ΠEΡΙ «ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ», «ΕΛΛΗΝΑΡΑΔIΣΜΟΥ» ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

Γράφει ο Nikolai Romanov

                                   

"Το αίμα των πολεμιστών

 είναι ιερότερο από τις προσευχές των μοναχών

 και το μελάνι των διανοουμένων"

                                                                                                                                           Ιούλιος Έβολα

      Μετά τα τελευταία σχόλια κάποιων αναγνωστών σε κείμενα που δημοσίευσε ο "Θεόδοτος", συγκεκριμένα  του κ. Δ. Tσεργίνη, και βλέποντας τις αντιδράσεις κυρίως διαφόρων "εθνικοφρόνων" (αρχαιολατρών ή υπερορθοδόξων), που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για κάτι το οποίο, αν μη τι άλλο, είναι η ιστορική αλήθεια, αποφάσισα να απαντήσω σε όλους αυτούς τους σώνει και καλά απογόνους του Λεωνίδα και του Βουλγαροκτόνου με αυτό το κείμενο.

Η χώρα μας τον τελευταίο καιρό μαστίζεται από μια παρατεταμένη οικονομική κρίση. Κατά την προσωπική μου άποψη μάλιστα, απλώς το προτεκτοράτο των Βρεταννών και στη συνέχεια των Αμερικανών που λέγεται «Ελλάδα» στην ουσία έχει χρεοκοπήσει. Η οικονομική χρεωκοπία όμως δεν είναι το χειρότερο: το χειρότερο είναι ότι ο λαός μας βρίσκεται σε κατάσταση προκεχωρημένης σήψης. 

Σε όλους αυτούς τους ελληναραίους που τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων  μπορεί να συγκαταλέγονται και οι "μαϊμούδες" τυφλοί της Ζακύνθου, οι επίορκοι γιατροί που τσεπώνουν τα φακελλάκια, οι δημόσιοι υπάλληλοι που εισέπραξαν τα "γρηγορόσημα" κ.ο.κ. Εν τέλει ο παχύσαρκος εγγονός του στρατηγού Πάγκαλου (ο οποίος κατ' ιδίαν ομολογία είχε πάρει μέρος στον γαλλικό Μάη του '68 ) δεν είχε τελείως άδικο: Αν όχι για όλους, για τη συντριπτική πλειοψηφία των Νεοελλήνων πραγματικά ισχύει το  «Μαζί τα φάγαμε». Άλλωστε γι'αυτό εψήφιζαν οι ελληναραίοι τόσο χρόνια τον μακαρίτη τον Ανδρέα Παπανδρέου:  για το εύκολο χρήμα.

Εντελώς ξαφνικά, τώρα, οπότε ήρθε η εποχή των ισχνών αγελάδων, άρχισαν οι ελληναράδες να συνειδητοποιούν ότι οι μετανάστες είναι πρόβλημα. Πριν όμως από λίγα χρόνια, οι περισσότεροι από τους συμπατριώτες μας απασχολούσαν αλλοδαπούς στα χωράφια τους, στις οικοδομές τους και στις επιχειρήσεις τους. Βλέπετε, «κοστίζανε» λιγότερο από ένα ημεδαπό εργαζόμενο. 

Αυτή ήταν και είναι η πραγματικότητα, όσο και αν αυτό δεν αρέσει σε πολλούς. Λίγο-πολύ για τη χρεωκοπία της χώρας σαφώς είναι υπεύθυνο και το πόπολο που τώρα διαδηλώνει και φωνάζει στις πλατείες. Και για να είμαστε ειλικρινείς: Το πόπολο αγανάκτησε, επειδή τα όνειρα και οι οπτασίες της εύκολης κονόμας της δεκαετίας του 1980 και της ψευτογκλαμουριάς εκείνης του 1990 αλά Πέτρος Κωστόπουλος έλαβε τέλος. Ας μην κατηγορούμε λοιπόν την Τρόικα, τη Μέρκελ, το ΔΝΤ: τοκογλύφοι τσιφούτηδες είναι οι άνθρωποι, μας έδωσαν δανεικά, τώρα τα ζητάνε πίσω, την δουλειά τους κάνουνε. Άλλωστε εμείς τους τα ζητήσαμε.

Για να πάμε όμως, τώρα, να δούμε λίγο και αυτούς που αποκαλούνται "εθνικά σκεπτόμενοι", "εθνικοπατριώτες" κ.λπ. Εγώ έχω καταλάβει, όπως και πολλοί από εμάς στον Θεόδοτο, ότι ο λεγόμενος εθνικός ή πατριωτικός χώρος ζει σε μια virtual reality (εικονική πραγματικότητα),  όπου ο ελληνισμός, ξαφνικά με την βοήθεια των Ρώσων, των Πρώσσων, των Κινέζων ή κάποιων δυνάμεων από το υπερπέραν, θα επανακάμψει, θα επανιδρύσει την βυζαντινή αυτοκρατορία και τα σύνορά μας θα φτάσουν μέχρι την ινδική υποήπειρο. Κάποιοι άλλοι, ανεγκέφαλοι, ανακάλυψαν τον τελευταίο καιρό  ότι η συμμαχία Ελλάδας-Ισραήλ θα διαλύσει την Τουρκία. Ο τίτλος σπουδών μου δεν είναι στην Ψυχολογία ή στην Ψυχιατρική, αλλά από τα ελάχιστα που έχω διαβάσει, νομίζω ότι οι τέτοιου τύπου φαντασιώσεις μεγαλείου αποτελούν  ψυχική αρρώστεια.

Όλοι αυτοί οι "πατριώτες" διαβάζουνε μόνο μυθεύματα τύπου Βελόπουλου και Λιακόπουλου. Ποτέ τους όμως δεν μπήκανε στον κόπο να διαβάσουν Ελληνική και Παγκόσμια Ιστορία. Εάν όμως διαβάζανε Ιστορία και όχι Βελόπουλο και Λιακόπουλο, αμέσως  θα καταλάβαιναν ότι ένας έθνος, μία φυλή ακμάζει, μόνο όταν είναι πολεμική. 

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αλλά και οι βυζαντινοί ακμάσανε, μόνο όταν και όσο ήταν πολεμιστές. Δεν θα υπήρχε η κλασσική αρχαιότητα, εάν δεν υπήρχε η οπλιτική φάλαγγα, ώστε να πετάξει τους Πέρσες στη θάλασσα· ούτε η ελληνική γλώσσα θα γινόταν διεθνής κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους και στη συνέχεια, εάν δεν υπήρχαν η μακεδονική φάλαγγα και η σάρισα. Ούτε όμως θα είχε ποτέ ανθήσει ο βυζαντινός  πολιτισμός του Μεσαίωνα, εάν δεν υπήρχαν οι κατάφρακτοι πολεμιστές και οι Ακρίτες. Θα θυμάστε τι έπραξε ο Βασίλειος ο Β', ο επονωμαζόμενος Βουλγαροκτόνος, στους Βούλγαρους αιχμάλωτους πολέμου; Τύφλωσε όλους, διότι τους θεώρησε ενόχους προδοσίας, αφήνοντας ανά εκατό ένα μονόφθαλμο, για να οδηγήσει τους υπόλοιπους «πίσω στα σπίτια τους».

Όσο αποτρόπαιο και αν φαίνεται το μέτρο αυτό της μαζικής τύφλωσης ακόμα και σε κάποιες "πατριωτάρες", αυτή ακριβώς η πράξη έσωσε την αυτοκρατορία. Αυτά που μας λέγανε στα σχολεία ότι οι Έλληνες δεν έκαναν κατακτητικούς πολέμους είναι, επιτρέψτε μου να το πω: κουραφέξαλα. Περισσότερο υπερήφανοι πρέπει να είμαστε για τους πολεμιστές και κατακτητές αρχαίους Έλληνες και Βυζαντινούς παρά για τους φιλόσοφους, οι οποίοι εκτός από κάποιους πολύ λίγους (Ηράκλειτος π.χ., Πλάτων και Αριστοτέλης) δεν ήταν, ειδικά κατά την ελληνιστική περίοδο, παρά αμπελοφιλόσοφοι. Και τούτο, διότι όταν ψάχνεις το «βαθύτερο νόημα της ζωής» στα συμπόσια των δειπνοσοφιστών και όχι στα πεδία των μαχών, τότε εμφανίζεται κάποιος Αιμίλιος Παύλος με τις λεγεώνες του και δικαίως σε εξανδραποδίζει: Όταν είσαι μαλθακός και σε κατάσταση παρακμής μόνο δούλος σου αξίζει να γίνεις. Το ίδιο ακριβώς έργο "παίχτηκε" και περίπου 1.500 χρόνια μετά, στο Βυζάντιο, όταν αντί οι νέοι να γίνονται στρατιώτες, μπαίνανε στα μοναστήρια, όχι βέβαια επειδή είχανε ασκητική φύση και «κλίση προς τα θεία», αλλά απλώς για να αποφύγουν την στράτευση.

Ας επιστρέψουμε όμως στο  παρόν, διότι υπάρχουν κάποιοι εθνικόφρονες οι οποίοι πιστεύουν πως «πυλώνες του έθνους» είναι ο στρατός, η αστυνομία και η εκκλησία. Θα θυμάστε, ελπίζω, το ανεπανάληπτο σύνθημα της (κατά τις κακές γλώσσες) κυπατζίδικης φυλλάδας που μίλαγε για «τον λοχία που έρχεται με την ταχεία». Η ίδια φυλλάδα καλούσε τους νέους να σέβονται τις ένοπλες δυνάμεις (αυτές που φυλάνε τις φυτείες οπίου στο Αφγανιστάν και τις χασισοφυτείες στο Κοσυφοπέδιο), την αστυνομία που προστατεύει τους προαγωγούς και  πρεζέμπορους, αλλά ρίχνει χημικά σε γέροντες και παιδιά, και στην ελλαδική εκκλησία των κίναιδων ιεραρχών. (Εγώ που γράφω αυτές τις γραμμές είμαι ορθόδοξος.) 

Δυστυχώς αυτός ο λαός έχει ξεχάσει να πολεμάει - και θα εξηγήσω το γιατί. Όταν έγινε το περιστατικό στα Ίμια, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, όλοι έμειναν στα σπιτάκια τους. Και  όχι μόνο αυτό, αλλά και στις εκλογές του 1996 ο εθνοπροδότης Σημίτης εξελέγει πανηγυρικά. 

Οι Σέρβοι όμως, όταν οι προδότες της παγκοσμιοποίησης παρέδωσαν τους ήρωες Κάρατζιτς και Μλάντιτς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, τα έκαναν άνω-κάτω, συγκρούστηκαν με τους αστυνομικούς και έβαλαν φωτιά ακόμα και στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Βεβαίως δεν ήσαν φλώροι ή, έστω, "ευπρεπείς" πατριώτες τύπου Βορίδη, Άδωνι ή Θανούλη Πλεύρη: Ήταν "αλήτες", δηλαδή σκινάδες, ροκάδες, χουλιγκάνοι και μηχανόβιοι. (Και μαζί τους  φυσικά ήτανε και βετεράνοι του πολέμου.) Τα ίδια έπραξαν και στο "gay pride" με αποτέλεσμα η σερβική κυβέρνηση να αναγκαστεί να το απαγορεύσει. Στα "gay pride" της Αθηνών και Θεσσαλονίκης, όμως, δεν είδα τίποτα το ανάλογο από πατριώτες, ούτε ακραίους, ούτε light. Και φυσικά απαθέστατη έμεινε, στο σύνολό της, και η ελλαδική  εκκλησία.

Και κάτι πιο πρόσφατο:  Ένα γελοίο υποκείμενο, το οποίο είναι και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, είχε φτιάξει στο facebook μια σελίδα υβριστική κάποιου αγίου. Όταν ο τύπος αυτός πιάστηκε και οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη, οι ομοϊδεάτες του οργάνωσαν μια προκλητική εκδήλωση στα Εξάρχεια που διακωμωδούσε και εξύβριζε την Ορθόδοξη Πίστη. Κανείς δεν αντέδρασε ούτε δυναμικά, ούτε χλιαρά. Στην Ρωσία όμως όταν τρεις πόρνες λεσβίες, οι γνωστές Pussy Riots, προσέβαλαν με βάναυσο τρόπο την Ορθόδοξη Πίστη, οι εκεί πιστοί αντέδρασαν δυναμικά απαιτώντας την παραδειγματική τους τιμωρία. Μαζί στις συγκεντρώσεις αυτές ήσαν οργανώσεις βετεράνων, πατριωτικές ενώσεις, αλλά και αυτοί που οι εδώ "ευπρεπείς" ονομάζουν «αλήτες» (χούλιγκανς, σκίνς και bikers). Kαι επειδή έχω ταξιδέψει στη Ρωσία, πολύ συχνά, στα εκεί κατηχητικά τους, εκτός από το πνευματικό έργο, οι νέοι ασχολούνται και με πολεμικά σπόρ όπως πυγμαχία, πολεμικές τέχνες κ.λπ. Υπάρχουν δε και ιερείς που είναι κάτοχοι μαύρης ζώνης. Κάντε μια σύγκριση λοιπόν με τους δικούς μας τους παπάδες και τα δικά μας τα κατηχητικά: Ενώ ο κόσμος κυριολεκτικώς καίγεται, αυτοί ασχολούνται ακόμα με το αν η ρόκ και μέταλ μουσική και οι πολεμικές τέχνες  είναι «δημιουργήματα του διαβόλου». Αυτά φαίνεται ότι απασχολούν τους παπάδες της Ελλάδας: Καθόλου δεν τους απασχολεί το ότι η χώρα έχει γεμίσει Μουσουλμάνους ουαχαμπίτες, ότι παρελαύνει ανενόχλητο το "αδελφάτο" των κίναιδων και ότι φυσικά καθυβρίζεται η Ορθοδοξία από κάποια VIP κωλoσκατόπαιδα. Πάνω από όλα ευπρέπεια.

Που θέλω να καταλήξω; Όταν φαντασιώνεσαι ότι είσαι απόγονος του Λεωνίδα, του Μεγαλέξαντρου ή του Βουλγαροκτόνου, ας προσπαθείς τουλάχιστον να είσαι μαχητής, πολεμιστής και δημιουργός. Κανείς δεν σέβεται κάποιον για τους μεγάλους και τρανούς του προγόνους: Τον σεβασμό των άλλων τον κερδίζουμε αποκλειστικώς και μόνο με τα δικά μας, προσωπικά επιτεύγματα. Δυστυχώς όμως εμείς οι Νεοέλληνες είμαστε πάντοτε απόγονοι και ποτέ πρόγονοι κάποιου σπουδαίου – όπως είπε και ένας Κορσικανός.