Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Ο ΦΑΛΛΜΕΡΑΫΕΡ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ



(Ανακοίνωση σε συνέδριο της Εραλδικής και Γενεαλογικής Εταιρείας)

 Δημήτρη Μιχαλόπουλου



Το θέμα του Φαλλμεράυερ μέχρι σήμερα εξακολουθεί να απασχολεί – αν όχι και να ταλανίζει – τους Έλληνες. Και παρ’όλο ότι τα γεγονότα παραμένουν λίγο -  πολύ γνωστά, καλό θα ήταν, νομίζω, να ξαναθυμηθούμε εδώ τις βασικές πτυχές του όλου ζητήματος.
        Α. Το 1836, ένα δηλαδή χρόνο μετά την ενηλικίωση του Όθωνα, βασιλιά της Ελλάδος, εκδόθηκε, ταυτόχρονα στη Στουτγάρδη και τη Τυβίγγη, ο δεύτερος τόμος του μνημειώδους έργου του μεγάλου Γερμανού ιστορικού Geschichte der Halbinsel Morea waehrend des Mittelalters, δηλαδή, στα ελληνικά : «Ιστορία της Χερσονήσου του Μορέα κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα». Σε αυτό, ως γνωστόν, ο Φαλλμεράυερ υποστήριξε πως οι Νεότεροι Έλληνες –και συγκεκριμένα οι Στερεοελλαδίτες και οι Πελοποννήσιοι που είχαν σηκώσει το μέγα βάρος της Επανάστασης του 1821- δεν ήταν απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, εκείνων δηλαδή στους οποίους οφείλεται ο χρυσούς αιών του Περικλέους και τα συνακόλουθα αλλά Σλάβων και Αλβανών, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα είχαν κατακλύσει τη νότια Ελλάδα. Συνεπώς, κατέληγε ο Φαλλμεράυερ – και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί, όπως νομίζω, κανείς δεν το έχει προσέξει πολύ μέχρι σήμερα – όλοι οι Φιλέλληνες, που με διάφορους τρόπους, υποστήριξαν το επαναστατημένο Γένος μας, δεν ήταν παρά «Δον Κιχώτες».
        Β. Επικράτησε η άποψη πως στον Φαλλμεράυερ απάντησε ο ημέτερος Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος με την επίσης μνημειώδη – και κατά τη γνώμη μου αξεπέραστη μέχρι σήμερα – Ιστορία του του Ελληνικού ΄Έθνους. Αλλά όπως θα έλεγε και ένας καλός δικηγόρος, καλό είναι να θυμηθεί κανείς πότε βγήκε ο πρώτος τόμος εκείνου του εκπληκτικού έργου. Λοιπόν κυκλοφόρησε το 1860, τέσσερα χρόνια δηλαδή μετά τη λήξη του Κριμαϊκού πολέμου και – το κυριότερο – τρία μόλις χρόνια μετά τη αποχώρηση, από τον Πειραιά και την Αθήνα, των γαλλικών και βρεταννικών στρατευμάτων κατοχής. Τι σημαίνει αυτό; Κάτι πολύ απλό: Ότι το έργο του Παπαρρηγόπουλου δημοσιεύθηκε, όταν πια η ισχύς της ρωσικής μοναρχίας, μεγάλη ήδη από την εποχή της κατά το 1812 καταστροφής του Ναπολέοντα, είχε πια δραστικώς μειωθεί λόγω της νίκης των Αγγλογάλλων στην Κριμαία. Κάτι όμως που πρέπει κανείς οπωσδήποτε να κρατήσει στο μυαλό του είναι το γεγονός ότι αντικείμενο της έρευνας και, συνακολούθως, συγγραφικής εργασίας του Παπαρρηγόπουλου δεν ήταν η φυλή, με την οποία ασχολήθηκε ο Φαλλμεράυερ,  αλλά το έθνος. Και θα μου επιτρέψετε στο σημείο να επισημαίνει πως το χάσμα μεταξύ φυλής και έθνους είναι τόσο μεγάλο, ώστε συχνά να μη υπάρχει μεταξύ τους καμία πραγματική σχέση.  Οι Γάλλοι π.χ. αυτοαποκαλούνται Français και ονομάζουν τη χώρα τους    France, ενώ θεωρούν πως πρόγονοί τους ήταν οι Γαλάτες. Η ετυμολογική ρίζα όμως των λέξεων Français  και France είναι η λέξη Franc/Φράγκοι, δηλαδή η ονομασία της γερμανικής φυλής που κατέκτησε τη Γαλατία και υποδούλωσε τους Γαλάτες. Για αυτό άλλωστε και ένας από τους πρωτεργάτες της Γαλλικής Επανάστασης δεν δίστασε να προβάλει τον φυλετικό χαρακτήρα αυτής της τελευταίας, εξηγώντας ότι τα γεγονότα των ετών 1789-1792 δεν ήταν, στην ουσία, παρά ο ξεσηκωμός των υποδουλωμένων γαλατικής καταγωγής πληθυσμών ενάντια στους γερμανικής προέλευσης φεουδάρχες που τους καταπίεζαν. Θεωρώ, Κυρίες και Κύριοι, πως όλα αυτά είναι βασικής σημασίας όσον αφορά την ουσία της μεταξύ Φαλλμεράυερ και Παπαρρηγόπουλου εικονικής στην πραγματικότητα διαμάχης.
        Γ. Ο Φαλλμεράυερ και ο Παπαρρηγόπουλος έμοιαζαν καταπληκτικά μεταξύ τους – εννοώ όχι στο πρόσωπο αλλά στο μυαλό. Και οι δύο ήταν προικισμένοι με κάτι εξαιρετικά σπάνιο – μια οξύτατη ικανότητα διείσδυσης στα ιστορικά φαινόμενα. Ο Παπαρρηγόπουλος μάλιστα, ως γνωστόν, ήταν αυτοδίδακτος. Όχι μόνο πανεπιστήμιο αλλά ούτε καν γυμνάσιο δεν είχε βγάλει – και χρειάστηκε να παρέμβει το πανεπιστήμιο του Μονάχου και να τον αναγορεύσει διδάκτορα in absentia δηλαδή sur travaux όπως σήμερα λένε οι Γάλλοι, λόγω δηλαδή της ερευνητικής του εργασίας και των δημοσιευμάτων του. Αυτό όχι μόνο δεν μειώνει αλλά αντίθετα επαυξάνει την επιστημονική του αίγλη. Ο εθνικός μας ιστορικός ανήκει στη χορεία εκείνη των μεγάλων ερασιτεχνών, όπως ο Σλήμαν, ο Καραπάνος ή και ο Αντώνιος Λέβενχουκ που αυτοί και – δυστυχώς κυρίως αυτοί – ανοίγουν νέους ορίζοντες στην ανθρώπινη σκέψη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως όποιος δεν έχει συστηματικώς  μορφωθεί είναι σε θέση να επιτελέσει επιστημονικό έργο. Σημαίνει όμως ότι πολύ συχνά άνθρωποι άσχετοι, εφόσον πάρουν την απόφαση να αφιερώσουν τη ζωή τους σε κάτι, αποδεικνύονται πολύ καλλίτεροι από τους ειδικούς. Και στο σημείο αυτό  θα μου επιτρέψετε, Κυρίες και Κύριοι, να  υπενθυμίσω αυτό που λένε για τον εαυτό τους οι Άγγλοι, πως δηλαδή είναι καλλίτεροι ναυτικοί του κόσμου, επειδή ακριβώς δεν είναι γεννημένοι ναυτικοί.
        Δ. Μεγάλη σημασία έχει η πολιτική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία έζησαν αυτές οι δύο μεγάλες μορφές. Ο Παπαρρηγόπουλος ήταν οπαδός της μοναρχίας των Βίττελσμπαχ και αναδείχτηκε χάρη στην προστασία του Ιωάννη Κωλέττη.  Ποιος ήταν ο Κωλέττης; Βλάχος από το Συρράκο της Ηπείρου, εμπνευστής και εν πολλοίς εκτελεστικό όργανο της βασιλικής δικτατορίας που εγκαθίδρυσε ο Όθωνας μετά την επιβολή σε αυτόν του συντάγματος του 1844 – και, σύμφωνα με τα παράδοξα της Ιστορίας, εκείνος ο πολιτικός, που θα μπορούσε να θεωρηθεί και ζωντανή απόδειξη της θεωρίας του Φαλλμεράυερ, ήταν η προσωπικότητα που διατύπωσε τη θεωρία της Μεγάλης Ιδέας. Αυτός λοιπόν προώθησε τον Παπαρρηγόπουλο ανέσυρε τον Παπαρρηγόπουλο από την άχρωμη δημοσιοϋπαλληλική θέση όπου ήταν θαμμένος και τον προώθησε στην εκπαίδευση – αρχικώς τη μέση και μετά την πανεπιστημιακή.  Χωρίς την προστασία λοιπόν της μοναρχίας των Βίττελσμπαχ, και μάλιστα τόσο του ελληνικού όσο και του βαυαρικού κλάδου της, είναι πάρα πολύ αμφίβολο αν ο Παπαρρηγόπουλος είχε μπορέσει να γράψει το – μέχρι σήμερα αξεπέραστο, αυτό και πάλι το τονίζω – έργο του.
        Ο Φαλλμεράυερ αντιθέτως ήταν αντίπαλος της μοναρχίας των Βίττελσμπαχ, στην επικράτεια της οποίας όμως ζούσε. Καταγόταν από το Τυρόλο – και όπως πολλοί Γερμανοί διανοούμενοι παλιότεροι και σύγχρονοι διακατεχόταν από αισθήματα θλίψης για τον πολιτικό κατακερματισμό του γερμανικού λαού. Συνακολούθως θεωρούσε τη βαυαρική μοναρχία εμπόδιο στην ενοποίηση της Γερμανίας – και αυτό ήταν σωστό. Υπενθυμίζω στο σημείο αυτό ότι ο βασιλιάς της Βαυαρίας ήταν ο κύριος αντιρρησίας όσον αφορά την κατά το 1871, στις Βερσαλλίες, ανακήρυξη της γερμανικής αυτοκρατορίας και χρειάστηκε αδρώς να τον δωροδοκήσει ο πρίγκηπας Βίσμαρκ, για να εκμαιεύσει τη συναίνεσή του. Και υπενθυμίζω κάτι άλλο – κεφαλαιώδους σημασίας: Ο Φαλλμεράυερ είχε εκλεγεί μέλος του κοινοβουλίου που είχε συνέλθει το 1848 στη Φραγκφούρτη, με σκοπό τη σε δημοκρατική βάση εθνική ολοκλήρωση των Γερμανών – και οικτρώς απέτυχε. Η πολιτική του όμως αυτή ανάμειξη έφερε στην επιφάνεια την αντίθεσή του προς τη βαυαρική μοναρχία με αποτέλεσμα να υποστεί σιωπηρό αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικό διωγμό. Πράγματι, παρέμεινε μέλος της βασιλικής ακαδημίας του Μονάχου, στην οποία είχε εκλεγεί πολύ νωρίς, αλλά του απαγορεύτηκε να διδάσκει.
        Ε. Ας επιχειρήσουμε τώρα μια ανακεφαλαίωση: Και ο Παπαρρηγόπουλος και ο Φαλλμεράυερ ήταν λαμπροί ιστορικοί οι οποίοι ασχολήθηκαν με ζητήματα τα οποία κατά πολύ ξεπερνούσαν τις δυνατότητες των ιστορικών της σειράς. Ο πρώτος, ο Έλληνας, είχε ισχυρότατη πολιτική υποστήριξη, ενώ ο δεύτερος, ο Γερμανός, ήταν, στην ουσία –και για προφανείς πολιτικούς λόγους - αντικείμενο διωγμού. Το γιατί τώρα ο Φαλλμεράυερ με τόσο μένος βάλθηκε να αποδείξει πως οι Νεοέλληνες δεν ήταν απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων είναι τόσο προφανές, ώστε καταντάει αυταπόδεικτο: Ο Κλασσικισμός αποτελούσε την ιδεολογική βάση της μοναρχίας των Βίττελσμπαχ – για αυτό και το Μόναχο μοιάζει με την αρχαία Αθήνα πολύ περισσότερο από όσο η δική μας πρωτεύουσα και για αυτό ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος Α΄ προώθησε τον δευτερότοκο γιο του Όθωνα στον θρόνο της απελευθερωμένης Ελλάδας. Με άλλα λόγια, ο Φαλλμεράυερ καταρρίπτοντας τη μεταξύ Αρχαίων και Νέων Ελλήνων φυλετική συγγένεια έπληττε τη δυναστεία των Βίττελσμπαχ· και χαρακτηρίζοντας ως «Δογκιχώτες» όσους πιστεύανε ότι οι ήρωες του 1821 ήταν απόγονοι του αρχαίου Περικλή γελοιοποιούσε ακριβώς τον βασιλιά Λουδοβίκο Α΄ και τα παιδιά του.
Ϛ. Επειδή όμως τόσο ο Φαλλμεράυερ όσο και ο Παπαρρηγόπουλος ήταν πριν από όλα επιστήμονες, είχαν – όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό –  και οι δύο δίκιο. Κατά την άποψή μου, τα επιχειρήματα του Φαλλμεράυερ είναι τόσο λογικά, ώστε να μπορούν να εκληφθούν ως αυταπόδεικτα. Το ότι το έτυμον της λέξης Μοριάς, με την οποία οι γιαγιάδες και οι πατεράδες μας ονόμαζαν την αρχαία Πελοπόννησο, συγγενεύει με τη λέξη Πομερανία, άρα προέρχεται από τη σλαβονική λέξη more, που σημαίνει θάλασσα   και όχι από τις μουριές κτλ. κατά την ποψή μου ούτε καν συζήτηση χρειάζεται. Και υπενθυμίζω εδώ, Κυρίες και Κύριοι, σε μια προσπάθεια απόδοσης της εντύπωσης που κατά τον Μεσαίωνα και τα νεότερα χρόνια προκαλούσε η Πελοπόννησος, δηλαδή το νησί του Πέλοπα, στους επήλυδες, ότι στα οθωμανικά τουρκικά αυτή η χερσόνησος λεγόταν Ντζεζιρέ, λέξη αραβικής προέλευσης που και πάλι σημαίνει «νησί» (αλ-Τζαζίρα) που λέμε και σήμερα. Το ότι πασίγνωστα και συνυφασμένα με τη νεότερη και σύγχρονη Ιστορία μας τοπωνύμια, όπως Μπαρδούνια, Νεζερός, Δίβρη κλπ είναι σλαβικής προέλευσης – και αυτό είναι προφανές σε όποιον στοιχειωδώς γνωρίζει κάποια σλαβική γλώσσα – και αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι, σε πολλές περιπτώσεις, τα τοπωνύμια αυτά σχεδόν βιαίως αντικαταστάθηκαν σήμερα από αρχαιοελληνικές λέξεις με την ίδια όμως σημασία, όπως ο Νεζερός που μετονομάστηκε σε Έλος. Ο Παπαρρηγόπουλος, πάλι, στην ουσία δεν διαφώνησε με αυτό. Εκείνο στο οποίο – και πολύ ορθά – επέμεινε ήταν η ένταξη αυτών των σλαβικών και, ευρύτερα, αλλογενών πληθυσμών στο Ελληνικό Έθνος. Και για να δείξει άλλωστε του λόγου του το ασφαλές σχεδόν επιτροχάδην παραθέτει επιχείρημα που θυμίζει αυτό που λίγο πρωτύτερα ανέφερα πως λένε οι Άγγλοι για τον εαυτό τους. Πως δηλαδή οι Αλβανοί, που καμία απολύτως σχέση στην αρχική τους πατρίδα δεν είχαν με τη θάλασσα, όταν ήρθαν και εγκαστάθηκαν σε νησιά του Αργοσαρωνικού έγιναν οι καλλίτεροι ναυτικοί της Μεσογείου.
Και ας το ξαναπούμε ακόμη μια φορά, γιατί, δυστυχώς,  δεν είναι σαφές στην ελληνική γλώσσα: Άλλο έθνος και άλλο φυλή. Ο Παπαρρηγόπουλος ασχολήθηκε με το Ελληνικό Έθνος, ενώ ο Φαλλμεράυερ με την Ελληνική Φυλή. Και οι δύο φρονώ πως είχαν δίκιο.
Ζ. Ο Φαλλμεράυερ πέθανε το 1861, προτού δηλαδή να δει την ενοποίηση της Γερμανίας και την αναγωγή της σε αυτοκρατορία, την οποία πέτυχε όχι με δημοκρατικές διαδικασίες αλλά με σίδερο και αίμα ο πρίγκηπας Βίσμαρκ. Όμως, αφού πέρασαν πολλά χρόνια από τον θάνατό του, έγινε κάτι που στην πραγματικότητα τον δικαίωσε. Και παραδόξως πρωταγωνιστής αυτού του κάτι ήταν εκείνος ακριβώς που είχε θεωρηθεί κύριος αντίπαλός του -  συγκεκριμένα ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος.
Αυτός ο τελευταίος, πράγματι, δημοσίευσε τον Ιανουάριο του 1876, στο περιοδικό Εστία, που αργότερα μετεξελίχθηκε στην ομώνυμη εφημερίδα, άρθρο στο οποίο – δικαιολογημένα – εξυμνούσε τον Γεώργιο Καστριώτη, περισσότερο γνωστό ως Σκεντέρμπεη, δηλαδή τον εθνικό ήρωα των Αλβανών. Δύο ήταν τα σημεία στα οποία ιδιαίτερα επέμεινε ο εθνικός μας ιστορικός: Πρώτον, πως ο Σκεντέρμπεης ήταν ανώτερος από ό,τι γενικώς θεωρείται, γιατί ήταν ο μόνος από τους μεγάλους Χριστιανούς προμάχους της Χερσονήσου του Αίμου ο οποίος ποτέ δεν ηττήθηκε από τους Οθωμανούς. Με τρόπο οξύ μα και χαριτωμένο ταυτόχρονα ο εθνικός μας ιστορικός εξήγησε πως το μέγα μειονέκτημα του Σκεντέρμπεη υπήρξε ότι δεν είχε ιστορικό αντάξιό του. Αν είχε, θα είχε πολύ νωρίτερα από τον 19ο αιώνα καθιερωθεί ως ο μεγαλύτερος και ικανότερος  Σταυροφόρος της Νεότερης Ευρώπης.
Όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, αυτή και μόνο η διαβεβαίωση του Παπαρρηγόπουλου ήταν αρκετή για να προκαλέσει τη μήνιν του αθηναϊκού τύπου. Ο Παπαρρηγόπουλος όμως δεν σταμάτησε εκεί – αλλά συστηματικώς ερευνώντας τα σχετικά με τον ήρωά του έκανε, στο ίδιο άρθρο ένα λογικό συνειρμό: Εφόσον σύμφωνα με την πηγή του, δηλαδή το έργο του Λαόνικου Χαλκοκονδύλη, ο πατέρας του Γεώργιου Καστριώτη λεγόταν Ιβάν, λογικό είναι να υποθέσει κανείς πως ο Σκεντέρμπεης ήταν σλαβικής καταγωγής.
Η. Ειδικά αυτό είχε τεράστια σημασία. Και τούτο, γιατί ο πρώτος ο οποίος είχε επισημάνει τη σλαβική καταγωγή του Σκεντέρμπεη ήταν ακριβώς ο Φαλλμεράυερ σε άλλο έργο του, αυτό που επιγράφεται «Το αλβανικό στοιχείο στην Ελλάδα», η έκδοση του οποίου ολοκληρώθηκε το 1860, δηλαδή ένα μόλις έτος πριν από τον θάνατό του. Εκεί ο Φαλλμεράυερ εξηγούσε πως όχι μόνο ο πατέρας αλλά και η μητέρα του ήταν καταγωγής σλαβικής – για αυτό και μία μορφή της σλαβικής γλώσσας ήταν και η μητρική (μαζί με τα αλβανικά εννοείται) του εθνικού ήρωα των Αλβανών. Με λίγα λόγια, ο Παπαρρηγόπουλος εμμέσως έστω παραδεχόταν τον πυρήνα της θεωρίας του Φαλλμεράυερ για διασκορπισμό και συνακολούθως εγκατάσταση σλαβικών φύλων στο σύνολο σχεδόν της Χερσονήσου του Αίμου. Και βέβαια αποτέλεσμα υπήρξε να κατηγορηθεί από κορυφαία όργανα του αθηναϊκού τύπου της εποχής ως «μίσθαρνο όργανο των πανσλαβιστών». Στην πραγματικότητα, αυτό το οποίο ο εθνικός μας ιστορικός έκανε ήταν μια πράξη αβροφροσύνης προς τη μνήμη του νεκρού πια αντιπάλου του. Και μάλιστα, ολοκληρώνοντας την πράξη του αυτήν, τον Οκτώβριο  του ίδιου εκείνου χρόνου, 1876, σε άλλο άρθρο του στο ίδιο περιοδικό διακήρυξε ότι οι Σλάβοι και οι Έλληνες ήταν λαοί της ίδιας αξίας.
Θ. Και πάλι το πολιτικό κλίμα της εποχής αποτελεί κλειδί για την κατανόηση των γεγονότων. Αν ο Παπαρρηγόπουλος τα είχε πει αυτά κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1850, τα ευρήματά του θα είχαν γίνει δεκτά από την ελληνική κοινή γνώμη με ιαχές ενθουσιασμού. Το 1876 όμως, και ενώ το ανατολικό ζήτημα έφτανε και πάλι σε σημείο βρασμού (ας μην ξεχνάμε ότι τον επόμενο χρόνο άρχισε ο ρωσοτουρκικός πόλεμος που κατέληξε στη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, η οποία ανατράπηκε από τη συνθήκη του Βερολίνου), η βρεταννική επιρροή στη χώρα μας είχε πια παγιωθεί καθοριστικώς. Εξ ου και ο Παπαρρηγόπουλος κατηγορήθηκε σαν πράκτορας των Ρώσων. Πάντως υπερασπίστηκε γενναία τις θέσεις του. Και όταν κατάλαβε τον κίνδυνο που τον απειλούσε, περιορίστηκε να κάνει μια γενική αλλά και κάπως αόριστη δήλωση για την αδιάσπαστη συνέχεια της Ελληνικής Ιστορίας και σταμάτησε να μιλάει για το θέμα αυτό -  χωρίς όμως (και αυτό είναι το σπουδαίο) να ανακαλέσει.
Ι. Και πάλι ο Παπαρρηγόπουλος είχε δίκιο: Το όνομα Ιβάν, παραλλαγή του ελληνικού Ιωάννης>Ιοάν>Ιβάν είναι η πιο χαρακτηριστική συλλογική επίκληση όχι μόνο των Ρώσων αλλά γενικώς των Σλάβων. Και πάλι οφείλει κανείς να υπογραμμίσει τη σύγχυση που γίνεται, όταν μιλάει κανείς Νέα Ελληνικά, μεταξύ των εννοιών «έθνος» και «φυλή». Το ότι ο Σκεντέρμπεης ήταν σλαβικής καταγωγής καθόλου δεν αίρει τον χαρακτήρα του ως Αλβανού ήρωα. Κατά κανόνα, άλλωστε, ξένοι είναι εκείνοι που καλλίτερα καταλαβαίνουν ένα λαό και εν πολλοίς ενσαρκώνουν τη συλλογική ψυχή του. Ο Όθων ήταν Γερμανός, ο Κωλέττης Βλάχος, ο Ναπολέων Ιταλός (ο οποίος μάλιστα ποτέ του δεν μπόρεσε να μιλήσει καλά τα γαλλικά), η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας Γερμανίδα, ο Στάλιν Γεωργιανός, ο Τσώρτσιλ από τη μητέρα του Αμερικανός, ο Ισμέτ Ινονού Κούρδος, η γυναίκα του Φράνκο, διαχρονικώς χαρακτηριστικός τύπος Ισπανίδας, καταγόταν από Ινδιάνους που είχαν βιαίως μεταφερθεί από την Αμερική στην Ιβηρική Χερσόνησο, ο Δάντης, εθνικός ποιητής των Ιταλών, ήταν απώτερης γερμανικής καταγωγής  και ούτω καθ’ εξής. Συνεπώς εκείνο που είναι παράλογο είναι όχι βέβαια οι θέσεις του Φαλλμεράυερ και του Παπαρρηγόπουλου αλλά οι αντιδράσεις των Νεοελλήνων σε αυτές – εκτός βέβαια αν όλη αυτή η φασαρία που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας κρύβει κάτι άλλο, βαθύτερο.
ΙΑ. Κυρίες και Κύριοι, δεν θα σας κουράσω πολύ ακόμα. Το θέμα της σλαβικής καταγωγής του Γεώργιου Καστριώτη το έκλεισε μια τραγική μορφή της σύγχρονης ελληνικής επιστήμης, ο Γεώργιος Σούλης.  Ο Σούλης είχε γεννηθεί το 1927 στα Γιάννενα και ήταν γιος μιας θρυλικής μορφής των ηπειρωτικών γραμμάτων, του περίφημου ακόμη και σήμερα γυμνασιάρχη Χρίστου Σούλη. Όλη η οικογένεια, που καταγόταν από τους Χουλιαράδες, είχε πάθος για τα γράμματα αλλά, λόγω της έμφυτης στη ζωή της Ηπείρου ταλαιπωρίας, και μια κληρονομική πάθηση της καρδιάς. Ήταν σχεδόν όλοι τους ευγενείς και ανώδυνοι διανοούμενοι της αριστεράς. Ο Γεώργιος Σούλης λοιπόν έφυγε από τα Γιάννενα λίγο μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή. Το κλίμα όμως δεν τον σήκωνε. Και επειδή είχε συγγενείς στην Αμερική, έφυγε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναγορεύθηκε διδάκτωρ στο Χάρβαρντ, έμεινε αρκετά χρόνια ως βιβλιοθηκάριος στην περίφημη βιβλιοθήκη του Ντάμπαρτον Όακς και το 1965 έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνιας. Εκεί πέθανε τον επόμενο χρόνο από καρδιά, σε ηλικία μόλις τριάντα εννέα ετών -  και κατά τραγική συγκυρία ακριβώς τις ημέρες κατά τις οποίες είχε πάει εκεί η μάνα του, για να τον δει.
Ο Σούλης πάντως πρόλαβε να κλείσει οριστικώς το θέμα της καταγωγής του Σκεντέρμπεη, πλήρως δικαιώνοντας τον Παπαρρηγόπουλο και τον Φαλλμεράυερ. Ειδικά σε αυτό βέβαια είχε ευνοηθεί, γιατί στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Τούρκος ιστορικός Χαλίλ Ιναλτσίκ είχε ανακαλύψει στη Βιέννη στοιχεία με τα οποία πλήρως τεκμηριωνόταν η σλαβική καταγωγή του – πολιτιστικώς εξελληνισμένου και θρησκευτικώς Ρωμαιοκαθολικού – εθνικού ήρωα των Αλβανών. Ο Σούλης επιπλέον, σαν Ηπειρώτης που ήταν, σχεδίαζε να γράψει και μια εκτενή βιογραφία του Σκεντέρμπεη -  αλλά στο μεταξύ τον θέρισε ο θάνατος.
ΙΒ. Θα κλείσω, Κυρίες και Κύριοι, με τη διαπίστωση προσωπικότητας που είχε γνωρίσει καλά τους Έλληνες, του Κρις Γουντχάουζ. Σε μια Ιστορία του της Σύγχρονης Ελλάδας που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1968 λοιπόν ο Γουντχάουζ εξήγησε εύληπτα και καθαρά ότι από τη μία πλευρά είναι παράλογο να υποθέσει κανείς ότι στους τωρινούς Έλληνες δεν υπάρχει ούτε ένας που να μη κατάγεται από τους Αρχαίους. Το ίδιο παράλογο όμως είναι να απορρίψει κανείς και τις διαπιστώσεις του Φαλλμεράυερ – πολύ περισσότερο μάλιστα εφόσον αυτές στηρίζονται όχι σε νοητικές ακροβασίες αλλά σε στοιχεία τα οποία ευχερώς μπορεί να εντοπίσει κανείς κυττάζοντας με λίγη προσοχή γύρω του.
Κατά τη γνώμη μου, και όπως ήδη σας είπα καμία αντίθεση δεν υπάρχει μεταξύ Φαλλμεράυερ και Παπαρρηγόπουλου.
Και αυτό εμμέσως το αναγνώρισε και ο δεύτερος με την ιστορία της καταγωγής του Σκεντέρμπεη· και τούτο, γιατί ό,τι έκανε ευθαρσώς προβάλλοντας την άποψη για την αξιολογική ισότητα Ελλήνων και Σλάβων μόνο ως προσπάθεια αποκατάστασης της μνήμης του  Φαλλμεράυερ μπορεί να εκληφθεί.   

18 σχόλια:

  1. Εάν πάντως κάπου υπάρχουν ρανίδες αρχαιομεσαιωνικού ελληνικού αίματος αυτές δεν ευρίσκονται στην Σουαζιλάνδη αλλά κάπου εδώ και τριγύρω!!
    Άλλο είναι το θέμα..όχι το φυλετικό σου γένος (για το οποίο δεν ευθύνεσαι βεβαίως!) αλλά το πνευματικό γένος στο οποίο εντάσσεσαι, αφού γνωρίσεις όλα τα άλλα..και εδώ αποδεικνύεται ότι στην Ελλάδα υπερισχύει η επιλογή τού μαμωνίζειν..που σαφώς δεν εστι φιλοσοφείν!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το ζητημα φυλετικων επιμιξιων, ηταν αντικειμενο της ιστορικης επιστημης, εκεινες τις εποχες, εμεις ομως ζουμε στον 21ο αιωνα και σχετικα με τις φυλετικες επιμιξιες, οι μονες αρμοδιες επιστημες ειναι η φυσικη ανθρωπολογια και η γενετικη!! Οσες τετοιες ερευνες εχουν γινει για τους Ελληνες(δεν ειναι βεβαια και πολλες για να λεμε την αληθεια), κατηγορηματικα διαψευδουν τον Φαλμεραυερ και τονιζουν οτι υπαρχεια φυλετικη συνεχεια αρχαιων και νεων Ελληνων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι γεγονός πως οι -λίγες έστω- σύγχρονες ανθρωπολογικές μελέτες που έχουν γίνει σχετικά με την καταγωγή των Ελλήνων επιβεβαιώνουν την βιολογική συνέχεια του έθνους μας. Ο Φαλλμεράυερ δεν είχε τότε στη διάθεσή του τα συμπεράσματα επιστημών όπως της γενετικής της ανθρωπολογίας κλπ. Βέβαια είναι γεγονός πως οι επιστήμες αυτές δεν έχουν χρησιμοποιηθεί μόνο για καλούς σκοπούς... Ωστόσο το σημαντικότερο είναι πως χάθηκε η πνευματική - διανοητική συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ἄν ὁ Καστριώτης δὲν ἦταν ἓλληνας ἀλλά Σέρβος,γιατί στήν ἐπιστολή του πρὸς τὸν Πρίγκιπα τοῦ Τάραντος Ἀντώνιο γράφει:"Οἱ πρόγονοι ἡμῶν ἦσαν Ἠπειρῶται ἐκ τῶν ὁποίων ἠγέρθη ὁ Πύρρος...."

    Ὁ Γεώργιος Καστριώτης ἦτο Ὀρθόδοξος καὶ ἐστέφθη βασιλεύς Ἠπειρωτῶν καὶ Ἀλβανῶν στὴν Ὀρθόδοξη Μονὴν τῆς Ἀρδενίτσας πού ἵδρυσαν οἱ Δεσπότες τῆς Ἠπείρου.
    Καθολικὸς ἦτο ὁ ἀδελφὸς του Κωνσταντῖνος Καστριώτης.

    Μητέρα του ἦταν ἡ Σερβίδα Βαϊσάβα.
    Ἕλκουμε ὅμως τὴν καταγωγὴ μας ἀπὸ τὸν πατέρα μας πάντοτε,διότι τὸ DNA μεταβιβάζεται ἀπὸ ἄρρενα εἰς ἄρρεν.

    Διαφορετικὰ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ὁ Κων/τῖνος Παλαιολόγος ἔχοντας μητέρα Σερβίδα δὲν ἦτο Ἕλλην πρᾶγμα ποὺ δὲν ἰσχύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κύριε Μιχαλόπουλε θα ήθελα να μου απαντήσετε όταν μπορέσετε σε δύο πράγματα γιατί το άρθρο σας είναι ανατρεπτικό..

    1ον) Ήταν Εβραίος στην καταγωγή ο Φαλμεράϋερ;

    2ον) Σίγουρα θα γνωρίζετε τις γενετικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί στις μέρες μας σε πανεπιστημιακό επίπεδο και λένε ότι είμαστε κατά 80% και πλέον όμοιοι γενετικά με τους αρχαίους Έλληνες.. Συμφωνείτε με αυτές;

    Ευχαριστώ για τον χρόνο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πριν απαντήσει ο κ. Μιχαλόπουλος να ρωτήσω εγώ τα εξης:

      1. Τι στοιχεία υπάρχουν ότι ο Φαλμεράυερ ήταν Εβραίος; Και εννοώ στοιχεία, πέρα από το γεγονός πως δεν μας αρέσουν αυτά που είπε.

      2. Ποιές μελέτες ειναι αυτές στις οποίες αναφέρεσαι;

      Διαγραφή
    2. Για αυτό σας ρώτησα για τον Φαλλμεράϋερ επειδή έχει γραφτεί κυριολεκτικά χιλιάδες φορές ότι είναι Εβραίος αλλά ουδέποτε βρήκα ένα βιογραφικό του που να λέει ότι είναι Εβραίος, όπως ας πούμε ο νέος πρωθυπουργός της Βενεζουέλας ή ο πρόεδρος της Χιλής. Μήπως και γνωρίζετε κάτι παραπάνω..
      Σας παραθέτω τι έχω διαβάσει σχετικά:

      -- Εικοσι οκτώ(28) πανεπιστήμια της Ευρώπης ξεκίνησαν το 1990, υπο την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Συμμετείχαν οι χώρες: Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Τσεχία, Ισραήλ, Εσθονία, Ιράκ, Συρία. Εκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Απο πλευράς Ελλάδας συμμετείχει το Τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπο τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε οτι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι σε ποσοστό 70% οι σημερινοί Έλληνες έχουν το ίδιο DNA, με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής.

      Το υπόλοιπο 30% από περιοχές της Εγγύς Ανατολής και προσδιορίζονται χρονικά στα νεολιθικά χρόνια. οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι κατοικούνταν ελληνικά φύλα. Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι του Περικλή, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA. Σε ποσοστό που αγγίζει το 99,5%.

      Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της 8ης Δεκεμβρίου του 2000.
      Επίσης στον «Ταχυδρόμο» της 2ας Απριλίου 2005.

      -- Αλλη μια έρευνα έγινε απο το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής» της 6ης Νοεμβρίου 2005. Το δημοσίευμα είχε τίτλο «Καθαρο το DNA των Ελλήνων». Το δημοσίευμα απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράϋερ(υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη θεωρία του Φαλμεράϋερ οι Έλληνες του 19ου αιώνα, άρα και οι σημερινοί ήταν Σλάβοι και Αλβανοί και ότι δεν είχαν καμία φυλετική σχέση με τους αρχαίους Έλληνες). Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και ο κ. Τριανταφυλλίδης με την ερευνητική του ομάδα, απο το ΑΠΘ.

      Προσφάτως είδα και αυτή την έρευνα που αφορά την μορφολογία των κρανίων
      http://www.youtube.com/watch?v=zGDMDMWqCaI

      Ευχαριστώ για την προσοχή σας

      Διαγραφή
    3. 70% κοινό DNA με τους αρχαίους Έλληνες έχει όλο το ανθρώπινο είδος και η συντριπτική πλειοψηφία του ζωικού βασιλείου. Δεδομένου πως οι Χιμπατζήδες έχουν 99% DNA όμοιο με αυτό των ανθρώπων και τα ποντίκια φτάνουν στο 60% όμοιο DNA με αυτό των ανθρώπων.
      Πολύ φοβάμαι πως κάτι άλλο διάβασες και το έχεις μπερδέψει.

      Τέλος πάντων οι μελέτες αυτές πλέον γίνονται μέσω haplogroups...Τα αποτελέσματα τους δε ερμηνεύονται από τον καθένα όπως τον συμφέρει...

      Διαγραφή
    4. Απ' ότι είπε ο κ. Τριανταφυλλίδης οι έρευνες έγιναν στο μιτοχονδριακό DNA το οποίο μεταβιβάζεται από τη μητέρα στο παιδί και δεν "επιμολύνεται" με ξένα DNA.. Μάλλον δεν θα ερεύνησαν το αν μοιάζουμε γενετικά με τους χιμπατζήδες.. Αυτό σίγουρα το γνώριζαν.. 70% κοινό DNA με τους προϊστορικούς κατοίκους της Ελλάδας οπότε στο μιτοχονδριακό DNA, που πάει 75.000 έτη πίσω νομίζω..

      Διαγραφή
    5. Φοβάμαι ότι υπάρχει γλωσσολογικό θέμα εδώ και δεν συνεννοούμαστε...
      Γενετικά το ανθρώπινο DNA είναι ίδιο κατά 99% με των χιμπατζίδων. Αυτό που μάλλον θες να πεις είναι ότι στο YΠΟΛΟΙΠΟ 1% κατάφεραν και διέγνωσαν πως οι σύγχρονοι Έλληνες έχουν το ίδιο DNA με τους αρχαίους κατά 70%...
      Προσωπικά δεν είμαι γεννετιστής και για αυτό και δεν πρόκειται να σχολιάσω το θέμα ειδικά κιολας όταν δεν παρέχεις κανενός είδους βιβλιογραφία επί του θέματος (άρθρα σε εφημερίδες δεν αποτελουν τέτοια). Ούτε και βοηθάς την επιχειρηματολογία σου με τα "νομίζω".

      Διαγραφή
    6. Βρήκα την έρευνα του κ. Τριανταφυλλίδη "Η γενετική σύσταση των κατοίκων της Ελλάδας". Η έρευνα δεν είναι "αόρατη". Πραγματοποιήθηκε. Μπορείς να την δεις εδω http://www.scribd.com/doc/67834944/%CE%97-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%AF%CE%BA%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

      Εδώ ένα σχετικό άρθρο του ίδιου του καθηγητή

      http://www.ardin.gr/?q=node/274

      Διαγραφή

    7. Αγαπητέ μου αυτό που παρουσίασες εδώ είναι απλά ένα άρθρο βασισμένο σε μία περιορισμένη βιβλιογραφία επί του θέματος γραμμένο το 1993, όχι πρωτογενής έρευνα και μάλιστα από πολλαπλά πανεπιστήμια όπως αρχικά ανέφερες. Επίσης πουθενά το άρθρο δε λέει μέσα τα όσα υποστηρίζεις για ποσοστά ομοιότητας 70% με αρχαίους Έλληνες.

      Το μόνο που λέει το άρθρο ειναι ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι γενετικά πιό κοντά στους Ιταλούς από ότι στους Τούρκους και ακόμα πιό μακριά γενετικά από τους Βουλγάρους. Επίσης πως οι Σαρακατσάνοι δείχνουν να έχουν μικρές διαφορές με τους υπόλοιπους Έλληνες, πως οι Μικρασιάτες είναι πιό κοντά γενετικά στους Έλληνες από ότι είναι στη πλειοψηφία των Τούρκων και πως οι Τσιγκάνοι δεν έχουν συγγένεια με τους Έλληνες....

      Όσον αφορά το άρθρο στο Αρδην το μόνο που αποδεικνύει ουσιαστικά και ο αρθρογράφος φροντίζει να το ξεκαθαρίσει και σε απλή γλωσσα (ενώ σε άλλα σημεία αρκείται σε επιστημονική ορολογία χωρίς να καταλήγει σε ξεκάθαρα συμπεράσματα) είναι πως δεν υπήρξε εποικισμός της Ελλάδας από αφρικανικούς πληθυσμούς (λες και δεν το ξέραμε αυτό...). Τα υπόλοιπα περί 70% μιτοχονδριακού DNA από νεολιθικούς πλήθυσμούς για ρεύματα στη παλαιολιθική εποχή κλπ, θα μας τα εξηγήσει εάν θέλει σε επόμενο άρθρο του διότι περιέργως αντί να εκλαικεύσει τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής (όπως έκανε για το ζήτημα του μη-εποικισμού της Ελλάδας από αφρικανούς) τα αφήνει στο φλου. Kάτι μου λεει πως αν η έρευνα όντως αποδείκνυε άμεση συνέχιση των νεοελλήνων από τους αρχαίους θα το είχε δώσει απλά και κατανοητά...

      Λοιπόν, την επόμενη φορά που σκοπεύεις να παρουσιάσεις κάτι εδώ ως απόδειξη των όσων λές, φρόντισε να το έχεις διαβάσει πρώτα. Και εάν κρίνω πως δεν το έχεις κάνει και απλά ξεφουρνίζεις κείμενα και άρθρα εδώ με την ελπίδα πως δεν θα μπει κανείς στο κόπο να τα διαβάσει και θα πειστεί για τα όσα λες επειδή απλά παρουσίασες κάποια κείμενα, μην παρεξηγηθείς εάν δεν δημοσιευθεί το σχόλιο σου.

      Διαγραφή
  6. Όχι, ο Φαλμεράυερ δεν ήταν Ιουδαίος.
    Αυτήν την ιστορία με το DNA έχω ακούσει πολλούς να τη λένε, αλλά κανένα που να την έχη μελετήσει ή, έστω, δει. Μέχρι να δω, κατά συνέπεια, τις μελέτες αυτές, δεν μπορώ να τις θεωρήσω αξιόπιστες. Και έτσι όμως να είναι, δηλαδή το DNA των Αρχαίων Ελλήνων να είναι όμοιο κατά 80% με εκείνο των σημερινών Νεοελλήνων, δεν σημαίνει τίποτα: Ο Φαλμεράυερ είχε πει ότι οι τωρινοί Έλληνες είναι κράμα Αλβανών και Σλάβων (στους οποίους εγώ τουλάχιστον προσθέτω τους Βλάχους, δηλαδή απογόνους Ρουμάνων). Οι Σλάβοι, οι Αλβανοί και οι Ρουμάνοι όμως είναι από τους τυπικότερους εκπροσώπους της Λευκής Φυλής - ό,τι δηλαδή ήταν και οι Αρχαίοι Έλληνες, δεδομένου ότι οι Εβραίοι/Ιουδαίοι και οι Σημίτες γρήγορα αφομοιώθηκαν. Το 20% που υπολείπεται θα είναι, κατά τη γνώμη μου, απόγονοι Αράβων που παρέμειναν εδώ μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων του Ιμπραήμ.
    Δεν ξέρω κατά πόσον σας ικανοποίησε η απάντησή μου. Εάν, πάντως, χρειαστή, μπορούμε να επανέλθουμε.
    Φιλικά,
    Δημήτρης Μιχαλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και ο Πουλιανός αναφέρει ότι οι κάτοικοι της Κρήτης παρουσιάζουν ανθρωπολογική συγγένεια με τους πληθυσμούς της Στάρα Ζαγὀρα, στη Βουλγαρία. ("Η καταγωγή των Κρητών", Αθήνα, 1971.) Γι'αυτό και οι Βούλγαροι είχαν αποπειραθεί (περιστασιακώς και αναιμικώς) να αντιταχθούν, κατά το τέλος του Α΄ Βαλκανικού πολέμου, στην ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
    Ότι οι Βλάχοι είναι ό,τι λέει η λέξη, δηλαδή Βλάχοι από τη Βλαχία, πρωτεύουσα της οποίας είναι, ως γνωστόν, το Βουκουρέστι. Ήρθανε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και κατέκλυσαν τη Θεσσαλία, που από έτσι ονομάστηκε "Μεγάλη Βλαχία". Αυτή είναι και η -παραδοσιακή τουλάχιστον- άποψη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, όπως εκφράζεται στο έργο "Απολογία ιστορική και κριτική υπέρ του Ιερού Κλήρου της Ανατολικής Εκκλησίας κατά των συκοφαντιών του Νεοφύτου Δούκα". Εκδόθηκε το 1815 και απηχεί απόψεις του Πατριάρχη Κύριλλου ΣΤ΄.
    Υπάρχουν βέβαια πολλοί οι οποίοι θεωρούν ότι αυτά δεν πρέπει να λέγονται. Υπενθυμίζω εν προκειμένω την παλαιά ρήση: "Το Έθνος πρέπει να μάθη να θεωρή εθνικόν ό,τι είναι αληθές."
    Δημήτρης Μιχαλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά μάλλον εδω στο "Θεόδοτο" είστε κρυπτο-Ιουδαίοι και υπονομεύεται την Ελλάδα.. Πως γίνεται να θεωρείτε αναξιόπιστη την ελληνική μυθολογία στο θέμα του Κάδμου και να θεωρείτε αξιόπιστη την Καμπάλα στο θέμα αυτό.
      Με όλο το σεβασμό κ. Μιχαλόπουλε αλλά αυτά που λέτε είναι αυθαίρετα.. Είναι ιστορική έρευνα το τι είπε ένας πατριάρχης; Διερωτιέμαι!
      Όπως με παρόμοια προχειρότητα γράφετε και για το Καλλέργη. Πουθενά δεν παρουσιάζετε το πρωτότυπο κείμενο του Καλλέργη.
      Γιατί "τα μυστήρια της Τήνου"; Αυτά είναι αυθαίρετες φαντασιώσεις..

      Διαγραφή
    2. @Antioxos

      Τελικά εσύ έχεις πλάκα, τη μία μας αποκαλείς κρυπτο-ιουδαίους που υπονομεύουμε την Ελλάδα και την άλλη απευθύνεσαι στον Δ.Μιχαλόπουλο (που είναι βασικό στέλεχος του μπλογκ μας) με "όλο το σεβασμό". Δηλαδή από τη μία τον βρίζεις και από την άλλη τον "σέβεσαι".

      Το τι είπε ένας Πατριάρχης σε ένα κείμενο της εποχής ναι έχει σημασία διότι είναι πρωτογενής καταγραφή ενός φαινομένου μετακινήσεως πληθυσμών(που προφανώς αφορούσε και το Πατριαρχείο).Άλλωστε δεν ήταν ο μόνος καθώς τέτοιες αναφορές διασταυρώνονται από πολλαπλά αντίστοιχα κείμενα της εποχής. Μέχρι και ο Πλήθωνας αναφέρει για τις μετακινήσεις Αλβανών στην Πελοπόννησο.

      Με το να αρνούμαστε εξώφθαλμα και αποδεδειγμένα πράγματα δεν οδηγούμαστε πουθενά. Εσύ μπορεί να έχεις δικαίωμα να νομίζεις πως είσαι απόγονος του Λεωνίδα ή και του Δευκαλίωνα και με αυτό το τρόπο να δίνεις την ευκαιρία στην αριστερά να σπάει πλάκα μαζί σου και να σε εξευτελίζει. Η δικιά μας επιχειρηματολογία στηρίζεται σε στιβαρότερα πόδια. Αρκετά ρεζιλέψατε την Δεξιά με τις φαντασιώσεις και τις ανοησίες σας. Ως εδώ.

      Έπειτα που ακριβώς είδες ότι υποστηρίζουμε τι λέει η «εβραική» Καμπαλά; Αλλά κάτσε μάλλον το βρήκα. Αυτό το συμπέρανες αντιστρέφοντας πλήρως το σχόλιο του Synodinos σε άλλο θέμα που έλεγε πως δεν είναι δυνατόν να βγάλουμε γενετικά και φυλετικά συμπεράσματα βάσει φωνολογικών ομοιοτήτων (και ως παράδειγμα έφερε την περίπτωση του Adam Kadmon τονίζοντας μάλιστα πως πιθανόν να είναι και δάνειο από τα ελληνικά όπως και άλλες καβαλιστικές εκφράσεις).

      Τα εξάκτινα στις εκκλησίες και στα σπίτια της Τήνου δεν ειναι αυθαίρετες φαντασιώσεις (καλά τις φωτογραφίες στο άρθρο δεν τις είδες;) όπως θα ήθελες ή και θα θέλαμε...Είναι μια πραγματικότητα η οποία πρέπει να γίνει κατανοητή και να ερευνηθεί σε βάθος αλλιώς θα είμαστε σε αυτή τη κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα για πολλούς αιώνες ακόμα.

      Σε ποιόν Καλλέργη αναφέρεσαι άνθρωπε μου. Δεν υπάρχει κάν η λέξη "Καλλέργης" στο άρθρο ή στα σχόλια. Παραισθήσεις έχεις;

      Φρόντισε να συνέλθεις...

      Διαγραφή
  8. Ο Επικουρος λεγει οτι ο ανθρωπος δημιουργη τον πολιτισμον του συμφωνως με την ιδιοσυγκρασιαν του και ο "πολιτισμος" των ελληνοφωνων της Ελλαδος δεν ειναι ελληνικος πολιτισμος. Την λεξην "Ελλην" για πρωτη φορα την χρεισημοποιησαν οι δυναστια των Κομνηνων τον......12ον αι, κατω απο την αναγκην μιας ταυτοτητος μετα την καταστροφην του Μαντζικερτ 1071. Και η εννοια αυτη αναγεροταν εις την .....γλωσσα ΜΟΝΟΝ, δηλαδη εαν ομειλουσες την ελληνικην γλωσσα θεωρουσαν .....Ελλην!!! Οι δε σημερινοι ελληνοφωνοι της Ελλαδος ειναι εγκρασις φυλων, της Μογγολικης φυλης των Τουρκων, τουρανοι, της Σλαβικης, Βουλγαρικης, Ρουμανικης, Αλβανικης,δηλαδοι Βαλκανιοι. Ο ιδιος ο Ρηγας Φεραιος το ειπε ετσι ακριβως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. https://www.nature.com/articles/ejhg201718
    http://www.sciencemag.org/news/2017/08/greeks-really-do-have-near-mythical-origins-ancient-dna-reveals
    http://greekgenetics.blogspot.gr/2007/03/blog-post.html
    http://greekgenetics.blogspot.gr/2004/09/blog-post_04.html
    Διαβαστε και κλαψτε κυριε σλαβολαγνοι οπαδοι του Φαλμεραυερ! Αλλα επισης αυστηρα ακαταλληλα και για "νορδικιστες" αλλα και "αυτοχθονιστες"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή