ΟΙ ΑΜΝΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Γράφει ο Θωμάς Θεολόγης

Μετά την εξόδιο ακολουθία των 300 χθες βράδυ (12 Φεβρουαρίου 2012) στη Βουλή των Ελλήνων και την επικύρωση του «Μ Ν Η Μ Ο Ν Ι Ο Υ», επιστράτευσα τη μνημοσύνη μου προκειμένου να καταλήξω στα αίτια αυτής της κατάντιας μας και ιδού τα βασικά συμπεράσματά μου:

αρχαιοελληνική επιγραφή

Ο μεγαλύτερος πολιτισμός στον κόσμο, δηλαδή ο ελληνικός, ταξίδεψε στα πέρατα της οικουμένης, επειδή διέθετε ταχύ, άνετο κι αποτελεσματικό μέσο, την ελληνική γλώσσα. Αυτή την κινητήρια δύναμη εμείς την προδώσαμε και με την κακοποίηση της «πετύχαμε» την οπισθοδρόμηση! 

Χωρίς την επικράτηση των προγόνων μας στους αγώνες κατά των Περσών, το μέλλον της Ευρώπης και, γενικότερα, του κόσμου, θα ήταν ζοφερό. Η περίλαμπρη νίκη οφείλεται, κυρίως, στα πολεμικά σκάφη που ναυπηγήθηκαν με τις εισφορές των ευπόρων Αθηναίων. Εκείνοι οι «σ ύ μ μ ο ρ ο ι» πατριώτες, χωρισμένοι σε ομάδες που αποκαλούνταν «σ υ μ μ ο ρ ί α ι», ενίσχυαν το κράτος με έκτακτες πολεμικές εισφορές! Δεν χρειάζεται να σας πω εγώ τι θα πει «σ υ μ μ ο ρ ί α» και «σ υ μ μ ο ρ ί τ η ς» σήμερα!....

Σημαντικό ρόλο στην οπισθοδρόμηση του ελληνικού πνεύματος έπαιξαν μερικοί ιεράρχες κι αυτό άρχισε από τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού. Παραβλέποντας το γεγονός ότι η διάδοση της νέας θρησκείας επετεύχθη χάρη στον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα, εκείνοι έκαναν το παν για να πετύχουν την οπισθοδρόμηση του ελληνικού πνεύματος, εφαρμόζοντας διάφορα τεχνάσματα. Το πλέον διαστροφικό, αλλά αποτελεσματικό, για την επίτευξη του αμαρτωλού των στόχου, ήταν η ταύτιση της εννοίας δύο λέξεων: Έλλην και ειδωλολάτρης!

ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΣΥΣΚΟΤΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ

Γράφει ο Αναστάσιος Γιαννάς

  Στις σύντομες ιστορικές αναλύσεις που παρουσιάσαμε σε αυτό το ιστολόγιο, θελήσαμε να δείξουμε ότι η Iστορία όπως διδάσκεται στα πανεπιστήμια και καταγράφεται στα ακαδημαϊκά βιβλία, δεν είναι τίποτε άλλο από μία παρουσίαση εξωτερικών γεγονότων και καταστάσεων. Δεν λαμβάνει καθόλου υπ' όψιν της τον μεταφυσικό παράγοντα· είναι μία υλιστική ερμηνεία των συμβάντων του κόσμου μας. Αλλά ακόμη και αυτή η υλιστική ερμηνεία είναι λανθασμένη, εφόσον είναι επηρεασμένη από τα ιδεολογικά-πολιτικά πιστεύω των νικητών, δηλαδή εκείνων των πολιτικών, κοινωνικών και θρησκευτικών ομάδων που επικράτησαν μέσα στις χώρες της σύγχρονης εποχής .Εν ολίγοις, πρόκειται για μία παραποιημένη ιστορία. Για να επιτευχθεί αυτή η παραποίηση χρησιμοποιούνται τέσσερις βασικές μέθοδοι:

Α)Η αγιοποίηση του «αυθορμητισμού» : όλες οι πολιτικές και κοινωνικές μεταβολές πρέπει να φαίνονται σαν αποτελέσματα αυθόρμητων διαδικασιών, που ξεκινούν από απλές συγκρούσεις συμφερόντων ή από την πρωτοβουλία κάποιων ξεχωριστών προσωπικοτήτων. Μερικά παραδείγματα : ο Γαλλικός διαφωτισμός αναδύθηκε ξαφνικά, μέσα από την δραστηριότητα κάποιων ατόμων με ιδιαίτερα «ζωηρό» και «πεφωτισμένο» πνεύμα. Ήταν μία «αντίδραση» στην παλαιά τάξη πραγμάτων. Η επανάσταση των μπολσεβίκων ήταν το αποτέλεσμα της σύγκρουσης του προλεταριάτου με την άρχουσα τάξη. Ο Μάιος του 1968 ήταν η εκδήλωση των ουτοπιστικών οραμάτων των Γάλλων φοιτητών κλπ.

H GOLDMAN SACHS KΑΙ ΤΟ GAY LOBBY

 Σχόλια και μετάφραση Nikolai Romanov

    Στη σύγχρονη Ελλάδα η υπάρχουσα αντίληψη είναι ό,τι η αριστερά και τα διάφορα κινήματα της "Νέας Αριστεράς" μάχονται εναντίον του τραπεζικού συστήματος και της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής ελίτ. Διαβάζοντας όμως το πιο κάτω κείμενο θα καταλάβετε ότι σε ιδεολογικό επίπεδο οι νεοχιππηδες κινηματίες και η παγκόσμια διακυβέρνηση των μεταπρατών τοκογλύφων έχουν περισσότερα κοινά μεταξύ τους παρά διαφορές. Οι μάσκες επιτέλους πέφτουν και οι έχοντες γνώση, λογική και νου θα καταλαβούν οτι το παιχνίδι είναι στημένο, αφού και οι δύο ομάδες, φαινομενικά αντίπαλες, ανήκουν στον ίδιο ιδιοκτήτη!

Goldman Sachs y el Lobby Gay (το αρχικό κείμενο στα ισπανικά) 

     "Το να κηρύτεις μεταξύ των πιστών σου ,σπάνια στην πολιτική μπορεί να σου φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Οι πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι ό,τι είναι πιο ώφέλιμο να ξεκινήσουν την προεκλογική τους εκστρατεία πείθοντας τους αναποφάσιστους ψηοφόρους ,παρά τους ήδη υπάρχοντες πίστους οπαδούς τους, οι οποίοι έτσι και αλλιώς είναι δικοί τους.Αυτή η προσέγγιση έκτισε τις πιο παράξενες συμμαχίες στο χώρο των media. O Lloyd Blankfein υψηλόβαθμο διοικητικό στέλεχο ,της Goldman Sachs, μιας τράπεζας που έχει ταυτιστεί με τους κακούς της κρίσης ,έγινε το νέο πρόσωπο της εκστρατείας για τους γάμους των gay στις ΗΠΑ! Η Human Rights Campaign (HRC) είναι μια παλαίμαχος μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ), η οποία επι τρείς δεκαετίες παλεύει για το δικαίωμα των γάμων των ομοφυλοφίλων, και έχει εξαπολύσει επιθέσεις σ'όσα δημόσια πρόσωπα δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του γάμου μεταξύ των gay.

H ΠΡΩΤΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ (ILLUMINATI)

Το παρόν άρθρο είναι μια σύντομη περίληψη στα ελληνικά από εκτενέστερο αφιέρωμα που θα δημοσιευθεί σε μελλοντικό τεύχος του επίσημου περιοδικού της Academy of Social and Political Research, Ab Aeterno. Αποτελεί ευγενή συνεισφορά του συγγραφέα προς το μπλογκ μας.

                                                                                                                                              Θεόδοτος                                                                                  

Γράφει ο Alex Synodinos
                                                                "Πρίγκιπες και έθνη θα εξαφανισθούν από προσώπου γης...
                                                              και αυτή η επανάσταση θα είναι το έργο μυστικών εταιρειών."
                                                                                                                                   Adam Weishaupt

                                                                    Εισαγωγή

Σύμβολο των Πεφωτισμένων

Το άρθρο αποζητά να ερευνήσει την ιδεολογία του Τάγματος των Πεφωτισμένων: Τι πρέσβευαν σε σχέση με την κοινωνία, τη θρησκεία και την καθεστικυία τάξη της εποχής. Οι κύριες πηγές που χρησιμοποιούνται είναι τα ίδια τα κείμενα του Τάγματος αυτού, η αλληλογραφία μεταξύ των μελών του καθώς και μαρτυρίες μελών του που τελικώς δέχτηκαν να συνεργαστούν με τις αρχές της Βαυαρίας εναντίον του Τάγματος. Το Τάγμα των Πεφωτισμένων και η ιδεολογία του στην πραγματικότητα εξέφραζαν συγκεκριμένες ριζοσπαστικές ιδέες του Διαφωτισμού, οι οποίες είχαν σαφέστατο πρωτο-κομμουνιστικό χαρακτήρα. Αν και είναι σχεδόν βέβαιο πως το Τάγμα διαφαίνεται να είχε προκατόχους συνωμοσιολογικής φύσης (δηλ. άλλες μυστικές οργανώσεις που τού προλείαναν το έδαφος) και προφανώς συνέχισε να υπάρχει μετά την φαινομενική του διάλυση κατά το 1786, ο χώρος εδώ δεν επιτρέπει ευρύτερη ανάλυση της γενικότερης επιρροής και των μετέπειτα διακλαδώσεων  των Πεφωτισμένων.

                                                           Iστορία πέρα από τον μύθο

Αdam Weishaupt (ψευδ. Σπάρτακος)

Ιστορικά οι Πεφωτισμένοι ξεκινούν το 1776 στη Βαυαρία με τον καθηγητή Εκκλησιαστικού Δικαίου και πρώην Ιησουίτη Adam Weishaupt. Mέλη της υπήρξαν στελέχη της εκφυλισμένης αριστοκρατίας και των διανοουμένων της εποχής - αρχικά στα διάφορα γερμανικά κρατίδια και στη Γαλλία• στη συνέχεια το Τάγμα ξαπλώθηκε και σε άλλες χώρες. Τα μέλη επιλέγονταν βάσει αυστηρής διαδικασίας πολλών φάσεων, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται τόσο η εχεμύθεια όσο και η αφοσίωσή τους. Κάθε νέο μέλος γινόταν αντικείμενο εξονυχιστικής παρακολούθησης από τους ανωτέρους του και τον επιλεγμένο «καθοδηγητή» του. Η επιλογή των μελών γινόταν μέσα από τις τεκτονικές στοές οι οποίες την εποχή εκείνη αποτελούσαν κέντρα διακίνησης ιδεών συχνά τέτοιων που εκτός στοών θα χαρακτηρίζονταν ως αιρετικές (θεολογικώς) ή και παράνομες (πολιτικώς). Έτσι πρακτικά τα μέλη ήταν εξοικειωμένα  με τις βασικές αρχές συνωμοτικότητας και μυστικότητας.

Όπως θα δούμε παρακάτω, ο σκοπός της οργάνωσης ήταν η πλήρης διάλυση όλων των θεσμών του τότε δυτικού πολιτισμικού οικοδομήματος και η δημιουργία ενός παγκόσμιου κράτους μέσω της καταστροφής της θρησκείας, των κρατών και κάθε είδους διακυβέρνησης και θεσμών.
Τα μέλη της οργάνωσης, υιοθετούσαν ψευδώνυμα ιστορικών μορφών και τα χρησιμοποιούσαν για τις επικοινωνίες μεταξύ τους. Έτσι ο Weishaupt λεγόταν Σπάρτακος, ο Βαρώνος Knigge λεγόταν Φίλων, ο δικηγόρος Zwack αποκαλούνταν Κάτων κλπ. Αντίστοιχα οι περιοχές δράσης τους πήραν ονόματα περιοχών της κλασσικής αρχαιότητας: το Μόναχο π.χ. λεγόταν Αθήνα, η Βιέννη  Ρώμη, η Βαυαρία Αχαΐα κ.ο.κ.

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ERIC VOEGELIN

Σχόλια και μετάφραση του Αναστασίου Γιαννά

Eric Voegelin

     Στην Ελλάδα, όπου μία cultura  της Δεξιάς είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, είναι φυσικό αυτό το όνομα να μην λέει τίποτα. Στην χώρα μας  είναι «trendy» ονόματα όπως  ο Theodor W. Adorno,  ο  Jean-Paul Sartre, ή ο Eric Hobsbawm. Τώρα τελευταία είναι «trendy» και ο Στέλιος Ράμφος. Αντίθετα στο εξωτερικό το όνομα του Εric  Voegelin όχι απλώς είναι γνωστό, αλλά τα βιβλία του μελετώνται σε πολλά πανεπιστήμια και γίνονται επιστημονικά συνέδρια αφιερωμένα στο έργο του. Είναι ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς φιλοσόφους, που κατανόησε την σημασία του γνωστικού φαινομένου και το πώς αυτό έδρασε αρνητικά πάνω στον Δυτικό πολιτισμό. Διετέλεσε  διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών του Μονάχου απ' το 1958 έως  το 1969.Δίδαξε επίσης στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνας καθώς και στο πανεπιστήμιο  του Στάνφορντ. Στα πιο σημαντικά έργα του συγκαταλέγονται τα «Science Politics and Gnosticism», «From Enlightenment to Revolution» κλπ.                        

   Θα παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του «Η νέα Επιστήμη της Πολιτικής»(The New Science of Politics), διότι πιστεύουμε ότι συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο  τις διαστάσεις του γνωστικού φαινομένου: 
«Η ανάλυση των γνωστικών εμπειριών μάς οδήγησε στον εντοπισμό μιας έννοιας της νεωτερικότητας (modernità) που φαίνεται να είναι σε αντίθεση με το συνηθισμένο νόημα αυτού του όρου. Συμβατικά, η ιστορία της Δύσης διαιρείται σε περιόδους που χωρίζονται μεταξύ τους από μία τυπική τομή που τοποθετείται γύρω στα 1500 – και η περίοδος που αρχίζει απ’ αυτήν τη χρονολογία θεωρείται η νεωτερική φάση της δυτικής κοινωνίας. Εάν όμως η νεωτερικότητα ορίζεται ως ανάπτυξη του γνωστικισμού, που ίσως αρχίζει ήδη στον ένατο αιώνα, αυτή μεταβάλλεται, στους κόλπους της δυτικής κοινωνίας, σε διαδικασία η οποία εισχωρεί σε βάθος στην μεσαιωνική της περίοδο. Κατά συνέπεια, η ιδέα μιας ακολουθίας φάσεων θα πρέπει να αντικατασταθεί από εκείνη μιας συνεχούς εξέλιξης κατά τη διάρκεια της οποίας ο σύγχρονος γνωστικισμός επιβάλλεται ως νικητής και εξασκεί την κυριαρχία του πάνω στην παράδοση ενός πολιτισμού που βυθίζει τις ρίζες του στις μεσογειακές ανακαλύψεις της ανθρωπολογικής και σωτηριολογικής αλήθειας. Αυτή η αντίληψη αντανακλά την τωρινή κατάσταση της εμπειρικής ιστοριογραφίας και, συνεπώς, δεν έχει ανάγκη περαιτέρω εξηγήσεων. Παρόλα αυτά, μένει ανοικτό το ζήτημα κατά πόσον η συμβατική περιοδοποίηση έχει ή όχι επίδραση στο όλο ζήτημα του γνωστικισμού: Θα ήταν πράγματι μοναδικό το ότι ένα σύμβολο που κατάφερε να επιβληθεί τόσο πλατιά στην αυτοερμηνεία της δυτικής κοινωνίας, δεν είχε καμία σύνδεση με το βασικό πρόβλημα της αντιπροσώπευσης της αλήθειας.

ΟΤΑΝ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΠΗΛΕΥΕΤΑΙ: Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ GUY FAWKES

To μπλόγκ με χαρά δημοσιεύει το κείμενο αναγνώστη μας και δηλώνει ότι ευχαρίστως δέχεται άρθρα ανάλογου επιπέδου για δημοσίευση. Επί του θέματος να κάνουμε μια διευκρίνηση, το "κίνημα" Anonymous ξεκίνησε με έντονο αντικαθεστωτικό, αντι-φιλελεύθερο χαρακτήρα και με έντονα πολιτικά μη-ορθά στοιχεία και φρασεολογία. Οι τελευταίες αριστερές εκφάνσεις του (που προβάλλονται και από τα ΜΜΕ) ενδεχεται να είναι περισσότερο δράση υπηρεσιών που χρησιμοποιούν την ίδια ορολογία και σύμβολα παρά αυθεντικές εκφράσεις του αρχικού άμορφου κινήματος.                      

                                                                                                                                                 Θεόδοτος

Nikolai Romanov

η μάσκα Guy Fawkes

Παρακολουθώντας τα ΜΜΕ (= Mέσα Mαζικού Eλέγχου), πληροφορηθήκαμε ότι ο ιστότοπος του δοτού πρωθυπουργού καθώς και ο ιστότοπος του υπουργείου Οικονομικών έπεσαν θύμα επιθέσεως απο τον/τους anonymous . Ψάχνοντας στο διαδίκτυο και παρακολουθώντας τα βίντεο που οι "anonymous" και οι οπαδοί τους  έχουν αναρτήσει στο youtube κατάλαβα ότι πρόκειται για ομάδα ή ομάδες νεαρών κυρίως ατόμων (τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μού έδωσαν), με αριστερίστικη, "αντιεξουσιαστική" φρασεολογία, δηλαδή ένα σύμφυρμα φρασεολογίας political correct, "αντιρατσιστικής" (δηλαδή  φιλομεταναστευτικής), new age και neohippie! Θυμίζουν, με άλλα λόγια, και μάλιστα έντονα, τη  νέα αριστερά (σχολή της Φραγκφούρτης) και τον Μάη του '68.

Ό,τι μου έκανε εντύπωση είναι το σήμα που χρησιμοποιούν οι ενλόγω anonymous. Είναι το προσωπείο, δηλαδή η μάσκα, με τo πρόσωπο του Άγγλου ήρωα ή αντιήρωα (διαλέγετε και παίρνετε) Guy Fawkes, ο οποίος, στις 5 Νοεμβρίου του 1605, οργάνωσε την "συνωμοσία της πυρίτιδας" (The Gunpowder Plot) με σκοπό να τινάξει στον αέρα βρεταννικό κοινοβούλιο και μαζί μ'αυτό τον βασιλιά Ιάκωβο Α' της σκωτικής δυναστείας των Στιούαρτ. Όσοι από εσάς έχετε δεί την ταινία "V for Vendeta", μια αξιόλογη πράγματι ταινία, που όμως επιχειρεί να περάσει στό κοινό ιδεολογικοπολιτικά μηνύματα της αριστεράς, θα θυμάστε ότι ακριβώς την ίδια μάσκα των «ανώνυμων χάκερς» χρησιμοποιεί και ο ήρωας της ταινίας αυτής. 

ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΣ –ΣΥΡΜΟΣ & ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ

Θεολόγη Θωμά

απεικόνιση του Ηρόστρατου

Η Λυδία ήταν χώρα της Μικράς Ασίας. Ο τελευταίος βασιλιάς της, δηλαδή ο Κροίσος, ήταν πασίγνωστος για τα αμέτρητα πλούτη του. Επιδιώκοντας ν΄ αφήσει το όνομά του ανεξίτηλα γραμμένο στην ιστορία, το 560 π.χ. πρόσταξε να οικοδομήσουν στην Έφεσο ένα ναό, που όμοιό του να μην έχει δει ποτέ το φώς του ήλιου! Μέσα σε λίγα χρόνια ορθώθηκε ένα μεγαλοπρεπέστατο οικοδόμημα επιφανείας 10.349 τετραγωνικών μέτρων!

Το κύριο τμήμα του στηριζόταν πάνω σε 120 κίονες, ύψους 20 μέτρων ο καθένας! (Δηλαδή είχε το ύψος μιας σημερινής εξαώροφης πολυκατοικίας). ‘Όλος ο ναός διακοσμήθηκε με υπέροχες γλυπτές παραστάσεις και στο μέσον τοποθετήθηκε ένα επιβλητικό μαρμάρινο άγαλμα της Αρτέμιδος. Μ΄ αυτόν τον μεγαλοπρεπή τρόπο ετίμησαν την αδελφή του Απόλλωνα και θυγατέρα του Διός και της Λητούς. Σ΄ αυτόν τον αξεπέραστο ναό κατοίκησε η θεά του κυνηγίου, των ναυτιλλομένων και της αγνότητας που  θεωρήθηκε δικαίως ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου!

Το 356 π.χ., πάνω που ο ναός της Εφεσίας Αρτέμιδος πλησίαζε τους δύο αιώνες ζωής, ένας χρησμός του Μαντείου των Δελφών είχε προφητεύσει τη γέννηση του Μ. Αλεξάνδρου, καθώς και ότι θα γινόταν κοσμοκράτωρ! Ο χρησμός αυτός δεν άρεσε καθόλου στον Ηρόστρατο, ένα μωρόσοφο της εποχής εκείνης ,προπομπό των σημερινών γυμνοσκελών, γυμνόστερνων και κενόφρονων απογόνων του και προκειμένου να γίνει περιβόητος πριν από τον Μ. Αλέξανδρο, πυρπόλησε τον ναό της Εφεσίας Αρτέμιδος και τον μετέτρεψε σε στάχτη! Έτσι εγκαινιάστηκε μια αρρωστημένη αντίδραση κατά της ομαλότητας. Οι ανώμαλοι κληρονόμοι την μετέτρεψαν σε συρμό, οι δε Νεοέλληνες τη βάφτισαν «μόδα», προκειμένου να μην είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού ο διασυρμός τους!....

"ΕΙΝΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΗΛΙΘΙΕ"

Το ακόλουθο άρθρο δημοσιεύεται καθώς δίνει τη φιλοσοφική διάσταση εκείνων που συμβαίνουν σήμερα. Εάν αυτά δεν γίνουν πλήρως κατανοητά, μην περιμένετε ανατροπή του τωρινού συστήματος που καταστρέφει τις ζωές μας. Για να πολεμήσουμε κάτι, πρέπει πρώτα να ξέρουμε τι πολεμάμε και επιπλέον με τι θα το αντικαταστήσουμε.

                                                                                                                                              Θεόδοτος

Αναστασίου  Γιαννά

                                       

 ( Παράφραση του τίτλου  «Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε», του βιβλίου του Ν. Μπογιόπουλου.)

   Εάν ο   Ν. Μπογιόπουλος βρισκόταν στην Σοβιετική ένωση το 1991 (δηλαδή την περίοδο που κατέρρευσε το Σοβιετικό σύστημα) τι τίτλο θα έδινε στο βιβλίο του; Με την ίδια λογική, ο τίτλος θα έπρεπε να είναι :« Είναι ο κομμουνισμός, ηλίθιε». Τις πταίει λοιπόν; Αυτό το ζήτημα σκοπεύουμε τώρα να εξετάσουμε. Όταν ερευνούμε μία ασθένεια πρέπει πρώτα απ΄όλα να επικεντρωθούμε στο βασικό αίτιο της ασθένειας και όχι στα συμπτώματά της. Για παράδειγμα, πρώτα θα δούμε τι είναι αυτό που προκαλεί την  φυματίωση και μετά θα ασχοληθούμε με τον πυρετό που προκαλεί αυτή η ασθένεια. Ο καπιταλισμός είναι το σύμπτωμα και όχι η ασθένεια. Μήπως ο Μαρξισμός λοιπόν βρήκε ποιο είναι το αίτιο της ασθένειας; Ας δούμε τι λένε πάνω σε αυτό δύο κλασικοί της κοινωνιολογικής επιστήμης , ο Werner Sombart  και o Max Weber:  «Ο αντικαπιταλισμός του Sombart είναι απόλυτος. Αυτός δεν ακολουθεί τον Μαρξ, που δικαιολογεί τον καπιταλισμό ως σύστημα που ανταποκρίνεται στην αστική κοινωνία και στην παρούσα ιστορική φάση της ανθρώπινης εξέλιξης. Ο Sombart, πράγματι, δεν είναι Μαρξιστής, ακριβώς γιατί βλέπει καθαρά ότι ο σοσιαλισμός που προδιαγράφει ο Μαρξ είναι ένα σύστημα φτιαγμένο απ’ το ίδιο υλικό που είναι φτιαγμένος και ο καπιταλισμός: ένα υλικό σύστημα οργανωμένο με βάση τις τάσεις στις οποίες είναι προσανατολισμένος ο καπιταλισμός. Το προλεταριακό σύστημα δεν είναι, από ποιοτικής απόψεως, διαφορετικό από εκείνο των αστών: και τα δύο είναι εκδηλώσεις της οικονομικής εποχής, μιας εποχής βουτηγμένης στον υλισμό (…) Όμως αυτό που είναι σημαντικό στον Sombart, σε σχέση με τον Μαρξ, είναι το ολικό αναποδογύρισμα της θεωρίας του ιστορικού υλισμού. Για τον Μαρξ, όπως είναι γνωστό, ο καθοριστικός παράγοντας στην ιστορία δεν είναι από πνευματικά κινήματα ή ιδανικά, αλλά η οικονομική στιγμή της κοινωνικής ζωής, η «δομή», συγκεκριμένα, της παραγωγικής δραστηριότητας των υλικών αγαθών.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΕΞΙΑ...ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ !

 Το μπλογκ μας έχει χαρακτήρα ιδεολογικό, ιστορικό και ερευνητικό, όμως με τα όσα γίνονται στη χώρα αποφασίσαμε να γράψουμε κάτι σχετικό με την επικαιρότητα

                                                                                                                                                      Θεόδοτος

Μιλάνε κάποιοι για τη «Χούντα», μα η εν λόγω «Χούντα» των ετών 1967-1974 ποτέ, μα ποτέ δεν διανοήθηκε να ελέγξει τη σκέψη των Ελλήνων ούτε, πολύ περισσότερο, να καταστρέψει την Ελλάδα, ενώ η οικονομική ανάπτυξη και, συνακολούθως, ευημερία που επιτεύχθηκε κατά τα έτη 1968-1973 υπήρξε μοναδική στη χώρα μας. Από την άλλη, η σημερινή δημοκρατία, είναι ακριβώς ό,τι και η κομμουνιστική: στυγνός ολοκληρωτισμός που επιφέρει την εξαθλίωση του Λαού και έχει το θράσος να παρουσιάζει ως «τρελλό/παράφρονα» όποιον δεν συμφωνεί με την εν λόγω πολιτική τής εξαθλίωσης.  Όπως άλλωστε μας λένε οι πολιτικοί μας σήμερα: όποιος είναι κατά των νέων μέτρων μόνο τρελλός μπορεί να είναι! Ο δε Άρης Σπηλιωτόπουλος,ο οποίος διέπρεψε στο Υπουργείο Παιδείας (;), ζητάει την παραδειγματική τιμωρία όσον δεν ψηφίσουν τα νέα μέτρα! 

Αλήθεια θυμάστε τι λέγανε πριν από δυο χρόνια οι αχρείοι; Όταν θέλανε –δήθεν!- να περιστείλουν τη φοροδιαφυγή, είχανε βγάλει μια σεμνή, ελαφρώς θλιμμένη και εμφανώς  χαμηλοβλεπούσα κοπελλίτσα που έλεγε, σε διαφημίσεις χάρτινες, ότι «μια οικονομία δεν μπορεί να σταθεί με δανεικά». Πώς τώρα οι ίδιοι αχρείοι διατείνονται ότι μπορεί να γίνει ανάπτυξη όχι απλώς με δανεικά αλλά μόνο με δανεικά; Τα λένε, γιατί, αφενός, «η ντροπή τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει» και, αφετέρου, διότι ξέρουνε ότι δεν υπάρχει αντίδραση στις κολοσσιαίες ανοησίες που συνεχώς ξεφουρνίζουνε.

Γιατί δεν υπάρχει αντίδραση; Διότι η Ελλάδα είναι χώρα ΠΑΣΟΚ, ιδεολογικά, πολιτικά και ψυχολογικά. Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν θα είχε σταθεί, χωρίς τήν προσωπική ανοχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή πρώτα (κατά το κρίσιμο έτος 1981), τη σαφέστατη υποστήριξη της «Νέας Δημοκρατίας» στη συνέχεια και την ολόπλευρη/ολόθερμη συμπαράσταση του ΛΑ.Ο.Σ. τελικώς. Για να προωθηθεί κανείς, πράγματι, στη «Νέα Δημοκρατία» έπρεπε να είναι αριστερός: οι Δεξιοί καταποντίζονταν και εξοντώνονταν στο όνομα του «κεντρώου ανοίγματος» αρχικά και της «εθνικής ομοψυχίας/ενότητας» στη συνέχεια. Αυτό τείνει να γίνει τώρα πια και με τον ΛΑ.Ο.Σ. 

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΙΡΛΑΝΔΙΚΟ ΛΑΟ (KAI OXI MONO)

Δημοσιεύουμε σήμερα την ελληνική απόδοση επιστολής του κ. Δημήτρη Μιχαλόπουλου, της οποίας το αγγλικό πρωτότυπο δημοσιεύθηκε, στις 30 Αυγούστου 2009, στην ιρλανδική εφημερίδα Irish Tribune. Ήταν οι παραμονές του δεύτερου δημοψηφίσματος που –παρανόμως- ήταν να γίνει τότε στην Ιρλανδία με σκοπό την «κύρωση» της συνθήκης της Λισσαβώνας, η οποία είχε απορριφθεί στο μεταξύ και από τους Γάλλους και από τους Ολλανδούς και –φυσικά- τους Ιρλανδούς.

      Όλα αυτά που ζούμε στο πετσί μας στην Ελλάδα σήμερα συνιστούν απόρροια της εφαρμογής της συνθήκης της Λισσαβώνας. Και ένας μόνο τρόπος υπάρχει, για να αποφύγουμε καταστάσεις ακόμα χειρότερες από αυτές τις οποίες σήμερα βιώνουμε: Να βγούμε από το ευρώ και να επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα. Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είναι –για να αντιστρέψουμε τη φράση του αρχηγού του ΛΑ.Ο.Σ.- εχθρός του Ελληνικού Λαού.

                                                                                                                                               Θεόδοτος

Kύριοι,

    Παρ’ όλο ότι δεν είμαι Ιρλανδός, νοιώθω υποχρεωμένος να ζητήσω τη φιλοξενία της εφημερίδας σας, καθώς το δεύτερο Ιρλανδικό Δημοψήφισμα αναφορικώς με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας αναμφιβόλως αποτελεί θέμα διεθνούς σημασίας, ο αντίκτυπος του οποίου θα είναι αποφασιστικός για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου.

Σαν Έλληνας λοιπόν, δηλαδή σαν ένας πολίτης χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ένα δεύτερο δημοψήφισμα πρέπει να γίνει στη χώρα σας.  Και τούτο, γιατί ένα έχει ήδη πραγματοποιηθεί  χώρα και η πλειοψηφία των Ιρλανδών απάντησε  με ηχηρό ΟΧΙ στη Συνθήκη της Λισσαβώνας! Επιπλέον, εάν κάποιος θελήσει να εμβαθύνει στο όλο ζήτημα, θα καταλήξει στη διαπίστωση  ότι δεν υπήρχε λόγος να γίνει ούτε καν το πρώτο  δημοψήφισμα. Γιατί να ξεχάσουμε ότι, πριν ακόμα από το πρώτο δημοψήφισμα στην Ιρλανία, οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί είχαν ήδη απορρίψει με την ψήφο τους τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Είναι σαφέστατο, με άλλα λόγια, ότι κέντρα επιρροής πιέζουν να γίνεται το ένα δημοψήφισμα μετά το άλλο – προκειμένου απλούστατα να εξαντλήσουν τους λαούς της Ευρώπης και να κερδίσουν, έτσι, τη συγκατάθεσή όσον αφορά την αποδοχή αυτής της διαβόητης  συνθήκης της Λισσαβώνας. Το ερώτημα που, κατά συνέπεια, αναδύεται είναι: ΓΙΑΤΙ γίνεται αυτό;

Προκειμένου να ακριβολογήσουμε, πρέπει να γίνει σαφές ότι η σύγχρονη Ευρώπη δεν αποτελεί ομοσπονδία αλλά συνομοσπονδία. Θεωρητικώς, οποιοσδήποτε  μπορεί να ταξιδέψει και ζήσει όπου επιθυμεί – χωρίς διαβατήριο, χωρίς... τίποτα. Παρ’ όλα αυτά, ένα σοβαρό πρόβλημα παραμένει· και αυτό είναι το γλωσσικό. Καμία ομοσπονδία δεν είναι δυνατή χωρίς γλωσσική ενότητα. (Η Ελβετία, Κράτος ομοσπονδιακής υφής  που συχνά προβάλλεται ως υπόδειγμα, απλώς είναι μία γερμανική χώρα που έχει υποστεί έντονη γαλλική επίδραση.) Και το ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πραγματικά κατάφεραν να ενοποιηθούν (στη θεωρία μόνο ιστορικώς και όχι και θεσμικώς) και να φθάσουν να γίνουν η κυρίαρχη στον κόσμο μας Δύναμη ήταν κάτι που επιτεύχθηκε χάρη στη γλωσσική ενότητα των Η.Π.Α. – και, κατά συνέπεια, στη συνακόλουθη αφομοιωτική τους ισχύ. Όσον όμως αφορά τη δική μας ήπειρο, την Ευρώπη, τα αγγλικά δεν έχουν καταφέρει, μέχρι στιγμής, να γίνουν μέχρι στιγμής η πλήρως αποδεκτή κοινή γλώσσα. Και εάν τελικώς γίνουν, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσον θα καταφέρουν να εκτοπίσουν τις εθνικές γλώσσες από τις εθνικές εστίες των Ευρωπαίων. Ευχερώς λοιπόν συμπεραίνει κανείς ότι, εάν εφαρμοστεί η συνθήκη της Λισσαβώνας, στη «νέα», δήθεν «ενοποιημένη» Ευρώπη, αντί για εθνικά κράτη, θα υπάρχουν γλωσσικές και εθνικές μειονότητες. Με άλλα λόγια, οι Λαοί της ηπείρου μας θα συνεχίσουν να μιλάνε τις μητρικές τους γλώσσες,  αλλά θα είναι υποχρεωμένοι να μιλάνε αγγλικά οποτεδήποτε θα χρειάζεται να έλθουν σε επαφή με τις «υπερκρατικές αρχές».  Και υπό το φως της ιστορικής εμπειρίας είναι γνωστό ότι πάντοτε, μα πάντοτε, κάθε μορφής επιβεβλημένη  διγλωσσία αναποφεύκτως  εξελίσσεται σε βασική αιτία αναταραχής. Γιατί λοιπόν, σαν Ευρωπαίοι, να περιέλθουμε ξανά σε τέτοια κατάσταση; Σήμερα, σχεδόν ο καθένας μπορεί να καταλάβει και να μιλήσει τα  βασικά (essential) αγγλικά. Γιατί αυτή η γλώσσα να επιβληθεί ως  «επίσημη» στους ταλαιπωρημένους –ή, μάλλον εξουθενωμένους-  λαούς της γηραιάς μας ηπείρου;

Ο ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΜΕ ΔΕΞΙΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ

Η δημοσίεση του παρόντος άρθρου γίνεται στη προσπάθεια κατανόησης ενός ιδιόμορφου φαινομένου, αυτού του αποκρυφισμού του Τρίτου Ράιχ. Η ερμηνεία που δίνεται στο φαινόμενο από τον συγγραφέα δεν απορρίπτει την πιθανή ύπαρξη εναλλακτικών ερμηνειών εκτός του διπόλου γνωστικισμού-χριστιανισμού.

                                                                                                        Θεόδοτος

  

Αναστασίου Γιαννά           

                                                

     Σε διάφορα άρθρα μας, τονίσαμε επανειλημμένως την καταστροφική επίδραση που είχε το γνωστικό ρεύμα  πάνω στον Δυτικό πολιτισμό. Μιλήσαμε για την ικανότητά του για μεταμόρφωση σε φιλοσοφικά ρεύματα ή πολιτικές ιδεολογίες, και επικεντρωθήκαμε ιδιαίτερα στην σχέση του με τα ρεύματα της αριστεράς.(Βλ. Οι Αρχετυπικές Έννοιες της Δεξιάς και της Αριστεράς). Όμως αυτό που δεν έχει μελετηθεί αρκετά, είναι η εμφάνιση γνωστικών τάσεων με δεξιά μεταμφίεση. Θα αρχίσουμε την ανάλυσή μας εστιάζοντας την προσοχή μας πάνω στο πρόσωπο του Γερμανού φιλοσόφου  Georg Wilhelm Friedrich Hegel. Είναι πλέον αδιαμφισβήτητο ότι αυτός ο σημαντικός εκπρόσωπος του Γερμανικού ιδεαλισμού, είχε επηρεαστεί βαθιά από τα έργα γνωστικών μυστικιστών, όπως του  Franz von Baader, του Meister Eckhart, του Jakob Böhme και άλλων. Έτσι,  πίσω από    τις  περίτεχνες φιλοσοφικές του θεωρήσεις, στην πραγματικότητα  κρύφτηκε η απόπειρά του  να φέρει  τη φιλοσοφία κοντύτερα στον γνωστικισμό. Άλλωστε είναι πολλοί οι αναλυτές που ανέδειξαν τις γνωστικές καταβολές του. 

       Ο Eric Voegelin γράφει: «Η γλώσσα της φαινομενολογίας του πνεύματος είναι φιλοσοφική, αλλά αυτή είναι ριζικά αντί-φιλοσοφική στην ουσία της και στις προθέσεις της. Πρέπει να χαρακτηριστεί σαν ένα έργο μαγείας: στην πραγματικότητα, είναι μία από τις μεγάλες μαγικές επεμβάσεις(...)Μπορούμε μόνον να στρέψουμε την προσοχή σε μερικά χωρία στα οποία εμφανίζεται το θέμα της θανάτωσης του Θεού που, στην πραγματικότητα, είναι το αντικείμενο όλης της συζήτησης. Το πιο σημαντικό κείμενο ασχολείται με τον θάνατο του Χριστού: «Ο θάνατος του Διαμεσολαβητή δεν είναι μόνον ο θάνατος της φυσικής του όψης...·αυτό που πεθαίνει δεν είναι μόνον το ήδη πεθαμένο κέλυφος που αποσπάστηκε από την ουσία, αλλά επίσης η αφαίρεση του θεϊκού είναι...Ο θάνατος αυτής της απεικόνισης (Vorstellung) περιλαμβάνει, λοιπόν ταυτόχρονα, τον θάνατο της αφαίρεσης της θεϊκού είναι (...) Αυτός ο θάνατος είναι το οδυνηρό συναίσθημα της δυστυχισμένης συνείδησης, λόγω του ότι ο ίδιος ο θεός πέθανε. Ό,τι όμως φαίνεται να είναι εδώ μια απλή εξαγγελία- η απλή παρατήρηση ενός γεγονότος- στην πραγματικότητα είναι κάτι περισσότερο. Πράγματι ο θεός πέθανε γιατί αυτός δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα στάδιο της ανθρώπινης συνείδησης που τώρα ξεπεράστηκε· και ξεπεράστηκε γιατί η συνείδηση στην διαλεκτική της πρόοδο πήγε πέραν από αυτό. Ο θάνατος του θεού δεν είναι ένα συμβάν αλλά η πράξη μιας διαλεκτικής». Έτσι ο Θεός, δημιουργός του σύμπαντος πεθαίνει, και την θέση του την παίρνει  ο Προμηθεϊκός άνθρωπος, ο οποίος μέσω της «γνώσης», φθάνει στην αυτοθέωση. Είναι αξιοσημείωτο ότι από τον Χέγκελ προήλθαν δύο αντίθετα  φιλοσοφικά  ρεύματα: οι Χεγκελιανοί της Αριστεράς(David Strauss, Bruno Bauer, Feuerbach, Marx κ.λπ) και οι Χεγκελιανοί της «Δεξιάς»(Kasimir Conradi, Johann Eduard Erdmann, Κuno Fischer κ.ά.).

ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΤΖΑ ΚΙΤΑΠ ΒΑΡΜΙ;

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Εστία το Σάββατο, 4 Φεβρουαρίου 2012.  Το παρουσιάζουμε εδώ λόγω της πληθώρας των πληροφοριών που παρουσιάζει, καθώς Α) Εξηγεί ότι η οικογένεια Καραμανλή καταγόταν από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας και είχαν ως  γλώσσα την  τουρκική, ο δε πατέρας του μακαρίτη Κωνσταντίνου Καραμανλή υπήρξε δάσκαλος της τουρκικής. Β) Διευκρινίζει ότι πάρα πολλοί από τους Χριστιανούς πρόσφυγες που ήλθαν εδώ από την Τουρκία κατά τα έτη 1922-1923 όχι μόνο είχαν αλλά και διατήρησαν ως μητρική γλώσσα τα τουρκικά. Κατά συνέπεια, άργησαν πολύ να αφομοιωθούν από τους αυτόχθονες της Ελλάδος και αυτό εν μέρει εξηγεί τα όσα έγιναν στη χώρα μας κατά την περίοδο 1944-1949. Γ) Επισημαίνει ότι οι τουρκόφωνοι Χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν επιρρεπείς στην αμερικανική θρησκευτική και πολιτική επιρροή – κάτι που επίσης μπορεί να εξηγήσει όσα γίνονται στην Ελλάδα από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 και μετά.                                                                                              

                                                                                                                                                                                 Θεόδοτος

 Μιχαλόπουλου Δημήτρη

Η πόλη Κaraman, πρωτεύουσα της επαρχίας Κaraman

Τά Καραμανλίδικα τά ξέρετε; Εἶναι κείμενα τουρκικά, γραμμένα ὅμως μέ ἑλληνικό ἀλφάβητο. Πρόκειται γιά βιβλία, τυπωμένα ἤ χειρόγραφα, πού προωρίζονταν γιά χρήση τῶν Ἑλληνοορθόδοξων τῆς Καραμανιᾶς, δηλαδή τῶν ἠπειρωτικῶν περιοχῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἤ, κατά ἄποψη περισσότερο εὔληπτη, τῆς lato sensu Καππαδοκίας. Ἀκόμα καί σήμερα, τό κέντρο τῆς μικρασιατικῆς χερσονήσου καλεῖται Καραμανιά στήν κυπριακή διάλεκτο• καί -ἐξυπακούεται- Καραμανλής/Καραμανλῆς εἶναι ὅποιος κατάγεται ἀκριβῶς  ἀπό ἐκεῖ. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς τί ἀνοησίες λέγονταν σχετικῶς μέ τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ, ὅταν ὀπαδοί τῶν  ἀντιπάλων του  ὑποστήριζαν –μέ graffiti καί σέ ἀθηναϊκούς δρόμους μάλιστα!- πώς τό ἔτυμον τοῦ ἐπιθέτου τοῦ μεγάλου μας πολιτικοῦ ἐντοπίζεται στό Καρά-ἀμάν-Ἀλῆς ἤ  καί σέ ἄλλα, συναφῆ καί ὁμόηχα. Αὐτά μόνο στή δική μας χώρα μποροῦν νά λέγονται. Ἡ οἰκογένεια Καραμανλῆ, πράγματι, εἶχε μεταναστεύσει –ἐξακολουθεῖ νά παραμένη ἄγνωστο τό πότε ἀκριβῶς- ἀπό τά βάθη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στή Μακεδονία, στό  Κιούπκιοϋ(<Küpköy=τό χωριό μέ τά πιθάρια), ὅπου ὁ Γεώργιος Καραμανλῆς, πατέρας τοῦ μετέπειτα ἱδρυτῆ τῆς Ε.Ρ.Ε. καί Προέδρου τῆς  Δημοκρατίας μας, πράγματι διέπρεψε ἐπί σειράν ἐτῶν ὡς διδάσκαλος τῆς τουρκικῆς γλώσσας. Ἀλλά  αὐτά εἶναι μιά ἄλλη ἱστορία...

 ... Ἐνῶ αὐτό πού μᾶς ἐνδιαφέρει σήμερα εἶναι τό σχετικό βιβλίο τῆς κας Εὐαγγελίας Μπαλτᾶ, στελέχους τοῦ Ἐθνικοῦ Ἱδρύματος Ἐρευνῶν,  ἐρευνητικό πεδίο τῆς ὁποίας εἶναι τά

ἐν λόγῳ  καραμανλίδικα κείμενα. Πρόσφατα λοιπόν ἐκδόθηκε στήν Κωνσταντινούπολη τό ἔργο τῆς κας Μπαλτᾶ, Reliques de l’Empire ottoman. Eugène Dalleggio à la recherche de publications karamanlies,  Isis, 2011 (171 σελ.) Πρόκειται γιά τά  ἡμερολόγια τῶν ἐξορμήσεων τοῦ Eugène Dalleggio στήν Εὔβοια τό 1956, στήν Τουρκία τό 1957 καί στήν Κοκκινιά τοῦ Πειραιᾶ τό 1958 μέ σκοπό τήν ἀνεύρεση καί, συνακολούθως, ἐπισήμανση ἤ καί  ἀγορά κειμένων καραμανλίδικων.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΦΥΣΗΣ

 Αναστασίου Γιαννά 

   Σε προηγούμενο άρθρο μας (Οι Αρχετυπικές Έννοιες της Δεξιάς και της Αριστεράς), γράψαμε ότι : Οι κομμουνιστικές ή σοσιαλιστικές οικονομικές θεωρίες δεν ταυτίζονται  με την αριστερή- (νέο-γνωστική) θεώρηση του κόσμου, εφόσον αυτές οι θεωρίες είναι πανάρχαιες, και δεν είναι προνόμιο ούτε της Αριστεράς ούτε του Μπολσεβικισμού. Με άλλα λόγια, κάποιος μπορεί ανέτως να θεωρεί σωστή την σοσιαλιστική οικονομική θεωρία και να απορρίπτει εντελώς την αριστερή οπτική και θεώρηση των πραγμάτων. Ακριβώς αυτό τον βαθύτερο πυρήνα της Αριστερής φύσης , θα προσπαθήσουμε τώρα να σκιαγραφήσουμε.

διαδηλωτής του Occupy Wall Street

          Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της είναι η θέληση για «ισότητα». Ποια είναι τα ασυνείδητα κίνητρα που δημιουργούν αυτή την ανάγκη; Ο Sigmund Freud είχε διατυπώσει αυτή την φράση :«Ο κομμουνισμός δεν γεννιέται από την απληστία για τα υλικά αγαθά, αλλά από τον φόβο ότι μπορεί να μας αγαπούν λιγότερο από τους  άλλους.» Με άλλους όρους, οποιαδήποτε διαφορά, είναι σημάδι ότι κάποιος μπορεί να είναι περισσότερο αξιαγάπητος από εμένα. Γι αυτό ο αυθεντικός επαναστάτης αγωνίζεται να φέρει μία τέλεια ισότητα, πρώτα διαμέσου της εξάλειψης των διαφορών που δημιουργεί η ιδιοκτησία, μετά,   αναγκαστικά, με την εξάλειψη εκείνων των διαφορών που υπάρχουν εξαιτίας των διαφορετικών πολιτιστικών αξιών, και τέλος, με την  κατάργηση κάθε εξωτερικής διαφοράς, από το ντύσιμο, έως και τις, εάν είναι δυνατόν, διαφορές που συνίστανται από μία διαφορετική φυσική έλξη. Όπως ειρωνικά έγραφε στο ρομάντζο του  Facial Justice ο  L.P.  Hartley,  όπου μιλά για ένα ινστιτούτο τυποποίησης  των προσώπων, μέσα στο οποίο οι όμορφες κοπέλες, προς τιμήν του δόγματος της ισότητας, υπόκεινται σε μία χειρουργική επέμβαση που τις φέρνει στο επίπεδο της γενικής ασχήμιας. Αυτή η ανικανότητα  να δεχτεί κάποιος ότι οι άλλοι μπορεί να είναι καλύτεροι από εκείνον, ή ότι δεν κατάφερε  να πραγματοποιήσει την επιτυχία στην ζωή, ανικανότητα  που εξηγεί σύμφωνα με τον Freud, την ισχυρή τάση προς την ισότητα του επαναστάτη, μας εισαγάγει, κατά την γνώμη μας, σε μία ποιο βαθιά ανάλυση από αυτή που προσφέρει η ψυχολογία.

       Σε αυτή την επιθυμία για  ισότητα, συναντούμε την παλαιά, αλλά πάντα επίκαιρη άρνηση των γνωστικών, της «περιορισμένης κατάστασης», μία κατάσταση έντασης, γιατί το κάθε ξεχωριστό Εγώ,  εξαιτίας της πτώσης, δεν μπορεί να ταυτιστεί με το « Όλο». Μόνον αρνούμενο ως Εγώ , θα μπορέσει να επιστρέψει στην απόλυτη ενότητα του πληρώματος, θα πάψει να είναι μέρος και θα  γίνει το «Όλο». Η ισότητα μεταφερόμενη στο μέγιστο επίπεδο, όπως είχε σημειώσει ο Leibniz, καταργεί ακόμη και την αριθμητική διαφορά : δύο σταγόνες τέλεια όμοιες δεν είναι πια δύο ,αλλά μόνον μία. Έτσι, πίσω από ένα  Διονυσιασμό φαινομενικά απλό, κρύβεται η αρχαία προμηθεϊκή επιθυμία  ενός απόλυτου μονισμού. Το εγώ  επιστρέφει στην εωσφορική κοιτίδα του.

BΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΩ (REVOLUTION FROM ABOVE)

 To παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Patria, τεύχος 31. Αποτελεί παρουσίαση και ανάλυση πάνω στα συμπεράσματα του αποκαλυπτικού έργου του συγγραφέα Dr. Kerry R. Bolton  με τίτλο Revolution from Above

  

Μιχαλόπουλου Δημήτρη 

Το εξώφυλλο της 1ης έκδοσης

      Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ο Στυλιανός Παττακός δήλωσε: «Η εφημερίδα Τάιμς της Νέας Υόρκης είναι κομμουνιστική». Αυτή  υπήρξε η διατύπωση, αλλά το ύφος με το οποίο  τότε μίλησε ο στρατηγός υπήρξε οξύτερο από το λεκτικό του. Υπονοούσε, πράγματι, ο Στυλιανός Παττακός ότι οι  New York Times είναι πολύ επικίνδυνη κομμουνιστική εφημερίδα.

  Mεγάλο γέλιο συνακολούθως έπεσε στη νεολαία της εποχής: «Άκου τι λέει ο καραβανάς! Αν είναι δυνατόν η ατμομηχανή του ‘αστικού τύπου’ να θεωρείται κομμουνιστική! Αφού οι Τάιμς  εκφράζουνε τις τράπεζες...» κ.λπ., κ.λπ.

     Τελικά αποδείχτηκε ότι δίκιο είχε ο Παττακός. Η κοιτίδα, πράγματι, οποιασδήποτε μορφής σοσιαλισμού θανατηφόρου εντοπίζεται στην ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Στη γη δηλαδή όπου πονηρά οργανώθηκε η δολοφονία των Λίνκολν και Κέννεντυ, όπου φιλοξενήθηκε η Διεθνής του  Μαρξ και ο Τρότσκυ, όπου με ενθουσιασμό χαιρετίστηκε η κατάλυση της Ρωσικής Μοναρχίας το 1917, όπου μεθοδεύτηκε η διάλυση της βρεταννικής και γαλλικής αποικιακής αυτοκρατορίας (με αρχική συνέπεια την εξαθλίωση των εκεί ιθαγενών και, μετά, τη ραγδαία αποσάθρωση των ευρωπαϊκών πολιτιστικών δομών), όπου οργανώθηκε η αποστολή του Ανδρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα και το στήσιμο του ΕΛΙΑΜΕΠ στην Αθήνα, όπου προετοιμάστηκε η διάλυση της Ρωσίας, όπου..., όπου..., όπου. Είναι τόσο μακρύς ο κατάλογος των σε βάρος της ανθρωπότητας ‘επιτευγμάτων’ της, ώστε η απλή απαρίθμησή τους  θα γέμιζε μικρό βιβλίο.

          Τον  ρόλο, βέβαια, του «βαθέος Κράτους» των Ηνωμένων Πολιτειών στην παγκόσμια Ιστορία πολλοί τον είχανε ‘μυριστεί’. Πρώτος στη σειρά αυτών των προσωπικοτήτων υπήρξε ο  Francis Parker Yockey,  που με το βιβλίο του Imperium άρχισε, το 1948,  τον δικό του πόλεμο εναντίον των «προδοτικών δυνάμεων» που μεθοδεύουνε την υποδούλωσή της Ευρώπης  σε αθέατες εξουσιαστικές ομάδες της Αμερικής. Όπως ορθώς είχε επισημάνει ο Yockey, υπεύθυνη για τον Ψυχρό Πόλεμο τελικώς δεν ήτανε η σοβιετική Ρωσία αλλά οι  φιλελεύθερες Η.Π.Α. και οι δορυφόροι τους.  Κυνηγημένος –εξυπακούεται- από το F. B. I.  και την Υπηρεσία Στρατιωτικής Κατασκοπείας των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτός ο μάρτυρας ξεψύχησε, το 1960, μέσα σε κελλί αμερικανικής φυλακής. Μετά ήλθε ο Στυλιανός Παττακός ο οποίος δεν προχώρησε, βέβαια, σε ανάλυση του φαινόμενου, αλλά υπήρξε ο πρώτος Ευρωπαίος πολιτικός που είχε ικανότητα να διαπιστώσει τι γίνεται και το θάρρος να το πει. Πολλά υπήρξαν τα –ακούσια- σφάλματα του καθεστώτος της 21^ης Απριλίου, οι συνέπειες των οποίων πλήττουν ακριβώς σήμερα τον Ελληνικό Λαό.  Η τότε δήλωση του Παττακού όμως αποτελεί  πρωτιά, για την οποία πραγματικά μπορούν να είναι περήφανοι οι συμπατριώτες μας. Αλλά η εν λόγω πρωτιά βέβαια δεν ήταν αρκετή...

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΩΣ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ: ΠΕΡΙ "ΨΥΧΑΡΙΩΝ" ΜΕΡΟΣ Β', ΑΠΟ ΤΟ ΑΘΕΟ ΠΕΚΙΝΟ ΣΤΟ ΕΥΣΕΒΕΣ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ευσταθίου Κυριώτη

   Λοιπόν τα επιτεύγματα του Ψυχάρη είναι πολλά και αξίζει να τα καταγράψουμε για να τα θυμούνται οι επερχόμενες γενεές. Όχι τίποτ’ άλλο δηλαδή, αλλά για να ξέρουν οι συμπατριώτες μας της Α΄Αθηνών τι γόνο και ποιας οικογένειας θα ψηφίσουνε πανηγυρικώς για βουλευτή τους στις αμέσως προσεχείς εκλογές. Έτσι είναι αγαπητοί μου ομογενείς του εσωτερικού. Δημοκρατία έχετε, να τι διαμάντια θα σας εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο.
    Κοντολογής, ομογενείς μου, ο μακαρίτης Χρήστος Λαμπράκης, ο μεγάλος Έλληνας με το Μέγαρο των μουσικόφιλων, το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου το 1974 και τις άλλες πολυπληθείς ευεργεσίες του προς τον Ελληνικό Λαό, εκεί, κατά τη δεκαετία του 1990, είχε μείνει πολύ ευχαριστημένος από τη χρήση τού «ψυχαρίου» του και σκεφτόταν τι να κάνει για να ανταμείψει αυτό, το καλό του το «γιουσουφάκι». Σκέφτηκε, σκέφτηκε λοιπόν και τελικά το βρήκε: Θα το έκανε το Ψυχάριον Διοικητή... του Αγίου Όρους!

    Εντάξει, ο κ. Σταύρος Ψυχάρης δεν φαινόταν και πολύ ευσεβής, αλλά κοτζάμ Λαμπράκης σε αυτό θα κόλλαγε; Όχι δα! Αυτό έλειπε να μην μπορεί ο ιδιοκτήτης του Δ.Ο.Λ. να κάνει το «ψυχάριόν» του διοικητή του Αγίου Όρους! Τι σόϊ Ελληνική Δημοκρατία θα ήταν αυτή, αν δεν μπορούσε ο Χρήστος Λαμπράκης να κάνει όποιον γουστάριζε διοικητή των καλογέρων;  Ο Ψυχάρης επιπλέον, σαν γνήσιος και καλός αριστερός με ευδόκιμη προϋπηρεσία κατά τη φάση του Μακαρέζου στο Πεκίνο, είχε πίσω του ολόθερμη την υποστήριξη της Αγιωτάτης μας Εκκλησίας. Είχε πάει άλλωστε στην Κωνσταντινούπολη, είχε γνωριστεί με την Α. Θ. Π. τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη και όλα ήταν μια χαρά! Ολόκληρη η ιεραρχία της Ελληνικής Εκκλησίας και σύμπαν το Γένος των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών έμελλε να υποστηρίξει το «Ψυχάριον» του Χρ. Λαμπράκη για Διοικητή του Αγίου Όρους, κιβωτού της Ορθοδοξίας μας!

    Βέβαια, το θέμα δεν είχε μόνο την (αναμφισβήτητη) πνευματική του διάσταση. Είχε και άλλη, οικονομική. Από  την κατάρρευση του Κομμουνισμού και μετά, οπότε τα δημοκρατικά ιδεώδη επικράτησαν στο σύνολο της ευρωπαϊκής ηπείρου και –επιτέλους!- είδανε άσπρη μέρα οι ευρωπαϊκοί λαοί, οι «αγορές» που λένε και οι φιλελεύθεροι ( είτε είναι αριστεροί, είτε «δεξιοί», είτε στα πρότυπα της ελληνικής πρωτοτυπίας «εθνικιστές»), γλυκοιτάζανε το Άγιον Όρος. Ε, ρε τι υψηλού επιπέδου ξενοδοχεία θα μπορούσαν να στηθούνε εκεί! Υπερανωτάτου επιπέδου ξενοδοχειακές μονάδες, υπερυψίστων προδιαγραφών για ύψιστα πρόσωπα του δημοκρατικού μας κατεστημένου. Τύφλα νάχει η Ελούντα του μακαρίτη του Ανδρέα Παπανδρέου! Αρχίσανε λοιπόν και το ψιλοψάχνανε το θέμα, ρίχνανε αυτοκίνητα (4Χ4 παρακαλώ) στο Άγιον Όρος, αρχίσανε να μιλάνε για χορηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για πακέτα επιδοτήσεων της Ουνέσκο και άλλων δημοκρατικών φορέων, και οι καλόγεροι πήρανε να ξερογλείφονται. Ιδίως αυτοί της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου μάλιστα που ανέκαθεν ήταν «νεωτερισταί». (Οι πρώτοι και μόνοι που είχανε βάλει τότε ηλεκτρικό). Μετά, επί Μακαριστού Χριστοδούλου αρχίσανε κάτι μεγαλοδικηγόροι να πηγαίνουν για πνευματικού περιεχομένου «ανάπαυση» στις Ιερές Μονές της Ιερωτάτης Κοινότητας, με την υποστήριξη του Γιοσάκη αρχικώς, συμπάσης της Χρυσοπηγής  στη συνέχεια κ.λ.π. Έτσι ο διορισμός του κ. Ψυχάρη τελικά ήρθε σαν ώριμο φρούτο. Σας παρακαλώ όμως να προσέξετε πώς έγινε, γιατί έχει σημασία η μεθόδευση. Θα σας τα πω όμως με κάποιες ξενικές λέξεις, συγχωρέστε με, αλλά εδώ στην ξενιτειά όλη μέρα αγγλικά μιλάω, μου έρχονται πια αυτόματα στο μυαλό.