αντιλαμβάνονται οι ψυχωτικοί ως προς το περιεχόμενο την επίτευξη ειρήνευσης σε διάφορες λατρείες έχοντας προεκτάσεις δικτύωσης σε πολιτικά κινήματα κινούμενοι σε αυτό το κοινό παράλογο ψυχολογικό μοτίβο. Η απελευθέρωση της οικονομίας στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο με τον απελευθερωτισμό της ελευθεριακής αυτοδιάθεσης έχουν προφανέστατα κοινές αλληλοεξαρτήσεις και ίδιες απαρχές. Σχεδόν κάθε οικονομολόγος ανά τακτά χρονικά διαστήματα αναφέρει με διάφορα κίνητρα προσέγγισης τις στερεότυπες φράσεις: "απαιτούνται θυσίες", "οι θυσίες δεν πάνε χαμένες", "γίνανε πολλές θυσίες". Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο μιλάνε αλληγορικά οικονομικά ή συμπεριλαμβάνουν σαφώς και τις χιλιάδες αυτοκτονίες, εννοώντας δηλαδή 'ότι δεν θα πάνε χαμένες' για να κλείσει κάποιο πρόγραμμα. Κάποια στερεότυπα όπως συναντώνται διατυπωμένα στα διαδυκτιακά και έντυπα μμε: http://ysterografa.gr/στουρνάρας-οι-έλληνες-έκαναν-σημαντι/ «Οι θυσίες δεν ήταν πουκάμισο αδειανό» όπως διαβάζουμε εδώ http://www.capital.gr/epikairotita/1502571/papadimos-oi-thusies-den-itan-gia-ena-poukamiso-adeiano Το κίνητρο διατύπωσης επίσης μπορεί να είναι επιφανειακά το αντίκτυπο των αποτυχημένων οικονομικών ολοκαυτωμάτων για μικροπολιτική.
      https://www.google.gr/search?client=opera&hs=gJV&ei=wBAOWrD7JYvQwQLH0IrwDQ&q=ελληνικό+χρέος+θυσίες&oq=ελληνικό+χρέος+θυσίες&gs_l=psy-ab.3...187048.189953.0.190572.14.11.0.0.0.0.614.1742.0j1j1j1j1j1.5.0....0...1.1.64.psy-ab..11.0.0....0.4Evo1BAxa7c
      Όπως και να έχει, γενικά έχει καταστεί επικίνδυνα και ασύμμετρα συνηθισμένη η χρήση, η μετατόπιση και η "ομαλοποίηση" αυτής της έννοιας.

      Διαγραφή
    2. Με τη διαφορά πως ο Γκιράρντ κάνει και λάθη που επισημαίνονται από αναλυτές της θεωρίας του. Στηρίζει τη θεωρία του απόλυτα στον μιμυτισμό, όμως υπάρχει και ο καλώς εννοούμενος μιμυτισμός.
      Επίσης δεν γίνεται απόλυτα να μεταφερθεί η αντίληψη των λιμπεριαλιστών στις αρχαίες κοινωνίες οι οποίες δεν ήταν λιμπεριαλιστικές.
      Η θεωρία Γκιράρντ προσπάθησε να καταδείξει πως υπήρχε ένας αυτοματισμός κατά κάποιον τρόπο ως τελευταία διαφυγή για την επίτευξη σχετικής ομαλότητας μιας κοινωνίας και καταργήθηκε με την έλευση του Χριστιανισμού. Το σύγχρονο καθεστώς και καταργεί το πρότυπο της αυτοθυσίας σε πόλεμο και εγκαθιδρύει διαφοροποιημένο νόημα με τέτοιο τρόπο ώστε να φέρνει ανοικτά και ηθελημένα τις κοινωνίες σε περισσότερο δύσκολη θέση, δηλαδή απόλυτα πολιτικά αυτιστικά και παρασιτικά.
      Η θεωρία του Γκιράρντ μπορεί να ταιριάζει πλέον αλλά όχι απόλυτα κυρίως στον τρόπο που εκμεταλεύεται ή στήνει περιστατικά η αριστερά με τις μειονότητες.
      Είναι γεγονός πως ο φιλευθερισμός ως εγκληματική αντίληψη εκλογικεύει τις θυσίες για μερίδες του πληθυσμού όπως των αυτόχθονων για οικονομικές και πολιτιστικές διεθνιστικές ιδεοληψίες, ή επιζητά περιστατικά με μειονότητες για να βγεί με τα ευαγγέλια του δικαιωματισμού και του ανθρωπισμού. Αυτός ο διπολισμός είναι κάτι το διαφορετικό όσον αφορά την αρχαιότητα διότι δεν υπάρχει η ίδια σύνδεση κοινωνικών κινήτρων επιρροής: εντολές ιερατείου για κάποια κοινωνική ευμάρεια και άρα κάποια κοινωνική αποδοχή. Το μέρος που συνδέει ως προς τις αναλογίες τις καταστάσεις είναι η τρομοκράτηση για την δήθεν ευμάρεια. Η μεγάλη διαφορά πλέον τα κοινωνικά σύνολα που απέχουν μεταξύ τους με διαφορετικό τρόπο απ΄ότι στην αρχαιότητα που δεν υπήρχαν οι κομματικές παρατάξεις, ο κοινοβουλευτισμός και τα πλοκάμια από χιλιάδες κοινωνικές πολιτικές "ιδεολογίες". Η αριστέρα δεν ενδιαφέρεται για εθνικές αυτοθυσίες ή το εθνικό συμφέρον, ο εθνικός χώρος δεν έχει λόγο να ενδιαφέρεται για τις νεομειονότητες και ελευθεριότητες και το "δράμα" των λαθρομεταναστών εποίκων που τους παρουσιάζουν ως πρόσφυγες και μετανάστες. Τα μμε προσπαθούν ματαίως να πείσουν πως οι ανθρωπιστικές ευαισθησίες των λιμπεριαλιστών είναι στη σωστή κατεύθυνση και τα οικονομικά ολοκαυτώματα και η άλωση των ευρωπαϊκών εθνών ως κάποια τεχνοκρατική ανάγκη. Έχετε ακούσει ποτέ καθεστωτικούς να κάνουν νύξη για αναγκαίες ουσιαστικές υποχωρήσεις τραπεζιτών ή του οικονομικού συστήματος;
      Οι πληθυσμοί ή το δυναμικό και από τις δύο παρατάξεις δεν ενδιαφέρονται για την Ευρωπαϊκή ένωση και τον οικονομικό διεθνισμό, ή δεν ενδιαφέρονται έστω με τον ίδιο τρόπο σε κοινοβουλευτικά πρότυπα. Το σύστημα όμως τους φιλελευθερισμού αυτιστικώς προσπαθεί στην εσωτερική μορφή του να επιβάλει μη αρεστές καταστάσεις για τη συντριπτική πλειοψηφία ζητώντας ψήφους από μερίδες πληθυσμού που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό συμφέρον σε αυτό το απρόσωπο καθεστώς (της αριστεράς του χρήματος, του καπιταλισμού και του διεθνισμού μισητό από όλους από διαφορετική οπτική γωνία). Εδώ βλέπουμε και το νόημα της Βαβυλώνας ως μια διαδικασία που παραπλανά τα πλήθη ως δήθεν πλουρεαλιστική (μετά αιματηρής βίας) ειρήνευση με αποτέλεσμα να χάνονται στην ασυνεννοησία και σε ανούσιες ερμηνείες, ή συνενώνονται κάποιοι με βάση τον ατομισμό για να διαλυθούν πάλι λίγο αργότερα σε έναν φαύλο κύκλο μέσα σε ένα υπερσύστημα.
      Η φιλελεύθερη διαδικασία είναι η αρνητική βαβέλ σε παραλλαγές; Iσως.

      Διαγραφή
    3. Η φιλελεύθερη διαδικασία ιδίως μαζί με τον ευρωκρατισμό σαν συνέχεια μετά την πτώση της σοβιετικής ένωσης είναι βαβέλ σε διαδοχικές παραλλαγές απόλυτα. Κάτι ενδιαφέρον.
      https://www.youtube.com/watch?time_continue=87&v=m41Tdl5mvdg

      Διαγραφή
  2. Τα σχετικά με την περιβόητη Σχολή της Φραγκφοὐρτης έχουν γίνει πλέον αρκετά γνωστά κυρίως χάρη σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Τα σχετικά με το ινστιτούτο Warburg δεν ήσαν γνωστά και τα πληροφορούμαι από εδώ. Μάλιστα το 2014 το πανεπιστήμιο του Λονδίνου (στο οποίο ανήκει το εν λόγω ινστιτούτο) για οικονομικούς λόγους επρόκειτο να το κλεισει. Βρέθηκαν αρκετοί υποστηρικτές του και έγινε μάλιστα και συλλογή υπογραφών -petition- στο διαδίκτυο (σε γνωστό ιστότοπο του Σόρος: change.org) Πολλοί αφελώς υπέγραψαν μεταξύ αυτών και ο υποφαινόμενος από άγνοια - βλ. σχετικά https://www.lrb.co.uk/v36/n23/charles-hope/on-saving-the-warburg. Χαίρομαι ιδιαίτερα που διευκρινίζετε τα θέματα αυτά και πλέον μπορεί ο αναγνώστης σας να λάβει μια υπεύθυνη στάση απέναντί τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή