ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ…ΦΡΑΝΚΙΣΤΗΣ



Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου             

           

Adam Mickiewicz

Ζούμε σε μια εποχή που πλέον όλα είναι δυνατά. Σε λίγο καιρό, στους δρόμους των ευρωπαϊκών πόλεων θα συναντάμε παιδιά που θα τα κρατά από το χέρι ο πατέρας τους και….ο πατέρας μάννα τους! Το μόνο λοιπόν που έμεινε να δούμε, είναι ένα καθολικό άγιο, οποίος στην πραγματικότητα ήταν εβραίος… Φρανκιστής: Αναφέρομαι στον Πάπα  Ιωάννη-Παύλο Β΄, που έχουν στα σκαριά την αγιοποίησή του. Οι Φρανκιστές, δηλαδή οι ντονμέδες της Ευρώπης, ήταν Iουδαίοι και  οπαδοί ενός εξτρεμιστικού γνωστικισμού, οι οποίοι βαφτίστηκαν χριστιανοί, κυρίως καθολικοί, έτσι ώστε να μπορέσουν να διεισδύσουν  μέσα στους θεσμούς των καθολικών χωρών και να τους αλώσουν εκ των έσω. Αυτή η ιουδαϊκή γνωστική σέκτα λοιπόν, ανέπτυξε ιδιαίτερη δραστηριότητα στην Πολωνία. Ο Ιταλός δημοσιογράφος M.Βlondet γράφει: «Πολλοί φρανκιστές διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του ιδιότυπου Πολωνικού εθνικισμού. Ο εθνικός ποιητής της Πολωνίας Adam Mickiewicz (1798-1855) που τόσο αγαπούσε ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, ήταν ένας Φρανκιστής. Ο Adam Mickiewicz λοιπόν, Καθολικός στα λόγια, ήταν φίλος του G.Mazzini  με τον οποίο έλαβε μέρος στην μασονική επιχείρηση που έδιωξε από την Ρώμη τον Πάπα Πίο Θ΄ το 1849. Ο Mickiewicz πέθανε στη Κωνσταντινούπολη ενώ προσπαθούσε να φτιάξει μια λεγεώνα για να απελευθερώσει την Ιερουσαλήμ.» 

ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΓΙΩΝ, ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Έχουν μεγάλη σημασία τα άρθρα του κ. Α. Γιαννά. Ας θεωρηθεί βέβαιο πάντως ότι η παρουσία ενός άρθρου στο Θεόδοτο δεν σημαίνει πάντοτε πως με αυτό συμφωνεί κι όλο το επιτελείο του μπλογκ σε όσα το άρθρο αναφέρει. Θεωρούμε όμως ότι και μόνο η έναρξη των σχετικών συζητήσεων αποτελεί μεγάλο βήμα για την καθημαγμένη από την ανοησία και αρλουμπολογία Ελλάδα μας. 

      

Γράφει ο Αναστάσιος Γιαννάς



Μάσκα του Διονύσου

Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, στην αρχαιότητα όλα είχαν ένα θεό-προστάτη: Η θεά της σοφίας ήταν η Αθηνά, η θεά του κυνηγιού η Άρτεμις, η θεά της γης η Δήμητρα, κλπ. Έτσι και η δημοκρατία  είχε τον δικό της θεό-προστάτη και θεό-δημιουργό - αν και αυτό το γεγονός πάντα κρατήθηκε καλά «χωμένο μέσα στην γη», κάτι που ανταποκρίνεται εξάλλου και στην φύση αυτού του  θεού, αφού ανήκει στην κατηγορία των χθόνιων (=υπόγειων). Όταν ο Πλάτων, κατηγορούσε το δημοκρατικό σύστημα και τα δημοκρατικά ήθη,  το έκανε για τρείς λόγους: Πρώτον διότι ήταν ο ίδιος μάρτυρας της πνευματικής και πολιτικής παρακμής που έφεραν τα δημοκρατικά συστήματα. Δεύτερον, διότι νοσταλγούσε την Ομηρική Ελλάδα, την εποχή δηλαδή των ηρωικών βασιλέων και των  σοφών Ιερέων, την εποχή  κατά την οποία δέσποζε το Απολλώνιο πνεύμα. Ο τρίτος λόγος της εχθρότητάς του προς τη δημοκρατία προερχόταν από το ότι γνώριζε το μεταφυσικό παρασκήνιο της έλευσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Ακριβώς γι’ αυτό το παρασκήνιο θα μιλήσουμε τώρα.

ΝΕΩΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΡΚΕΛ

Επειδἠ πάρα πολλοί σε αυτήν εδώ τη χώρα συνεχίζουν να αποκαλούν τη Μέρκελ «Ναζί» και άλλα παρεμφερή (φυσικά ανόητα για να μη πούμε βλακώδη), καλούμε τους πάντες να διαβάσουν με ΜΕΓΑΛΗ προσοχή το παρακάτω άρθρο.

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου  

       

Σε προηγούμενο άρθρο για την καταγωγή τριών ηγετών μεταξύ αυτών και της Μέρκελ, ο Θεόδοτος είχε αναφερθεί  στην ιουδαϊκή καταγωγή της καγκελαρίου Angela Dorothea Merkel. Πράγματι, ήταν γνωστό ότι  το επίθετο του πατέρα της, Kasner, ήταν ένα συνηθισμένο εβραϊκό επίθετο των ασκεναζίμ εβραίων της Γερμανίας. Προσφάτως, κυκλοφόρησε στην Γερμανία ένα βιβλίο με τον τίτλο: Άνγκελα Μέρκελ- Η Καγκελλάριος και ο κόσμος της, στο οποίο ο Γερμανός δημοσιογράφος Stefan Kornelius κάνει μια εμπεριστατωμένη έρευνα στο γενεαλογικό δένδρο της Μέρκελ, και αποκαλύπτει ότι ο πατέρας της ήταν Πολωνός και το πραγματικό του όνομα ήταν Kazmierczak. Όταν μετανάστευσε από την Πολωνία στην Γερμανία, το άλλαξε επί το γερμανικότερο σε  Kasner. Ο δημοσιογράφος δεν μας δίνει περισσότερες πληροφορίες, και οι λόγοι, όπως θα φανεί παρακάτω, είναι μάλλον προφανείς. Το επίθετο Kazmierczak προέρχεται από  το όνομα Kazimierz, μία ιστορική συνοικία της Κρακοβίας,  γνωστή γιατί αποτέλεσε το κέντρο  της εβραϊκής κοινότητας της πόλης από τον 14^ο αιώνα. Πολλοί  Ιουδαίοι λοιπόν της Πολωνίας  έπαιρναν το επίθετο τους από τα αρχικά αυτής της συνοικίας, όπως εξάλλου  το επιβεβαιώνουν και οι ίδιοι  

ΕΝ ΟΙΔΑ, ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ

γράφει ο Θωμάς Θεολόγης

προτομή του Σωκράτη

Τά λόγια τοῦ τίτλου εἶναι τοῦ Σωκρά­τη, τοῦ μεγαλυτέρου φιλοσόφου. Δέν ἔπιασα καλά τό νόημά τους ὅταν τά πρωτοδιάβασα, γιατί μοῦ ’λειπε ἡ πεῖρα. Μέσω τῆς μετριο­φροσύνης, μοῦ φάνηκε πώς ὁ Σωκράτης πρό­βαλε τήν ὑπεροψία του. Ἀγνοοῦσα, τότε, τό μεγαλεῖο του! Καθώς, ὅμως, κυλοῦσε ὁ και­ρός καί ἡ πεῖρα μερικῶν δεκαετιῶν μεγά­λωσε στόν ταμιευτήρα τῆς γνωσιολογίας, κατανόησα τό πραγματικό τους νόημα. Δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό: ὅσο πιό πολλά μαθαίνεις, τόσο καλύτερα ἀντιλαμβάνεσαι τήν ἀπόστα­ση πού σέ χωρίζει ἀπό τό ἄγνωστο! Ὅταν σκαρφαλώσεις στόν πλησιέστερο λόφο καί δεῖς τήν ἀόρατη ἀπό τό σπίτι σου κοιλάδα, ἕνας καινούργιος κόσμος ξετυλίγεται μπρο­στά σου. Ἄν, στή συνέχεια, κατακτήσεις μιά μεγάλη βουνοκορφή, ἀνακαλύπτεις τήν ὕπαρ­­ξη ἀγνώστων πεδιάδων, ποταμῶν, λιμνῶν καί, ἴσως, ὠκεανῶν.

 

Τό ἀξίωμα τοῦ Σωκράτη «ἕν οἶδα, ὅτι οὐδέν οἶδα» σήμερα δέν εἶναι ἐπίκαιρο! Εἴμαστε, δυστυχῶς, κυκλωμένοι ἀπό «παντο­γνῶστες» πού καταπιεστικά ἐπιδεικνύουν τήν ἀγνωσία τους! «Πάνσοφοι» οἰκονομολό­γοι στρίμωξαν τήν οἰκονομία σέ μιά ἀδιέξο­δη σήραγγα, φανταστικοί «καλλιτέχνες» με­τέ­τρεψαν τά Πύθια σέ μιά λαμπρή τελετή πιθηκοακροβατικῶν ἐπιδείξεων, πού ἀκούει στό ὄνομα EUROVISION! Πολυάριθμοι «εἰδι­κοί» διαφημίζουν τίς χιμαιρικές τους ἰδέες, κορυφαῖοι μόδιστοι ἐφευρίσκουν διαυγῆ ἐν­δύ­ματα, προκειμένου νά ἀπενδύσουν τό ἀν­θρώπινο σῶμα!..

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

 Γράφει ο Αναστάσιος  Γιαννάς

Μέσα στην αναμπουμπούλα των καθημερινών μας προβλημάτων, κουρασμένοι από την διαχείριση και την επεξεργασία χιλιάδων πληροφοριών, ίσως να χάνουμε την αίσθηση ότι εμπρός μας και εμπρός από τα παιδιά μας, εμφανίζεται ένα νέος κόσμος· θα έλεγα με περισσότερη ακρίβεια, ότι παρουσιάζεται η αντιστροφή του κόσμου που έως σήμερα γνωρίζαμε. Πριν από λίγες ημέρες διάβαζα ότι για πρώτη φορά στην ιστορία, στο Λονδίνο ο λευκός πληθυσμός αποτελεί πλέον την μειοψηφία(45%).Το ίδιο φυσικά θα συμβεί σε λίγο καιρό και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Μία Βαβέλ από εθνότητες, συνήθειες, θρησκείες, έθιμα, και ψυχοβιολογικές ιδιοσυγκρασίες, θεμελιώνεται πάνω σε όλη την Ευρώπη. Την ίδια στιγμή, στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες θεσμοθετείται ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και επιτρέπεται ακόμη και να υιοθετήσουν παιδιά. Αυτό, αν και αποτελεί ένα γεγονός κολοσσιαίας σημασίας για τον δυτικό πολιτισμό, όμως πέρασε έτσι, σαν… ένα από τα πολλά νέα νομοθετήματα. Νομίζω ότι ακόμη πολλοί από εμάς, δεν έχουν αντιληφθεί την σοβαρότητα αυτού του φαινομένου, ότι δηλαδή αποτελεί μία προσπάθεια αντιστροφής, όχι πλέον μόνον των ηθικών και θρησκευτικών κανόνων αλλά και των ίδιων των κανόνων της φύσης, μια που, εκτός των άλλων, πλέον ένα παιδί θα μπορούν να το ανατρέφουν γονείς του ιδίου φύλου. Αυτή η προσπάθεια αντιστροφής ή παρέμβασης πάνω στους φυσικούς κανόνες, συμβαίνει και σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως στην γεωργία και την κτηνοτροφία, με την χρήση των γενετικών μεταλλάξεων ή των ορμονικών ουσιών. Στον τομέα της εργασίας, τα παλιά  επαγγέλματα, με τα οποία ο άνθρωπος έβγαζε το ψωμί του με την χειρονακτική εργασία ή την τέχνη του, μια τέχνη που παραδιδόταν από γενιά σε γενιά, έχουν πλέον χαθεί. Η τεχνολογία είχε ως αποτέλεσμα ο άνθρωπος να χάσει την επαφή του με αυτό που θα αποκαλέσω με τον όρο υλοζωισμό : Ο παλιός τεχνίτης ερχόταν σε επαφή με την «πνοή δημιουργίας » που υπάρχει μέσα στο σίδερο, στο ξύλο, στην πέτρα, στο δέρμα. Αυτή η επαφή τον συντόνιζε με τα κοσμικά αρχέτυπα χαρίζοντας του έναν πλούσιο εσωτερικό κόσμο. Προσέξτε, για παράδειγμα, πόση σοφία  έχουν οι άνθρωποι που ασχολούνται ακόμη με επαγγέλματα όπως αυτό του  ξυλουργού, του σιδερά κλπ. Μία σοφία που ελάχιστοι απόφοιτοι πανεπιστημίων έχουν. 

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

Γράφει ο Ιωάννης   Αυξεντίου

Την περασμένη Παρασκευή το πρωί, πολύς θρήνος έπεφτε σε μια μουσική εκπομπή του ραδιοφώνου της ΕΡΤ. Ο παρουσιαστής μας πληροφόρησε ότι ήταν πολύ λυπημένος και, μάλιστα, ότι δεν κοιμήθηκε όλη την νύχτα, γιατί έκλαιγε. «Βρε», λέω στον εαυτό μου, «να καθίσω να ακούσω τον λόγο που ο άνθρωπος είναι σε τέτοια χάλια». Λοιπόν ο λόγος ήταν ο εξής: ένας καθηγητής γυμνασίου, ακροατής της εκπομπής του, έστειλε μία επιστολή στην οποία τού διηγήθηκε το εξής  «αποτρόπαιο» επεισόδιο:  Στο σχολείο αποφάσισαν να προβάλουν την ταινία του Charlie Chaplin, «Ο Μεγάλος Δικτάτορας», στα πλαίσια μιας σειράς μαθημάτων «αντιφασιστικού περιεχομένου». Και εκεί που κανείς δεν το περίμενε, δύο μαθήτριες ζήτησαν  να μην παραστούν σε αυτές τις προβολές. Όταν οι καθηγητές τις ρώτησαν τον λόγο, αυτές απάντησαν ότι δεν επιθυμούν να παραστούν σε μαθήματα αντιφασιστικής προπαγάνδας. Οι καθηγητές έπεσαν με τα μούτρα να τις μεταπείσουν, αλλά αυτές τίποτα, ανένδοτες. Τελικά τις τιμώρησαν βάζοντας τους απουσίες. Απογοητευμένος ο  «προοδευτικός» καθηγητής μετέφερε τον πόνο του στον επίσης «προοδευτικό » παρουσιαστή του ραδιοφώνου. Αυτός ο τελευταίος λοιπόν, συγκλονίστηκε τόσο πολύ από το γεγονός, που όπως έλεγε ο ίδιος, όλο το βράδυ ρωτούσε τον εαυτό του σε τι δρόμο βαδίζει η νεολαία και πώς μπορούν δυο μαθήτριες να ασπάζονται «τέτοιες ιδέες». Αφού λοιπόν μας περιέγραψε το νυχτερινό θρήνο του, έκανε και το ακόλουθο ρητορικό ερώτημα : Αυτές οι μαθήτριες, όταν σηκώθηκαν μέσα στη τάξη και είπαν ότι δεν θέλουν να δουν την ταινία, τι δεν ήθελαν να δουν; Αλήθεια, τι δεν ήθελαν να δουν ; Απαντώ λοιπόν εγώ  στον παρουσιαστή, στην θέση των κοριτσιών:  Δεν ήθελαν να δουν τα χάλια σου, τα χάλια των καθηγητών τους, και γενικά, δεν ήθελαν να δουν τα χάλια σας. Τώρα, έτσι για την ιστορία, θα έπρεπε να γνωρίζει ο καθηγητής αλλά και ο παρουσιαστής , ότι όλοι όσοι γνωρίζουν την πραγματική βιογραφία του Charlie Chaplin, τον περιγράφουν ως παράδειγμα υποκρισίας, κυνικότητας, και χρηματικής απληστίας. Και αυτά, πέρα  φυσικά από τον έκλυτο, διεφθαρμένο βίο του με κορίτσια, που είχαν την ηλικία...των δύο μαθητριών. Αλλά αυτά που να τα γνωρίζουν οι υπήκοοι του αριστερού Μεγάλου Αδελφού του George Orwell.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Λάβαμε το παρακάτω ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο από φίλο αναγνώστη και το δημοσιεύουμε. Θα θέλαμε επίσης να τονίσουμε πως η περίοδος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης θεωρείται από τους "προοδευτικούς" και κυρίως από αυτούς που βρίσκονται πίσω από τους "προοδευτικούς" ως από τις πλέον θαυμάσιες περιόδους της ιστορίας καθότι η αχαλινωτη ελευθεριότητα και η γενικευμένη ηθική παρακμή γνώρισαν τη περίοδο εκείνη πρωτόγνωρη άνθιση. Η αντικειμενική ιστορική μελέτη της περιόδου αυτής καταδεικνύει τι δυστοπικά οράματα έχουν για την κοινωνία οι δυνάμεις της "προόδου". 

Γράφει ο Θωμάς Παππάς

τα δύο πρόσωπα της Δ. της Βαϊμάρης: πείνα και πλήρης ηθική παρακμή

Τον τελευταίο καιρό συναντάμε συχνά άρθρα  που αναφέρονται στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης και πόσο εκείνη η ιστορική εποχή περιέχει κοινά σημεία με την σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Ο σκοπός των άρθρων αυτών θεωρούμε πως είναι διπλός. Κυρίαρχος από τους δυο λόγους  είναι η κατάδειξη του αποτελέσματος της καταστροφή και του θανάτου ως συνεπακόλουθο της επιλογής του φασισμού από τον λαό που στο σημερινό ανάλογο αποσκοπεί στην επιδίωξη αποδυνάμωσης της σημαντικής δυναμικής που αναπτύσσει η Χρυσή Αυγή.

Ο δεύτερος λόγος αφορά κυρίως επικουρικά την ανάδειξη των αριστερών/προοδευτικών/δημοκρατικών αρθρογράφων ως ενός είδους διανοούμενων που ανακαλύπτουν από τα σκονισμένα κιτάπια της Ιστορίας εκείνο ειδικά το ιστορικό παράδειγμα το οποίο πρέπει να αποφύγει η Ελλάς προκειμένου να γλιτώσει την επερχόμενη καταστροφή και τον όλεθρο. Κατά συνέπεια διακριτικά αυτοανακηρύσουν την προοδευτική/δημοκρατική Αριστερά,  και μαζί και τους ίδιους ως μέρος του συστήματος φυσικά, ως τους πραγματικούς Σωτήρες σε αντιδιαστολή πάντα με το αντίπαλο δέος που υψώνεται πλέον ανοιχτά από την Χρυσή Αυγή. 

OI ΑΛΗΤ' ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΕΛΙΤ

Το παρόν άρθρο είναι από το βιβλίο του κ. Θωμά Θεολόγη και γράφτηκε το 2010

   Ἀλητεία, ὅπως θά γνωρίζετε, εἶναι ἡ περιπλάνηση κι ἀλήτης ὁ περιπλανώμενος πού δέν διαθέτει μόνιμη κατοικία. Ἡ λέξη ἐλίτ εἶναι ξενόφερτη καί ἡ καταγωγή της πολύ παλιά. Ἐπειδή οἱ ἀνήκοντες στή συνο­μοταξία τῶν ἀλητῶν δέν ἀποτελοῦσαν νο­μεν­κλατούρα, ἔψαξαν καί βρῆκαν μιά ἀόρα­τη ἀνεμόσκαλα πού τούς ἀναβάθμισε, μετα­τρέποντάς τους ἀπό «ἀλῆτ’» σέ «ἐλίτ»! Τά πράγ­ματα συνέβησαν κάπως ἔτσι:

Ὁ Ἕλληνας, σκέφτηκαν, δέν παραδέχε­ται πώς ὑπάρχει στόν κόσμο κάτι πού αὐτός νά ἀγνοεῖ! Ἀνοῖξτε κουβέντα γιά τούς πυραύλους S300 στή Λαϊκή ἤ στό καφενεῖο τοῦ πιό ἀπο­μονωμένου χωριοῦ καί πεῖτε μου ποιός, ἐκτός ἀπό τόν μουγγό, δέν θά ἔχει ἄποψη! Ἔτσι, σιγά – σιγά, γελοιοποίησαν τήν ἑλληνική γλῶσσα. Προτίμησαν τό πλαφόν ἀντί τῆς ὀροφῆς, ἐπει­δή τό πλαφόν μπορεῖς νά τό ἀνεβοκατεβάσεις καί νά ἐμπαίξεις τό φορολογούμενο, π.χ., ἐνῶ τήν ὀροφή δέν εἶναι δυνατόν νά τήν μετα­τοπίσεις, χωρίς νά γκρεμίσεις ἤ νά προσθέσεις λίγο τοῖχο. Καταλάβατε; Ἔτσι καί πεῖς συ­σκότιση, προδόθηκες ὅτι μιλᾶς γιά «μαυρίλα», ἐνῶ μέ τό μπλακάουτ καθαρίζεις μέ τήν πρώ­τη!..

ΤΟ ΚΑΤΕΧΟΝ: ΓΙΑΤΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Το άρθρο αυτό θεώρησα ότι αποτελεί ένα ρίσκο, γιατί θίγει πολύ λεπτά και ασυνήθιστα θέματα μεταφυσικής. Όμως τελικά αποφάσισα να το δημοσιεύσω στο Θεόδοτο για τρεις λόγους : Πρώτον διότι τον Θεόδοτο τον ενδιαφέρει οτιδήποτε μπορεί να αφορά το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Δεύτερον, διότι γνωρίζω ότι το θέμα του «Κατέχοντος» συζητείται εδώ και πολύ καιρό σε κάποιους «ιδιαίτερους κύκλους» του εξωτερικού. Και τρίτο, διότι έτσι θα γίνει κατανοητό γιατί ορισμένοι αριστεροί κύκλοι προσπαθούν να πλησιάσουν την Εκκλησία. (Θα έχετε ασφαλώς υπόψη σας το συνέδριο που έγινε πριν λίγο καρό με θέμα Εκκλησία και Αριστερά.) Θέλουμε, πάντως, να προειδοποιήσουμε τους αναγνώστες ότι δεν θα εστιαστούμε σε επιφανειακές αναλύσεις  καθώς και ότι δεν θα ασχοληθούμε με θέματα που σχετίζονται με τον πολιτικό καιροσκοπισμό και τα συναφή. Θα εισχωρήσουμε δηλαδή στον πυρήνα του θέματος. Όσοι από τους αναγνώστες του Θεόδοτου έχουν μελετήσει τα άρθρα (ή βιβλία) που αφορούν τον γνωστικισμό  γνωρίζουν ότι ο απώτερος σκοπός αυτού του μεταφυσικού ρεύματος, που με τις διάφορες παραλλαγές του και καμουφλάζ, άλλοτε ως μεσαιωνική σέκτα, άλλοτε ως ορθολογικός διαφωτισμός και άλλοτε ως αριστερή ιδεολογία, ήταν η μετατροπή του ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς σε ως εν τω εωσφορικό νοΐ και επί της γης. 

ΠΙΣΤΕΥΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΕ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ; ΜΕΡΟΣ Α'

γράφει ο Alex Synodinos

Προσωπικά δε βλέπω τηλεόραση και γενικά αποφεύγω ανθρώπους που βλέπουν τηλεόραση, αλλά δυστυχώς αυτό δεν είναι και τοσο εύκολο. Τις προάλλες λοιπόν βρέθηκα σε ένα σπίτι συγγενών και η τηλεόραση ήταν ανοιχτή σε μια πολιτική εκπομπή. Μια λοιπόν εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ ρωτήθηκε αν η κατάληψη που έγινε στα γραφεία τους  από «νεαρούς» είχε καθοδηγηθεί από το ΣΥΡΙΖΑ. Η εκπρόσωπος απάντησε πως δεν πιστεύει σε θεωρίες συνωμοσίας και δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι τέτοιο.  Αυτό με οδήγησε σε μια σειρά από σκέψεις για το κατά πόσο ο αριστερός εγκέφαλος είναι επιρρεπής σε θεωρίες συνομωσίας ή όχι. Άλλωστε σύμφωνα με τα κοινώς πιστευτά, η Δεξιά είναι αυτή που αναλώνεται σε θεωρίες συνομωσίας ενώ η αριστερά αποτελεί την φωνή της λογικής... Τουλάχιστον έτσι μας λένε τα ΜΜΕ και για να το λένε τα ΜΜΕ έτσι θα πρέπει να είναι... Είναι όμως; 

Καταρχάς να πω πως θεωρώ πως συνωμοσίες υπάρχουν στην ιστορία και οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στο συνωμοτικό χαρακτήρα πολλών ιστορικών γεγονότων είτε είναι διανοητικά ηλίθιοι, είτε παντελώς αμόρφωτοι. Υπάρχουν όμως θεωρίες συνομωσίες που έχουν σοβαρές ενδείξεις ότι είναι αληθινές και άλλες που είναι παντελώς αβάσιμες. Σκεπτόμενος λοιπόν πάνω στο θέμα άρχισα να εξετάζω τα βασικά αριστερά αξιώματα και κατέληξα στο συμπέρασμα πως οι αριστεροί όχι απλά πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας, αλλά τείνουν να αποδέχονται και αυτές που συναγωνίζονται σε γελοιότητα τις θεωρίες του David Icke για ερπετά με μορφή ανθρώπου που κυβερνάνε τον κόσμο.  Ας τις δούμε λίγο αναλυτικά.