ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΟNTEΡΝΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

 Γράφει ο  Ιωάννης Αυξεντίου

«… δεν διαβάσατε ότι ο δημιουργός ευθύς εξ αρχής έπλασε άνδρα και γυναίκα, ως ένα ανδρόγυνο και είπε• Ένεκα τούτου θα εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα του και θα προσκολληθεί εις την γυναίκα αυτού και θα είναι οι δύο μία σαρξ, ένα σώμα; Το ανδρόγυνο λοιπόν, το οποίον ο Θεός τόσο στενά συνένωσε, ο άνθρωπος ας μη το χωρίσει» Ματθαίος ΙΘ’,4-6… 

«Όταν ο σύζυγος και η σύζυγος ενώνονται με το μυστήριο του γάμου, αυτοί δεν σχηματίζουν την εικόνα ενός επίγειου πράγματος, αλλά του ίδιου του Θεού.»
          

                                                                                                       Άγιος Ιωάννης ο  Χρυσόστομος .                                                              

Σε ολοένα και περισσότερες χώρες αρχίζουν να εφαρμόζονται προγράμματα που απευθύνονται σε μικρά παιδιά, τα οποία έχουν ως στόχο να αποτυπώσουν μέσα στην παιδική ψυχονοητική σφαίρα την ιδέα ότι δεν υπάρχουν μόνον δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό, τα οποία είναι γενετικά προκαθορισμένα, αλλά ότι το φύλο αποτελεί απλώς μία προσωπική επιλογή του κάθε ατόμου. Μπορεί δηλαδή κάποιος που γεννιέται άνδρας, να επιλέξει μία θηλυκή σεξουαλική συμπεριφορά και αντιστρόφως, μία γυναίκα να επιλέξει μία ανδρική σεξουαλική συμπεριφορά.

Αυτά τα προγράμματα βρίσκουν εφαρμογές με διαφόρους τρόπους: Στα κείμενα και την εικονογραφία των σχολικών βιβλίων στα οποία παρουσιάζονται άνθρωποι να έχουν συμπεριφορές του αντίθετου γένους, σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις, ακόμη και σε ρόλους παιχνιδιών. Αυτά τα προγράμματα βασίζονται στην λεγόμενη «θεωρία του φύλου» (gender theory), μια ψευδοεπιστημονική θεωρία η οποία υποστηρίζει ότι οι σεξουαλικές διαφορές μεταξύ αρσενικού και θηλυκού δεν είναι μία βιολογική πραγματικότητα, αλλά προϊόν «πολιτισμικών επιλογών» που κάποτε επιβλήθηκαν με τη βία, και ότι μεταξύ του αρσενικού και θηλυκού γένους υπάρχουν αναρίθμητες ενδιάμεσες καταστάσεις. 

Θα διερωτηθείτε ίσως, πως είναι δυνατόν να διαδίδονται τέτοιες θεωρίες; Στην εποχή μας όλα είναι δυνατά, ιδιαίτερα όταν το αποφασίζει η καπιταλιστική ελίτ.

Αυτά τα προγράμματα λοιπόν έχουν μία ξεκάθαρη στόχευση: την δημιουργία του ΑΝΔΡΟΓΥΝΟΥ. Ένα  ανθρώπινο ον που ανεξαρτήτως των βιολογικών χαρακτηριστικών με τα οποία γεννήθηκε θα μπορεί, όταν το θέλει,  να αλλάζει σεξουαλική συμπεριφορά είτε προς την μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη. Πριν εξετάσουμε τον βαθύτερο πυρήνα αυτής της στόχευσης ,να δούμε πρώτα από ποια κέντρα κατευθύνεται. Η Γερμανίδα κοινωνιολόγος  Gabriele  Kuby σε μία συνέντευξη της αναφέρει τα εξής: «Η παγκόσμια σεξουαλική επανάσταση προωθείται από τις ελίτ που βρίσκονται στην εξουσία. Μίλησα ήδη για τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση , καθώς και ένα ολόκληρο δίκτυο διαφόρων οργανώσεων: σε αυτές ανήκουν βιομηχανικοί όμιλοι, μεγάλα ιδρύματα όπως το Rockefeller και το Guggenheim, εκατομμυριούχοι όπως ο Bill και η Melinda Gates, ο Ted Turner, ο Warren Buffett, αλλά και ''Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις'' όπως η International Planned Parenthood Federation  κλπ».

Πολλοί ερευνητές έχουν επισημάνει τις τρομακτικές ανθρωπολογικές, κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές που μπορεί να επιφέρει αυτή η σεξουαλική επανάσταση. Εμείς δεν θα σταθούμε σε αυτές, αλλά θα προχωρήσουμε ακόμη πιο βαθιά, για να ανακαλύψουμε τον μυστικό πυρήνα αυτής της επανάστασης, και να καταδείξουμε ότι πρόκειται για μία προσπάθεια Μεταφυσικής και Οντολογικής Ανατροπής, μία αντιστροφή της δημιουργίας.

Ο μεγάλος Ρουμάνος θρησκειολόγος Mircea Eliade στο βιβλίο του "Mephistopheles et l’Androgyne" γράφει: «Ο Seraphitus είναι χωρίς αμφιβολία το πιο συναρπαστικό από τα μεγάλα μυθιστορήματα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799 – 1850). Ασφαλώς όχι εξαιτίας των θεωριών του Swedenborg από τις οποίες είναι εμποτισμένο, αλλά επειδή ο Μπαλζάκ ήταν σε θέση να ρίξει φως με την τέχνη του σε ένα θεμελιώδες ζήτημα της αρχαϊκής ανθρωπολογίας: το ανδρόγυνο θεωρούμενο ως η παραδειγματική εικόνα του τέλειου ανθρώπου. Παρατηρείστε το πλαίσιο και το θέμα του μυθιστορήματος. Σε ένα κάστρο στην άκρη του χωριού Jarvis,κοντά στο Stromfjord, ζούσε ένα παράξενο πλάσμα. Όπως ορισμένοι χαρακτήρες του Μπαλζάκ, αυτό φαινόταν ότι κρύβει ένα τρομακτικό μυστικό, ένα αδιαπέραστο μυστήριο. Όμως αυτή την φορά δεν πρόκειται για ένα μυστικό όμοιο με εκείνο του Vautrin. Ο “Séraphitus” δεν είναι ένας άνθρωπος που καταναλώθηκε από το πεπρωμένο του και σε σύγκρουση με την κοινωνία. Είναι μία ύπαρξη ποιοτικά διαφορετική από τους υπόλοιπους θνητούς, και το μυστήριο του συνδέεται  όχι με σκοτεινά επεισόδια του παρελθόντος του, αλλά με την ίδια την δομή της ύπαρξης του.»

Πράγματι, αυτό το μυστηριώδες πρόσωπο αγαπά την Minna η οποία και αυτή τον αγαπάει: αυτή τον βλέπει σαν άνδρα, Séraphitus• όμως αυτός αγαπιέται και από τον Wilfred, που τον βλέπει σαν γυναίκα, Séraphita. Αυτό το τέλειο ανδρόγυνο ήταν γεννημένο από γονείς που υπήρξαν μαθητές του Swedenborg.» Για να γίνει κατανοητό ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνον με ζητήματα σεξουαλικής φύσης, αλλά με διαδικασίες  μεταφυσικής-πνευματικής διάστασης, πρέπει να επισημάνουμε ότι  ο  Seraphitus  δεν έχει δικό του φύλο, οι άλλοι τον βλέπουν ως άνδρα ή ως γυναίκα.

Η αναφορά στον Emanuel Swedenborg (1688-1772) δεν είναι βέβαια τυχαία. Αυτός ο Σουηδός αιρετικός θεολόγος, αποκρυφιστής και μέντιουμ, ήταν μαθητής του Ιουδαίου Johan Kemper ο οποίος ήταν οπαδός του γνωστού ψευδομεσία Sabbatai Zevi (ο ιδρυτής ενος μεγάλου εξτρεμιστικού γνωστικού κινήματος μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία). Φθάνουμε λοιπόν σιγά-  σιγά στον πυρήνα του όλου θέματος: Η γνωστική επιδίωξη της δημιουργίας του ανδρόγυνου  όντος, ως μία διαδικασία  πνευματικής  μεταστοιχείωσης.                                                                                                

Τώρα να κάνουμε ένα άλμα στο χρόνο και από το 1800μχ να βρεθούμε στο 100μχ: Ήταν η εποχή που εμφανιζόταν η  γνωστική σέκτα των Ναασήνων (από την λέξη naḥash: φίδι). Αυτοί  θεωρούσαν τον Ουράνιο άνθρωπο, τον Αδάμ ως ένα ''αρσενοθήλυ''. Ο γήινος Αδάμ δεν ήταν παρά η εικόνα του ουράνιου αρχέτυπου: επίσης και αυτός ήταν ανδρόγυνο. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι κατάγονται από τον Αδάμ, το ''αρσενοθήλυ'' υπάρχει (κατ’αυτούς) εν δυνάμει σε κάθε άνθρωπο, και η πνευματική τελείωση συνίσταται ακριβώς στην  επανεύρεση αυτής της ανδρογυνίας. Το ανώτερο  πνεύμα, ο Λόγος ,ήταν και αυτό ανδρόγυνο. Για τους Ναασήνους η ανδρογυνία ήταν μία μεγαλειώδης διαδικασία κοσμικής ολοκληρωτικοποίησης. Στην επιστολή  του  Ευγνώστου που ανακαλύφθηκε στην περιοχή που ονομαζόταν Χηνοβόσκιον, αναγράφεται ότι  ο Πατήρ γεννά μόνος του ένα ανθρώπινο ον ανδρόγυνο. Οι Ναασήνοι εφάρμοζαν την ομοφυλοφιλία;  Όπως λέει ο Ιππόλυτος Ρώμης: «...αν και δεν ήταν ευνουχισμένοι συμπεριφέρονταν σαν να ήταν…»

Η πορεία προς την ανδρογυνία είναι η τελική φάση του γνωστικού σχεδίου για την απεξάρτηση του ανθρώπου από τον Δημιουργό του κόσμου • είναι  το εωσφορικό  Εγώ που δεν θέλει να συναντηθεί με το Εσύ, αλλά χωρίζεται σε δύο, σε άρρεν και θήλυ, για να  αυτοερωτευθεί  μέσα σε έναν, μεταφυσικά ,ναρκισσιστικό παροξυσμό.

Στην αρχή του άρθρου αναφέραμε την φράση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου:  «Όταν ο σύζυγος και η σύζυγος ενώνονται με το μυστήριο του γάμου, αυτοί  δεν σχηματίζουν την εικόνα ενός  επίγειου πράγματος, αλλά του ίδιου του Θεού.»                        

Αν είναι έτσι, τότε  το «αρσενοθήλυ ον»  ποίου την εικόνα σχηματίζει;