Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΩΝ

                    

Γράφει ο Αναστάσιος  Γιαννάς

         Από αρκετό καιρό είχα στο μυαλό μου να γράψω αυτό το άρθρο, αλλά συνεχώς το ανέβαλλα, σκεπτόμενος ότι ίσως να υπερβάλω  στις εκτιμήσεις μου. Τελικά όμως βλέπω ότι δεν πάει άλλο, και ορισμένα πράγματα πρέπει να ειπωθούν ως έχουν. Οι συμπεριφορές, ο τρόπος σκέψης και οι επιλογές ενός μη ευκαταφρόνητου αριθμού  νέο-Ελλήνων, δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι διακατέχονται από έντονα προβλήματα ψυχιατρικής φύσεως. Μερικά από τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται αυτή η υποβόσκουσα ψυχοπαθολογία είναι:  Α) Αδυναμία  υπέρβασης του προσωπικού ιδεόκοσμου και πλήρης άρνηση για την  εξερεύνηση και λήψη εμπειριών από άλλους συνανθρώπους τους. (Δηλαδή αυτό που κοινώς  λέμε  με την φράση : «είναι χαμένος στον κόσμο του».)  Β) Αδυναμία στην αντίληψη των ενδιάμεσων καταστάσεων, δηλαδή μία μανιχαϊστική τάση: λευκό ή μαύρο. Αδυνατούν να δουν τις ενδιάμεσες αποχρώσεις, να ελιχθούν διανοητικά: Η τάδε ιδέα είναι απόλυτα  σωστή, ενώ η άλλη ιδέα είναι απόλυτα λάθος. Γ) Μία μανία σύγκρισης με τους άλλους, για να διαπιστώσουν ποιος είναι ο καλύτερος, ο ικανότερος, ο εξυπνότερος κλπ. Δ) Μία υποβόσκουσα επιθετικότητα που αν εκραγεί μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ε) Μία χαώδης  και  ασυνάρτητη σκέψη. Ζ) Αύξηση της ομοφυλοφιλίας, και κατά περίεργο τρόπο, της ενεργητικής  της  μορφής. Εν ολίγοις μου έρχεται να αναφωνήσω: Τ' EINAI ΤΟΥΤΟ;

Φυσικά τίποτα δεν είναι τυχαίο, οπότε ας προσπαθήσουμε  να εντοπίσουμε τα βασικά αίτια αυτής της κατάστασης. Πρώτον και κύριο αίτιο, κατά την γνώμη μας, είναι η επί μεγάλο χρονικό  διάστημα  έλλειψη  πειθαρχίας, τάξης και μεθόδου, στην ζωή του μέσου Έλληνα.Θα με ρωτήσετε ασφαλώς, τι σχέση έχει αυτό με την ψυχοπαθολογία; Και όμως, έχει μεγάλη σχέση. Ο μέσος άνθρωπος δεν έχει την έμφυτη ικανότητα να μπορεί να βάζει σε τάξη, ή καλύτερα, να διαχειρίζεται αρμονικά τις ορμές του, τις σκέψεις του, τα συναισθήματα του, τις αγωνίες του κλπ. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει από την  νεανική  ηλικία να ακολουθεί ένα σύστημα ζωής που τον βοηθάει να θέτει υπό έλεγχο αυτό τον εσωτερικό χαώδη κόσμο του. Δηλαδή, όπως ο τροχονόμος κατευθύνει τα αυτοκίνητα στην σωστή κατεύθυνση, τους κάνει σήμα πότε να σταματήσουν, πότε να ξεκινήσουν κλπ. Δυστυχώς όμως εδώ και πολλά χρόνια τον τροχονόμο...τον πάτησε το τρένο. Πλήρης ασυδοσία από την παιδική ακόμη ηλικία και μάλιστα, το «καλό παράδειγμα», να δίνεται πολλές φορές από τους ίδιους τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Άρα, αφού το παιδί μεγαλώνει μέσα στο χάος, όταν θα ενηλικιωθεί θα γίνει ένα υπόδειγμα χαώδους νέο-Έλληνα δημοκράτη,  με νοητικό επίπεδο αμοιβάδας και θυμικό βουβαλιού. Το δεύτερο αίτιο είναι η απουσία ισχυρών προτύπων ζωής. Ποιες ήταν οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις των νέων την παλαιότερη εποχή και ποιες είναι στην νεότερη; Η διαφορά είναι τρομακτική: Μία γενικευμένη απουσία αισθητικής σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Ατελείωτες ώρες εμπρός από μία οθόνη να παίζουν παιχνίδια που σκοτώνουν την φαντασία και την δημιουργικότητα, και ταυτόχρονα ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη. Άθλια θεάματα στην τηλεόραση. Να παρακολουθούν τις ανούσιες και βλακώδεις συζητήσεις των γονέων τους. Να ακούν τους πολιτικούς να βρίζονται σαν τις κατίνες της γειτονιάς. Εν ολίγοις, ο παιδικός εγκέφαλος γίνεται ένας λαβύρινθος μέσα στον οποίο συγκρούονται αντίρροπες δυνάμεις, και ταξιδεύουν ανεξέλεγκτα κάθε είδους πληροφορίες και ερεθίσματα. Το τρίτο αίτιο είναι τα φαινόμενα  του βιολογικού  εκφυλισμού.

 Εξηγούμαι: Πριν από αρκετά χρόνια υπήρχε ένας άτυπος διαχωρισμός μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών τάξεων. Δεν εννοώ τις τάξεις με την οικονομική έννοια του όρου αλλά με την πνευματική και ηθική. Για παράδειγμα, ο γιος μια ανώτερης πολιτισμικά οικογένειας, σπανίως θα σύναπτε σχέσεις με μία κοπέλα που προέρχονταν από μία κατώτερη πολιτισμικά οικογένεια και αντιστρόφως. Έτσι, όταν θα έκαναν παιδιά, αυτά θα κληρονομούσαν και το αντίστοιχο γενετικό υλικό, αλλά θα ελάμβαναν και την σωστή διαπαιδαγώγηση. Σιγά–σιγά αυτός ο διαχωρισμός εξαφανίστηκε. Όλοι έχουν αναμιχθεί  με όλους. (Θα μπορούσαμε να το ορίσουμε ως ένα πρόβλημα «εσωτερικής λαθρομετανάστευσης».) Το αποτέλεσμα είναι να διαχέονται σε όλα τα επίπεδα, βιολογικά εκφυλιστικά φαινόμενα, εξ ου και οι διάφορες ανωμαλίες είτε στο νοητικό επίπεδο, είτε στο  σεξουαλικό. Και τέλος, ερχόμαστε στο τέταρτο αίτιο: Ο Έλληνας, από αρχαιοτάτων χρόνων, διαθέτει μία ιδιόμορφη  ιδιοφυΐα,  η  οποία , κατά κύριο λόγο, βασίζεται στην έμπνευση και την διαίσθηση.(Γι’ αυτό και έκανε τόσες σημαντικές ανακαλύψεις σε όλα τα γνωσιολογικά  πεδία.) Αυτόν τον τύπο ιδιοφυΐας  όμως, τον χωρίζει από την τρέλα μία λεπτή γραμμή. Έτσι, χωρίς μία «αγωγή συγκράτησης», χωρίς την ανάπτυξη μιας «εσωτερικής πειθαρχίας», και την εφαρμογή της κατάλληλης παιδείας, είναι εύκολο να περάσει στην...αντίπερα όχθη. 

        Και φυσικά τίθεται το ερώτημα, τι πρέπει να γίνει για όλα αυτά. Η απάντηση είναι απλή: Να εξαλειφθούν τα αίτια που εκθέσαμε προηγουμένως. Πως είναι δυνατόν αυτό σήμερα, θα μου πείτε. Τι να σας πω; Dum spiro, spero.