Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου
|
Shabbetai Zevi, Nathan of Gaza, Jacob Frank |
Έχετε σκεφτεί ποτέ, ποιές θα ήταν οι συνέπειες για την Ελλάδα, εάν το
κίνημα των κρυπτοϊουδάιων ντονμέδων είχε αποτύχει και η Τουρκία παρέμενε μία
μουσουλμανική χώρα; Εκτός του ότι η εκστρατεία της Μικράς Ασίας θα είχε
σίγουρα διαφορετική κατάληξη και σήμερα ίσως ο χάρτης της Ελλάδας να
συμπεριλάμβανε και τις ακτές της Μικράς
Ασίας, είναι σίγουρο ότι η Τουρκία, ως μουσουλμανική χώρα, θα είχε
μείνει έξω από τους δυτικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ κ.λπ, με αποτέλεσμα να μην
μπορεί να εγείρει διεκδικήσεις εναντίον της Ελλάδας· και φυσικά δεν θα μπορούσε
να εισβάλει στην Κύπρο. Όμως και στην μέση Ανατολή, τα πράγματα θα ήταν
διαφορετικά, αφού το Ισραήλ θα είχε στην περιοχή του μία ακόμη μουσουλμανική
χώρα που θα ήταν εχθρικά κείμενη απέναντι του. Ας κάνουμε λοιπόν μία σύντομη
σύνοψη της ιστορίας των ντονμέδων, γιατί όπως θα δούμε στην συνέχεια, υπάρχουν
κάποιες νέες αποκαλύψεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Τον 17ο αιώνα εμφανίστηκε στην Οθωμανική
αυτοκρατορία (στη Σμύρνη) ένας άνθρωπος φυσικά και μεταφυσικά διεστραμμένος: ο
Shabbetai Zevi, Εβραίος ασκεναζί, του οποίου ο πατέρας προερχόταν από την
Πάτρα. Στην νεανική του ηλικία μυήθηκε στα μυστικά του εβραϊκού οργιαστικού
γνωστικισμού: Η σωτηρία επέρχεται μέσω της αμαρτίας. Ο μύστης πρέπει να γευθεί
όλα τα αμαρτήματα.
Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν,
κατάφερε να φτιάξει ένα τεράστιο «μεσσιανικό» κίνημα κηρύττοντας τις δοξασίες
του Γνωστικισμού και την κατάργηση κάθε παραδοσιακής θρησκείας. Πολλοί ραββίνοι
πιστέψανε πως ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν – και τον ακολούθησαν. Η Θεσσαλονίκη,
η Σμύρνη και η Κωνσταντινούπολη εξελίχθηκαν στα σημαντικότερα κέντρα αυτού του
μεσσιανικού/γνωστικού κινήματος. Τελικά ο Σουλτάνος ανησύχησε και έδωσε εντολή
να συλληφθεί ο Shabbetai Zevi. Αυτός τότε ασπάστηκε το Ισλάμ, δίνοντας εντολή
στους Ιουδαίους οπαδούς του να κάνουν το ίδιο αλλά μόνο εξωτερικά: «Από τα
μέσα», μυστικά, θα παρέμεναν πιστοί στον μεσσιανικό γνωστικισμό που κήρυττε ο
Shabbetai Zevi. Αυτό και έγινε· και οι Τούρκοι τους ονόμασαν dönme
(πληθυντικός: dönmler [στα ελληνικά ντονμέδες]), δηλαδή αποστάτες. Περί το 1900
ζούσαν στη Θεσσαλονίκη περίπου 15.000 (!) ντονμέδες, χωρισμένοι σε τρεις
τάξεις, τους Konyosos, τους İsmirli και τους Jakoblar (Jacobiti).