ΑΣΚΕΝΑΖΙΜ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ…

  
Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

Ζbigniew Brzezinski

"Η μεγάλη σκακιέρα", "Η επιλογή, παγκόσμια κυριαρχία ή παγκόσμια ηγεσία", "Η τεχνοτρονική εποχή", είναι μερικά από το πιο γνωστά βιβλία του γεωπολιτικού που καθόρισε σε σημαντικό βαθμό την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ εδώ και αρκετές δεκαετίες και συνέβαλλε στην δημιουργία των πρώτων παγκοσμιοποιητικών δομών (Trilateral Commission): μιλάμε φυσικά για τον εκ Πολωνίας προερχόμενο και εγκατεστημένο στην Αμερική το 1940, Zbigniew Brzezinski.

Ο Zbigniew Brzezinski και ο G. Soros έχουν 6 κοινά χαρακτηριστικά: εβραϊκή ασκεναζίμ καταγωγή, είναι αντιπαθείς στους Ισραηλινούς σιωνιστές, αλλά όχι σε βαθμό να θεωρηθούν 'μη ανεχτοί' (το Arutz Sheva για τον Brzezinski εδώ, η Jerusalem Post  κατακεραυνώνει τον Soros εδώ) είναι κοσμοπολίτες, είναι οπαδοί του φιλελευθερισμού, η καταγωγή τους είναι από την ανατολική Ευρώπη, και μισούν την Ρωσία.

Γιατί περιοχές όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, και γενικά η ανατολική Ευρώπη 'έβγαλε' εβραϊκές  προσωπικότητες  με αυτά τα χαρακτηριστικά;

Ο ΟΛΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Γράφει ο  Ελευθέριος  Αναστασιάδης

 
 

Μαρξισμός, κομμουνισμός, ανατρεπτικά-ψυχεδελικά κινήματα του ‘60, σοσιαλισμός του΄80, χριστιανοδημοκρατία ή συντηρητική ''δεξιά'', όλα αυτά ξεχάστε τα. Επιτέλεσαν τον σκοπό για τον οποίο είχαν δημιουργηθεί, και τώρα πλέον έχουν τεθεί και τακτοποιηθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Σήμερα το σύστημα έχει ομοφωνήσει ως προς το ποιο θα είναι το νέο μοντέλο του: Ο 'Ολικός Φιλελευθερισμός', δηλαδή, ο οικονομικός, σεξουαλικός και φυλετικός ελευθεριασμός. Αυτός είναι ο εχθρός μας και πρέπει να τον στοχοποιήσουμε με ακρίβεια. (όσον αφορά την χώρα μας, η μείξη μπολσεβικισμού και φιλελευθερισμού αποτελεί… ελληνική πρωτοτυπία). Στην οικονομία, κανένας φραγμός  στις καπιταλιστικές διαδικασίες και στην κερδοσκοπία των χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων. Τα σεξουαλικά παραβατικά ήθη αφήνονται σε πλήρη ασυδοσία και μάλιστα αυτή η ασυδοσία  θεσμοθετείται. Οι διάφορες ανθρώπινες φυλές έχουν όχι μόνον την πλήρη ελευθερία να αναμιγνύονται μεταξύ τους, αλλά διευκολύνονται με κάθε τρόπο  για να επιτευχτεί αυτή η ανάμειξη.

ΠΑΡΣΙΦΑΛ: ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Η ιστορία του Πάρσιφαλ είναι πολύπλοκη, και αντιστοιχεί τέλεια στην μοίρα του σύγχρονου ανθρώπου, γενιά χωρίς πατέρα. Ορφανός από έναν ιππότη που πέθανε με γενναιότητα στην ανατολή, αυτός ανατράφηκε από την μητέρα σε μια απομακρυσμένη φάρμα, αγνοώντας τον κόσμο, τον πολιτισμό και την ιπποτική ζωή. Όταν βρίσκει την ευκαιρία φεύγει από την μητέρα του και από τον σίγουρο μικρόκοσμο στον οποίο ήταν κλεισμένος, και μετά από αναρίθμητες δοκιμασίες στις  οποίες ζει μία βαθιά διαδικασία μύησης στην αρρενωπότητα, από τις πιο φυσικές και υλικές  όψεις  της  μέχρι εκείνες της υψηλής πνευματικότητας, γίνεται ένας τέλειος άνθρωπος και ιππότης, άξιος να  δεχθεί το Άγιο Δισκοπότηρο.

Άρθρο του Roberto Pecchioli  

Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Η νίκη της Μεγάλης Μητέρας

Η Aφροδίτη του Willendorf

Η ύστερη δυτική νεωτερικότητα αφόρισε τις ανδρικές αξίες και υποτίμησε την πατρότητα. Η κυριαρχία της αγοράς βασίζεται πάνω στο θηλυκό στοιχείο της άμεσης ικανοποίησης των αναγκών και ιδιαίτερα των επιθυμιών. Είναι γνωστός ο ορισμός του Gilles Deleuze για τον σύγχρονο άνθρωπο ως 'μηχανή που επιθυμεί'. Υλισμός, εξαναγκασμός στην επανάληψη, τα εξαρτημένα ανακλαστικά του Παυλώφ: ο καταναλωτής με το σάλιο στο στόμα μόνον με την ιδέα να πραγματοποιήσει την παρόρμηση της αγοράς.

Αντίθετα, το αρσενικό αρχέτυπο είναι εκείνο του μυητή, δημιουργού των μορφών, προαγωγού και παράγοντα αλλαγών. Η αναστολή του, μάλιστα, η ακριβής απαγόρευση στο όνομα του υπάρχοντος, του μοναδικού, της κοινωνικής οργάνωσης που δεν έχει εναλλακτικές καθώς θεωρείται το τελικό στάδιο της εξέλιξης μίας γραμμικής πορείας, επιταχυμένη κατά τη διάρκεια της νεωτερικότητας, είναι η προφανής μορφή του ευνουχισμού.

Να θυμηθούμε την  ανάλυση του Paul Virilio, όσον αφορά την 'δρομοκρατική' φύση της εποχής μας, την ταχύτητα ως παράδειγμα, ή τις ανακαλύψεις του Koselleck πάνω στην έννοια του 'παρελθόντος' μέλλοντος, αλλά ο πυρήνας της σύγχρονης εποχής είναι εκείνος της προσαρμογής, του εξαναγκασμού του καθενός εντός σχημάτων που οριοθετούν ή αποκλείουν το στοιχείο του νέου και του ανεξερεύνητου προς όφελος της καταναλωτικής διάστασης, συγκρατώντας την ώθηση προς το 'πέραν', το  'άλλο', την υπέρβαση των δοσμένων ορίων, καταλήγοντας έτσι στο καθησυχαστικό, δηλαδή στο θηλυκό. Στο θηλυκό που εμφανίζεται διαμέσου της αρχετυπικής φιγούρας της μητέρας, μάλιστα, της αρχέγονης θεάς  'Μεγάλης Μητέρας' που τα εμπεριέχει όλα.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΑΤΑΒΑΣΙΣ

Σε αυτό το άρθρο δεν θα διαβάσετε πολιτικές αναλύσεις, ούτε θα συναντήσετε την συνήθη  ιδεολογική και πολιτική ορολογία: εδώ, γίνεται η κατάβαση στις 'αβύσσους της αριστεράς', εκείνους τους σκοτεινούς και ομιχλώδεις τόπους μέσα από τους οποίους αναδύθηκε το 'αριστερό πνεύμα', που πολύ αργότερα έγινε ιδεολογία και πολιτική. Προειδοποιούμε ότι δεν είναι ένα εύκολο άρθρο από πολλές απόψεις. Όποιος θέλει να εμβαθύνει ακόμη περισσότερο, ας μελετήσει τους συνδέσμους.

  ΟΙ ΟΦΙΤΕΣ: Ο ΟΦΙΣ ΩΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ

 Άρθρο του Massimo Borghesi

Μετάφραση-σχόλια: Ιωάννης Αυξεντίου    

Τότε θα πει και σ’ αυτούς που

θα είναι από τα αριστερά του:

 “Φύγετε από εμένα 

εσείς οι καταραμένοι…’’ 

Κατά Ματθαίον, 25:41

Είναι περισσότερο από δύο αιώνες που η δυτική κουλτούρα χαϊδεύει το κακό, το κολακεύει, το δικαιολογεί. Το αρνητικό επικοινωνεί ίλιγγο, παραλήρημα παντοδυναμίας, ανομολόγητες συγκινήσεις· φωτίζει με κοκκινωπές λάμψεις τα απαγορευμένα μονοπάτια, τις αβύσσους της νύχτας, τις παγωμένες κορυφές. Χρωματίζει τον ιδιότυπο μοντέρνο Τιτανισμό (Τιτάνες), την πρόκληση που αυτός κάνει στο Αιώνιο. Εάν ο αρχαίος Φάουστ, εκείνος του Μάρλοου, μετανοεί στο κατώφλι του θανάτου, εκείνος που ακολουθεί ζει με την ύβρη, λαχταρά την διάλυση. ‘Το σύμφωνο με τον Όφι’, όπως ονομάζει ο Mario Praz ένα από τα τελευταία βιβλία του, τώρα μονιμοποιείται και σταθεροποιείται. Ο όφις, ο ‘πειράζων’, εμφανίζεται υπό το ένδυμα του απελευθερωτή, εκείνου που ανυψώνει τον άνθρωπο πέρα από το καλό και το κακό, πέρα από τον ‘νόμο’, πέρα από τον παλαιό Θεό, εχθρό της ελευθερίας. 

Ο ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Ο τίτλος του παρόντος άρθρου θα μπορούσε επίσης να ήταν: ''Κριτική στο βιβλίο του James Hadley Billington, ''Fire in the Minds of Men: Origins of the Revolutionary Faith''. (Σημ.Μετ. το βιβλίο βρίσκεται διαθέσιμο σε pdf στο διαδίκτυο).

Ο James Hadley Billington καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Harvard,  συνέγραψε αυτό το βιβλίο το 1980 και σήμερα πλέον θεωρείται ένα από τα κλασικά πονήματα όσον αφορά το θέμα που εξετάζει: Την προέλευση της πίστης από μέρος των διανοουμένων του 18^ου αιώνα, στην πολιτική επανάσταση ως μέσον για την δημιουργία ενός ''νέου κόσμου'', μιας ''νέας εποχής''.

Το βιβλίο αναπτύσσει μία ιστορική ερμηνεία η οποία, συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι αποτελείται από δύο θέσεις, από τις οποίες την πρώτη την θεωρούμε σωστή και  άριστα εμπεριστατωμένη, ενώ την δεύτερη θα την χαρακτηρίσουμε ως ελλιπή και επιφανειακή.