BΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΤΟ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Παρουσιάζουμε σήμερα το βιβλίο του Αναστασίου Γιαννά, "Το γνωστικό ρεύμα και η μεταφυσική του καπιταλισμού", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Patria. O κ. Α. Γιαννάς είναι βασικός συνεργάτης του μπλογκ μας και -το κυριότερο- ο μόνος στον ελληνικό χώρο που έχει συστηματικώς ασχοληθεί με τον Γνωστικισμό, τη δράση και τις επιπτώσεις του

                                                                                                                                                Θεόδοτος

Το εξώφυλλο του βιβλίου

  Το βιβλίο πρόκειται για μια «ενδοσκόπηση» μέσα στα άδυτα μιας αίρεσης, των Γνωστικών, που καθόρισαν εν πολλοίς το περιεχόμενο και την ουσία της κοινωνικοοικονομικής μας ζωής, όπως αυτή σήμερα εκτυλίσσεται και διαμορφώνει το περιβάλλον μας. Ο Γνωστικισμός, φορώντας κατά καιρούς πολλούς διαφορετικούς μανδύες, άλλοτε του διαφωτισμού και του θετικισμού, άλλοτε του προτεσταντισμού, του φιλελευθερισμού ή του αριστερισμού, πάντα όμως με ορθολογιστική διάθεση και με απώτερο στόχο την επιβολή του αστικού και καπιταλιστικού μοντέλου, οδήγησε σε αυτό που ο Ιούλιος Έβολα αποκάλεσε «Ύστερη Δύση» (και «σύγχρονο κόσμο»): τη σημερινή εποχή, την εποχή της παρακμής, την εποχή των δήθεν «ελίτ», των εμποτισμένων από την εβραϊκή εσχατολογία. Στην ιστορική αναδρομή, που επιτελείται στο βιβλίο, γίνεται η επισκόπηση της δράσης των διαφόρων γνωστικών κινημάτων που, ακολουθώντας τις θεωρίες του πρώιμου γνωστικισμού, υπονόμευσαν το παραδοσιακό Κράτος και την Εκκλησία, βάζοντας τις βάσεις για τη μετέπειτα διάδοση  των σοσιαλιστικών ιδεών.

  Γίνεται επίσης ιδιαίτερη μνεία στη δράση των Γνωστικών μέσα στην οθωμανική επικράτεια, με φορέα τους γνωστούς σε εμάς ως «ντονμέδες», ιουδαίους δηλαδή που φαινομενικά μόνο ασπάστηκαν το Ισλάμ και έθεσαν τη βάση για τη δημιουργία και τη συγκρότηση του κινήματος των Νεοτούρκων και του εκκοσμικευμένου κράτους της «Νέας Τουρκίας» υπό τον Μουσταφά Κεμάλ. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, τέλος, επιτελείται η προσέγγιση της φιλοσοφικής ουσίας: Πώς, με άλλα λόγια, ο βίος του ανθρώπου, από την εμπιστοσύνη στη ζωή και τη χαρά της ύπαρξης, υποβιβάζεται σε διάσταση κατώτερη και πώς ο άνθρωπος χάνει, λόγω της δράσης κοσμικού και γήινου πνεύματος, οτιδήποτε ιερό εμπεριέχει και πέφτει στο άθλιο πεδίο του εγωισμού και της «αυτοδιάθεσης». Ο συγγραφέας, τέλος, αναφέρεται εκτενώς στο νεογνωστικό ρεύμα της Σχολής της Φραγκφούρτης, η οποία, έχοντας καταρρίψει την έννοια της ιεραρχίας στις κοινωνικές δομές, φέρει την κύρια ευθύνη για την εξαθλίωση και τα αδιέξοδα του κόσμου μας.