MEGA: Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

το νέο μοντέλο οικογένειας που προτείνει το Mega

Όχι, δεν αποφασίσαμε να γίνουμε  τηλεκριτικοί, ούτε βέβαια να ασχοληθούμε με τα εφήμερα και αμελητέα γεγονότα της σύγχρονης κοινωνικής ζωής.

Νοιώσαμε όμως την ανάγκη να γράψουμε δύο λόγια για αυτό το κανάλι, πρώτον, διότι όλα αυτά που προωθεί καθόλου 'εφήμερα' δεν είναι, και δεύτερο, διότι περιβάλλεται από  μία  αύρα, πολύ  ιδιαίτερη, ή μάλλον, πολύ ιδιαίτερα αρνητική. (όχι πως τα άλλα κανάλια υστερούν σε αρνητικότητα)

Θα αρχίσω αυτή την μικρή ανάλυση, με κάποιες σκηνές από γνωστή σειρά επεισοδίων που  παρουσιάζει αυτός  ο τηλεοπτικός σταθμός: Ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων έχει υιοθετήσει ένα μικρό παιδάκι, το περιφέρει, υπερήφανα, από εδώ και από εκεί, και οι δύο πατεράδες-μανάδες, δεν ξέρω πώς να τους αποκαλέσω, παρουσιάζονται στοργικοί, ευαίσθητοι, όλο χαρούλες και αγκαλίτσες με το παιδί τους.

ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ: ΠΩΣ ΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ

Άρθρο του di Michael  Durnan (ο  τίτλος  και  τα  σχόλια στο τέλος, είναι του μεταφραστή, Ιωάννη Αυξεντίου.)

Τα  Χριστούγεννα είναι η πιο σκοτεινή περίοδος του χρόνου, στη Βόρεια Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική. Σε εκείνα τα παγωμένα εδάφη, το δένδρο των Χριστουγέννων είναι ένα ισχυρό Χριστιανικό σύμβολο, ένα φως λάμπει μέσα στο χειμωνιάτικο σκοτάδι. Τα φύλλα του, πάντα πράσινα, ξαναζωντανεύουν τα χειμωνιάτικα τοπία μας, σκοτεινά και στείρα, σε μία στιγμή του χρόνου στην οποία τα δένδρα χωρίς φύλλα στέκονται γυμνά, έρημα και σκελετωμένα.  

Πώς  συνέβη  τα  κωνοφόρα, πεύκα και έλατα,  να γίνουν αναγνωρίσιμα σύμβολα  της  Εορτής  της  Γεννήσεως  του  Χριστού;

ΤΑ ΚΛΑΠΑΤΣΙΜΠΑΛΑ: ΠΩΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό• είναι τόσο παλιό που θα μπορούσαμε να το εντοπίσουμε ακόμη και στα μέσα του 18ου αιώνα. Όταν οι μειοψηφικές ομάδες φορείς της αιρετικής σκέψης, με σημερινούς όρους, οι ομάδες του αριστερόστροφου ρεύματος, θέλουν να περάσουν μέσα στην κοινωνία τα μηνύματα τους, αλλά και να επηρεάσουν τους θεσμούς προς μια ορισμένη κατεύθυνση, εφαρμόζουν την μέθοδο του ΘΟΡΥΒΟΥ, με την ευρεία έννοια του όρου: προκαλούν δηλαδή, αναταραχή σε βαθμό αντιστρόφως ανάλογο του μεγέθους τους. Παραδείγματα: απεργίες πείνας που, με σπαρακτικά λόγια, θα περιγράφονται από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης, καταλήψεις σχολείων, μεγαλοστομίες, γυμνές εμφανίσεις των σωμάτων, συναυλίες με εκκωφαντικούς ήχους και ξέφρενους ρυθμούς, δραματοποίηση συμβάντων, κλπ.

Αυτή η μέθοδος δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαία και αυθόρμητη. Οι υποκινητές από τα παρασκήνια, γνωρίζουν πολύ καλά ότι εάν προσπαθήσουν να διαδώσουν τα μηνύματα τους με ήρεμο τρόπο και με επιχειρήματα, θα αποτύχουν στις περισσότερες των περιπτώσεων , διότι αυτά (τα μηνύματα)πηγαίνουν ενάντια στην κοινή λογική και στο επικρατών  κοινωνικό ήθος. Ο μονός τρόπος λοιπόν να επηρεάσουν το ευρύ κοινό, είναι να στοχεύσουν το συγκινησιακό του ασυνείδητο, δηλαδή, να αναμοχλεύσουν τις  λανθάνουσες   ορμές, τους φόβους και τους εφιάλτες , που κείτονται στα βάθη του υποσυνείδητου, να ταράξουν τον εσωτερικό του κόσμο.

ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΟΧΗ…

Γράφει ο Ελευθέριος  Αναστασιάδης

William A. Bouguereau- Οι τύψεις του Ορέστη

Παρακολουθώντας τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, για να πω την αλήθεια, χωρίς να διακατέχομαι από κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, σκέφθηκα με πικρία: Δεν είναι δυνατόν αυτή η χώρα, μετά από όσα  τράβηξε,  να έχει σαν πολιτική μοίρα της, την ταλάντευση ανάμεσα στους γνωστούς  δύο πόλους: ΝΔ (και συμπαραστατούντες) - ΣΥΡΙΖΑ (και συμπαραστατούντες).

Τούτη η μοίρα δεν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα τυχαίων περιστάσεων, απλή συγκυρία γεγονότων. Κάποια βαριά ενοχή  πρέπει να τράβηξε αυτή την κατάρα επάνω μας. Εάν πράγματι είναι έτσι, πρέπει να βρεθεί και να συνειδητοποιηθεί η Ενοχή, να καθαρίσει το συλλογικό ασυνείδητο αυτού του λαού.

Η ΜΠΟΑΖIA ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ: Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΦΥΛΕΤΙΚΟΥ ΕΞΙΣΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΣΧΕΤΙΚΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Franz Uri Boas

Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, εδώ και πολλές δεκαετίες, υπάρχει ένας όρος που έχει εξαφανιστεί από κάθε ακαδημαϊκή, πολιτική και κοινωνική συζήτηση ή αναζήτηση: ο όρος φυλή, ράτσα (razza). Μάλιστα, αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν και χώρες στις οποίες αυτός ο όρος βρίσκεται υπό απαγόρευση ή σχεδόν. Παλαιότερα τα πράγματα δεν ήταν έτσι: Πριν από το 1930 ήταν  αποδεκτή πεποίθηση από σχεδόν όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και από κάθε εχέφρονα άνθρωπο, ότι οι πολιτισμικές διαφορές των διαφορετικών ανθρωπίνων φυλών, οφείλονται σε βιολογικούς παράγοντες, και άρα, ότι οι πολιτισμοί είχαν στην βάση τους  φυλετικές βιολογικές προδιαθέσεις. Έλα όμως που ο καιρός των αυτονόητων και της ορθής ερμηνείας της πραγματικότητας έπρεπε να λάβει τέλος, γιατί έτσι αποφάσισαν κάποιοι…

Ένας από αυτούς ήταν ο Φραντς Ούρι Μπόαζ  (1858 –  1942): θεωρείται ο  πατέρας της σύγχρονης αμερικανικής ανθρωπολογίας. Η λαϊκή παροιμία είναι γνωστή: όποια πέτρα και αν σηκώσεις…Ο Ούρι Μποάζ λοιπόν, γεννήθηκε από Ιουδαίους γονείς φιλελεύθερης-κοσμοπολίτικης αντίληψης στην Γερμανία. Μετά το τέλος των σπουδών του μετανάστευσε στην Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου και γίνεται καθηγητής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Εκεί αρχίζει να βάζει τις νέες βάσεις πάνω στις οποίες πρέπει να στηριχθεί η σύγχρονη ανθρωπολογία:

ΕΙΣΑΙ ΜΙΖΕΡΟΣ ΔΙΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ !

Το παρόν άρθρο έχει εμπνευσθεί από το άρθρο THE SUPERHERO AS A REACTIONARY ARCHETYPE του alternative right.

Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν

Είναι το αγαπημένο σλόγκαν των αντιδραστικών, πρώτη τους παρουσία στην λογοτεχνία ήταν στο πρόσωπο του Σκάρλετ Πιμπερνέλ o οποίος ήταν επίσης και ο πρώτος υπερήρωας. Έκρυβε για ανάγκη προστασίας την ταυτότητα του και κυρίως έκρυβε για τον ίδιο λόγο την ανωτερότητά του, σε αυτήν τη περίπτωση πνευματική, φορώντας μάσκα και ήταν ανίκητος στη μάχη με ξίφος. Εχθρός του ήταν η διεφθαρμένη γαλλική κυβέρνηση των δημοκρατικών, εξισωτιστών (egaliterians) που κυνηγούσαν και φτωχούς και ευγενείς. Είναι ουσιαστικά η εικόνα του αριστοκράτη που επιβιώνει σε ένα δημοκρατικό καθεστώς και ως σωστός αριστοκράτης πολεμάει για το καλό όλων. Η εικόνα αυτή με δυσκολία μπόρεσε να γίνει εκμεταλλεύσιμη από τους δημοκράτες. Ο λόγος  που ο Σούπερμαν (υπεράνθρωπος) αναγκάζεται να δουλεύει και να μειώνει τον εαυτό διαδίδοντας τον αμερικανισμό και κυνηγώντας όσους είναι ενάντια της «πατρίδας» του δε μπορεί απλά να εξηγηθεί, για αυτό και δεν εξηγείται.

ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

Εκ μέρους του Θεόδοτου ζητούμε συγγνώμη για την καθυστέρηση ανάρτησης νέου άρθρου. Υπήρχαν κάποια ζητήματα με τη σχηματοποίηση του διαγράμματος που ως φαίνεται και παρακάτω δεν ξεπεράστηκαν πλήρως. Παρόλα αυτά νομίζουμε πως η ουσία του άρθρου γίνεται εύκολα κατανοητή.

Γράφει  ο  Ιωάννης Αυξεντίου                    

                                                                                

Πως  θα  πάει  η  μέρα, από το πρωί φαίνεται: Ο Πλωτίνος, τον 3^ο αιώνα μΧ, θεώρησε σκόπιμο να αφιερώσει μία ολόκληρη  πραγματεία ''εναντίον των γνωστικών''. Εάν αυτό το θρησκευτικό-φιλοσοφικό κίνημα ήταν μία αμελητέα υπόθεση, σίγουρα δεν θα τον απασχολούσε σε τέτοιο βαθμό. Όμως  ο  μεγάλος  Πλατωνικός φιλόσοφος  διέβλεψε τον κίνδυνο που έκρυβε για τον δυτικό πολιτισμό,  ο  πρωτοεμφανιζόμενος  όφις.

Για να κατανοήσουμε την φύση αυτού του γνωστικού όφεως, πρέπει να  δούμε ποια ήταν η αντίληψη του για τον Κόσμο. Πριν όμως,  να  παρουσιάσουμε την εικόνα που είχε για τον κόσμο η αρχαία κοσμολογία. Για τους Πυθαγόρειους, η λέξη Κόσμος, σήμαινε  την τάξη και την αρμονία  της δημιουργίας. Έτσι  λοιπόν, για τους αρχαίους φιλοσόφους η Δημιουργία ήταν: «…ο Θείος ούτος κόσμος, πλήρης  κάλλους, εκτεινόμενος από της κορυφής της ουρανίας  αψίδος μέχρι των εσχάτων της γης, ο συντηρούμενος υπό της  αφθάρτου  Προνοίας του θεού…» Αλλά και για την Χριστιανική  Θεολογία  ο κόσμος αποτελεί  Θεία δημιουργία :« επειδή δι' αυτού [του Χριστού] εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι· τα πάντα δι' αυτού και εις αυτόν εκτίσθησαν·» (Απ.Παύλου, Κολ. 1:16). Αντιθέτως, για τους γνωστικούς, ο κόσμος είναι ένα ατελές και σκοτεινό δημιούργημα, που δεν προέρχεται από την Θεία θέληση αλλά από την επιθυμία ενός  κατώτερου δημιουργού . Εδώ όμως βρίσκεται το πιο κρίσιμο σημείο της όλης υπόθεσης: ο κόσμος, η δημιουργία, δεν είναι ατελής επειδή  κάτι δεν λειτουργεί  σωστά στους κοσμικούς νόμους, αλλά  διότι  ο δημιουργός του κόσμου δεν επέτρεψε την εκπλήρωση του Ιουδαϊκού οράματος, της Ιουδαϊκής βασιλείας: ήταν, βλέπετε, ραβίνοι οι πρώτοι θεωρητικοί του γνωστικισμού, ραβίνοι που αποσκίρτησαν από την θρησκεία τους, μετά την καταστροφή του ναού του Σολομώντος από τους Ρωμαίους.

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ, Η ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ

Γράφει ο  Θεόδωρος  Λάσκαρης

Είναι κάτι που κάνει εντύπωση: Αν σταματήσετε στο δρόμο εκατό ανθρώπους και συζητήσετε μαζί τους για θέματα υπαρξιακά, ηθικά και κοινωνικά, θα λάβετε εκατό διαφορετικές γνώμες. Όπως λέει η λαϊκή ρήση: ''ό,τι κατεβάσει η κούτρα τους''… Ο καθένας ζει μέσα στον δικό του μικρόκοσμο, τον οποίο διαμορφώνει ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του και τις παραστάσεις που αποτυπώνονται στην ψυχονοητική σφαίρα του, παραστάσεις που προσλαμβάνει από τα μέσα ενημέρωσης, από τα βιβλία ή από τον περίγυρο του. Μέσα λοιπόν από αυτό το χάος διαφορετικών και αντικρουόμενων παραστάσεων–πληροφοριών, αλλά και μέσα από το προσωπικό εσωτερικό χάος, θα αναδυθεί ο ''ιδιώτης'': αυτός δηλαδή, που δεν βρίσκεται σε βαθιά Κοινωνία με τους άλλους, και  που, ακόμη πιο σημαντικό, δεν είναι Κοινωνός μιας αντικειμενικά ανώτερης διάστασης, η οποία να καθορίζει και να εμπνέει την ζωή του.

ΗΘΩΝ ΚΑΙ ΕΘΙΜΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ

Αρκετοί από τους συντάκτες του Θεόδοτου έχουν έντονες διαφωνίες όσον αφορά το Β' μέρος του παρόντος άρθρου, παρόλα αυτά, το άρθρο στιγματίζει κάποιες ακραίες συμπεριφορές που παρουσιάζονται στο οικολογικό και φιλοζωϊκό κίνημα και για αυτό και δημοσιεύεται.

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Α

Η  ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Υποθέτω την απορία των αναγνωστών μας: γιατί ένα ιστολόγιο που η κύρια ασχολία του είναι τα ζητήματα πολιτικής φιλοσοφίας και πολιτισμού, αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα θέμα στενά θρησκευτικό; 

Η απάντηση μου έχει δύο σκέλη: Α) Εάν κάποιος παρατήρησε, με πόση θέρμη συγκεκριμένα τηλεοπτικά κανάλια υποστήριξαν την εφαρμογή της καύσης των νεκρών στην Ελλάδα, τότε αμέσως θα σκέφθηκε ότι…''κάποιο λάκκο έχει η φάβα'' Β) Οι θρησκευτικές παραδόσεις είναι άμεσα συνδεδεμένες με την πολιτισμική ζωή μιας κοινωνίας, και άρα την επηρεάζουν καίρια.

Ως πρώτη, γενική αιτία, για την υποστήριξη της πρακτικής της καύσης των νεκρών από τα μέσα του συστήματος, μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι αυτή πηγαίνει ενάντια στην θρησκευτική και πολιτισμική παράδοση του τόπου μας, και άρα, ως αντι-παραδοσιακή πράξη αντιμετωπίζεται ευμενώς από το μεταμοντέρνο καθεστώς.

Τώρα όμως ας δούμε, εν συντομία, ποιοι ήταν αυτοί που πρώτοι στην Ευρώπη θέλησαν να προωθήσουν την πρακτική της καύσης των νεκρών, και από το βιογραφικό τους νομίζω ότι θα εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα.

ΤΟ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ: ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ

      
Γράφει ο Αναστάσιος  Γιαννάς

Θα ήθελα μία αυθόρμητη και ειλικρινή απάντηση στο ακόλουθο ερώτημα: Αν κάποιος παρατηρήσει το ψηφιδωτό που βρέθηκε στον τύμβο της Αμφιπόλης, και αμέσως μετά κάνει μία επίσκεψη στα σύγχρονα μουσεία τέχνης, ποιο θα είναι το συμπέρασμα στο οποίο  θα  καταλήξει; 

Απαντώ για λογαριασμό σας:  Ότι στην Αμφίπολη υπήρχε μία υψηλή μορφή πολιτισμού, ενώ η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την απουσία πολιτισμού. Αυτή η δήλωση μου δεν βασίζεται  στην σύγκριση της τεχνικής αρτιότητας ή της απλής ομορφιάς του εν λόγω ψηφιδωτού, με τα σύγχρονα έργα τέχνης. Βασίζεται σε κάτι πολύ πιο βαθύ : στο πνευματικό κάλλος  που αναδύεται μέσα από αυτό το έργο. Ένα πνευματικό κάλλος τόσο αφανισμένο από την εποχή μας , ώστε το ψηφιδωτό της Αμφίπολης να φαντάζει ως κάτι ξένο προς εμάς, κάτι σχεδόν… απόκοσμο.

ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Γράφει ο Βαρόνος Μυνχάουζεν:

Παρεξηγήσεις γίνονται συχνά, ιδιαίτερα όταν κυριαρχούν απόψεις που δε βασίζονται σε μελέτη και γνώση παρά μόνο στο συναίσθημα. Όσον αφορά τον Πλάτωνα αυτό πλέον έχει αρχίσει να γίνεται επιδημία. Αυτή η επιδημία βασίζεται σε κακή κατανόηση του έργου του «Πολιτεία» για το οποίο θα γίνει εδώ μια απλή παρουσίαση.

Δικαιοσύνη:

Το θέμα του βιβλίου είναι η δικαιοσύνη, συγκεκριμένα η ουσία της, δηλαδή το τι είναι πραγματικά. Η βάση στο οικοδόμημα δίνεται από την αντιπαράθεση του Σωκράτη στο σόφισμα ότι η δικαιοσύνη είναι μόνο ότι θέλει ο ισχυρός. Η ανάλυση οδηγεί στη μελέτη του τέλεια δίκαιου ανθρώπου, ο οποίος θα κάνει πάντα το σωστό και το δίκαιο ενώ θα γεύεται μόνο αδικίες και συμφορές. Η ανάλυση αυτή καθώς η ανάλυση για το άλλο άκρο, δηλαδή του ανθρώπου που μόνο αδικεί, δεν αδικείται ποτέ και ποτέ δεν τιμωρείται για τις πράξεις του, δεν οδηγουν πουθενά, οπότε αποφασίζει να αναλύσει τη δικαιοσύνη μέσω της κοινωνίας.

Η ΚΟΙΝΟΚΤHΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

               
Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Σε προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου, είχαμε παρουσιάσει την ανάλυση του κομμουνιστικού μανιφέστου, χρησιμοποιώντας τα φιλοσοφικά και ανθρωπολογικά εργαλεία της Παραδοσιακής Δεξιάς, μία εργασία που ίσως να μην έχει γίνει ούτε στο εξωτερικό.

 Επιστρέφουμε πάλι σε αυτήν την εργασία, για να επισημάνουμε ένα ιδιαίτερο σημείο του κομμουνιστικού μανιφέστου, το οποίο οι διάφοροι αριστερίζοντες ή προοδευτικοί αναλυτές, το ''περνάνε στα γρήγορα'' ή προσπαθούν να το καλύψουν με διάφορες δαιδαλώδεις και ομιχλώδεις αναλύσεις. Αναφερόμαστε στο ζήτημα της κοινοκτημοσύνης των γυναικών: «Ο Μαρξ, με την δικαιολογία ότι κάποιοι από τους αστούς απατούν τις γυναίκες τους (λες και αυτό δεν συμβαίνει και στις τάξεις των προλετάριων) καθώς και στο ότι στην κοινωνία υπάρχει η πορνεία, προτείνει: να αντικατασταθεί η ανεπίσημη κοινοκτημοσύνη των γυναικών (δηλαδή το ότι κάποιοι αστοί ξελογιάζουν ο ένας την γυναίκα του άλλου) με μία επίσημη κοινοκτημοσύνη των γυναικών.» Αργότερα, με την έλευση της σχολής της Φρανκφούρτης, αυτές οι ελευθεριακές απόψεις, απέκτησαν μεγαλύτερη σαφήνεια και πιο δομημένο θεωρητικό υπόβαθρο.

ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΣ ΕΞΗΓΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ

 Γράφει ο  Θεόδωρος Λάσκαρης

Ονομάζεται  Ida Magli και είναι μία από τις πιο γνωστές ανθρωπολόγους της Ιταλίας. Δίδαξε στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας της, και  έχει συγγράψει εκατοντάδες έργα που αναλύουν τα κοινωνικά φαινόμενα με την μέθοδο της ανθρωπολογικής επιστήμης. Στο πρόσφατο βιβλίο της με τον τίτλο "Μετά τη Δύση", εξηγεί τους κινδύνους που κρύβουν για την ανθρώπινη ψυχονόητικη υπόσταση και τον Δυτικό πολιτισμό, η επιβολή της ''πολιτικής ορθότητας'' και το πολυπολιτισμικό μοντέλο κοινωνιών.

 Θα αναφέρουμε μερικά αποσπάσματα από αυτό το έργο της ,τα οποία έχουν ιδιαίτερη σημασία γιατί εξετάζουν με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια, τα προαναφερθέντα φαινόμενα:

«Η ''πολιτική ορθότητα'' αποτελεί την πιο ριζική μορφή πλύσης εγκεφάλου που οι κυβερνήτες επέβαλαν ποτέ στους υπηκόους τους. Η αντιστοιχία σκέψης-γλώσσας είναι, πράγματι, πρακτικά αυτόματη• η εισαγωγή μιας εννοιολογικής στρέβλωσης σε αυτήν την αντιστοιχία, σημαίνει ότι κατάσχουμε το φυσικό όργανο της ζωής στο οποίο έχει εναποτεθεί το ανθρώπινο είδος: την προσαρμογή του εγκεφαλικού λογικού συστήματος στην αντίληψη της πραγματικότητας κατά την γλωσσική διατύπωση των εννοιών, εμποδίζοντας έτσι και την οποιαδήποτε αλλαγή ή μετασχηματισμό.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΧΕΙΜΩΝΑΣ: ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ!

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Όπως  το  γήρας, έτσι και ο χειμών δεν έρχεται μόνος, συνοδεύεται από διάφορα προβλήματα: την ακρίβεια στην θέρμανση, την αναζήτηση εργασίας, την μείωση των περιπάτων και γενικότερα της σωματικής κίνησης, το κλείσιμο στο σπίτι, κλπ. Σαν να μην έφθαναν όμως όλα αυτά, κάποιοι έχουν βάλει σκοπό να μην αφήσουν ήσυχο τον πολίτη αυτής χώρας, αλλά επιθυμούν με κάθε τρόπο να μεταβάλλουν το περιεχόμενο των ασυνείδητων παραστάσεων του, με νέες προσλαμβάνουσες παραστάσεις(= παραστάσεις, που υπάρχουν στη συνείδηση και που βοηθούν στην πρόσληψη νέων ανάλογων παραστάσεων ). Με απλά λόγια, προσπαθούν να εγγράψουν, να αποτυπώσουν στην ασυνείδητη σφαίρα των τηλεθεατών, τα μοντέλα ζωής, συμπεριφοράς και αντιδράσεων του παρακμιακού ήθους, έτσι ώστε όταν μετά θα τα συναντούν μέσα στην πραγματική κοινωνική ζωή να τα αισθάνονται  οικεία.

Κουρασμένος λοιπόν ο πολίτης, τις χειμωνιάτικες βραδιές επιστρέφει στο σπίτι του, και η πιο εύκολη διασκέδαση που έχει εκείνη την στιγμή είναι η τηλεόραση. Κάθεται στην πολυθρόνα του, την ανοίγει, και αρχίζει το πρόγραμμα, ή αλλιώς, η ''ακτινοβόληση'' των νοητικών και ψυχολογικών μορφών-παραστάσεων του συστήματος.

ΚΑΡΛ ΠΟΠΠΕΡ: Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ

Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν

Ο Καρλ Πόππερ ήταν ένας από τους πατέρες του σύγχρονου φιλελεύθερου κινήματος. Στα νιάτα του υπήρξε μαρξιστής και από μερικούς θεωρείται μέλος της σχολής της Φραγκφούρτης. Σε αυτόν, ουσιαστικά, βασίζεται η σύγχρονη πολιτική που ακολουθείται στη Δύση. Μεταξύ άλλων δίδαξε τον Τζορτζ Σόρος όταν αυτός σπούδαζε στο London School of Economics. Τα ιδρύματα της «ανοικτής κοινωνίας» τα οποία ο Σόρος μετά μανίας ανοίγει βασίζονται στις θεωρίες του Πόππερ.

Παρακάτω θα εξετάσουμε τα βασικά σημεία της σκέψης τους.

Ενάντια στην Ιστορία:

Ο Iστορικισμός είναι μία μέθοδος επαγωγής, βάσει της οποίας μπορεί κάποιος να κατανοήσει το παρόν και να κάνει προβλέψεις για το μέλλον, συγκεκριμένα για την ανθρώπινη κοινωνία. Ουσιαστικά πρόκειται για παρατήρηση των ανθρωπίνων κοινωνιών, μέσα στην ιστορία, ώστε να κατανοηθεί ο τρόπος λειτουργίας τους. Ο Πόππερ βρίσκεται φανατικά απέναντί του. Η κριτική του βασίζεται στην πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων κοινωνιών και τη δυσκολία λειτουργίας κοινωνικού πειράματος, καθώς και ότι η επαγωγή δεν συμβαδίζει με την επιστημονική μέθοδο, θεωρώντας όλα τα γεγονότα της ιστορίας μεμονωμένα, αποτελέσματα της τύχης και άρα ασύνδετα μεταξύ τους.

ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

Ασφαλώς, έχετε νοιώσει την εμπειρία να περπατάτε και, ξαφνικά, να νοιώσετε ένα ρεύμα αέρα, το απρόσμενο φύσημα  ενός ανέμου, να σας παρασέρνει και να σας τυλίγει. Αν μάλιστα αυτό το ρεύμα είναι δυνατό, μπορεί ακόμη και να σας κάνει να αισθάνεστε ότι μόλις που τα πόδια σας ακουμπάνε στο έδαφος.

Ο πολιτισμικός πόλεμος που δημιούργησε τα ήθη και τις κοσμοθεωρίες της μοντέρνας και μεταμοντέρνας εποχής, βασίστηκε ακριβώς επάνω στην δημιουργία ρευμάτων, όχι φυσικά ανέμου, αλλά φιλοσοφιών, ιδεολογιών, τεχνών, ψυχολογιών και νοοτροπιών. Αυτή η ικανότητα δημιουργίας ρευμάτων, αγαπητοί αναγνώστες, θεωρείται η «τέχνη των τεχνών και η επιστήμη των επιστημών», από εκείνους τους κύκλους που αποσκοπούσαν στην ανατροπή του Παραδοσιακού πολιτισμού.

Τα κύρια ρεύματα που δημιουργήθηκαν ως  όπλα στην υπηρεσία της αντι-παραδοσιακής δράσης κατευθύνθηκαν σε έξι τομείς:

H ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν:

"H δημοκρατία είναι ένα ψεύτικο είδωλο, 

τίποτε άλλο παρά μια πιασάρικη λέξη 

και αυταπάτη των κατώτερων τάξεων,

των οραματιστών και των πολιτισμών 

που πεθαίνουν"

H.P.Lovecraft

Όπως υποδεικνύει ο τίτλος, το άρθρο αυτό ασχολείται με την υποκρισία της Δημοκρατίας. Οι αναγνώστες του Θεόδοτου πρέπει πλέον να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να μπορούν να παρατηρούν τα σημάδια υποκρισίας των δημοκρατικών πολιτικών ή γενικά παθιασμένων δημοκρατικών πολιτών. Αυτή η υποκρισία θα αναλυθεί παρακάτω, βρίσκοντας βασικούς μύθους περί των 'αγαθών΄ της δημοκρατίας και μέσω κοινής λογικής θα γίνει προσέγγιση τέτοια ώστε να φανερωθούν τα λάθη στη λογική τούτη.

Η Δημοκρατία ενώνει:

Αυτός είναι ο πιο πολυχρησιμοποιημένους από τους μύθους του πολιτεύματος. Βασικό πιστεύω του δημοκρατικού ιδεώδους ήταν και παραμένει η πεποίθηση ότι το πολίτευμα αυτό ενώνει το λαό. Άμα όμως κάποιος παρατηρήσει τη σύγχρονη πολιτική κατάσταση, δεν θα είναι δύσκολο να προσέξει το χάος που επικρατεί γύρω του. Υπάρχουν μόνο ομάδες, όλες οι ιδέες περί ουσιαστικής εθνικής ενότητας (δηλαδή ο κάθε Έλληνας να είναι πρώτα από όλα Έλληνας, και μετά ότι άλλο θέλει) κοροϊδεύονται για χάρη της ελευθερίας της σκέψης, ή αλλιώς τις ιδεολογίες. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα των δημοκρατικών λαών είναι πως έχουν απωλέσει τη γενική τους ταυτότητα, ώστε να μην νοιώθουν κοντά με τον γείτονα τους, παρά μόνο με τον ομοϊδεολόγο τους. Αυτές οι ομάδες, έχουν επίσης και αντί-ομάδες οι οποίες δρούνε εναντίον των ομάδων, είτε φανερά είτε κρυφά. Οπότε χωριζόμενοι οι κάτοικοι σε παρατάξεις μάχονται «ενωμένοι» μεταξύ των συμπολιτών τους για ιδεολογικές διαφορές. 

ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ

 

Άρθρο του  Don Curzio Nitoglia
Μετάφραση  Ιωάννης  Αυξεντίου

Μελετώντας τις ρίζες της νέο-φιλελεύθερης ιδεολογίας συναντάς, κατά την πορεία της ανθρώπινης σκέψης, διάφορα κινήματα, που χαρακτηρίζονται από την εξύψωση της ελευθερίας νοούμενης ως τελικός και απόλυτος σκοπός, και όχι ως μέσον.

Σε προηγούμενα άρθρα εξέτασα τον νομιναλισμό του Όκαμ, την Σχολή της Οξφόρδης, που άρχισε με τον Μπέικον την παράδοση του εμπειρισμού, η οποία  επικράτησε στην Αγγλία και γέννησε την Βρετανική Διαφωτιστική αισθησιαρχία του 18ου αιώνα (Locke, Hume, Berkeley, A. Smith, Bentham, Stuart Mill, Ricardo), άμεσος πρόγονος του φιλοσοφικού  φιλελευθερισμού του 19ου αιώνα και του οικονομικού φιλελευθερισμού του εικοστού αιώνα.

Από το ελεύθερο πνεύμα\σκέψη\έρωτα στον φιλελευθερισμό. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ: 1) στο ''ελεύθερο πνεύμα'' 2) στην ''ελεύθερη σκέψη'' 3) στον ελευθεριασμό 4) στον ''ελεύθερο έρωτα'', για να φθάσω 5) στον κοινωνικό –οικονομικό\φιλελευθερισμό. Βλέποντας τα καλύτερα το ένα μετά το άλλο, θα ανακαλύψουμε ότι ελεύθερο πνεύμα\σκέψη\έρωτας  και ελευθεριασμός είναι η πηγή και η ψυχή του φιλελευθερισμού και του Αμερικανικού νέο-συντηρητισμού, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα κοινό με την υγιή σκέψη, την ορθή φιλοσοφία, την ορθόδοξη θεολογία, την παραδοσιακή πολιτική φιλοσοφία και την Θεϊκή αποκάλυψη, που περιέχεται στην Αποστολική παράδοση και την Αγία Γραφή, ερμηνευμένες από την Εκκλησία.

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Γράφει ο Alex Synodinos

πιστέψτε το ή όχι έχουν και ιστοσελίδα

Έχετε παρατηρήσει ποτέ την τεράστια διαφορά μεταξύ των θέσεων των ψηφοφόρων και των εκάστοτε ηγεσιών που ψηφίζονται από αυτους; Τώρα θα πειτε: σώπα ρε Alex, σπουδαία ανακάλυψη έκανες, λες και δεν ξέρουμε πως οι πολιτικοί άλλα λένε και άλλα κάνουν. Όχι δεν εννοώ αυτό, εννοώ κάτι πολύ πιο νοσηρό και σύνθετο.

Ας ξεκινήσω με ένα παράδειγμα, πριν κάτι μήνες, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας και επικεφαλής του συντηρητικού κόμματος της χώρας νομιμοποίησε το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ασφαλώς το κόμμα του αντέδρασε έντονα και αντέδρασαν και οι ψηφοφόροι του. Οι αντιδράσεις είναι τέτοιες που τα μεσαία στελέχη και οι ψηφοφόροι του κόμματος μεταφέρθηκαν μαζικά στο UKIP. Kαι πείτε ότι θέλετε για τους Άγγλους και τις υποτιθέμενες σεξουαλικές τους προτιμήσεις, αλλά ως φαίνεται δεν είναι διατεθειμένοι να καταπιούν τέτοιες καταστάσεις.

Ο Cameron παραξενεύτηκε από αυτή την αντίδραση, δήλωσε πως δεν κατανοεί γιατί υπήρξε τέτοια αρνητικότητα από στελέχη και ψηφοφόρους του κόμματος είπε επίσης πως θέλει να εξάγει τον γάμο των gay και σε άλλες χώρες  και τόνισε πως είναι υπερ των gay γάμων ακριβώς επειδή είναι συντηρητικός  ( σοβαρά το είπε αυτό…) 

ΣΤΟΡΓΗ ΚΑΙ ΠΡΟΔΕΡΜ...

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Οι παλιότεροι θα θυμούνται ασφαλώς αυτό το διαφημιστικό σλόγκαν. Μου ήλθε αυθόρμητα στο μυαλό, παρατηρώντας αυτήν την εκστρατεία 'αγάπης και στοργής' προς όλα και όλους, που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια: αγάπη για τους μετανάστες, στοργή για τους γκέι, κατανόηση για τους φυλακισμένους εγκληματίες, αγάπη για τον διαφορετικό, προστασία για τα 'ανθρώπινα δικαιώματα' κλπ. Βρε παιδί μου νομίζεις ότι ήλθε  ήδη  ο παράδεισος επί της γης, και οι ουράνιοι άγγελοι συγχωρούν, αγαπούν, και προστατεύουν τους πάντες! Ακόμη και στο διαδίκτυο μπορεί να πέσει κάποιος πάνω σε ιστοσελίδες με φραγή, διότι «προπαγανδίζουν το μίσος». Μίσος; Θεέ και Κύριε, τι έγραψα; αυτή πλέον δεν είναι απλώς μία απαγορευμένη λέξη, είναι ένα απαγορευμένο συναίσθημα. Πάει και τελείωσε: δεν επιτρέπεται να μισείς. Στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες, στο διαδίκτυο, παντού μία φράση ακούγεται σε όλες τις γλώσσες:  DO NOT  HATE! 

Καλλιτέχνες κάνουν καμπάνιες κατά του ΜΙΣΟΥΣ, τηλεοπτικά σποτς μας ενημερώνουν για το πόσο μπορεί να βλάψει τα συναισθήματα των συνανθρώπων μας το να πούμε κάτι που εκλαμβάνεται ως ΜΙΣΟΣ. Πολυεθνικές εταιρείες έχουν δρακόντειους νόμους για οτιδήποτε ενδέχεται να εκληφθεί από οποιονδήποτε ως ΜΙΣΟΣ. Σειρές στη τηλεόραση έχουν άμεσα και έμμεσα μηνύματα για να καταπολεμήσουν το ΜΙΣΟΣ. Οτιδήποτε σήμερα είναι κατά της κυρίαρχης αντίληψης, οτιδήποτε εκφράζει κριτική σε αυτή, οτιδήποτε ακόμα εκφράζει και απλό και καλοπροαίρετο σκεπτικισμό απέναντι στα καθημερινά κηρύγματα 'αγάπης' προς το διαφορετικό από τα ΜΜΕ, οτιδήποτε κάνει κριτική, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο, στις κοινωνικές και εθνοτικές ομάδες, που έχει πάρει υπό τις πτερούγες του το σύστημα αποτελεί ΜΙΣΟΣ. 

BΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ.

Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν

Το εξής βιβλίο είναι έργο του, ιρλανδικής καταγωγής, Βρετανού πολιτικού του δεκάτου ογδόου αιώνα Edmund Burke, που στη γλώσσα γραφής του, την αγγλική, τιτλοφορείται: “Reflections upon the Revolution in France” (η βιβλιοπαρουσίαση έγινε βάσει του πρωτοτύπου αγγλικού κειμένου, το βιβλίο κυκλοφορεί και στα ελληνικά). Το βιβλίο όμως αυτό δεν είναι ακριβώς μία ιστορική μελέτη: πρόκειται για την προσωπική αλληλογραφία του αγαπητού Εδμούνδου με έναν φίλο του Γάλλο, μέλος της εθνικής συνέλευσης και νέο στην ηλικία. Το γράμμα αυτό ήταν το αποτέλεσμα της προτροπής του νεαρού για το πώς βλέπει ο σεβαστός εκείνος ηλικιωμένος την κατάσταση μετά την επανάσταση στην αντίπερα χώρα του καναλιού της Μάγχης. Το σύγγραμμα αυτό ήταν η έκφραση φόβων εκ μέρους του Ιρλανδού για το μέλλον της Γαλλίας. Ως γίνεται συνήθως σε εποχές νεωτερισμών, η απάντηση του Μπερκ τον έριξε από την υπόληψη των περισσοτέρων ανθρώπων της εποχής του. Όταν όμως η ελπίδα αποδεικνύεται φρούδα, αυτοί που προειδοποιούσαν και τιμωρήθηκαν για αυτό, εξυψώνονται σε ύψη, ακόμα ψηλότερα από το έδαφος όπου ήταν πριν. Άμα ο Έντμουντ Μπερκ είχε ζήσει λίγα ακόμα χρόνια θα είχε δει τις φοβίες και ανησυχίες του όλες να πραγματοποιούνται, και θα μπορούσε να ασκήσει δριμύ κριτική εναντίον των φερέλπιδων πιστών του λαμπρού  μέλλοντος. Το βιβλίο προειδοποιεί, σχεδόν προφητικά, για το ζοφερό παρών στο οποίο βρίσκεται σήμερα η Ευρώπη και οι λαοί της, καθώς και καθ' όλη την πορεία του αιματηρού εικοστού αιώνα.

ΤΟ ΟΙΚΟΣΗΜΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ''ΑΡΙΣΤΟ"ΚΡΑΤΙΑΣ

          

Γράφει ο  Ελευθέριος  Αναστασιάδης

Πολύ παλιά, για να ανήκεις στην ελίτ που εξουσιάζει έπρεπε να έχεις αριστοκρατική καταγωγή, δηλαδή να προέρχεσαι από μία κοινωνική τάξη με ανώτερα βιολογικά και πνευματικά χαρακτηριστικά. Αργότερα, μέλος της εξουσιαστικής ελίτ μπορούσε να γίνει ο πολίτης με υψηλή μόρφωση και με ικανότητες στην πολιτική τέχνη. Έπειτα, μέτοχοι  αυτής  της ελίτ άρχισαν να γίνονται και οι κατέχοντες μεγάλη οικονομική δύναμη.

Σήμερα έχουμε φθάσει σε ένα άλλο στάδιο: για να είσαι μέλος της ελίτ πρέπει να έχεις μία από τις τρεις ακόλουθες ιδιότητες, ή ακόμη καλύτερα και τις τρεις: Να είσαι  βλάξ, πουλημένος και...με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες... Πως μπορούμε να καταλάβουμε εάν κάποιος έχει αυτές τις ιδιότητες; Είναι εύκολο:  από  το  λεξιλόγιο του.

ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΟNTEΡΝΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

 Γράφει ο  Ιωάννης Αυξεντίου

«… δεν διαβάσατε ότι ο δημιουργός ευθύς εξ αρχής έπλασε άνδρα και γυναίκα, ως ένα ανδρόγυνο και είπε• Ένεκα τούτου θα εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα του και θα προσκολληθεί εις την γυναίκα αυτού και θα είναι οι δύο μία σαρξ, ένα σώμα; Το ανδρόγυνο λοιπόν, το οποίον ο Θεός τόσο στενά συνένωσε, ο άνθρωπος ας μη το χωρίσει» Ματθαίος ΙΘ’,4-6… 

«Όταν ο σύζυγος και η σύζυγος ενώνονται με το μυστήριο του γάμου, αυτοί δεν σχηματίζουν την εικόνα ενός επίγειου πράγματος, αλλά του ίδιου του Θεού.»
          

                                                                                                       Άγιος Ιωάννης ο  Χρυσόστομος .                                                              

Σε ολοένα και περισσότερες χώρες αρχίζουν να εφαρμόζονται προγράμματα που απευθύνονται σε μικρά παιδιά, τα οποία έχουν ως στόχο να αποτυπώσουν μέσα στην παιδική ψυχονοητική σφαίρα την ιδέα ότι δεν υπάρχουν μόνον δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό, τα οποία είναι γενετικά προκαθορισμένα, αλλά ότι το φύλο αποτελεί απλώς μία προσωπική επιλογή του κάθε ατόμου. Μπορεί δηλαδή κάποιος που γεννιέται άνδρας, να επιλέξει μία θηλυκή σεξουαλική συμπεριφορά και αντιστρόφως, μία γυναίκα να επιλέξει μία ανδρική σεξουαλική συμπεριφορά.

Αυτά τα προγράμματα βρίσκουν εφαρμογές με διαφόρους τρόπους: Στα κείμενα και την εικονογραφία των σχολικών βιβλίων στα οποία παρουσιάζονται άνθρωποι να έχουν συμπεριφορές του αντίθετου γένους, σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις, ακόμη και σε ρόλους παιχνιδιών. Αυτά τα προγράμματα βασίζονται στην λεγόμενη «θεωρία του φύλου» (gender theory), μια ψευδοεπιστημονική θεωρία η οποία υποστηρίζει ότι οι σεξουαλικές διαφορές μεταξύ αρσενικού και θηλυκού δεν είναι μία βιολογική πραγματικότητα, αλλά προϊόν «πολιτισμικών επιλογών» που κάποτε επιβλήθηκαν με τη βία, και ότι μεταξύ του αρσενικού και θηλυκού γένους υπάρχουν αναρίθμητες ενδιάμεσες καταστάσεις. 

Θα διερωτηθείτε ίσως, πως είναι δυνατόν να διαδίδονται τέτοιες θεωρίες; Στην εποχή μας όλα είναι δυνατά, ιδιαίτερα όταν το αποφασίζει η καπιταλιστική ελίτ.

ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ

Ο Paul Craig Roberts είναι αμερικανός οικονομολόγος ο οποίος υπηρέτησε ως As. Sec. of the Treasury στη διακυβέρνηση Ρήγκαν. Έχει χαρακτηρισθεί ως ο συνιδρυτής των Reaganomics. Υπήρξε επιμελητής και αρθρογράφος της Wall Street Journal, του Βusiness Week και του Scripps Howard News Service. Έχει καταθέσει ενώπιον επιτροπών του κογκρέσου σε 30 περιστάσεις για ζητήματα οικονομικής πολιτικής.

Άρθρο του  Paul Craig Roberts - www.paulcraigroberts.org

Μετάφραση –επιμέλεια Ιωάννης  Αυξεντίου

Paul Craig Roberts

Η ημέρα της μνήμης  είναι όταν  τιμούμε τους πεσόντες στον πόλεμο. Όπως την 4η Ιουλίου, μεταμορφώνουν και την ημέρα της μνήμης σε έναν εορτασμό του πολέμου. Αυτοί που χάνουν συγγενείς και αγαπητούς φίλους στον πόλεμο, δεν θέλουν ο θάνατος τους  να ήταν μάταιος. Κατά συνέπεια, οι πόλεμοι γίνονται ένδοξες επιχειρήσεις εκτελούμενες από ευγενείς στρατιώτες που μάχονται για την αλήθεια, την δικαιοσύνη, και τον αμερικανικό τρόπο ζωής. Οι πατριωτικές ομιλίες μας λένε πόσα οφείλουμε σε εκείνους που έδωσαν την ζωή τους ώστε η Αμερική να παραμείνει ελεύθερη. Οι ομιλίες δημιουργούν μία ψεύτικη πραγματικότητα  που  υποστηρίζει και άλλους πολέμους. Κανένας από τους πολέμους της Αμερικής δεν είχε τίποτα να κάνει  με την διατήρηση μιας ελεύθερης Αμερικής. Αντίθετα, σάρωσαν τα πολιτικά δικαιώματα, αφαιρώντας την ελευθερία μας.

Ο πρόεδρος Λίνκολν εξέδωσε ένα εκτελεστικό διάταγμα για να συλλάβει και να φυλακίσει τους δημοσιογράφους και τους εκδότες του Βορρά. Ο Λίνκολν συνέλαβε τον βουλευτή Clement Vallandigham από το Οχάιο που του ασκούσε κριτική, και τον εξόρισε στην Συνομοσπονδία. Έκλεισε 300 βόρειες εφημερίδες και έκανε 14.000 πολιτικούς κρατούμενους. Ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον χρησιμοποίησε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να καταστείλει την ελευθερία του λόγου, και ο Ρούσβελτ χρησιμοποίησε  τον  δεύτερο για να εγκλείσει 120.000 αμερικανούς πολίτες  Ιαπωνικής καταγωγής, διότι η φυλή τους τους καθιστούσε ύποπτους. Ο καθηγητής  Samuel Walker κατέληξε ότι ο πρόεδρος George W. Bush χρησιμοποίησε τον πόλεμο 'εναντίον της τρομοκρατίας' για να κάνει μία γενικευμένη επίθεση στα αμερικανικά πολιτικά δικαιώματα.

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης.

H J.Foster ως πόρνη στο Taxi Driver

Αν ψάξετε στο διαδίκτυο πως ντύνονταν οι πόρνες την δεκαετία του 70, θα έχετε μία έκπληξη: ακριβώς όπως ντύνεται σήμερα μεγάλος αριθμός κοριτσιών το καλοκαίρι. Αν θυμηθείτε πως ήταν τα ρούχα που οι νέοι άνδρες πέταγαν ως άχρηστα κουρέλια στα σκουπίδια 30-40 χρόνια πριν, και πάλι θα έχετε μία έκπληξη: σήμερα αυτά τα κουρέλια πωλούνται σε πανάκριβες τιμές στα πιο καλά καταστήματα.

Συμπέρασμα: Η ενδυμασία που είχαν οι πόρνες έγινε η καθημερινή αμφίεση των 'καθώς πρέπει' κοριτσιών του σήμερα, και τα ρούχα που παλιά τα πετάγαμε ως άχρηστα, σήμερα τα αγόρια τα πληρώνουν ακριβά για να τα φορέσουν.

Εάν όλα αυτά δεν είναι η 'αντιστροφή της Πυραμίδας', εάν δεν είναι η ανατροπή κάθε αισθητικής και ηθικής, τότε τι είναι;

Αυτός ο τρόπος ντυσίματος καταδεικνύει την ύπαρξη σοβαρού προβλήματος σε πέντε τομείς:

Στην αισθητική αντίληψη:  Η όλη αισθητική καλλιέργεια που έχουν πολλές κοπέλες εστιάζεται στο να διαθέτουν καλλίγραμμα γυμνά πόδια. Δηλαδή, η έννοια του κάλλους έχει περιοριστεί μέσα σε καθαρά υλικά και σεξουαλικά πλαίσια, και πέραν αυτών δεν έχουν καμία άλλη βαθύτερη ιδέα για αυτή την έννοια.

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Μετάφραση  Θεόδωρος  Λάσκαρης

Από το βιβλίο της Juliet B. Schor (καθηγήτριας  κοινωνιολογίας και οικονομικών στο Boston College και στο πανεπιστήμιο του Harvard) ) 'The Overworked American: The Unexpected  Decline  Of  Leisure' ( O υπερεργαζόμενος Αμερικάνος: η  μη αναμενόμενη  μείωση του ελεύθερου χρόνου)

η μεσαιωνική εποχή

"Ο εργαζόμενος θα αναπαυθεί για αρκετό χρόνο το πρωί• μεγάλο μέρος της ημέρας θα περάσει πριν να έλθει στην εργασία του• μετά πρέπει να  πάρει το πρωινό του σαν να μην το είχε πάρει στην συνηθισμένη ώρα του ή διαφορετικά θα υπάρχουν μούτρα και γκρίνια• όταν φθάσει η ώρα θα εγκαταλείψει το φορτίο του στην μέση του δρόμου και οτιδήποτε κάνει θα το αφήσει όπως είναι, παρόλο που πολλές φορές χαλάει πριν να επιστρέψει• δεν μπορεί να αγνοήσει το γεύμα του, οποιοσδήποτε κίνδυνος και αν απειλεί το έργο του. Το μεσημέρι πρέπει να πάρει έναν υπνάκο, και το απόγευμα ένα ποτάκι, που θα διαρκέσει μεγάλο μέρος της ημέρας• και όταν το βράδυ έρχεται η ώρα, πετά τα εργαλεία του και αφήνει την εργασία σε οποιαδήποτε κατάσταση ή ανάγκη βρίσκεται." James Pilkington, επίσκοπος του Durham, 1570.

Ο "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ" ΑΝΘΡΩΠΟΣ

             

Γράφει  ο  Θεόδωρος  Λάσκαρης

Joachim Wtetael, H Χρυσή Εποχή

Στην εποχή μας, είναι προτιμότερο να σε πουν χαζό, παρά «μη προοδευτικό άνθρωπο». Θεωρείται πλέον η ύψιστη των ύβρεων, ο πιο ταπεινωτικός προσδιορισμός. Ο ''μη προοδευτικός άνθρωπος'', αντιμετωπίζεται σαν να είναι μέλος μιας αιρετικής σέκτας. Πρέπει λοιπόν να ερευνήσουμε, εάν το εννοιολογικό περιεχόμενο που αποδίδεται στην λέξη 'πρόοδος', υπήρχε από πάντα ή είναι μία δημιουργία της νεωτερικής εποχής.

 Οι φιλοσοφικές και υπαρξιακές έννοιες με τις  οποίες είναι συνδεδεμένος αυτός ο όρος , είναι γνωστό ότι εμφανίζονται για πρώτη φορά μετά την Αναγέννηση, και συμπίπτουν με την εμφάνιση του προτεσταντισμού. Λαμβάνουν  δε πιο σαφή έννοια και σημαντικότητα με την έλευση του Διαφωτισμού. Στην αρχαιότητα όμως επικρατούσε η ακριβώς αντίθετη άποψη: οι άνθρωποι γνώριζαν την ύπαρξη ενός θαυμαστού παρελθόντος, ενώ το μέλλον το θεωρούσαν αβέβαιο και την πορεία της ανθρωπότητας να τείνει προς την παρακμή και την βαρβαροποίηση.

ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΣ = ΗΛΙΘΙΟΣ

Γράφει ο  Ιωάννης  Αυξεντίου

Δυστυχώς στην εποχή μας, η νοοτροπία και η ικανότητα αντίληψης μεγάλου αριθμού ακαδημαϊκών, οδηγεί στο να ταυτιστεί η λέξη ακαδημαϊκός με τη λέξη ηλίθιος. Αναφέρομαι σε πολλούς ακαδημαϊκούς του θεωρητικού πεδίου. Πάνε οι εποχές, πριν το 1960, που μεγάλα και διεισδυτικά μυαλά στόλιζαν τις καθέδρες των μεγάλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων.

Έτυχε να παρακολουθήσω μία εκπομπή στην  Ελληνική τηλεόραση  κατά την διάρκεια της οποίας, ένας καθηγητής αναφερόμενος σε κάποια κοινωνικά φαινόμενα, δήλωσε ότι πίσω από αυτά δεν πρέπει να βλέπουμε κάποιο «προμελετημένο σχέδιο», αλλά να τα αντιλαμβανόμαστε απλώς σαν «τάσεις που αναπτύσσονται μέσα στις εξελισσόμενες κοινωνίες». Φυσική η δήλωση του: εάν έλεγε κάτι διαφορετικό δεν θα μπορούσε να σταθεί μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο, ντόπιο και διεθνή. 

Έτσι τους μαθαίνουν να σκέπτονται τα πεφωτισμένα συγγράμματα που λαμβάνουν από την εσπερία. Βέβαια ακόμη πιο λυπηρό είναι το γεγονός, ότι αυτές τις απόψεις δεν τις υποστηρίζουν μόνον για να διατηρούν ένα καλό ''ακαδημαϊκό όνομα'', αλλά τις πιστεύουν κιόλας. 

ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΕΝΑ: Η ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ & Η ΑΠΟΒΑΣΗ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Θεωρούμε πως το παρόν άρθρο του M.Blondet θα πρέπει να διαβαστεί με προσοχή από τους αναγνώστες μας καθότι αποκαλύπτει μια άγνωστη πτυχή της συμμαχικής δραστηριότητας στον Β'ΠΠ.  Eπιπρόσθετα αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε και ένα περιεκτικό σχόλιο περί της Απόβασης της Νορμανδίας από τον αρθρογράφο μας Alex Synodinos, το οποίο και ακολουθεί.

Η ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 

Άρθρο του M. Blondet 

Μετάφραση –επιμέλεια Ιωάνης Αυξεντίου

«Η απόβαση της 6ης Ιουνίου υπήρξε μία υπόθεση των Αγγλοσαξόνων, από την οποία η Γαλλία αποκλείστηκε. Ήταν απολύτως αποφασισμένοι να εγκατασταθούν στην Γαλλία σαν να επρόκειτο περί εχθρικού εδάφους! Όπως έκαναν στην Ιταλία, και όπως ετοιμαζόντουσαν να κάνουν στην Γερμανία! Και εσείς θέλετε να πάω να τιμήσω την απόβαση τους, η οποία δεν ήταν παρά το προοίμιο μίας δεύτερης κατοχής  της χώρας; Όχι, έμενα να μην με υπολογίζετε!»

Αυτές οι φράσεις δεν ελέχθησαν από την Marine Le Pen, ούτε από κάποιον βετεράνο φιλοναζιστή ή από  κάποιον παλαιό οπαδό του φασισμού. Είναι οι φράσεις με τις οποίες ο στρατηγός De Gaulle –ο αρχηγός της Γαλλικής αντίστασης-αρνήθηκε να παραστεί στους εορτασμούς της 20ης επετείου της  D-day στην Νορμανδία.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗN ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

Το εισαγωγικό σημείωμα που ακολουθεί, ισχύει για όλα τα άρθρα του Θεόδοτου: Όταν παρουσιάζουμε το κείμενο ενός διανοούμενου , ενός φιλοσόφου κλπ, δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με όλες τις απόψεις του και το σύνολο του έργου του. Εγκρίνουμε μόνον το συγκεκριμένο απόσπασμα που κάθε φορά δημοσιεύουμε. Για παράδειγμα, πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στον Rene Guenon τον οποίο θεωρούμε έναν  κορυφαίο και απαράμιλλο στοχαστή, αλλά ταυτόχρονα, διαφωνούμε με κάποιες από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Ο πραγματικός ερευνητής πρέπει να χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία που του παρέχονται, εάν θέλει να κατανοήσει τα διάφορα φαινόμενα. Εάν ένας άθεος μου προσφέρει μία βίδα, θα την μεταχειριστώ. Εάν ένας μουσουλμάνος ή ινδουιστής μου προσφέρει ένα κατσαβίδι, δεν θα το πετάξω. Εάν ένας κομμουνιστής μου δώσει ένα τρυπάνι, θα το  χρησιμοποιήσω. Εάν ένας ναζιστής που δώσει έναν διαβήτη, θα τον εκμεταλλευτώ. Παραμένοντας  σταθεροί  στα  πιστεύω  και  στις  αρχές μας, πρέπει να ομοιάσουμε  με έναν  ιδιότροπο, επιλεκτικό και ευαίσθητο  ΣΥΛΛΕΚΤΗ.

Γράφει ο  Θεόδωρος Λάσκαρης

Όταν κάποιος που υποφέρει από έναν κακοήθη όγκο επισκεφθεί έναν γιατρό, αυτός οφείλει να του πει όλη την αλήθεια για την ασθένεια του, καθώς και ότι η θεραπεία της  θα είναι επώδυνη. Αν δεν του τα πει αυτά, και απλώς με ένα κτύπημα στον ώμο  τον χαιρετήσει λέγοντας του: «δεν είναι τίποτα, θα περάσει», τότε ο ασθενής την επόμενη ημέρα μπορεί να πεθάνει.

Αποφασίσαμε λοιπόν να δημοσιεύσουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη, Η παρακμή του αστικού πολιτισμού, στο οποίο η ασθένεια της Νέο-ελληνικής νοοτροπίας περιγράφεται με σαφήνεια και χωρίς υπεκφυγές:

ΓΥΜΝΟΙ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Αδαμίτες

Θα έχετε ίσως παρατηρήσει ένα σχετικά νέο φαινόμενο, που συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες: όταν κάποιες ομάδες θέλουν να διαμαρτυρηθούν για κάτι, ή όταν οργανώνονται οικολογικές εκδηλώσεις, οι συμμετέχοντες σε αυτές βγάζουν τα ρούχα τους και μένουν εντελώς ή σχεδόν γυμνοί. Το φαινόμενο αυτό έφθασε και στην Ρωσία με τις  γνωστές Femen που διαμαρτύρονται γυμνές εναντίον του Πούτιν. Αλλά και στην χωρά μας έχουμε τις "γυμνές ποδηλατοδρομίες" στη Θεσσαλονίκη και αλλού. Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: Γιατί γυμνοί; Ποια είναι η σημειολογία που κρύβει αυτή η πρακτική;

Κατ΄ αρχάς, το γυμνό σώμα ως 'μήνυμα' το χρησιμοποίησε η Nέα αριστερά (New left) και η  υποκουλτούρα της δεκαετίας του’60, οι  Χίπις κλπ. Επίσης αποτέλεσε προπαγανδιστικό μήνυμα των φεμινιστικών οργανώσεων, ως ένδειξη αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος και υπέρβασης των καθιερωμένων κανόνων.

Πίσω από αυτό το φαινόμενο διακρίνουμε την προσπάθεια υπόγειας μετάδοσης δύο ειδών μηνυμάτων: