Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

BΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΩ (REVOLUTION FROM ABOVE)


 To παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Patria, τεύχος 31. Αποτελεί παρουσίαση και ανάλυση πάνω στα συμπεράσματα του αποκαλυπτικού έργου του συγγραφέα Dr. Kerry R. Bolton  με τίτλο Revolution from Above



  
Μιχαλόπουλου Δημήτρη 

Το εξώφυλλο της 1ης έκδοσης
      Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ο Στυλιανός Παττακός δήλωσε: «Η εφημερίδα Τάιμς της Νέας Υόρκης είναι κομμουνιστική». Αυτή  υπήρξε η διατύπωση, αλλά το ύφος με το οποίο  τότε μίλησε ο στρατηγός υπήρξε οξύτερο από το λεκτικό του. Υπονοούσε, πράγματι, ο Στυλιανός Παττακός ότι οι  New York Times είναι πολύ επικίνδυνη κομμουνιστική εφημερίδα.
  Mεγάλο γέλιο συνακολούθως έπεσε στη νεολαία της εποχής: «Άκου τι λέει ο καραβανάς! Αν είναι δυνατόν η ατμομηχανή του ‘αστικού τύπου’ να θεωρείται κομμουνιστική! Αφού οι Τάιμς  εκφράζουνε τις τράπεζες...» κ.λπ., κ.λπ.
     Τελικά αποδείχτηκε ότι δίκιο είχε ο Παττακός. Η κοιτίδα, πράγματι, οποιασδήποτε μορφής σοσιαλισμού θανατηφόρου εντοπίζεται στην ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Στη γη δηλαδή όπου πονηρά οργανώθηκε η δολοφονία των Λίνκολν και Κέννεντυ, όπου φιλοξενήθηκε η Διεθνής του  Μαρξ και ο Τρότσκυ, όπου με ενθουσιασμό χαιρετίστηκε η κατάλυση της Ρωσικής Μοναρχίας το 1917, όπου μεθοδεύτηκε η διάλυση της βρεταννικής και γαλλικής αποικιακής αυτοκρατορίας (με αρχική συνέπεια την εξαθλίωση των εκεί ιθαγενών και, μετά, τη ραγδαία αποσάθρωση των ευρωπαϊκών πολιτιστικών δομών), όπου οργανώθηκε η αποστολή του Ανδρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα και το στήσιμο του ΕΛΙΑΜΕΠ στην Αθήνα, όπου προετοιμάστηκε η διάλυση της Ρωσίας, όπου..., όπου..., όπου. Είναι τόσο μακρύς ο κατάλογος των σε βάρος της ανθρωπότητας ‘επιτευγμάτων’ της, ώστε η απλή απαρίθμησή τους  θα γέμιζε μικρό βιβλίο.
          Τον  ρόλο, βέβαια, του «βαθέος Κράτους» των Ηνωμένων Πολιτειών στην παγκόσμια Ιστορία πολλοί τον είχανε ‘μυριστεί’. Πρώτος στη σειρά αυτών των προσωπικοτήτων υπήρξε ο  Francis Parker Yockey,  που με το βιβλίο του Imperium άρχισε, το 1948,  τον δικό του πόλεμο εναντίον των «προδοτικών δυνάμεων» που μεθοδεύουνε την υποδούλωσή της Ευρώπης  σε αθέατες εξουσιαστικές ομάδες της Αμερικής. Όπως ορθώς είχε επισημάνει ο Yockey, υπεύθυνη για τον Ψυχρό Πόλεμο τελικώς δεν ήτανε η σοβιετική Ρωσία αλλά οι  φιλελεύθερες Η.Π.Α. και οι δορυφόροι τους.  Κυνηγημένος –εξυπακούεται- από το F. B. I.  και την Υπηρεσία Στρατιωτικής Κατασκοπείας των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτός ο μάρτυρας ξεψύχησε, το 1960, μέσα σε κελλί αμερικανικής φυλακής. Μετά ήλθε ο Στυλιανός Παττακός ο οποίος δεν προχώρησε, βέβαια, σε ανάλυση του φαινόμενου, αλλά υπήρξε ο πρώτος Ευρωπαίος πολιτικός που είχε ικανότητα να διαπιστώσει τι γίνεται και το θάρρος να το πει. Πολλά υπήρξαν τα –ακούσια- σφάλματα του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, οι συνέπειες των οποίων πλήττουν ακριβώς σήμερα τον Ελληνικό Λαό.  Η τότε δήλωση του Παττακού όμως αποτελεί  πρωτιά, για την οποία πραγματικά μπορούν να είναι περήφανοι οι συμπατριώτες μας. Αλλά η εν λόγω πρωτιά βέβαια δεν ήταν αρκετή...

          ... Διότι οι άνθρωποι κατά κανόνα πιστεύουνε  τα αυτιά τους και όχι τα μάτια τους. Ο Λένιν πράγματι εξήγησε ότι οι «μεγάλες τράπεζες είναι απαραίτητες για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού». Ο Τρότσκυ, πάλι, επισήμανε  ότι  τα γεγονότα του 1917 στη Ρωσία δεν θα είχανε γίνει, εάν η ρωσική οικονομία δεν είχε προηγουμένως υποδουλωθεί στους μεγαλοκαρχαρίες της Δυτικής Ευρώπης. Ο  Σολζενίτσιν έγραψε το αριστούργημά του Ο Λένιν στη Ζυρίχη, ακριβώς για να αποδείξει τον ρόλο του Ισραήλ Λαζάρεβιτς Χέλφαντ, γνωστού ως Πάρβους, στην ευόδωση της ανατρεπτικής προσπάθειας των Μπολσεβίκων. Ο Γάλλος δημοσιογράφος Eric Laurent άλλωστε απέδειξε με το βιβλίο του La corde pour les pendre (ελληνική μετάφραση: «Τα κόκκινα δολλάρια»), ότι τη σοσιαλιστική Ρωσία, αντί να την απομυζούνε πολλοί δυτικοί καπιταλιστές όπως κατά την εποχή των τσάρων, την εκμεταλλευόταν ένας και μόνο, ο Αρμάνδος Χάμμερ. Σε κλίμακα ευρύτερη, ο ημέτερος Κωνσταντίνος Τσάτσος επισήμανε ότι οι έννοιες «δημοκρατία» και «ελευθερία» δεν είναι ταυτόσημες, ενώ ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος διαπίστωσε ότι όλοι οι αρχαίοι Έλληνες διανοητές θεωρούσαν όχι απλώς κακό μα πηγή όλων των κακών το δημοκρατικό πολίτευμα της αρχαίας Αθήνας. Δεν βαριέσαι! Ποιους θα ακούσουν οι Νεοέλληνες; Τον Λένιν και τον Τρότσκυ, τον Σολζενίτσιν και τον Laurent (για να μη μιλήσουμε για τον Yockey και τον Παττακό) ή την ηγεσία του Κ.Κ.Ε. και του ΣΥΡΙΖΑ; Και αν υπάρχουνε άτομα που δεν θέλουνε να «μπλέξουν» με τον Περισσό και τις παραφυάδες του, υπάρχει και ο Κωστάκης Καραμανλής. Είχε δηλώσει,  ως γνωστόν, ο μέχρι πρό τινος ηγέτης της νεολληνικής «Δεξιάς» (ναι, ναι, η Ν.Δ. θεωρείται δεξιά!) πως συστηματικώς διαβάζει το «Κεφάλαιο» του Καρλ Μαρξ. Ε, αφού δεν μιλάει ο εν λόγω «μαρξιστολόγος», γιατί να ασχοληθεί με τον Λένιν και τον Τρότσκυ ο δημοκρατικών πεποιθήσεων μέσος «πολίτης»; Καλλίτερα δεν είναι να εντρυφά στην Καθημερινή και Το Βήμα π.χ. καθώς και να παρακολουθεί τα φοβερά, τρομερά και προδήλως «ανατρεπτικά» δελτία των Μ.Μ.Ε.;
    Τώρα όμως τα περιθώρια διαφυγής από την πραγματική  ενημέρωση στενεύουνε σε βαθμό αποφασιστικό. Και τούτο, διότι στο βιβλίο του Kerry Bolton, Revolution from Above (= Επανάσταση από τα πάνω), Λονδίνο: Arktos, 2011, δίνεται η απόδειξη των όσων διακήρυξαν ο Yockey, o Παττακός μα και άλλοι, όπως ο ιταλικός κύκλος του Uomo libero.
Dr Kerry R. Bolton
      Ο Bolton, πράγματι, πέτυχε το επιστημονικώς δυσχερές: να φέρει σε φως, μετά από έρευνα πολυετή και –φυσικά- εξαιρετικά δύσκολη, ποιος έδωσε τι και σε ποιον: Ποιος καπιταλιστής ή όργανό του χρηματοδότησε –και με τι ποσά- οργανώσεις και κινήσεις δημοκρατικές, σοσιαλιστικές, φεμινιστικές, ανθρωπιστικές, για την ανοικτή κοινωνία και άλλες για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας, μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού – και «δεν συμμαζεύεται» (όπως θα έλεγε και ο Σπύρος Χατζάρας).  
   Εξυπακούεται ότι τον Bolton λίγοι τον ξέρουνε στην Ελλάδα, άρα πρέπει να παρουσιαστεί. Είναι Νεοζηλανδός, γεννημένος το 1956 και ιδεολογικώς δεξιός. Ακολουθώντας λοιπόν τον προβληματισμό μεγάλου τμήματος της Ευρωπαϊκής Δεξιάς, που δεν θεώρησε δίκαιο το αποτέλεσμα του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου, μπήκε σε διανοητικά και ψυχολογικά μονοπάτια παρόμοια με εκείνα πάνω στα οποία βάδισαν ορισμένοι Ιουδαίοι μετά την καταστροφή των Ιεροσολύμων κατά το 70 μ.Χ. (Κάποτε φτάνει κανείς στα ίδια συμπεράσματα με άλλους που σκέπτονται διαμετρικώς αντίθετα.) Τα παράτησε όμως – και κατόρθωσε κάτι εξαιρετικά δυσχερές: Να πάρει, μετά από σκληρή έρευνα,  δύο διδακτορικά διπλώματα, ένα στη Θεολογία και ένα στην Ιστορία της Θεολογίας. Κείμενά του έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες, όπως π.χ. ρωσικά, περσικά, βιετναμέζικα και λιθουανικά. (Στα νεοελληνικά κανένα.) Το βιβλίο του Thinkers of the Right (= Στοχαστές της Δεξιάς) αποτελεί την καλλίτερη έως τώρα προσπάθεια κωδικοποίησης της διανόησης που αναπτύχθηκε στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Δεξιάς από το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου πόλεμου και μετά.
       Ευνόητο παραμένει ότι ο Bolton έγινε στόχος λυσσαλέων επιθέσεων μέσα στην ίδια την πατρίδα του, την κάποτε ειδυλλιακή Νέα Ζηλανδία. Βάσει αρχής που έχει διακηρυχθεί από τον Μακιαβέλλι μα και άλλους Ιταλούς στοχαστές, αιτία των επιθέσεων αυτών πρέπει να θεωρηθεί μία και μόνη: Το ότι αυτοί που τις κάνουνε δεν φοβούνται να τις κάνουν, εφόσον έχουνε την κάλυψη της εξουσίας. Όπως λένε και οι Γάλλοι (qui fait la loi?), τους νόμους τους κάνει όποιος κατέχει την εξουσία – σύμφωνα, εννοείται, με τις απόψεις του. Όλα τα άλλα δεν είναι παρά λόγια, με σκοπό την εξαπάτηση των απλουστέρων, όπως ευθαρσώς διευκρίνισε ο Δημήτριος Γούναρης. Έτσι και ο Bolton: επειδή ακόμη και στη Νέα Ζηλανδία η εξουσία σαφέστατα ευνοεί τους κάθε λογής προοδευτικούς, δημοκράτες, αντιρρατσιστές, σοσιαλιστές κ.λπ., κ.λπ., ο Bolton παραλίγο να βρεθεί στην ανάγκη δημοσίως  να εξηγεί τα πασιφανή και αυτονόητα: Ότι δηλαδή είναι ερευνητής, ότι μελετάει, ότι δεν ενοχλεί κανένα, ότι αγαπάει τον τόπο του και άλλα τέτοια πολλά. Τώρα φαίνεται ότι η εξουσία της δημοκρατικής του χώρας τον έχει αφήσει κάπως ήσυχο – με αποτέλεσμα να μπορεί να δημοσιεύει έργα όπως αυτό που τώρα εδώ παρουσιάζεται.
     Ας τονιστεί: Το βιβλίο αυτό του Bolton, Revolution from Αbove, αποτελεί σταθμό στην πολιτική σκέψη της Ευρώπης. Τον Μαρξισμό, πράγματι, εκτρέφουν εκείνοι τους οποίους ο Μαρξ και οι επίγονοί του είχανε προβάλει ως εχθρούς τους. Ή – για να το πούμε παραστατικώς: Πολλοί θα θυμούνται το δράμα του Αμερικανού γερουσιαστή Joseph McCarthy, ο οποίος ορθώς είχε διαπιστώσει μεγάλης έκτασης κομμουνιστική διείσδυση σε καίρια σημεία της κρατικής μηχανής των Η.Π.Α. την εποχή ακριβώς κατά την οποία λυσσομανούσε ο Ψυχρός Πόλεμος. Ε, ο   McCarthy τελικώς απέτυχε, έγινε στόχος ευρύτατης δυσφήμησης από τα Μ.Μ.Ε. των Η.Π.Α. και πέθανε πρόωρα. Ο Bolton βραχυλόγως εντοπίζει την αιτία: Ο McCarthy απέτυχε, διότι δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι εχθρός του δεν ήτανε η Σοβιετική Ένωση και, γενικώς, οι τότε κομμουνιστικές χώρες αλλά το κατεστημένο της ανατολικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών. Και τη θέση του αυτή (διατυπωμένη και από άλλους στο παρελθόν) την τεκμηριώνει εξαντλητικώς...
      Πέρα από αυτά όμως, κάτι άλλο έχει μεγάλη σημασία για τους Έλληνες αναγνώστες του Bolton: η διερεύνηση της θεωρητικής θεμελίωσης  της συστήματος που σήμερα πάει να επιβληθεί στην Ευρώπη μας. Εδώ ο Νεοζηλανδός διανοούμενος κάνει επισήμανση φαινομενικώς  παράδοξη: Σύμφωνα με ό,τι μπόρεσε να διαπιστώσει, πηγή του κακού είναι ο... Πλάτων και μέσο της επιβολής του η διαλεκτική, δηλαδή ο πολυδιαφημισμένος τύπος: θέση συν αντίθεση επιφέρει σύνθεση. Ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα, καλώς το διαπίστωσε ο Bolton, μόνο που οι εξηγητές του Πλάτωνος, τους οποίους επίσης ορθώς κατακρίνει ο Bolton, βασίζονται στην οκνηρία τόσο τη δική τους όσο και των άλλων που κάθονται και  τους ακούν. Συγκεκριμένως:
     Η αρχή του κολλεκτιβισμού γενικώς πιστεύεται πως βρίσκεται στην πλατωνική Πολιτεία. Σε αυτήν, ο ίδιος ο Σωκράτης φέρεται να προτείνει ένα ιδανικό Κράτος που κοινωνικώς θα αρθρώνεται πάνω σε δύο τάξεις ανθρώπων: γενικώς τον λαό (τροφείς και μισθοδότας) αφενός και τους φύλακες αφετέρου, από τους οποίους οι τέλειοι (οι σωτήρες) έμελλαν να συναποτελέσουν τον ηγετικό πυρήνα (428d, 463a-b). Όσον αφορά ειδικώς τους φύλακες, τώρα, πράγματι ο Πλάτων, διά στόματος Σωκράτους, πρότεινε όχι μόνο απάρνηση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου αλλά και κοινοκτημοσύνη παιδιών και γυναικών (416d, 461e). Επιπλέον, διακήρυξε ότι οι γυναίκες δεν έχουνε άλλη διαφορά από τους άνδρες παρά το ότι γενικώς διαθέτουνε  λιγότερη από αυτούς δύναμη. Κατά συνέπεια, μπορούν να κάνουνε οτιδήποτε και οι άντρες – αν και σε έκταση βεβαίως μικρότερη (454e-456a). Άρα θεωρητικώς έχει δίκιο ο Bolton, που εντοπίζει στον Πλάτωνα την αρχή του κακού. Το θέμα όμως χρήζει περαιτέρω εξετάσεως.
     Καταρχήν, ο Πλάτων προέτεινε την υλική ακτημοσύνη και την κοινοκτημοσύνη παιδιών και γυναικών όχι για όλους μα ειδικώς για τους φύλακες. Και τούτο, διότι γενικώς διαχωρίζει τους ανθρώπους σε δύο πνευματικές κατηγορίες: εκείνους που ασχολούνται με το Παντοτινό και Αμετάβλητο, δηλαδή τον Θεό (φιλόσοφοι [484a]) και όσους καταπιάνονται με ανοησίες (φιλόδοξοι [480a]). Με λίγα λόγια, οραματίστηκε μία κοινωνία αυστηρώς ιεραρχημένη, άρα ούτε κατά διάνοια κομμουνιστική, στους κόλπους της οποίας οι πνευματικώς ανώτεροι λογικά θα ήταν και οι σωματικώς καλλίτεροι (376b-c, 403d) – άρα οι μόνοι κατάλληλοι να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της πολιτείας και την υπεράσπισή της. Επιπλέον, έδωσε -από τότε!- λύση στο μέγιστο πρόβλημα όπου συνήθως σκοντάφτουνε τα καθεστώτα της Δεξιάς, εκείνο της διαδοχής. Ποιος θα διαδεχθεί ένα καλόν άρχοντα; Το παιδί του; Όχι βάσει συστήματος θεσμοθετημένου, διότι το εν λόγω «παιδί» μπορεί να αποδειχτεί βλάκας. Οι κοινωνικές τάξεις, κατά συνέπεια, δεν πρέπει να νοούνται κληρονομικώς αμετάβλητες: Όσα παιδιά του λαού το αξίζουν πρέπει να εντάσσονται στην τάξη των φυλάκων και αντιστρόφως (415a-c), ενώ σαφέστατα πρέπει να απαγορεύεται η κοινωνική άνοδος λόγω ισχύος οικονομικής και όχι πνευματικής (434b-c). ‘Κρισάρα’ για αυτό θα είναι η Παιδεία (423e-424a), από την οποία όμως πρέπει να εξοβελιστεί η διδασκαλία ποιητών, ιδίως του Ομήρου (364d, 377d), που περιγράφουνε γεγονότα «μυθώδη και ανήθικα». Και τέλος, κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό – ιδίως σήμερα: Τόσο η αρμονική κοινωνία όσο και η καλή διοίκηση επιτυγχάνονται με ανθρώπινους χαρακτήρες σωστούς και ποτέ με νόμους. Συνιστά βλακεία λοιπόν το να επιχειρεί κανείς να ρυθμίσει τις μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις με νόμους και μετά να ‘ξεφουρνίζει’ άλλους νόμους, για να διορθώσει τις ατέλειες των πρώτων κ.ο.κ. (425a-e). Για να εξελιχθεί, επιπλέον, θετικώς το Κράτος πρέπει οι καλλίτεροι άντρες να τεκνοποιούν μόνο με τις καλλίτερες γυναίκες – και μάλιστα όσο το δυνατόν περισσότερο (459d).
    Τι το «κομμουνιστικό» υπάρχει σε όλα αυτά; Απολύτως τίποτα. Ο Πλάτων, που είχε τραυματιστεί από την αθηναϊκή δημοκρατία (η οποία προκάλεσε τον Πελοποννησιακό πόλεμο, κατέσφαξε τους Μηλίους, σκότωσε τον Σωκράτη, κυνήγησε τον Αριστοτέλη κ.λπ.,), ενώ παράλληλα είχε απογοητευτεί από την αυθαιρεσία των τυχάρπαστων τυράννων, προέκρινε ως καλλίτερο το πολίτευμα της Σπάρτης, θεωρητικώς επιφέροντας σε αυτό τις βελτιώσεις που πίστευε αναγκαίες. Οι Λακεδαιμόνιοι, ως γνωστόν, χωρίζονταν σε τρεις τάξεις, τους είλωτες, τους περιοίκους και τους Ομοίους, οι οποίοι πράγματι είχανε μορφή κοινοκτημοσύνης ορισμένου βαθμού. Επιπλέον, υπήρχε στη Σπάρτη σεξουαλική ελευθερία, ενώ οι γυναίκες είχανε τέτοια ανάμειξη στη ζωή της πολιτείας, ώστε επικράτησε η άποψη ότι η Σπάρτη βίωνε καθεστώς «γυναικοκρατείας» (Αριστοτέλους Πολιτικά, 1269b, 34-36).
    Έχει δίκιο ο λοιπόν ο Bolton να εντοπίζει την  αφετηρία του κολλεκτιβισμού στον Πλάτωνα. Αυτό όμως συμβαίνει λόγω της διανοητικής ανεπάρκειας των πρωτεργατών και οπαδών της «παγκόσμιας διακυβέρνησης», οι οποίοι νομίζουν πως στηρίζονται στον Πλάτωνα. Είδαμε, πράγματι, ότι ο αρχαίος φιλόσοφος προσπάθησε να προτείνει βελτιώσεις στο σύστημα διακυβέρνησης των Σπαρτιατών, το οποίο εν πλείστοις υπήρξε  πρόδρομος των αυταρχικών καθεστώτων της ριζοσπαστικής Δεξιάς και καμία σχέση δεν είχε με τις «αταξικές κοινωνίες» συλλήβδην της Αριστεράς. Οι φύλακες της Πολιτείας του, πράγματι, θυμίζουνε πολύ περισσότερο το Μαύρο Τάγμα των Ες-Ες παρά οποιαδήποτε δημοκρατική συμμορία. Τι συμβαίνει όμως; Οι διάλογοι του Πλάτωνος είναι δύσκολοι στην ανάγνωση, διότι χαρακτηρίζονται και από σχεδόν συνεχή μεταβολή της σημασίας των λέξεων. Αντί λοιπόν οι τραπεζίτες (και τα όργανά τους) να κάτσουνε να σπαζοκεφαλιάζουν με το τι θέλει να πει ο Πλάτων, κάνανε το απλούστερο: Πήρανε τον Αριστοτέλη ο οποίος, στο μένος του εναντίον της αναβάθμισης του ρόλου των γυναικών (δεδομένου ότι ο Πλάτων προκλητικώς παρέβλεψε τον αποκλειστικώς γυναικείο ρόλο της μητέρας), λάβρος επιπίπτει κατά του Σωκράτη και του Πλάτωνος στα δικά του Πολιτικά (1264b, 1-5) και διερωτάται τι θα γίνει εάν η κοινοκτημοσύνη των γυναικών της  πλατωνικής Πολιτείας επεκταθεί και στον λαό. Ο Αριστοτέλης διαβάζεται πολύ πιο εύκολα από τον Πλάτωνα, άρα είναι ‘ευκολότερος’ για όσους γενικώς θεωρούν ματαιοπονία την συστηματική ενασχόληση με την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Και ως απόδειξη ότι κανείς από το τωρινό διεθνές κατεστημένο δεν έχει στην ουσία ασχοληθεί με τον Πλάτωνα (τον οποίο όμως έχουνε το θράσος να προβάλλουνε ως... ιδεολογικό τους πατέρα) είναι το ότι παραβλέπουν τα όσα αυτός είπε για τη διαλεκτική: Απέρριψε, με λίγα λόγια, την αρχή θέσις+αντίθεσις>σύνθεσις, διότι, όπως δια στόματος Σωκράτους εξήγησε, από την αντίθεση δεν κυοφορείται σύνθεση μα, απλώς, άλλη αντίθεση (Φαίδων, 102b-103a).
        Ούτως εχόντων των πραγμάτων όμως, πώς εξηγείται η ανοησία η οποία, στον σημερινό κόσμο, έχει εξελιχθεί σε πολιτικό καθεστώς στυγερό;  Εδώ ο Bolton και πάλι ανατρέχει στην ελληνική σκέψη – τη σύγχρονη αυτήν τη φορά. Πολλοί θα θυμούνται το βιβλίο του Ευάγγελου Λεμπέση, Η τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω. Ε, σε αυτούς τους βλάκες (idiots) επιρρίπτει ο Νεοζηλανδός φίλος μας το μέγιστο μέρος της ευθύνης για το βδέλυγμα που είναι η σημερινή Ευρώπη. Μόνο που προχωράει ένα βήμα παραπέρα από τον Λεμπέση: θεωρεί βέβαια τους idiots ως χρήσιμους (useful), μα όχι, βέβαια, για την κοινωνία αλλά μόνο για τα αφεντικά τους. Επειδή λοιπόν οι idiots είναι χρήσιμοι στους μεγαλοτραπεζίτες,  είναι άχρηστοι/επιβλαβείς για εμάς. Αυτό καιρός είναι συνειδητοποιηθεί γενικώς στην Ευρώπη και κυρίως στη δική μας χώρα.
       Πρελούδιο βέβαια στην κυριαρχία των idiots αποτελεί η κοινωνική εξαχρείωση. Στη μεσαιωνική παράδοση του Ελληνικού Γένους υφίσταται χαρακτηριστική διήγηση. Όταν κατέλαβε την εξουσία στην Κωνσταντινούπολη ο μυσαρός, φριχτός και αποτρόπαιος Φωκάς (602-610), κάποιος Χριστιανός απευθύνθηκε στον ίδιο τον  Θεό και ρώτησε: Κύριε, Κύριε, ίνα τι τοιούτον βασιλέα ημίν δέδωκας; (= Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μας έδωσες τέτοιο βασιλιά;) Η απάντηση υπήρξε ακαριαίως αποστομωτική: Ότι ουχ εύρον χείρονα. (=Γιατί δεν βρήκα χειρότερο.) Καιρός λοιπόν είναι να αρχίσουν να τα συνειδητοποιούν αυτά οι Νεοέλληνες, διότι και πάλι όπως εξήγησε ο Πλάτων, εάν κάτι δεν γίνει στην ώρα του, τελικώς επέρχεται καταστροφή (Πολιτεία, 370b).
           

22 σχόλια:

  1. Το αν απο μια θέση και μια αντίθεση μας προκύπτει η σύνθεση, φαίνεται και απο την διαμάχη που έχουν δεξιοί και αριστεροί για τον Πλάτωνα. Για τους αριστερούς, κομμουνιστές κλπ ο Πλάτων είναι Φασίστας.
    Για τους Δεξιούς, Φασίστες κ.ο.κ (που όμως είναι στο κόλπο ή πιστεύουν στα αυτιά τους) ο Πλάτων είναι κομμουνιστής.
    Απο τη θέση και την αντίθεση προκύπτει μια νέα αντίφαση. Δεν υπάρχει απάντηση, αλλά πλήρες αδιέξοδο.
    Έτσι όμως έχουμε και ένα αποτέλεσμα.
    Είτε στα κομμουνιστικά, είτε στα Φασιστικά (του κόλπου ή του αυτιού) καθεστώτα ή ομάδες ο Πλάτων δεν μας κάνει! "Μην καταπιάνεστε με αυτόν τον Φασίστα ή τον Κομμουνιστή!"
    Γιατί αν καταπιαστείτε μπορεί κ' να ξυπνήσετε...
    Μήπως ομως σε κάποιο σημείο του κόσμου επιτρέπεται η εφαρμογή ενός είδους Πλατωνικής Πολιτείας;
    Που λοιπόν η γυναίκα κάνει σχεδόν ότι και ο άντρας; (Πχ πάει και στο στρατό)
    Που υπάρχουν Φύλακες αλλά και άτομα τα οποία δεν πάνε καθόλου στο στρατό και ασχολούνται μόνο με το Θεό;
    Που υπάρχει κοινοκτημοσύνη; Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα στο παρελθόν υπήρχε κοινοκτημοσύνη και στις γυναίκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ΑνώνυμοςFeb 4, 2012 03:58 PM

    Δεν νομίζω πως το Ισραήλ είναι βασισμένο στη πλατωνική πολιτεία. Τα διάφορα χαρακτηριστικά που εννοείται (πχ κοινοκτημοσύνη στα κιμπουτζ, άρνηση στρατευσης συγκεκριμένων δογμάτων υπερορθόδοξων εβραίων κλπ) δεν είναι μέρος μιας ολοκληρωμένης δομής, απλά εκφάνσης των διάφορων ιδεολογιών και θρησκευτικών πεποιθήσεων που συνυπάρχουν στο Ισραήλ (συνήθως όχι ιδιαίτερα αρμονικά).

    Όπως κάθε φιλόσοφος έτσι και ο Πλάτωνας έχει και δεξιές και αριστερές ερμηνείες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η στράτευση γυναικών αλλά και γενικότερα η στράτευση δεν νομίζω πως υπήρχε ή και προβλεπόταν σε κάποιο θρησκευτικό βιβλίο. Μάλλον απαγορευόταν ρητώς. Ούτε οι αυστηρές κοινωνικές δομές και οι νόμοι του συγκεκριμένου κράτους.
    Μέχρι να ανακαλύψουν τους Έλληνες και τον Πλάτωνα και όσο παρέμεναν στα θρησκευτικά τους κείμενα, οι Εβραίοι ήταν ένας λαός που επι δεκαετίες δεν μπορούσε να βρει ούτε καν την έξοδο απο μια έρημο. Και όταν τη βρήκε τελικώς κατέληξε σε ένα άνυδρο και άγονο σημείο.
    Απλώς μετά την καταστροφή του ναού τους προφανώς έπεσαν σε βαθειά περισυλλογή και προσάρμοσαν τις κοινότητες τους σε αυτά τα ελληνικά πρότυπα. Πολλοί μάλιστα το λένε εμμέσως πλην σαφώς!
    Το ότι υπάρχει όχι απλώς επιρροή αλλά εμμονή με το συγκεκριμένο φιλόσοφο ειδικά μετά την καταστροφή του ναού φαίνεται κ' απο κείμενα όπως το παρακάτω:
    When Plato, the Greek philosopher, visited Jerusalem after the destruction of the Holy Temple, he met the Jewish prophet Jeremiah and found him weeping bitterly. Plato thought it was ridiculous and asked Jeremiah, "Why are you weeping over wood and stones?"

    Jeremiah responded, "You are a philosopher. Do you have any questions?"

    Plato answered, "Yes, I do, but no one can answer them."

    Jeremiah said, "Ask, and I shall answer."

    Plato asked his questions and Jeremiah answered all of them immediately. Plato was astonished. Like all other philosophers, he had had many unanswered questions for years -- and here Jeremiah rattled off the answers with no trouble at all.

    Shocked, Plato asked him for the source of his wisdom. Jeremiah answered, "It is from these stones and wood [of the Temple]."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ΑνώνυμοςFeb 5, 2012 03:35 AM

    H καθολική στράτευση στο Ισραήλ γίνεται για δύο λόγους, 1. λόγω του μικρού πληθυσμού του συγκεκριμένου κράτους που καλείται να αντιμετωπίσει μια πολύ μεγαλύτερη αριθμητικά απειλή. 2. λόγω της σοσιαλιστικής/φεμινιστικής ιδεολογίας των πρώτων σιωνιστών. Δεν νομίζω πως το όλο θέμα έχει να κάνει σε κάτι με επιρροή από τον Πλάτωνα.

    Εαν τώρα η ελληνική σοφία επηρέασε την ιουδαϊκή σκέψη και εάν οι Εβραίοι από πολιτισμικό "εθνικισμό" θέλανε να αποδείξουν πως η επιρροή αυτή ήταν αντίστροφη (δηλ. από τους Εβραίους στους Έλληνες) αυτό είναι τελείως διαφορετικό θέμα. Αλλωστε την ελληνιστική εποχή υπήρξε τεράστια σύγκρουση μεταξύ Φαρισαίων (που εκπροσωπούσαν την θρησκευτική παράδοση) και ελληνίζοντων Εβραίων. Λογικό είναι οι πρώτοι να θέλουν να παρουσιάσουν πως η ιουδαϊκή παράδοση είναι ανώτερη της ελληνικής φιλοσοφίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. οι ισραηλίτες,μια που αναφέρθηκε το Ισραήλ ,αντέγραψαν στο κράτος τους πολλά στοιχεία του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και του ιταλικού φασισμού, ειδικά στις ένοπλες δυνάμεις και ειδικότερα στις επίλεκτες και ειδικές τους δυνάμεις ,έχουν αντιγράψει τις τακτικές ,την εκπαιδευση και το πνεύμα μονάδας της Wermacht και των Waffen SS! Η επιχείρηση στο Έντεμπε ήταν αντιγραφή των επιχειρήσεων του Skorzeny , άλλωστε το βιβλίο του "Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις" διδάσκεται στην Sayeret Matkal(το αντιστοιχο των SAS στο Ισραήλ)!
    Περί Πλάτωνος ,δεν νομίζω ότι οι νεοφασιστικές και νεοεθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις θεωρούν τον Πλάτωνα κομμουνιστή ,το αντίθετο συμβαίνει! Ο Πλάτων θεωρείται ο πνευματικός πατήρ του φασισμού και εθνικοσοσιαλισμού!
    Επίσης ο Πλάτων επηρέασε τα μάλα την ορθόδοξη σκέψη και πρακτική σ'αντίθεση με τον Αριστοτέλη που επηρέασε την δυτική (σχολαστικιστική) σκέψη και πρακτική τόσο του ρωμαιοκαθολικισμού όσο και του προτεσταντισμού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΥΓ έχω διαβάσει το βιβλίο του dr Bolton "Thinkers of the Right" είναι καταπληκτικό ,δυστυχώς στο νεοελλαδιστάν δεν ύπηρξε πότε σοβαρή δεξιά κουλτούρα και διανόηση, πλην ολίγων εξαιρέσεων, επειδή οι αγγλοσάξωνες επικυρίαρχοι και οι συνεργάτες τους θεωρούσαν την Δεξιά κουλτούρα πιο επικινδυνο αντίπαλο απ'οτι την αριστερή ή την αριστερίζουσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εξαιρετικού επιπέδου συζήτηση. Τουλάχιστον ο κόπος μας δεν πάει χαμένος. Μπράβο σας, παλληκάρια.
    Ευστάθιος Κυριώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. και μια που μιλάμε για Πλάτωνα αν ήταν κομμουνιστής ή όχι ,ο Πλάτων υποστηρίζει μια κοινωνία ,ναι μεν αταξική (στο σύγχρονο κόσμο ,οι τάξική ιεράρχηση γίνεται βάση των περιουσιακών στοιχείων ειδικότερα του χρήματος), πλήν όμως ιεραρχική,μιλάει δηλαδή για "τάξεις" όπου η ιεράρχηση θα γίνεται με βάση τις πνευματικές και ψυχοσωματικές ικανότητες αλλα και την προσφορά στην κοινότητα! Εννοούμε τις κάστες ,όπως και στον παραδοσιακό Άριο Ινδικό πολιτισμό (και σ'όσους η λέξη Άριος προκαλέσει κάποιους αρνητικούς συνειρμούς, ο φυλετικός και πολιτιστικός όρος άριος ή άρια φυλή ήταν διαδεδομένος στην ακαδημαϊκή κοινότητα πολύ πριν την εμφάνιση του εθνικοσοσιαλισμού στην Γερμανία)! Οι κάστες είναι,κατα Πλάτωνα 3 οι φιλόσοφοι ,αυτοί δηλαδή που νομοθετούν ,δικάζουν και αποφασίζουν, οι φύλακες αυτοί δηλαδή που φυλάσουν την έννομο τάξη και υπερασπίζονται την κοινότητα εν καιρώ πολέμου και οι παραγωγοί, οι οποίοι είναι και η πολυπληθέστερη κάστα, και είναι επιφορτισμένοι με την παραγωγή αγαθών(εργάτες καιέμποροι). Οι δύο πρώτες τάξεις δεν πρέπει να εχουν κανένα περιουσιακό στοιχείο στην κατοχή τους(ακτημοσύνη),συντηρούνται απο τα αγαθά που τους προσφέρει η κοινότητα για να μπορούν να επικεντρωθούν στο έργο τους! Οι φιλόσοφοι και οι φύλακες χαρακτηρίζονται επίσης απο ασκητισμό όπως και τα ινδοάρια αντίστοιχα τους δλδ βραχμάνοι και ξατρίγια, η διαφορά του Πλάτωνος με το ινδοάριο σύστημα των καστών έγγυται στην μη κληρονομικότητα της καστας, σ'αντίθεση με την δόμηση των καστών στις Ινδίες. Εδώ πρέπει να τονίσουμε οτι στον παραδοσιακό αρχαίο ή μεσαιωνικό κόσμο υψηλή θέση στην ιεραρχία είχαν οι πολεμιστές, ιππότες και ευγενείς, και το ιερατείο. Στον παραδοσιακό κόσμο δεν εσήμαινε ότι οι ιππότες και οι ευγενείς ήσαν και πλούσιοι, σε αρκετές των περιπτώσεων υπήρχαν αστοί ακόμα και δουλοπάροικοι πλουσιότεροι των ευγενών, δεν είχαν όμως τα δικαίωματα (αλλα και τις υποχρεώσεις της πολεμικής αριστοκρατικής κάστας) όπως φερ'ειπείν το δικαίωμα της οπλοκατοχής!
    Για όποιον και όποια ενδιαφέρεται ύπάρχει το "Έξεγερση ενάντια στον Σύγχρονο Κόσμο" του μεγάλου Ιταλού φιλοσόφου και διανοητή Ιουλίου Έβολα, όπου περιγράφει και αναλύει πως ήταν δομημένες οι παραδοσιακές κοινότητες αλλά και την δομή των σύγχρονων κοινωνίων αλλα και το "Η κρίση του σύγχρονου κόσμου" υπό του Ρενέ Γκενόν!
    ΥΓ Οι κάστες στον παραδοσιακό ινδικό ,βεδικό ,πολιτισμό ήσαν οι βραχμάνοι(φιλόσοφοι,ιερείς και διδάσκαλοι), οι κσατρίγιας(οι ευγενείς πολεμιστές), οι βαϊσίγιας(οι αστοί έμποροι, τεχνίτες κλπ)και οι σούντρας(οι χειρονάκτες). Υπήρχαν και οι παρίες,αυτοι που τους έδιωχναν απο την κάστα τους αν είχαν τελέσει κάποια πολύ σοβαρή παράβαση!
    Σ'αντίθεση μ'ότι πιστεύει και έχει επιβάλει η αριστερόφιλελεύθερη διανόηση-παρανόηση , στον παραδοσιακό κόσμο οι άξιοι όλων των καστών έχαιραν εκτιμήσεως απο όλη την κοινότητα, ενώ υπήρχαν και περίπτώσεις ατόμων που ανέβαιναν την ιεραρχία εφόσον απεδείκνυαν την αξιοσύνη τους στο πεδίο της μάχης ή της πνευματικής άσκησης(το ένα ήταν συνδεδεμένο με το άλλο)!
    ΥΓ2 και στον μεταμοντέρνο κόσμο ύπάρχει ιεράρχηση και πιο κλειστή απ'ότι στον παραδοσιακό κόσμο μόνο που στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκονται τα παράσιτα του μεταπρατισμού κι της τοκογλυφίας!
    Ελπίζω να μην σας κούρασα ,καλή εβδομάδα σ'όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ὄχι, ἀγαπητὲ Νικόλαε, καθόλου δὲν μᾶς κουράζεις. Δὲν μᾶς τὰ γράφεις αὐτὰ σὲ ἕνα βραχὺ δοκίμιο, νὰ τὸ δημοσιεύσουμε ἐδῶ; (Δὲν νομίζω ὅτι ὁ φίλος Θεόδοτος θὰ ἔχη ἀντίρρηση.)
    Δημήτρης Μιχαλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το θεωρώ τιμή μου ,να συνεισφέρω στο αξιόλογο αυτό ιστότοπο!

      Διαγραφή
    2. θα είναι τιμή μας επίσης για οτιδήποτε θες να στείλεις προς δημοσίευση: theodotus777@gmail.com

      Διαγραφή
  10. Καμία αντίρρηση απολύτως. Το μπλογκ έχει ανοιχτή πολιτική σε θέματα δημοσίευσης άρθρων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εψαξα λίγο τον Yockey και φαίνεται ότι πίστευε πως η Ευρώπη πρέπει να συνεργαστεί με τους σοβιετικούς και κατά των Αμερικάνων. Αν κατάλαβα καλά ο συγγραφέας μας λέει ότι η πραγματική δεξιά είναι φιλοκομμουνιστική; Εχω τρελλαθεί εγώ ή ο συγγραφέας;

    Στάθης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ὄχι φιλοκομμουνιστικὴ μὰ κάποτε "φιλοσταλινική". Καὶ τοῦτο, γιατὶ ὁ Στάλιν ὑπέθαλψε τὸν Ρωσικὸ Ἐθνικισμὸ καὶ τελικῶς καταδίωξε ὅλα ἐκεῖνα τὰ στοιχεῖα ποὺ κατέτρωγαν καὶ ὑπονόμευαν τὴ Ρωσικὴ Ἐθνικὴ Ταυτότητα. Ἄλλωστε -αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ γίνη γνωστὸ- ὁ Στάλιν μόνο τὸν Χίτλερ ἐμπιστεύθηκε καὶ αὐτὸς ὁ τελευταῖος τελικῶς τὸν πρόδωσε, γιὰ νὰ φανῆ ἀρεστὸς σὲ ὅσους τὸν εἴχανε προωθήσει στὴν ἐξουσία.
    Μιλᾶτε, ἐπιπλέον, γιὰ τρέλλα. Κυττάξτε, πάντοτε -μὰ πάντοτε!- ἐκεῖνοι ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς ἰδέες οἱ ἐπικρατοῦν στὸ κοπάδι τῶν προβάτων θεωροῦνται "τρελλοί". Ἡ πιὸ γνωστὴ στὴν Ἑλλάδα περίπτωση εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, τὸν ὁποῖο, ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἐπιδίωκε τὴν ἀνεξαρτησία τῶν Ἑλλήνων, ὄχι ἁπλῶς θεώρησαν, ἀλλὰ καὶ ἀντιμετώπισαν ὡς "τρελλό". (Σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι ὁ ἀδελφός του Γιάννης, μὲ τὸ παρατσούκλι "Ζορμπᾶς"=ἀντάρτης, ὄχι μόνο θεωρήθηκε τρελλὸς ἀλλὰ καὶ θανατώθηκε ἀπὸ ἑλληνοορθόδοξους καλόγερους, ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἦταν "τρελλὸς" νὰ θέλη νὰ φύγουν οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τὸν Μοριά.) "Τρελλὸς" εἶχε θεωρηθῆ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός (Κατὰ Ἰωάννην, 10:20), "μεθυσμένος" ὁ Άπόστολος Πέτρος κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ οὕτω καθ'ἑξῆς.
    Κατὰ τὴν ἄποψή μου, μὲ αὐτὰ ποὺ λέτε, τὸ πρόβλημα εἶναι δικό σας. Ἐγὼ δὲν καταλαβαίνω, μὲ ἄλλα λόγια, ἀφοῦ θέλετε νὰ διαβάζετε καὶ νὰ ἀκοῦτε ὅ,τι ἀκούει τὸ κοπάδι, γιατί ἐπιμένετε νὰ διαβάζετε τὸν "Θεόδοτο". Ἡ ἀποστολὴ τοῦ "Θεόδοτου" εἶναι σαφέστατη: Νὰ συμβάλη στὴ δημιουργία και σφυρηλάτηση μιᾶς πραγματικῆς Δεξιᾶς. Ἐὰν σεῖς θέλετε νὰ ἀκοῦτε τὰ τετριμμένα (γιὰ νὰ μὴ χρησιμοποιήσω ἔκφραση βαρύτερη) γιὰ τοὺς Σλαβοκομμουνιστές, τοὺς ἀγῶνες τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἤ, ἀκόμα περισσότερο, τὸ πόσο δεξιὰ εἶναι ἡ "Νέα Δημοκρατία", ὑπάρχουνε δεκάδες καὶ δεκάδες μπλὸγκς ποὺ ἀναμασοῦν αὐτὰ καὶ ἄλλα, ἀκόμη χειρότερα. Τί δουλειὰ ἔχετε ἐδῶ, μαζί μας;
    Δημήτρης Μιχαλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ο Στάλιν ,ο οποίος στα νεανικά του χρόνια ήταν παπαδοπαίδι,φοιτούσε σε ιερατική σχολή και όπως λέγεται παράλληλα εργαζόταν και στην Οχράνα, την μυστική τσαρική αστυνομία, ίσως προσεταιριστηκε τους μπολσεβίκους για τις δικές του προσωπικές φιλοδοξίες. Κατα την διάρκεια του πολέμου έστειλε στον καλαθο των αχρήστων τους διεθνισμούς μίλησε για ρωσικό εθνικισμό, άνοιξε τις εκκλησίες και επανέφερε τους βαθμούς και τα διακριτικά του τσαρικού στρατού! Πρότυπό του υπήρξε ο Μέγας Πέτρος ενώ το καλλιτεχνικό ρεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού προήγαγε περισσότερο τον ρωσικό εθνικισμό και πανσλαβισμό και ελάχιστα τα μαρξιστικά ιδεώδη!
    Σ'ανύποπτο χρόνο ο ιδρυτής του φιλοσοφικού ρεύματος της Νέας Δεξιάς ,Αλαίν ντε Μπενουά είχε πεί:"προτιμώ να παρελαύνω με κράνος του κόκκινου στρατού στην Κόκκινη Πλατεία παρά να τρώω χαμπουργκερς στο Μπρούκλιν",και κατα την γνώμη μου δεν είχε άδικο!Επι Μπρεζνιεφ στις ρωσικές στρατιωτικες ακαδημίες οι δόκιμοι μαθαίναν περισσότερα για το μεγαλείο του ρωσικού έθνους και λιγότερο έως ελάχιστα για μαρξισμό-λενινισμό!
    Αυτό βέβαια έπεσε στην αντίληψη των αμερικανών, για τους οποίους μια Ρωσική αυτοκρατορία δομημένη στις παραδοσιακές αξίες της Ορθοδοξίας και του Σλαβισμού ήταν πολύ πιο επίνδυνη απ'ότι μια΄μαρξιστική-λενινιστική σοβιετία. Γι'αυτό πρόωθησαν και την περεστροϊκα και τον "pizza hut" boy Γκορματσωφ, και αργότερα τον αλκοολικό Γέλτσιν ,για να μετατρέψουν αυτό το μεγάλο έθνος σε οίκο ανοχής!
    Στην Ρωσία προ περεστροϊκας η μοντέρνα και μεταμοντέρνα τέχνη ήταν απαγορευμένη ενώ διέπρεπαν καλλιτέχνες όπως ο Κωνσταντίν Βασίλιεφ που οι ζωγραφικοί του πίνακες εξυμνούσαν το μεγαλείο της ρωσικής σλαβικής ψυχής(γιά όσους ενδιαφέρονται:http://www.tatar.museum.ru/Vasiliev/vasiliev_eng.htm)!
    Και δεν είναι μόνο ο Γιοκεϋ που είδαν στην ΕΣΣΔ ένα μεγάλο σύμμαχο της Ευρωπαϊκης Δεξιάς αλλα και ο Βέλγος Ζαν Τιρριάτ και πριν απ'αυτόν ο Έρνστ Γιουνγκερ ,και το κίνημα της γερμανικής συντηρητικής επανάστασης (η δεξιά αντιπολίτευση του Χίτλερ) αλλα και η αριστερή πτέρυγα του NSDAP(Γκρέγκορ και Όττο Στράσσερ). Στην Ιταλία ο υπερφασίστας Αλεσσαντρο Παβολίνι σ'ανύποπτο χρόνο είχε γράψει"το σφυροδρέπανο, το φατσιο και η σβαστικα, μαζί"!
    Το κίνημα του εθνικομπολσεβικισμού είναι το τέκνο της Νέας Δεξιάς και του ευρασιανισμού, για όσους δεν το γνωρίζουν!
    Φυσικά αυτά για τους φιλελεύθερους και "εθνικοφιλελεύθερους" (αυτό και αν είναι οξύμωρο) είναι "αιρετικά" και παράδοξα! Δεν πειράζει , ας μην κουράζουν τον εγκέφαλο τους, υπάρχουν πάντα οι γνωστές φυλλάδες που μιλούν οτι πολύ σύντομα ο στρατός(δλδ ο ελλαδικός νατοϊκος) φέρνει τον λοχία και τα βιβλία γνωστων τηλεελλαδεμπόρων που "προφητεύουν" οτι θα πάρουμε την Πολη και την Αγιά Σοφιά!
    ΥΓ ιδεολογικά και συναισθηματικα βρίσκομαι πιο κοντά στο κινημα των Λευκών Ρώσων και στο ΡΟΑ του Αντρέϊ Βλασσώφ, δεν έχω όμως παρωπίδες και ετσι μπορώ να κατανοήσω την ιστορική και πολιτική αναγκαιότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aυτό για τον Στάλιν, ότι ενδέχεται να ήταν και πράκτορας της Οχράνα δεν το ξέρει πολύς κόσμος, έτσι όπως ακριβώς τα λέτε είναι. Επίσης είναι ενδιαφέρον πως υπάρχει και η θεωρία πως προτίμησε τους Μπολσεβίκους από τους Μενσεβίκους διότι ως κόμμα είχε λιγότερα μέλη εβραικής καταγωγής.

      Προσωπικά έχω μια μικρή αναστολή στο κατά πόσο αυτή η συμμαχία με την ΕΣΣΔ θα λειτουργούσε δεδομένης της δράσης και του χαρακτήρα των κομμουνιστών σε Ισπανία, (36-39), Ελλάδα (41-49) κλπ. Διότι μπορεί μεν η ΕΣΣΔ να ειχε μεταλλαχθεί επί Στάλιν, οι κομμουνιστές ανα τον κόσμο όμως όχι. Αλλά θα συμφωνήσω πως θεωρητικά ο Yockey είχε δίκιο.

      Τα υπόλοιπα που αναφέρεται περί του ανεκδότου των "εθνικοφιλελεύθερων" και της φυλλάδας που επί δεκαετίες τώρα προαναγγέλλει την στρατιωτική επανάσταση και τους "αρχιεπισκόπους κεραυνούς" να καταλαμβάνουν την εξουσία είναι όπως τα λέτε επακριβώς.

      Εαν θέλετε επεκτείνετε λίγο αυτό το σχόλιο και μπορούμε να το δημοσιεύσουμε ως άρθρο. το e-mail επικοινωνίας είναι το Theodotus777@gmail.com

      Διαγραφή
  14. Ούβαζάεμι Νικολάι Ραμάνωφ,
    Δὲν μᾶς τὰ ἀναλύεις λίγο περισσότερο νὰ τὸ βάλουμε ἄρθρο; Σὲ παρακαλῶ!
    Δημήτρης Μιχαλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ( ΘΑΤΣΕΡ )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΥΡΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Κ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή