OI ΑΛΗΤ' ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΕΛΙΤ

Το παρόν άρθρο είναι από το βιβλίο του κ. Θωμά Θεολόγη και γράφτηκε το 2010

   Ἀλητεία, ὅπως θά γνωρίζετε, εἶναι ἡ περιπλάνηση κι ἀλήτης ὁ περιπλανώμενος πού δέν διαθέτει μόνιμη κατοικία. Ἡ λέξη ἐλίτ εἶναι ξενόφερτη καί ἡ καταγωγή της πολύ παλιά. Ἐπειδή οἱ ἀνήκοντες στή συνο­μοταξία τῶν ἀλητῶν δέν ἀποτελοῦσαν νο­μεν­κλατούρα, ἔψαξαν καί βρῆκαν μιά ἀόρα­τη ἀνεμόσκαλα πού τούς ἀναβάθμισε, μετα­τρέποντάς τους ἀπό «ἀλῆτ’» σέ «ἐλίτ»! Τά πράγ­ματα συνέβησαν κάπως ἔτσι:

Ὁ Ἕλληνας, σκέφτηκαν, δέν παραδέχε­ται πώς ὑπάρχει στόν κόσμο κάτι πού αὐτός νά ἀγνοεῖ! Ἀνοῖξτε κουβέντα γιά τούς πυραύλους S300 στή Λαϊκή ἤ στό καφενεῖο τοῦ πιό ἀπο­μονωμένου χωριοῦ καί πεῖτε μου ποιός, ἐκτός ἀπό τόν μουγγό, δέν θά ἔχει ἄποψη! Ἔτσι, σιγά – σιγά, γελοιοποίησαν τήν ἑλληνική γλῶσσα. Προτίμησαν τό πλαφόν ἀντί τῆς ὀροφῆς, ἐπει­δή τό πλαφόν μπορεῖς νά τό ἀνεβοκατεβάσεις καί νά ἐμπαίξεις τό φορολογούμενο, π.χ., ἐνῶ τήν ὀροφή δέν εἶναι δυνατόν νά τήν μετα­τοπίσεις, χωρίς νά γκρεμίσεις ἤ νά προσθέσεις λίγο τοῖχο. Καταλάβατε; Ἔτσι καί πεῖς συ­σκότιση, προδόθηκες ὅτι μιλᾶς γιά «μαυρίλα», ἐνῶ μέ τό μπλακάουτ καθαρίζεις μέ τήν πρώ­τη!..

            Κάπως ἔτσι, ψάχνοντας σέ μιά σκοτει­νή ἀποθήκη πού ἦταν πεταμένες λατινικές καί μεσαιωνικές γαλλικές λέξεις, βρῆκαν τίς elingere καί eslit, τίς ἄλεσαν λιγάκι κι ἔπλα­σαν τή λέξη élite πού σημαίνει ἐπιλογή, οἱ ἐκλεκτοί, ἡ ἀφρόκρεμα! Γιά νά εἶσαι, ὅμως, τεχνητή ἐλίτ, πρέπει νά ἐξοντώσεις τή φυ­σική. Δέν ἀναφέρομαι, βέβαια, σέ μερικούς καθηγητές Πανεπιστημίου πού κατέλαβαν τήν ἕδρα (ἀναφέρομαι σ’ αὐτή τοῦ Πανεπι­στημίου κι ὄχι στήν ἄλλη πού εἶναι, οὕτως ἤ ἄλλως, δική τους) κλέβοντας ξένες διατρι­βές, οὔτε σέ γιατρούς πού ἀποφοίτησαν ἀπό Πανεπιστήμια μαϊμοῦ, οὔτε σέ ἱεράρχες πού προήχθησαν μετά ἀπό ἐπιφοίτηση τῶν με­σων, οὔτε …

Μήν πάει ὁ νοῦς σας μόνο στό σήμερα. Δέν γίνεσαι πρῶτος μόνο μέ τεχνάσματα, ὅπως παραπάνω. Γίνεσαι κι ἀλλιῶς, δηλαδή ἐξοντώνοντας τήν ὑπάρχουσα «ἐλίτ». Φτάνει νά σᾶς πῶ ὅτι πολλοί ἱκανοί καί ἐκ τοῦ φυσικοῦ ἐλίτ, ἐξοντώθηκαν ἀπό τήν πείνα στήν ἐξορία (Πυθαγόρας - Ἀριστείδης – Σο­φο­­κλῆς - Ἀριστοφάνης), πέθαναν στήν ἐξο­ρία (Θεμιστοκλῆς - Ἡρόδοτος - Ἀλκι­βιάδης), τά τίναξαν στή φυλακή ἀπό τήν καλοπέραση (Μιλτιάδης - Φειδίας), δηλητηριάστηκαν ἤ ἀναγκάστηκαν νά πάρουν κώνειο (Δημοσθέ­νης - Σωκράτης).

Τί ἔγινε τούς τελευταίους δύο αἰῶνες, δέν θά σᾶς τό γράψω. Γιατί φυλακίστηκε ὁ Κολοκοτρώνης καί γιατί ὁ Καραϊσκάκης ὁδη­γήθηκε στό θάνατο, ρωτεῖστε τόν Μαυροκορ­δᾶτο. Ἦταν ἕνας ἀπό τούς «ἀλῆτ’» τῆς ἐποχῆς του!..