ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΩΣ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ: ΠΕΡΙ "ΨΥΧΑΡΙΩΝ" ΜΕΡΟΣ Β', ΑΠΟ ΤΟ ΑΘΕΟ ΠΕΚΙΝΟ ΣΤΟ ΕΥΣΕΒΕΣ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ευσταθίου Κυριώτη

   Λοιπόν τα επιτεύγματα του Ψυχάρη είναι πολλά και αξίζει να τα καταγράψουμε για να τα θυμούνται οι επερχόμενες γενεές. Όχι τίποτ’ άλλο δηλαδή, αλλά για να ξέρουν οι συμπατριώτες μας της Α΄Αθηνών τι γόνο και ποιας οικογένειας θα ψηφίσουνε πανηγυρικώς για βουλευτή τους στις αμέσως προσεχείς εκλογές. Έτσι είναι αγαπητοί μου ομογενείς του εσωτερικού. Δημοκρατία έχετε, να τι διαμάντια θα σας εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο.
    Κοντολογής, ομογενείς μου, ο μακαρίτης Χρήστος Λαμπράκης, ο μεγάλος Έλληνας με το Μέγαρο των μουσικόφιλων, το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου το 1974 και τις άλλες πολυπληθείς ευεργεσίες του προς τον Ελληνικό Λαό, εκεί, κατά τη δεκαετία του 1990, είχε μείνει πολύ ευχαριστημένος από τη χρήση τού «ψυχαρίου» του και σκεφτόταν τι να κάνει για να ανταμείψει αυτό, το καλό του το «γιουσουφάκι». Σκέφτηκε, σκέφτηκε λοιπόν και τελικά το βρήκε: Θα το έκανε το Ψυχάριον Διοικητή... του Αγίου Όρους!

    Εντάξει, ο κ. Σταύρος Ψυχάρης δεν φαινόταν και πολύ ευσεβής, αλλά κοτζάμ Λαμπράκης σε αυτό θα κόλλαγε; Όχι δα! Αυτό έλειπε να μην μπορεί ο ιδιοκτήτης του Δ.Ο.Λ. να κάνει το «ψυχάριόν» του διοικητή του Αγίου Όρους! Τι σόϊ Ελληνική Δημοκρατία θα ήταν αυτή, αν δεν μπορούσε ο Χρήστος Λαμπράκης να κάνει όποιον γουστάριζε διοικητή των καλογέρων;  Ο Ψυχάρης επιπλέον, σαν γνήσιος και καλός αριστερός με ευδόκιμη προϋπηρεσία κατά τη φάση του Μακαρέζου στο Πεκίνο, είχε πίσω του ολόθερμη την υποστήριξη της Αγιωτάτης μας Εκκλησίας. Είχε πάει άλλωστε στην Κωνσταντινούπολη, είχε γνωριστεί με την Α. Θ. Π. τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη και όλα ήταν μια χαρά! Ολόκληρη η ιεραρχία της Ελληνικής Εκκλησίας και σύμπαν το Γένος των ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών έμελλε να υποστηρίξει το «Ψυχάριον» του Χρ. Λαμπράκη για Διοικητή του Αγίου Όρους, κιβωτού της Ορθοδοξίας μας!

    Βέβαια, το θέμα δεν είχε μόνο την (αναμφισβήτητη) πνευματική του διάσταση. Είχε και άλλη, οικονομική. Από  την κατάρρευση του Κομμουνισμού και μετά, οπότε τα δημοκρατικά ιδεώδη επικράτησαν στο σύνολο της ευρωπαϊκής ηπείρου και –επιτέλους!- είδανε άσπρη μέρα οι ευρωπαϊκοί λαοί, οι «αγορές» που λένε και οι φιλελεύθεροι ( είτε είναι αριστεροί, είτε «δεξιοί», είτε στα πρότυπα της ελληνικής πρωτοτυπίας «εθνικιστές»), γλυκοιτάζανε το Άγιον Όρος. Ε, ρε τι υψηλού επιπέδου ξενοδοχεία θα μπορούσαν να στηθούνε εκεί! Υπερανωτάτου επιπέδου ξενοδοχειακές μονάδες, υπερυψίστων προδιαγραφών για ύψιστα πρόσωπα του δημοκρατικού μας κατεστημένου. Τύφλα νάχει η Ελούντα του μακαρίτη του Ανδρέα Παπανδρέου! Αρχίσανε λοιπόν και το ψιλοψάχνανε το θέμα, ρίχνανε αυτοκίνητα (4Χ4 παρακαλώ) στο Άγιον Όρος, αρχίσανε να μιλάνε για χορηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για πακέτα επιδοτήσεων της Ουνέσκο και άλλων δημοκρατικών φορέων, και οι καλόγεροι πήρανε να ξερογλείφονται. Ιδίως αυτοί της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου μάλιστα που ανέκαθεν ήταν «νεωτερισταί». (Οι πρώτοι και μόνοι που είχανε βάλει τότε ηλεκτρικό). Μετά, επί Μακαριστού Χριστοδούλου αρχίσανε κάτι μεγαλοδικηγόροι να πηγαίνουν για πνευματικού περιεχομένου «ανάπαυση» στις Ιερές Μονές της Ιερωτάτης Κοινότητας, με την υποστήριξη του Γιοσάκη αρχικώς, συμπάσης της Χρυσοπηγής  στη συνέχεια κ.λ.π. Έτσι ο διορισμός του κ. Ψυχάρη τελικά ήρθε σαν ώριμο φρούτο. Σας παρακαλώ όμως να προσέξετε πώς έγινε, γιατί έχει σημασία η μεθόδευση. Θα σας τα πω όμως με κάποιες ξενικές λέξεις, συγχωρέστε με, αλλά εδώ στην ξενιτειά όλη μέρα αγγλικά μιλάω, μου έρχονται πια αυτόματα στο μυαλό.

    Λοιπόν, step 1: Ο Χρήστος Λαμπράκης προωθεί τον κ. Σταύρο Ψυχάρη για Διοικητή του... Αγίου Όρους. Όλα καλά και ωραία, σύμπασα η ιεραρχία της Ελληνοορθόδοξης Εκκλησίας μας να εξυμνεί την ευσέβεια, το ήθος, το φιλέορτον και φιλογενές του «Ψυχαρίου», έλα όμως που προέκυψε νομικόν κώλυμα. Ο Διοικητής του Αγίου Όρους έπρεπε να είναι (τότε, τώρα δεν ξέρω) καθηγητής Πανεπιστημίου. Κανών απαράβατος! Και ο Καρά Τζαφέρ δηλαδή, με κοτζάμ περιστέρι στο κεφάλι του επί των Θεοφανείων στην Κωνσταντινούπολη, δεν θα μπορούσε να γίνει! Ούτε μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης δεν θα είχε δικαίωμα να βάλει υποψηφιότητα ειδικώς στη θέση αυτήν. Ιδού το πρόβλημα! Πώς θα το έλυνε λοιπόν ο Χρ. Λαμπράκης;

    Step 2: Στην Δημοκρατία όμως δεν υπάρχουν αδιέξοδα... και η λύση βρέθηκε! Όπως ξέρετε, στο πανεπιστήμιο Αθηνών έχουνε φτιάξει τμήμα ΜΜΕ. Τι στην ευχή διδάσκουν εκεί δεν ξέρω, ξέρω όμως πως στην κρίσιμη φάση κατά την οποία η υποψηφιότητα του κ. Ψυχάρη στο... Άγιον Όρος ψηνόταν, προσκλήθηκε ο κ. Ψυχάρης να δώσει μαθήματα στο πανεπιστημιακόν τμήμα των  ΜΜΕ. Και ιδού το θαύμα! Ο διευθυντής της εφημερίδος «Το Βήμα», το «Ψυχάριον» και «γιουσουφάκι» του Χρ. Λαμπράκη, βρέθηκε να δίνει μαθήματα σε φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών! Οπότε αλάλαξε σύμπασα η ιεραρχία της Εκκλησίας μας: «Άξιος, άξιος, άξιος!» Και εν μια νυκτί, ο κ. Ψυχάρης, μεταμορφωμένος σε «καθηγητή» του πανεπιστημίου Αθηνών διορίστηκε Διοικητής του Αγίου Όρους! Είδατε μεγαλείο το δημοκρατικό μας πολίτευμα; Ακόμα και θαύματα στον Άγιον Όρος κάνει!

Η ελληνική αντιπροσωπεία στο Πεκίνο. Ο κ. Σ.Ψυχάρης διακρίνεται στη δεύτερη σειρά με το ανοιχτόχρωμο κοστούμι πίσω ακριβώς από τον Τσου Εν-λαϊ

     Step 3: Τώρα είμαι βέβαιος πως θα υπάρχουν τύποι αφελείς και γραφικοί που θα αναρωτηθούν: «Καλά, άφησε την Αθήνα ο κ. Ψυχάρης και πήγε να εγκατασταθεί στις Καρυές του Αγίου Όρους;»  Ε, ρε σφαλιάρες βυζαντινές  που  χρειάζονται (σε σας που τα ρωτάτε αυτά, όχι στα «ψυχάρια»)! Ρούπι δεν κούνησε από την Αθήνα, ο δημοσιογράφος-καθηγητής-Διοικητής της Ιεράς Αδελφότητος. Την είχε αραγμένη στο γραφείο του (τότε ήταν στην οδό Χρήστου Λαδά, στην πλατεία Καρύτση) και δεχόταν εκεί τα πλήθη των... καλογέρων που συνέρρεαν να του υποβάλουν τα –ευσεβή- αιτήματά τους. Όσοι έτυχε να περνάνε τότε από κει ασφαλώς θα θυμούνται τους μοναχούς, ιερομόναχους, μεγαλόσχημους, ηγουμένους, αρχιμανδρίτες, θεοφιλέστατους, ιερολογιώτατους κ.λ.π., κ.λ.π., που από όρθρου βαθέως συνωστίζονταν στην είσοδο της εφημερίδας «Το Βήμα» για να δούνε τον πολυχρονεμένο τους τον  Διοικητή.
    Step 4: Και εδώ –θλίβομαι που το λέω, αλλά το λέω- μπήκαν στη μέση οι... Περιούσιοι. Ναι, ναι, αγαπητοί συνέλληνες! Φρόνιμα ανθρωπάκια είναι οι περισσότεροι από δαύτους, τους ντόπιους δηλαδή, τους αυτόχθονες που λέει κι ο Σπύρος Χατζάρας, αλλά υπάρχουνε και κάποιοι μισέλληνες ανάμεσά τους, που μη λάχει και δουν Ελληνοορθόδοξο να προκόβει! Αμέσως να του βγάλουνε το μάτι οι εμπαθείς μισέλληνες! Ο κ. Ψυχάρης, που λέτε, είχε στενές σχέσεις με τον – μακαρίτη- Γιώργο Καψάλη, εκδότη, διευθυντή και αποκλειστικό αρθρογράφο της εφημερίδος «Στόχος». Ο Γ. Καψάλης καυχιότανε για την καταγωγή του από το Λιδωρίκι της Στερεάς Ελλάδος, αλλά η απώτατη προέλευσή του ήταν άλλη. Το όνομα «Καψάλης» είναι όνομα που χρησιμοποιείτε από έναν λαό με ειδική σύμβαση με το Θεό (το πιάσατε το υπονοούμενο που λέει και ο  Μαύρος Τζαφέρ;), για αυτό και όσοι έρχονταν σε επαφή με τον «Στόχο», για να «βοηθήσουν στα εθνικά μας θέματα», τελικώς είχαν τότε πολύ κακά ξεμπερδέματα. Τηλεφωνούσε λοιπόν ο κ. Ψυχάρης στον Γ.Καψάλη, ανταπέδιδε τα τηλεφωνήματα ο Γ. Καψάλης στον κ. Ψυχάρη, αλλά όταν το «Ψυχάριον» έγινε Διοικητής του Αγίου Όρους, ο Γ. Καψάλης πήρε ανάποδες! Για κάτσε! Τι γίνεται εδώ; Αυτός (ο Γ. Καψάλης) να μην έχει αφήσει μοναστήρι και ξωκκλήσι ανά την ελληνική επικράτεια και Διοικητής των καλογέρων να γίνεται ο άλλος, μόνο και μόνο επειδή ήταν «ψυχάριον» του Χ. Λαμπράκη; Ε, όχι κι έτσι! Είπαμε Δημοκρατία, αλλά όλα έχουν τα όριά τους... Όχι κι ο Ψυχάρης Διοικητής της Αγιωνύμου Χερσονήσου! Όχι και ηγεμών της Ιεράς Κοινότητος!
    Άρχισε λοιπόν να μιλάει και να πετάει σπόντες κατά του κ. Ψυχάρη ο Γ. Καψάλης, αλλά ο Ψυχάρης και γενικώς ο Δ.Ο.Λ. αγρόν ηγόραζαν. Δεν πα΄να λέει ό,τι θέλει ο «Στόχος»! Σιγά την εφημερίδα που θα φάει το «Βήμα»...

    Και τότε ο Καψάλης είχε μιαν ιδέα. Έψαξε να βρει ποιος ήξερε καλώς τα εκκλησιαστικά και τελικώς απευθύνθηκε σε ένα   πανεπιστημιακό ο οποίος έκανε διάνα γνωμοδότηση: «Ο κ. Ψυχάρης –είπε ο εν λόγω πρώην πανεπιστημιακός- δεν μπορεί να μοστράρεται για καθηγητής Πανεπιστημίου και για άλλους λόγους, αλλά κυρίως διότι ποτέ στη ζωή του δεν πήρε πτυχίο πανεπιστημίου». Πράγματι, ο κ. Ψυχάρης μόνο παλαιού τύπου γυμνάσιο έχει βγάλει (και αυτό εάν και μετά δυσκολίας το έβγαλε).
Εγώ γνωρίζω ποιος ήταν αυτός ο πανεπιστημιακός, αλλά δεν θέλω να σας πω το όνομά του, γιατί δεν ξέρω εάν το επιθυμεί και αυτός. Τελοσπάντων, η γνωμοδότηση έπιασε. Ακόμα και στη δημοκρατική μας κοινωνία, την ανοιχτή και πολυπολιτισμική, ήταν χοντρό να εμφανίζεται σαν καθηγητής Πανεπιστημίου κάποιος –έστω και «ψυχάριον» του Δ.Ο.Λ.- που δεν είχε πάει ποτέ του σε Πανεπιστήμιο. Και ο κ. Ψυχάρης ξηλώθηκε από Διοικητής του Αγίου Όρους!
Το τι κλάμα έπεσε, αγαπητοί μου συνέλληνες, στην Ιερές Μονές   της Αγιωνύμου  Κοινότητος, δεν περιγράφεται. Ο ίδιος ο Μεχμέτ Β΄ ο Πορθητής της Βασιλεύουσας να είχε μπει, με την αιμοσταγή χατζάρα του ανά χείρας, στο Άγιον Όρος, λιγότερος θρήνος θα είχε πέσει μεταξύ των ιεροφυλάκων του θησαυρού της Ορθοδοξίας μας. Να λοιπόν να παρακαλεί ο κ. Ψυχάρης τους ευσεβείς μοναχούς και ιερομόναχους : «Το μόνο που θέλω από σας είναι να προσεύχεστε για μένα», ναι να προσεύχονται αυτοί σε όρθρους, εσπερινούς, ολονυκτίες κ.λ.π. Τελικά κατανόησε η Ιερά Αδελφότης ότι τα πακέτα της Ε.Ο.Κ. δεν θα χάνονταν, οι επιχορηγήσεις δεν θα μειώνονταν, οπότε οι προσευχές πάψανε, μετά λιγόστεψαν και πιο μετά λιγόστεψαν ακόμα περισσότερο. Μέχρι σήμερα πάντως το όνομα του κ. Σταύρου Ψυχάρη μετά σεβασμού και ευγνωμοσύνης μνημονεύεται στο Άγιον Όρος, ενώ όλοι εκείνοι που πριν 7-8 αιώνες πήγανε να ενώσουνε την Ορθόδοξη Εκκλησία μας με τον Πάπα της Ρώμης  π.χ. μετά αηδίας, βδελυγμίας και αποστροφής αναφέρονται (όποτε αναφέρονται και εάν αναφερθούν). Η Ορθοδοξία μας πάνω απ΄όλα! Είμεθα Γένος ευσεβές και φιλόχριστον! Ο Χριστός υπήρξε ο πρώτος κομμουνιστής ως γνωστόν (κατά τον Σεβασμιώτατο Πειραιώς, επίσης άγιο κ. Σεραφείμ), οπότε και το ΚΚΕ και οι κάθε λογής αριστεροί έχουνε την ευλογία της Εκκλησίας μας. Έτσι ο κ. Ψυχάρης ακόμα και σήμερα (όπως διαδίδουν οι πολύ κοντινοί του) προπονείται εντατικώς για άγιος. Η διοίκησή του στο Άγιον Όρος (έστω και από το γραφείο του στην Αθήνα) έχει αφήσει εποχή και αποκλείεται οι υπέρ της ψυχής του δεήσεις ολόκληρης λεγεώνας μοναχών, ιερομόναχων, ιερολογιώτατων, θεοφιλέστατων και σεβασμιώτατων  να πάνε στράφι.

    Για να ξανάρθουμε όμως στον γιο του, τον Ανδρέα, είναι δυνατόν –σας ερωτώ- με τέτοιον πατέρα, που από «ψυχάριον» του «κλώτσου και του μπάτσου» έφτασε να γίνει υποψήφιος άγιος, να μην επιλεγεί από τον κ. Αντώνη Σαμαρά για βουλευτής στην Α΄ Αθηνών; Σας ερωτώ... Εάν δεν επιλεγεί αυτός, ποιος θα επιλεγεί αγαπητοί μου; Εσείς, που είτε στη μαύρη ξενιτειά ή στην κατάμαυρη πατρίδα αγωνίζεστε για τα εθνικά ιδεώδη και τα λοιπά; Ε, εάν το πιστεύετε αυτό, είσαστε όλοι σας –μα όλοι σας-  επικινδύνως γραφικοί.
Κύττα, φίλε μου, απαιτήσεις που έχετε: Χωρίς να κατάγεστε από «ψυχάρια» και χωρίς να έχετε μπαμπά «γιουσουφάκι», να θέλετε να αναδειχθείτε στον πολιτικό βίο της δημοκρατικής μας Ελλάδας! Δεν είσαστε καθόλου καλά μου φαίνεται... Καθόλου, μα καθόλου καλά!