Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΚΤΡΕΠΟΜΕΝΟΥ ΝΟΜΑΔΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Από πολλούς ερευνητές έχει επισημανθεί η ανθρωπολογική και πνευματική  σημασία που προσλαμβάνει ο καθιστικός ή ο νομαδικός πολιτισμός. Υπάρχουν λαοί, όπως οι Eβραίοι και οι Τσιγγάνοι, που έχουν μία πνευματική μορφή αδιαχώριστη από το νομαδισμό. Όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί δημιουργηθήκαν από λαούς καθιστικούς και όλες οι μεγάλες πνευματικές κατακτήσεις συνέβησαν εντός λαών με έντονη την τάση να δημιουργούν καθιστικές μορφές κοινωνιών. 

Ανέκαθεν, υπήρχε μία πνευματική μορφή νομαδισμού που λέγεται προσκύνημα, είτε για να μεταβεί κάποιος σε έναν ιερό τόπο είτε για συναντήσει έναν άγιο ή ένα σοφό. Στην αρχαιότητα μόνον αυτές οι μορφές νομαδισμού ήταν αποδεκτές, διότι διαπνέονταν από μία ευεργετική πνευματική επίδραση. Πέραν αυτού  και  μέχρι τις ημέρες μας, στην ύπαιθρο, ο ξένος, ο ταξιδιώτης, θεωρείται πάντα αρχικά ως ύποπτος, διότι μπορεί να μεταφέρει αρνητικές επιδράσεις.

Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ

Άρθρο του Martino Mora

Μετάφραση-επιμέλεια: Ιωάννης Αυξεντίου

«Οι εποχές όπου την πρωτοκαθεδρία την έχει το χρήμα, είναι επίσης εκείνες στις οποίες μαίνεται ο χειρότερος πυρετός για ισότητα». Αυτή η φράση του Marcel De Corte, είναι η καλύτερη εξήγηση για την ιδεολογική κυριαρχία του αφηρημένου εξισωτισμού που σήμερα εμποτίζει την κυρίαρχη πολιτικά ορθή ιδεολογία. Σήμερα, που το χρήμα και το εμπόριο βασιλεύουν, ο αφηρημένος εξισωτισμός μεταξύ των ανθρώπων συνεχώς επιβεβαιώνεται (κοσμοπολιτισμός, πολλαπλασιασμός των δικαιωμάτων για όλους και όλα, μετανάστευση, φεμινισμός, ομοφυλοφιλία, θεωρίες του φύλου κλπ). Όπως έγραψε ο Chantal Delsol: «Οι τρείς παράγοντες της ισότητας, του υλισμού και του ατομικισμού, σχηματίζουν ένα ενιαίο σύνολο, όπου ο κάθε παράγοντας προέρχεται από τον άλλο και τον ενισχύει.»

ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΕ ‘ΜΑΓΕΜΕΝΕΣ’ ΕΠΟΧΕΣ

Ένα σύντομο μουσικό διάλειμμα 

Γράφει ο  Ιωάννης Αυξεντίου

Τι συμβαίνει σε μια ‘μαγεμένη’ εποχή; Υλοποιείται το θαυμάσιο. Το πνεύμα (δηλαδή η ‘πνοή’) εισέρχεται στην ύλη κάνοντάς την να σπινθηρίζει. Ο άνθρωπος ανα-πνέει ιδανικά, ουράνιες οράσεις, υπερβάσεις, υψηλές συγκινήσεις, αναζητήσεις της καρδιάς, αφουγκράσεις μυστηρίων, ηρωικές  θυσίες, μάχες μέχρις εσχάτων. Αυτές οι πνοές δημιουργούν σύμβολα, θρύλους, εικόνες, μουσικές, γραφές. Η γη κάποτε ανέπνεε, σήμερα εφαρμόζει   την τεχνητή αναπνοή.

                         

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΙΠΠΟΣΥΝΗΣ

Ο Walther von der Vogelweide (1170 -1230) θεωρείται ο πιο διάσημος ποιητής του γερμανικού μεσαίωνα. Όταν άρχισε η μοιραία μάχη μεταξύ της Αυτοκρατορίας και του Παπάτου, ο Walther έγινε ένθερμος υποστηρικτής του αγώνα για τη γερμανική ανεξαρτησία και ενοποίηση. Αν και τα θρησκευτικά ποιήματα του αποδεικνύουν την ειλικρίνεια της χριστιανικής πίστης του, εναντιώθηκε έως το τέλος της ζωής του στις ακραίες διεκδικήσεις των Παπών, που τις έπληξε με μία σκληρότητα, η οποία μπορεί να δικαιολογηθεί μόνον από τη δύναμη των πατριωτικών συναισθημάτων του.