ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΔΕΞΙΑΣ

To παρόν πρόκειται για ιδιαιτέρως σημαντικό άρθρο, διότι θέτει τους στόχους που, στο εγγύς μέλλον, πρέπει να χαρακτηρίζουνε τη στρατηγική μας.

                                                                                                                                                Θεόδοτος

Γράφει ο Αναστάσιος   Γιαννάς

   Στην Ελλάδα, λόγω των ποικίλλων δεινοπαθημάτων μας από εξωτερικούς εχθρούς, έχει τονιστεί, και καλώς, η πατριωτική διάσταση της παραδοσιακής δεξιάς(ή αλλιώς του εθνικιστικού χώρου ) . Θα έπρεπε όμως κατά την γνώμη μας ,να δοθεί επίσης έμφαση και στις άλλες διαστάσεις της παραδοσιακής δεξιάς. Η πρώτη από αυτές, αφορά την πνευματικά ταξική ιεράρχηση της κοινωνίας. Αυτό το θέμα είναι εξίσου σημαντικό με την εθνική ιδεολογία, και τούτο διότι υπάρχει ο κίνδυνος  να ταυτιστεί η παραδοσιακή δεξιά με ένα είδους νεωτερικού εθνικισμού, αποκομμένου από κάθε παραδοσιακό στοιχείο. Δεν είμαστε  Δεξιοί  των ...«λαϊκών συνελεύσεων και αποφάσεων», ούτε οπαδοί του κοινοβουλευτισμού, αλλά ούτε και ‹‹στρατοκράτες››.(Αν και στα χάλια που βρίσκεται η χώρα , θα έπρεπε να είχε κηρυχτεί σε κατάσταση πολέμου, και την διαχείριση να είχε αναλάβει ο Ελληνικός Στρατός.)

   Πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε ότι πολιτισμός και κοινωνικό ευ ζην, δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς μία κοινωνία με πνευματική ιεραρχική δομή. Και αυτή η ιεράρχηση δεν πρέπει να περιορίζεται μόνον στις πολιτικές δομές, αλλά να ισχύει για κάθε πυρήνα κοινωνικής ζωής και δραστηριότητας. Όπως είχαμε γράψει και σε άλλο άρθρο: «.... πώς  προσλαμβάνονται οι υπάλληλοι στις δημόσιες υπηρεσίες; Μετά από εξετάσεις που πάλι έχουν ως στόχο την διαπίστωση της επάρκειας σε τεχνικές γνώσεις. Βλέπουμε λοιπόν, ότι σε κανένα κοινωνικό θεσμό δεν υπάρχει το ενδιαφέρον για τον ίδιο τον άνθρωπο: κανένας δεν ασχολείται να αξιολογήσει την ποιότητα της  προσωπικότητας του συγκεκριμένου ατόμου. Είσαι καλός στη Χημεία; Μπαίνεις στο πανεπιστήμιο· δεν έχει σημασία, εάν είσαι αλιτήριος. Ξέρεις καλά το Δημόσιο Δίκαιο; Γίνεσαι υπάλληλος στο υπουργείο. Τι και αν είσαι ένας εν δυνάμει απατεώνας; Όλοι αυτοί λοιπόν δεν θα αποτελέσουν αύριο την ραχοκοκαλιά της κοινωνίας; Αυτοί δεν θα δίνουν τον τόνο στο καθημερινό πολιτιστικό γίγνεσθαι; Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι χρειάζεται μία αλλαγή πνεύματος - θα έλεγα μία πλήρη ανατροπή του νοήματος της εκπαίδευση, καθώς και του τρόπου στελέχωσης των διαφόρων επαγγελματικών κλάδων και φυσικά των πολιτειακών θεσμών. Επίσης πρέπει να αλλάξει εντελώς το πνεύμα που επικρατεί στα διάφορα επαγγελματικά σωματεία, που, σήμερα, έχουν αποκλειστικό σκοπό την προάσπιση των οικονομικών τους συμφερόντων. »

    Εκτός όμως από την ταξική  ιεράρχηση, το άλλο παραδοσιακό στοιχείο που πρέπει να διακατέχει την Δεξιά, για να μην ολισθήσει σε νεωτερικές ατραπούς , είναι μία ζωντανή θρησκευτικότητα, που δεν θα αποτελεί απλώς μία ηθικολογική  τυπολογία, όπως συχνά συνέβαινε παλαιότερα, αλλά αντίθετα, θα μετουσιώνει το «γήινο τώρα», σε αιώνια προοπτική. Στη Δεξιά παράδοση, άλλωστε, είναι ιδιαιτέρως  σημαντική η θέση της γυναίκας. Η ανατροφή της πρέπει να γίνεται μέσα σε πνεύμα ταπεινότητας, ώστε να αποφεύγεται η ναρκισσιστική αλλοίωση της προσωπικότητάς της. Σημαντική είναι και η καλλιέργεια  του αισθήματος της προσφοράς, από την νεανική της ακόμη ηλικία. Η παρουσία της πρέπει να είναι κομψή, αρχοντική και ποτέ χυδαία. Στην σύζυγο να παρέχεται η δυνατότητα να μην εργάζεται , ώστε να μπορεί να είναι η «Ιέρεια» της –οικογενειακής- Εστίας. Δεξιά παράδοση, είναι και η τέλεση των εθίμων, που αναζωογονεί την σύνδεση του ανθρώπου με τις προγονικές του ρίζες  και  τα κοσμικά αρχέτυπα. Όσον αφορά την οικονομία, ο καπιταλισμός, ως κατεξοχήν αντί-παραδοσιακό σύστημα δεν μπορεί να έχει θέση μέσα σε μια κοινωνία με Δεξιά δόμηση. Από την άλλη όμως, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ένα σύστημα, που μετατρέπει όλους τους πολίτες σε υπαλλήλους χωρίς ιδιωτική πρωτοβουλία. Άρα χρειάζεται ένα μείγμα ιδιωτικής οικονομίας  και μέτρων που θα εμποδίζουν την συσσώρευση κεφαλαίων σε μειοψηφικές ομάδες. Μία αντί-καπιταλιστική οικονομία,  είναι ο καλύτερος τρόπος για να γλυτώσουμε από την αριστερά. Πάντως, πρέπει να επισημάνουμε, ότι η αλλαγή ενός οικονομικού συστήματος επιτυγχάνεται πρώτα με την αλλαγή νοοτροπίας μιας κοινωνίας, και μετά  έρχεται η εφαρμογή  των νέων οικονομικών διαδικασιών.  Ας μην ξεχνάμε ότι και ο καπιταλισμός είναι δημιούργημα μιας νοοτροπίας, της προτεσταντικής. (Ξεκίνησε ως: Έχω πολλά χρήματα, άρα ο Θεός με θεωρεί άξιο· και κατέληξε: έχω πολλά χρήματα, άρα είμαι άξιος.) 

     Τελειώνοντας, να υπενθυμίσουμε ότι βασική προϋπόθεση για την Δεξιά  ύφανση  μιας κοινωνίας  είναι η αίσθηση, συνειδητή ή ασυνείδητη, σε όλα τα μέλη της, ότι δεν ζουν απλώς για να...ζουν, αλλά ότι συμμετέχουν στην επίτευξη ενός ανώτερου σκοπού. Δεν υπάρχει ισχυρότερη δύναμη αποδόμησης μίας κοινωνίας, από το ιδεώδες της απόλυτης ηδονικής  διαβίωσης. Αντιθέτως, αυτό που πρέπει να κυριαρχεί μέσα στις ψυχές των πολιτών από την παιδική ακόμη ηλικία, είναι το πνεύμα του Ιπποτισμού: Η αγωνιστική και μαχητική διάθεση για την επίτευξη της προσωπικής, κοινωνικής και εθνικής Καλοκαγαθίας.