ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ;

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Παράξενος τίτλος, θα σκεφθεί κάποιος. Τι σχέση μπορεί να έχει ο αστικός κόσμος και οι επαναστάσεις που τον γέννησαν με τη θρησκεία; Η ‘διδακτέα ιστορία’ μας λέει ότι ήταν ακριβώς ο αστικός κόσμος που στράφηκε εναντίον της θρησκείας ή ορθότερα, που δημιούργησε τις εκκοσμικευμένες κοινωνίες. Είναι αλήθεια ότι έχει επικρατήσει αυτή η άποψη και τούτο συμβαίνει λόγω της οικονομιστικής και κοινωνιολογικής ερμηνείας των ιστορικών διαδικασιών, μια που αυτό είναι συνήθως το μοντέλο έρευνας που εφαρμόζεται. Έτσι μαθαίνουμε λοιπόν πως οι επαναστάσεις του 18ου αιώνα ήταν αστικές, δηλαδή οικονομικά και κοινωνικά ταξικές. Ασφαλώς, δεν αρνούμαστε τον ρόλο των κοινωνικών και οικονομικών μετασχηματισμών στη διαμόρφωση των πολιτικών συμβάντων, όμως δεν υπάρχουν μόνον αυτοί. Παράλληλα με αυτούς και κάποιες φορές πριν από αυτούς, άλλοι παράγοντες επιδρούν στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων.

Απ’ την αρχή του 18ου αιώνα, διάφορες δοξασίες που περιελάμβαναν στοιχεία μεσαιωνικού μυστικισμού, εβραϊκής Καμπαλά, αρχαίου παγανισμού και γνωστικισμού (ο απόηχος των Καθαρών, Βογόμιλων κλπ) και μέχρι τότε κυκλοφορούσαν ως ένα υπόγειο αφανές ρεύμα, διοχετεύτηκαν μέσα στις νέο- σχηματιζόμενες μασονικές στοές. Στην ουσία βέβαια, ο βασικός πυρήνας αυτής της απόκρυφης θρησκείας των στοών ήταν ο γνωστικισμός, ‘γαρνιρισμένος’ όμως με τα άλλα στοιχεία που αναφέραμε προηγουμένως.

ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΣ;

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο διότι τώρα τελευταία, μετά τα καμώματα της νέας αριστεράς όσον αφορά τη θεσμοποίηση του ελευθεριασμού και της παραβατικότητας (σύμφωνο ομοφυλοφίλων, αλλαγή ταυτότητας φύλου, κλπ) κάποιοι έσπευσαν να πουν ότι αυτά τα νέα ήθη είναι δημιουργήματα μιας νέας αριστεράς η οποία έχει αφήσει πίσω της τον παλαιό μαρξισμό, ο οποίος δεν εμπεριείχε αυτού του είδους τις ελευθεριότητες, ήταν δηλαδή πιο ‘συντηρητικός’. Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η πραγματικότητα του όλου ζητήματος . 

Υπάρχει η άποψη, ότι ο Μαρξ και ιδιαίτερα ο Έγκελς καταδίκασαν τις ομοφυλοφιλικές πρακτικές. Πρόκειται όμως για μία παρανόηση. Ο Μαρξ δεν αναφέρθηκε σχεδόν καθόλου σε αυτό το θέμα, ο δε Έγκελς δεν καταδίκασε γενικώς την ομοφυλοφιλία  αλλά την παιδεραστία, τόσο στην σύγχρονη εποχή όσο και στην Αρχαία Ελλάδα. Ας το ξεκαθαρίσουμε, στα κείμενά του δεν αναφέρεται σε ενήλικους ομοφυλόφιλους αλλά σε παιδεραστές.

Αφού λοιπόν δεν γνωρίζουμε με σαφήνεια την άποψή τους, εάν δεχτούμε, μόνον ως υπόθεση, ότι μπορεί να απέρριπταν τις ομοφυλοφιλικές πρακτικές, αυτό  δεν  θα  συνέβαινε για λόγους κάποιας ανώτερης ηθικής ή μιας πνευματικής αρετής αλλά διότι θα απέδιδαν αυτές τις παρεκτροπές στον αστικό κόσμο. Με  αυτό τον τρόπο, θα ήθελαν να στιγματίσουν ως διεφθαρμένη την αστική τάξη. Εν ολίγοις, οι  σεξουαλικές παρεκτροπές θα παρουσιάζονταν ως ένα από τα αποτελέσματα των αστικών- καπιταλιστικών επιβολών πάνω στην κοινωνία. Κοινωνιολογική λοιπόν η προσέγγιση και όχι ηθικής-πνευματικής  φύσεως.