ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΕΝΑ: ΟΥΔΕΙΣ ΕΚ ΤΩΝ ΠΑΡΔΑΛΩΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ & ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: A GOOD BOY

ΟΥΔΕΙΣ ΕΚ ΤΩΝ ΠΑΡΔΑΛΩΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ...

Γράφει ο Ελευθέριος  Αναστασιάδης

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: με γοργούς ρυθμούς αυτή η χώρα μεταβάλλεται σε…χώρο. Ένας απλός γεωγραφικός  χώρος, μέσα στον οποίο οι μόνες αρχές που λειτουργούν είναι οι αρχές της κβαντομηχανικής, και συγκεκριμένα, η αρχή της απροσδιοριστίας ή της αβεβαιότητας: «οι φυσικοί νόμοι δεν μπορεί να οδηγήσουν σε πλήρη προσδιορισμό αυτού που συμβαίνει στον χώρο και τον χρόνο. Τα γεγονότα έχουν μάλλον τεθεί και πάλι στο παιχνίδι της τύχης». Μεταφέρετε αυτό τον ορισμό στην ελληνική πολιτική σκηνή και γενικότερα στην Ελληνική κοινωνία, και θα έχετε την όλη εικόνα της κατάστασης.

Ο μόνος λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές ήταν η υπόσχεση για το σχίσιμο των μνημονίων και το τέλος της λιτότητας. Τώρα που τα παίρνουν όλα πίσω, όχι μόνον οι ίδιοι δεν έχουν τη φιλοτιμία (σπάνια λέξη στη σύγχρονη Ελλάδα) να παραιτηθούν, αλλά κανείς δεν εγείρει αυτό το ζήτημα: την απαίτηση να παραιτηθεί μία κυβέρνηση η οποία αθέτησε κάθε προεκλογική εξαγγελία. Απόλυτη σιγή από όλους τους θεσμούς, από τους ''πνευματικούς ανθρώπους'', από τα μέσα ενημέρωσης, από τους πάντες.

Οι λόγοι για τους οποίους η κυβέρνηση δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες της, δεν μας ενδιαφέρουν, ούτε θα ασχοληθούμε εδώ εάν ήταν σωστές και πρέπουσες ή όχι, αυτές οι εξαγγελίες. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η μη πραγματοποίηση των υποσχέσεων. Ο πολιτικός κρίνεται για την ικανότητα του να προβλέπει τα γεγονότα, να σταθμίζει τι  μπορεί ή δεν μπορεί να επιτύχει, να έχει μία στρατηγική που να βασίζεται στην πραγματικότητα. Αν αποτύχει σε όλα αυτά, παραιτείται, ή τουλάχιστον, οι θεσμοί της χώρας θα έπρεπε να ζητήσουν την παραίτηση του.

Η μόνη πραγματοποίηση στόχων, είναι τα λεωφορεία που αδειάζουν μετανάστες στην ομόνοια, διότι όπως αναφώνησε ο νέος Ροβεσπιέρος και ''φωστήρας'' της εγκληματολογίας όταν άνοιγε τα κέντρα κράτησης: «Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης»! Το οποίο μεταφράζεται ως ακολούθως: ο Ινδός, ο Πακιστανός, ο Αφγανός είναι ίσος και αδελφός με τον Έλληνα, το Γάλλο, το Γερμανό, τον Ιταλό. Και προφανώς η κουλτούρα, το πολιτικό τους σύστημα, οι αξίες τους είναι ίδιες και ίσες. Και αυτός είναι καθηγητής σε πανεπιστήμιο! Μα εάν ισχυριζόταν κάτι τέτοιο σε μία οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πανεπιστημιακή σχολή ανθρωπολογίας και σε μια νορμάλ εποχή, θα του έλεγαν: «ξαναδιάβασε και πέρασε να δώσεις το μάθημα το επόμενο εξάμηνο». Βέβαια, θα μου πείτε, τι κάθομαι και γράφω; Είναι δυνατόν κάποιος να είναι σοβαρός άνθρωπος και να ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ; Αδύνατον.

 Ο σύριζα δεν έχει σχέση ούτε με προλετάριους, ούτε με αγώνες, ούτε με αντι- ιμπεριαλισμούς, ούτε με πνευματικότητα , ούτε με πολιτική φιλοσοφία, ούτε με τίποτα από όλα αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ορισμός της ΠΑΡΔΑΛΟΤΗΤΑΣ.

Όπως αναφέρει η  Βικιπαίδεια: παρδαλός< ελληνιστική κοινή πάρδαλος < αρχαία ελληνική πάρδαλις

παρδαλός -ή -ό

1. πολύχρωμος (ειδικότερα) (για ζώα) που έχει στίγματα ή κηλίδες.

2. χρωματιστός (ειδικότερα) (μειωτικά) που έχει πολλά και ανόμοια χρώματα.

3. (μεταφορικά) (για  γυναίκα ή άνδρα)  ελευθερίων ηθών.  

Νομίζω  λοιπόν ότι ο πιο περιεκτικός και συνοπτικός ορισμός  του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται στο λήμμα παρδαλός της Βικιπαίδειας.

Ιερωμένοι που έχουν την εικόνα του ''μαχητή'' και του "πατριώτη", βγήκαν και είπαν «μπράβο Τσίπρα λεβέντη!», διανοούμενοι και άνθρωποι του ''πνεύματος'', δήλωσαν ότι «ο Τσιπρας είναι ταλαντούχος, ώριμος και συγκινημένος.», άλλοι φτιάξανε fan club για τον...Βαρουφάκη!

Άι σιχτίρ όλοι σας. Νομίζω ότι η συνολική νέο-ελληνική πνευματική κατάσταση περιγράφηκε  άριστα από τον αείμνηστο  Παναγιώτη Κονδύλη: «…οι μίμοι και οι γελωτοποιοί εκπροσωπούνται με ποσοστά ιδιαιτέρως υψηλά στους κύκλους των διανοουμένων, στα πανεπιστήμια και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης»

           

 ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: A GOOD BOY

 Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου

Σε προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου με τον τίτλο Το Σχεδιο Coudenhove-Kalergi: η γενοκτονια των λαων της ευρωπης, είχαμε αναφερθεί στην ύπαρξη ενός  σχεδίου για τη δημιουργία μίας πολυπολιτισμικής και μιγαδικής Ευρώπης. Ιδού η επιβεβαίωση αυτού του σχεδίου, όπως εκφράζεται με σύγχρονους όρους, από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Διαβάζουμε στην εφημερίδα Καθημερινή:

«Την αποφασιστικότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να περιορίσει τον λαϊκισμό στο πλαίσιο μιας νέας Ευρωπαϊκής Ατζέντας για την Μετανάστευση μετέφερε ο Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος μίλησε χθες στην Βοστόνη των Ηνωμένων Πολιτειών, σε συνέδριο για τις προκλήσεις της μετανάστευσης και τον αναδυόμενο λαϊκισμό στην Ευρώπη. Σε κεντρική ομιλία του στο Συνέδριο, που οργάνωσε το «Harvard Kennedy School», με θέμα «Η μετανάστευση, το άσυλο και τα σύνορα: οι προκλήσεις πολιτικής της ΕΕ και παραλληλισμοί με τις ΗΠΑ», ο κ. Αβραμόπουλος επεσήμανε ότι στην Ευρώπη «τα λαϊκιστικά κινήματα κατασκευάζουν, γύρω από τα θέματα της μετανάστευσης, την επιχειρηματολογία του αποκλεισμού». Δηλαδή, όπως εξήγησε, «κατά τους λαϊκιστές θα πρέπει, αφενός να αποκλείονται οι μετανάστες από την οικονομία για να ξεκινήσει και πάλι η ανάπτυξη και, αφετέρου ότι η ασφάλεια των πολιτών εξαρτάται από τον αποκλεισμό των μεταναστών από τις κοινωνίες». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όμως, επεσήμανε ο Δ. Αβραμόπουλος, είναι αποφασισμένη να περιορίσει τον λαϊκισμό στο πλαίσιο μιας νέας ‘Ευρωπαϊκής Ατζέντας για την Μετανάστευση η οποία, μέσω μιας ολιστικής προσέγγισης, θα αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τις μεταναστευτικές προκλήσεις». Τέλος, ο κ. Αβραμόπουλος τόνισε ότι «η Ευρώπη θα πρέπει να μελετήσει παραδείγματα φίλων χωρών που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, όπως τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Παρά τις ανησυχίες των χωρών αυτών για τα θέματα ασφάλειας, οι μεταναστευτικές εισροές όχι μόνο δεν περιορίζονται αλλά διευρύνονται, προκειμένου να συνεισφέρουν στην οικονομική τους ανάπτυξη».

            

Με άλλα λόγια: μπορείτε να φωνάζετε όσο θέλετε, να λέτε ότι θέλετε, η ευρωπαϊκή ένωση θέλει την συνέχιση της μετανάστευσης, και όχι μόνον αυτό, αλλά σχεδιάζει να καταστείλει, άγνωστο με πιο τρόπο, εκείνες τις φωνές που εναντιώνονται στο φαινόμενο της μετανάστευσης.(μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε νέους αντι-ρατσιστικούς νόμους, ακόμη πιο απροκάλυπτους ως προς τους στόχους).

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, το μόνον ενδιαφέρον που έχουν οι πολιτικές ηγεσίες τόσο στην χώρα μας  όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, είναι η οικονομία. Τίποτε άλλο. Καμία συζήτηση δεν υπάρχει για θέματα ηθικής, πολιτισμού, ηθών, αξιών. Το απόλυτο κενό. Το Καλό και το  Αγαθό  έχουν εξοβελιστεί από την κάθε αναζήτηση των καθεστώτων. Και τα αποτελέσματα αυτού του κενού ήδη φαίνονται από τη διάχυτη ΚΑΦΡΙΛΑ που επικρατεί μέσα στις κοινωνίες: από τις συγκρούσεις αφιονισμένων ποδοσφαιρικών οπαδών, μέχρι το  bullying στα σχολεία ή στις γειτονιές· από τα πρόστυχα και βλακώδη τηλεοπτικά θεάματα, μέχρι τις απατεωνιές της καθημερινής ζωής· από την αβάσταχτη ελαφρότητα των διαπροσωπικών σχέσεων, μέχρι τα ''παραβατικά ήθη'' που οργιάζουν στις επαρχίες και στις μεγαλουπόλεις.