Γράφει ο Αναστάσιος Γιαννάς
Εμείς, σε αυτό εδώ το μπλογκ, καλά τα
λέμε μεταξύ μας. Όμως σκεφτήκατε, εάν είναι ποτέ δυνατόν, να καταλάβουν οι πλατιές λαϊκές μάζες, ότι τα δύο αυτά
ιδεολογικά ρεύματα, ουσιαστικώς, είναι
δύο αιρετικά γνωστικά κινήματα;
Εκ
πρώτης όψεως αυτό φαίνεται πρακτικά αδύνατον. Και όμως! υπάρχει ένας τρόπος για
να το καταλάβουν. Τα διάφορα γνωστικά ρεύματα, από τους Καθαρούς του 11ου αιώνα
στις Γαλλικές επαρχίες έως τους Dukhobors του 17ου αιώνα στην Ρωσική ύπαιθρο, πόνταραν πάντα στην
οικονομία. Με άλλα λόγια, προσπαθούσαν να πείσουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα ότι αυτοί, με τον ένα ή τον άλλο
τρόπο, θα φέρουν την ισότητα και την οικονομική δικαιοσύνη. Αυτό ήταν το μόνιμο
και σταθερό μοτίβο τους. Το ίδιο και σήμερα: ο μεν φιλελευθερισμός
προπαγανδίζει την ‹‹δημιουργική
δύναμη›› του
καπιταλισμού, η δε αριστερά βάλλει
εναντίον του φιλελευθερισμού, υπερασπιζόμενη τις φτωχές λαϊκές τάξεις. Έτσι, πάντα
με την δικαιολογία της οικονομικής καλυτερεύσεως, αυτές οι δύο ιδεολογίες περνούν την γνωστική πολιτική τους και διαμορφώνουν
αιρετικές κοινωνίες.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει η Παραδοσιακή Δεξιά;
A) Πρώτα απ’ όλα πρέπει να σχηματιστεί
μία παράταξη που να αξίζει αυτή την ονομασία, και αυτό μπορεί να γίνει μόνον
εάν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του πατριωτικού –εθνικού χώρου ενωθούν και
παραμερίσουν διαφωνίες και εμμονές. Β) Μετά θα πρέπει η παράταξη αυτή να διατυμπανίσει, με τρόπο ξεκάθαρο και σαφή, ότι
είναι μία αντί-καπιταλιστική δύναμη η οποία, όταν θα έλθει στην εξουσία, θα
αφαιρέσει όλα τα μέσα παραγωγής από την
καπιταλιστική ιδιοκτησία, θα δημιουργήσει έναν μεγάλο σύγχρονο παραγωγικό ιστό
και θα ασκήσει μία σοσιαλιστική οικονομική πολιτική, διαφυλάσσοντας
ταυτόχρονα την δημιουργική ελευθερία του πολίτη.
Φανταστείτε
λοιπόν, μία κοινωνία με Δεξιά καθοδήγηση, στην οποία από τη μια πλευρά, δεν θα υπάρχει έδαφος για
την άσκηση αριστερών οικονομικών διεκδικήσεων, και από την άλλη πλευρά, τα
αρπακτικά του φιλελευθερισμού δεν θα βρίσκουν λεία. Με άλλα λόγια, με ένα
σμπάρο δύο τρυγόνια. Τότε οποιαδήποτε
αριστερή διαμαρτυρία ή εξέγερση θα
φανερώσει αμέσως το αιρετικό γνωστικό υπόβαθρό της, και αυτό θα γίνει αμέσως αντιληπτό από τις πλατιές λαϊκές μάζες. Με ποια
αιτήματα θα βγουν στην κοινωνία; Να παντρεύονται οι ομοφυλόφιλοι; Να κατεβούν
οι Σταυροί από τα δημόσια κτήρια; Να νομιμοποιηθούν οι
λαθρομετανάστες; Ή θα ζητήσουν, όπως ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Τατσόπουλος, την κατάργηση των νόμων περί βλασφημίας;
Είναι
προφανές, ότι θα τους πάρουν με τις πέτρες. Σήμερα λοιπόν η λόγχη του Αρχάγγελου Μιχαήλ, πρέπει να
είναι η οικονομία. Η γνώμη μου είναι, ότι μόνον με αυτή μπορεί να σκοτωθεί ο δράκος.
Η αντιμετώπιση της αριστερής και της φιλελεύθερης προπαγάνδας που μέσω του εξισωτισμού και της ετερότητας προσπαθεί να μας πείσει περί δικαιοσύνης και ισότητας, οφείλει να αντιμετωπιστεί σε μια ιδεολογική πλατφόρμα που θα διατυμπανίζει την πραγματικότητα. Ότι δηλαδή ΔΕΝ υπάρχει ισότητα στην φύση, σε κανένα επίπεδο. Η Εθνική Δεξιά οφείλει να αντιπαρατεθεί με ισχυρά ιδεολογικά όπλα. Και ναι, η οικονομία επίσης παίζει σημαντικό ρόλο όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, όμως η δημιουργία μιας οργάνωσης ''ομπρέλας'' που θα καλύπτει τις εθνικιστικές και αντιδημοκρατικές δυνάμεις, θέλει πολύ ακόμη έργο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πάντα ευρίσκονται στο μυαλό μας και εξαρτώνται επομένως από τα πρότυπα που το "διαμορφώνουν".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον Παρμενίδη αποδίδεται..."το γαρ αυτό νοείν εστίν τε και είναι".
Σε ό,τι ο σημερινός συρμός μας καθοδηγεί να συμμετέχουμε, χάνοντας ανεκτίμητο χρόνο ΟΥΣΙΑΣ από την ζωή μας, είναι γιά να συγχρωτιζόμεθα μεταξύ μας διά το θεαθήναι (και τα δύο φύλα) ως υλικά "επιτυχημένοι" πομπώδεις και στομφώδεις προκειμένου να αποκτήσουμε τον συγκεκαλυμμένο "φθόνο" των άλλων, ή την περιζήτητη εκτίμηση-θαυμασμό...όταν ήμασταν νεώτεροι μάλλον των κυριών!
Ο πτωχός της σήμερον ήταν ο ζάπλουτος πριν 50-150 χρόνια.
Η ανάγνωση της αρχαίας ελληνολατινικής γραμματείας μας οδηγεί σε επαφή με Σοβαρούς ανθρώπους που είχαν εγκύψει αρκούντως σε αυτά τα θέματα και έτσι έχουμε πρώτη ύλη γιά ιδική μας περαιτέρω τεκμηρίωση.
Ο "κύκλος" συνδιαμορφώνει τον φαινότυπό μας και όλοι μαζί μπορούμε να πάμε κατά διαβόλου εάν οι πανίσχυρες πλέον διαπεραστικές δυνάμεις, που δημιουργούν τα πρότυπα, επιθυμούν την αποκολοκύθωσή και την κατάργηση των φυσικών μας αντιδράσεων.
Η Δεξιά, ταπεινή μου γνώμη, ετερο-ορίζεται από την αριστερά διαφέροντας στο βασικό της χαρακτηριστικό...το διεθνιστικό κέντρο αποφάσεων και όπως ορίζεται σήμερα τούτο, αυτή είναι η κύρια ειδοποιός διάκρισις, μαζί με την ατομική αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπεια (προτεραιότητα αυτοκυβερνησίας ισχυρών προσωπικοτήτων ασχέτως οικογενειακών κλπ προελεύσεων...γιαυτό και απ' την ίδια οικογενειακή φύτρα ξεφυτρώνουν κάθε λογής φυντάνια) και όχι τα κατά καιρούς οικονομικά μοντέλα.
Αυτή η ανεξαρτησία των επί μέρους μαζικών ιστορικών συσσωματώσεων δημιουργεί αναγκαστικά σεβασμούς, αναγνωρίσεις και υποχρεώσεις μεταφυσικής υφής έναντι των προγόνων και των απογόνων αυτών που αντιλαμβάνονται ούτως τα πράγματα.
Τέλος...ρεαλιστικά τώρα νομίζω, είναι ελάχιστοι οι συγκινούμενοι από τέτοιες αναλύσεις συμπολίτες μας και το μόνο που πλέον μπορεί να διεκδικηθή ειρηνικά είναι η, με ιδιωτική πρωτοβουλία και στα πλαίσια του "συστήματος", συγκρότηση αυτόνομων "φαλανστηρίων" που τα συνταγματικά συμφωνημένα μεταξύ ομοιδεατών θα τηρούνται απαρεγκλίτως με συμβολαιογραφικές (με ρήτρες) αμφοτεροβαρείς συμβάσεις.