ΤΟ ΝΤΟΒΛΕΤΙ

Γράφει ο Alex Synodinos

Τώρα και οι 'πατριώτες' στηρίζουν Τσίπρα...

Το παρόν κείμενο ξεκίνησε ως ένα απλό σύντομο σχόλιο το οποίο θα έμπαινε στον άτυπο χώρο ανακοινώσεων του Θεόδοτου, δηλαδή κάτω από την περιγραφή του μπλογκ. Τελικά όμως, η έκταση του δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, οπότε ο διαχειριστής με ενημέρωσε να το προσαρμόσω ώστε να μπει ως άρθρο.

Πριν αναπτύξω όμως το παρόν θέμα θα ήθελα να τονίσω στους αναγνώστες μας να μην παραλείψουν να διαβάσουν με προσοχή την ιδιαίτερης σημασίας προηγούμενη δημοσίευση μας η οποία δυστυχώς εν μέρει επισκιάζεται από την παρούσα.

Αλλά ας έρθουμε στο θέμα μας. Έχω ξαναπεί πως προσωπικά αρνούμαι να δω τηλεόραση ή να χάσω μέρος του χρόνου μου παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές κοκορομαχίες πολιτικών ή τις 'αναλύσεις' των δημοσιογράφων. Προσπαθώ δε να αποφεύγω και ανθρώπους που βλέπουν τηλεόραση καθότι δεν σας κρύβω πως θεωρώ πως για να ενημερώνεται κάποιος από την νεοελληνική τηλεόραση μάλλον θα πρέπει να έχει σοβαρό διανοητικό πρόβλημα. Θα μου πείτε: «σου διαφεύγει Συνοδινέ πως η πλειοψηφία των νεοελλήνων ενημερώνεται από την τηλεόραση» και είμαι αναγκασμένος να σας απαντήσω πως αυτό δεν αλλάζει την προαναφερθείσα θέση μου.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ

Στο πλαίσιο της προσπάθειας του Θεόδοτου για μία περεταίρω εμβάθυνση στο θέμα του Γνωστικισμού  και της σχέσης του με τον μοντέρνο κόσμο, δημοσιεύουμε αποσπάσματα από τη μετάφραση μιας μελέτης ακαδημαϊκού επίπεδου, για να γνωρίσουν οι αναγνώστες μας την έρευνα που διεξάγεται για αυτό το θέμα στο εξωτερικό.

Μελέτη  του  Sergio  Fumagalli  

Μετάφραση - επιμέλεια  Ιωάννης Αυξεντίου

1. ΟΙ  ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ  ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ

Aβραξάς, ένας εκ των Μέγα Αρχόντων στο Γνωστικισμο

Μετά την σύντομη εξέταση της προβληματικής του ορισμού της Γνώσης (Γνωστικισμού), της έρευνας για την καταγωγή της και τον εντοπισμό ορισμένων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, μπορούμε να  σκιαγραφήσουμε τις διαφορετικές θέσεις των μελετητών όσον αφορά τις επιδράσεις που ο γνωστικισμός συνέχισε να εξασκεί πάνω σε άλλα κινήματα που ανέκυψαν στους αιώνες που ακολούθησαν μέχρι τις ημέρες μας.

Ο Samek Lodovici τίθεται σίγουρα ανάμεσα στους συγγραφείς που βλέπουν μία επιστροφή των γνωστικών τάσεων σε ορισμένες εκφάνσεις του σύγχρονου πολιτισμού. Ο ίδιος αναφέρει ορισμένους από εκείνους που  επέκτειναν την έρευνα των γνωστικών μοντέλων σε άλλες ιστορικές εποχές: Ο Baur , που μόλις λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Χέγκελ, χάραζε την πρώτη γραμμή της συνέχειας μεταξύ των γνωστικών εικασιών της αρχαιότητας και την φιλοσοφία της θρησκείας του ιδεαλισμού• Ο  Jonas  και  ο  Voegelin  για την σύνδεση με τον υπαρξισμό και τον μηδενισμό• Ο ίδιος ο Voegelin και ο Topitsch για τις επιδράσεις στην μαρξιστική σκέψη• Ο Przywara  για τις σχέσεις με την σκέψη του Schelling και του Baader• επίσης, αναφέρει ως μία γνωστή περίπτωση σύγχρονου γνωστικισμού, η οποία επανακτά τα τυπικά θέματα της επιθυμίας για παντοδυναμία του αρχαίου γνωστικισμού, το έργο του  Bloch.

ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡOΒΛΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑ-ΣΥΡΙΖΑ ΕΠΟΧΗ

 Γράφει ο Alex Synodinos 

Paranoia, πίνακας του Henning Büllier

Παλαιότερα, όταν η σχολή του Σουρεαλισμού βρισκόταν στην άνοδο της, ένας μεγάλος καλλιτέχνης και δάσκαλος της (δυστυχώς το όνομα του μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή) είχε ερωτηθεί  εάν προτίθεται να διδάξει Σουρεαλισμό στην Ελλάδα. Η απάντηση του ήταν πως η Ελλάδα είναι εκ φύσεως σουρεαλιστική χώρα και δεν έχει τίποτα να διδάξει περί Σουρεαλισμού σε αυτή.

Το παραπάνω περιστατικο έγινε αρχές του 20ου αιώνα. Στις αρχές του 21ου αιώνα γινόμαστε πλέον και επίσημα η χώρα του Υπαρκτου Σουρεαλισμού.

Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα βασικά...

Καταρχήν, το ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει, εάν όχι σε μερικές μέρες, τότε σε μερικούς μήνες, εάν όχι σε μερικούς μήνες, σε 1 χρόνο, αλλά κυβέρνηση θα γίνει. Ακόμα και αν συμβεί το απίθανο και ξαναβγει η ΝΔ πόσο λέτε να κρατήσει το ΣΥΡΙΖΑ εκτός εξουσίας;

CHARLIE HEBDO: ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΖΕΙ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ

Γράφει ο  Ελευθέριος  Αναστασιάδης

Θα αρχίσω το άρθρο με την περιγραφή του Γαλλικού περιοδικού Charlie Hebdo, όπως αυτή παρουσιάζεται από την Αγγλική Βικιπαίδεια:  «Η Charlie Hebdo είναι μία γαλλική σατιρική εβδομαδιαία εφημερίδα, που παρουσιάζει γελοιογραφίες, εκθέσεις, πολεμική, και ανέκδοτα. Ασεβής και μη κομφορμιστική στον τόνο, η δημοσίευση είναι έντονα αντι-ρατσιστική και αριστερή, δημοσιεύει άρθρα σχετικά με την άκρα δεξιά, τον Καθολικισμό, το Ισλάμ, τον Ιουδαϊσμό, την πολιτική, τον πολιτισμό, κ.λπ. Σύμφωνα με τον πρώην συντάκτη της, Charb (Stéphane Charbonnier), η συντακτική άποψη του περιοδικού αντικατοπτρίζει "όλες τις συνιστώσες της αριστερής πτέρυγας'' …».

Μετά τα γνωστά αποκρουστικά γεγονότα που συνέβησαν στη Γαλλία, άρχισαν οι γνωστές και ηλίθιες αντιδράσεις όλων των δυτικών μέσων ενημέρωσης, καθώς και των διαφόρων διανοουμένων και αναλυτών: «Είμαστε όλοι Charlie Hebdo», «όχι στον φονταμεταλιστικό σκοταδισμό», «να υπερασπιστούμε την ελευθερία του λόγου»,« ναι στην πλουραλιστική κοινωνία» κλπ, κλπ.

ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ

Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν

Κάποιος, κάπου, κάπως καταπιέζεται

Σε αυτό το άρθρο θα παρουσιαστούν τα γνωρίσματα των αριστερών, όπως αυτά μπορούν να παρατηρηθούν σε αυτούς που αποτελούν το σύγχρονο πρόσωπο της αριστεράς και τα πρότυπα της.

Το βασικό χαρακτηριστικό είναι η ευαισθησία. Η αριστερή ευαισθησία είναι πραγματικά μία περίπτωση απόλυτης υπερβολής, επειδή προβλήματα που κανείς δεν βλέπει, αυτή για κάποιο λόγο πάντα τα προσέχει στη γένεσή τους. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι ο λόγος της μεγάλης επιτυχίας της αριστεράς, αλλά και ο λόγος της όποιας αποτυχίας της. Ιδού η εξήγηση: η πολιτική ορθότητα  ό,τι  θεωρεί ότι δεν είναι σύμφωνο με τα πιστεύω της, το αποκαλεί ακραίο, είναι δεν είναι ακραίο. Οπότε προλαμβάνει και ως ένα μέρος εμποδίζει την όποια αντίδραση εναντίον της. Από την άλλη όμως, χαρακτηριστικό αυτής της ευαισθησίας είναι το γεγονός ότι βρίσκουν προβλήματα και στους κύκλους τους, οπότε θρυμματίζονται σε μικρές ομάδες, που ενώ δεν έχουν ουσιαστικά κάτι να χωρίσουν φτάνουν στο σημείο να βλάπτουν η μία την άλλη. Αυτό που κανείς πρέπει να θυμάται, είναι ότι η ευαισθησία που εμφανίζεται είναι αποτέλεσμα μίας υπερευαισθησίας: πράγματα που το μέσο άνθρωπο δεν τον ενοχλούν και δεν αποτελούν για αυτόν κοινωνικό πρόβλημα, οι αριστεροί καταπιανόμενοι με μικρές λεπτομέρειες τα κάνουν να μοιάζουν τεράστια προβλήματα.