Η ΝΕΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ: Ο ‘ΤΣΕΠΙΣΜΟΣ’

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης   

Μετά τις απανωτές απογοητεύσεις του λαού, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, των αποτυχιών και των εκλογικών καταστροφών, οι ιδεολογίες στην Ελλάδα έχουν πλέον αφανιστεί. Αν μιλήσεις στα πλήθη για ‘σοσιαλισμό, την ‘αριστερά” ή για το γαλάζιο (υποκριτικό) συντηρητισμό (πάλαι ποτέ: ‘ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η νέα δημοκρατία’), θα σε δουν σαν ηθοποιό που βγήκε από κάποια παλιά ελληνική ταινία. Κανέναν δεν ενδιαφέρουν πια όλα αυτά. Οι άνθρωποι όχι μόνον δεν ασχολούνται με τις ιδεολογίες, αλλά δεν έχουν καν κάποιου είδους κοσμοθέαση. Λάθος: έχουν μόνο μία κοσμοθέαση, μόνο μία ιδεολογία, ο οποία ονομάζεται  ‘Τσεπισμός’.

Βέβαια και πριν από την οικονομική κρίση, την εποχή του μεγάλου φαγοποτιού, υπήρχε η ιδεολογία του ‘Τσεπισμού’ και οι κανονικές ιδεολογίες, εν πολλοίς, λειτουργούσαν ως προσχήματα, ως επικαλύψεις του ‘τσεπισμού’. Αλλά έστω και ως προσχήματα  ή  νοητικές–συναισθηματικές μορφές, εξακολουθούσαν να υπάρχουν. Σήμερα δεν υφίστανται ούτε ως  τέτοιες.

Ο ΕΚΠΛΗΚΤΟΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ

Αυτή η αφήγηση θέλει να δείξει τη συνεχή προσπάθεια που καταβάλλεται από το σύστημα, για να διαμορφώνει μία ψευδή εικόνα της πραγματικότητας μέσα στο ασυνείδητο των ανθρώπων, ώστε να δέχονται αδιαμαρτύρητα τις επιβολές του. Η χιουμοριστική αφήγηση αυτή επικεντρώνεται στην Ελλάδα, ωστόσο αντίστοιχες θα μπορούσαν να γίνουν και για όλες τις δυτικές χώρες.

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης 

Σε έναν πλανήτη του Γαλαξία της Ανδρομέδας, ο αξιωματικός υπηρεσίας του κατασκοπευτικού συμπαντικού παρατηρητηρίου βρίσκεται σε υπηρεσία στην τεράστια αίθουσα παρακολούθησης μακρινών πλανητών. Μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερε να ξανασυντονιστεί με τις εκπομπές των τηλεοπτικών καναλιών της Γης, και ειδικότερα μιας χώρας, που τα συστήματα που διαθέτει, την έχουν καταχωρήσει ως Ελλάδα. Εδώ και έναν ολόκληρο μήνα έβλεπε, άκουγε και παρακολουθούσε τα προγράμματα των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών της χώρας αυτής και τώρα έκπληκτος και ανήσυχος πρέπει να πάει στο διοικητή του και να παραδώσει την αναφορά του. Η οποία θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη:

Κύριε διοικητά, απίστευτα πράγματα συμβαίνουν σε εκείνον τον πλανήτη και ειδικότερα στη χώρα που επιλέχθηκε προς μελέτη και λέγεται Ελλάδα. Ακούστε λοιπόν με προσοχή.

ΜΑΥΡΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

Άρθρο του Marcello Veneziani                                                       
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Μπορείτε να μαντέψετε τι θέμα είχε το βιβλίο που κέρδισε χθες το βράδυ  το  βραβείο λογοτεχνίας; Μα το ναζισμό, φυσικά! Το ίδιο έγινε με το βραβείο Strega που το κέρδισε ένα βιβλίο με θέμα την αντιφασιστική ιστορία. Το ίδιο ισχύει και αλλού όπως στο σινεμά ή στο θέατρο. Στην πολιτική δε, μας επαναλαμβάνουν κάθε ημέρα πως επιστρέφει ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι. 

Λοιπόν ας το θέσουμε έτσι: εάν είναι αλήθεια ότι επιστρέφει ο Φασισμός υπό το ένδυμα της εθνικής κυριαρχίας (ιτ. sovranismo), τότε είναι αλήθεια ότι επιστρέφει ο Κομμουνισμός υπό το ένδυμα του μεταναστευτισμού. Εάν ο Salvini και οι άλλοι είναι οι μικροί Μουσολίνι του σήμερα, τότε βρίθουν στην αριστερά οι μικροί Λένιν που βλέπουν στους μετανάστες το νέο προλεταριάτο, του οποίου θα ηγηθούν και το οποίο θα ανατρέψει τις κοινωνίες μας, τα θεμέλια τους και θα καταλύσει τα σύνορα τους. Θα εφοδιάσει δηλαδή την αριστερά με ‘υλικό’ προς πολιτική εκμετάλλευση. Ωμή απλοποίηση, θα πείτε, ωστόσο είναι συνεπής και αμφίπλευρη. Μάλιστα, η σειρά είναι ακριβώς αντεστραμμένη: η απειλή ενός νέου κομμουνισμού μέσω της ανεξέλεγκτης εισόδου αφρικανικού και ισλαμικού προλεταριάτου, γεννά την απειλή ενός νέου Φασισμού για να σταματήσει την εισβολή και την παρακμή της κοινωνίας μας. Χωρίς Κομμουνισμό δεν υπάρχει Φασισμός, αυτό διδάσκει η ιστορία.